บทกลอนรัก จาก "ธรรมชาติธรรม"

[watthanasit]

บทกลอนรัก

         

1

รักธรรมชาติ และมวลมนุษยชาติ

 

ธรรมชาติธรรมค้ำจุนโลก
กฎดับโศกดับบาปให้สาบสูญ
สิ้นธรรมชาติขาดธรรมนำเกื้อกูล
ทวีคูณเร่งดับกับโลกเรา

ธรรมชาติขาดดุลวุ่นวายแน่
อากาศแปรร้อนใจดังไฟเผา
ยิ่งคาร์บอนร่อนฟ้ามิซาเซา
ป่าขุนเขาน้ำมลายเป็นรายวัน

ยิ่งมนุษยชาติขาดธรรมะจะเสริมซ้ำ
ความมืดดำก่อกิเลสผุดสุดมหันต์
เร่งทำลายธรรมชาติเพราะขาดธรรม์
ปิดสวรรค์สุขสันติที่ยืนยง

ขอศึกษาให้ลึกซึ้งซึ่งธรรมชาติ
ความฉลาดเสริมจิตยากคิดหลง
นำธรรมะสะสางหนทางตรง
โลกก็คงสันติสุขดับทุกข์เอย      

 :122: :52: :45: :60: :27:

[watthanasit]

   2
 รักแผ่นดินเกิด

 

        แผ่นดินสยามกว้างใหญ่            ยืนยง
ใคร่เล่าคอยดำรง                             รักษ์ไว้
บรรพบุรุษกาจทะนง                         นิมิตมั่น
เลือดหลั่งอุทิศได้                             แด่พื้นปฐพี


         แรงรักชาติด้วยซื่อ                  สัตย์จริง
ยอมหลั่งเลือดช่วงชิง                       ชาติให้
เกียรติศักดิ์บ่ท้วงติง                         แต่นิด
รักชาติศาสน์กษัตริย์ไซร้                   แซ่ซ้องสรรเสริญ


        ข้าหลานเหลนขอเซ่นไหว้         วิญญาณ
ขอสู่ทิพย์พิมาน                                มุ่งฟ้า
ข้าขอสัตย์สาบาน                              บอกมั่น
รักษ์แผ่นดินสยามหล้า                      หลากล้นพิศุทธิ์ใจ


        ใครมิรักชาติไท้                       ถ่อยชน
มิรักศาสน์ผิกมล                              หม่นไหม้
อิทธิฤทธิ์จงดล                                ดับชีพ ม้วยนา
ชนถ่อยจงพินาศไซร้                        สาบสิ้นดินสยาม


       จุดเทียนสาปแช่งให้                 จมดิน
ดินช่วยกลบมลทิน                          ทับไว้
ใครใครอย่าแว่วยิน                         เยี่ยงชั่ว
กลัวจักเอาเยี่ยงไซร้                        เสื่อมสิ้นดินไทย

                      
 

[watthanasit]

3

          รักคุณพ่อคุณแม่

 

        ทะนุถนอมเริ่มตั้ง             ครรภ์มา
ประคับประคองเยียวยา             ยิ่งล้น
บำรุงเร่งโภชนา                       เนาเนื่อง
หวังเพื่อบุตรรอดพัน                 พิบัติโพ้นภัยพาน


        ยามทารกแม่เฝ้า            ฟูมฟัก
แหนห่วงใจสมัคร                    มุ่งปั้น
ชวนชมชื่นพิมพ์พักตร์             เพียงจิต
อุทิศกายใจนั้น                        แนบซึ้งกายใจ


         บำรุงกายด้วยโภชน์        พอเพียง
ปรุงจิตจรรยาประเคียง            ค่ำเช้า
ระเบียบวินัยเรียง                    รักษ์คู่ จรรย์เอย
เสริมส่งศีลธรรมเฝ้า                แผ่ซึ้งสันดาน


        สะสมสินทรัพย์สร้าง         เพื่อบุตร
เสริมวิทย์กิจเรียนรุด                เร่งเร้า
วิชาสินทรัพย์พิศุทธิ์                  สรรค์แก่   บุตรเอย
ผิดพลาดเพียงผงเผ้า                เผือดสิ้นพลังใจ


       พระคุณพ่อแม่ยิ่งล้น           เหลือตรา
ยากยิ่งพรรณนา                        นึกถ้อย
อักขระทั่วโลกา                         ก็บ่ ลิขิตนา
เสี้ยวธุลีเพียงหนึ่งน้อย               ลูกได้แทนคุณ

 

                 
 

 

[watthanasit]

 

                 4
            รักคุณครู

        ข้าระลึกครูแต่น้อย           นานมา
ยังเล็กไร้เดียงสา                     ศุทธิ์แผ้ว
ครูสอนสั่งจรรยา                      ยวดยิ่ง
อีกวิชชาพิเศษแพร้ว                พรั่งพร้อมประสบการณ์

        หวงแหนฤๅบิดกั้น            กิจวิทย์    ฤๅมี
สอนสั่งมอบกับศิษย์                 สืบถ้วน
อบรมบ่มเป็นนิตย์                   นำศิษย์    เก่งนา
จิตสว่างงามเลิศล้วน               เล่ห์สิ้นฤๅมี

       จุดธูปเทียนดอกไม้          มาวาง
กราบพระแบบเบญจางค์         จิตพร้อม
คุณครูสู่พุทธาง ฯ                   แท้เที่ยง
ศิษย์กราบขอนบน้อม              นับสิ้นวิญญาณ


 

                           
                 

[watthanasit]

 

                         5

                   รักดวงตาวัน


        พระอาทิตย์แห่งเจ้า       จักรวาล
คุณยิ่งมโหฬาร                      ล้นหล้า
แสงทิพย์ส่องบริการ               แก่โลก
พืชสัตว์มนุษย์ถ้วนหน้า           เกิดได้เพราะสุรีย์


       อาทิตย์ดับโลกม้วย         มอดดับ
ดับบ่อเกิดสิ่งสรรพ                 แก่หล้า
อาทิตย์ค่าคณานับ                 เหนือสิ่ง ใดเอย
อาทิตย์เปรียบดุจหว้า             แม่เจ้าปฐพี


       แสงสุรีย์ให้พืช               พันธุ์ขจี
สัตว์พึ่งพืชชีพมี                    อยู่ได้
มนุษย์ฝากชีวี                       กับพืช สัตว์นา
มวลพืชมอบฝนให้                แห่งน้ำสายธาร


       มนุษย์เอยระลึกบ้าง       บาปบุญ
ใครเล่าคอยเกื้อหนุน            ชีพให้
ขอจิตเมตต์การุณย์              รักเพื่อน มนุษย์แฮ
ประหนึ่งแทนคุณไท้              แห่งเจ้าจักรวาล

 

 

[Cupid]

เราชาวชมรมนักกลอน เชียงรายโฟกัส ยินดีต้อนรับคุณครูประทีป วัฒนสิทธิ์ ผู้ประสานงาน  "ธรรมชาติธรรมค้ำจุนโลก"

ได้เข้าไปเปิดอ่านประวัติย่อๆของคุณครูแล้ว สะกิดใจอยู่นิดหนึ่งที่ในประวัติแสดงวันเดือนปีเกิดของคุณครูว่า เกิดเมื่อ 7 ธันวาคม 2549
ซึ่งคงจะพิมพ์ปี พ.ศ.เกิดของคุณครูผิดพลาดไปนะครับ

ขออนุญาตเรียนมาด้วยความเคารพ

[watthanasit]

เป็นพระคุณยิ่งครับ 2495 มีคนเตือนหลายคนไม่ได้แก้ เป็นเคล็ดลับก็แล้วกัน เว็บไซต์ คำว่า dhrama ก็เขียนผิด 555
ครับขอบคุณสำหรับกำลังใจ จะเสนอแนวคิดตามที่ฝัน ขอบคุณมากครับ และดีใจมากที่ได้รู้จัก

[watthanasit]

 

                          6
                   ขอพรรักษ์ตัว

 

      โอมลูกขอตั้งจิต            จินต- กวีเอย
ขอเบิกอักขระ                      เรียบถ้อย
โคลงกลอนกาพย์ฉันทะ        ทั้งร่าย
รวมรวบกลกลบทร้อย           ร่วมเข้าบทกวี


        ประทีปนามหนึ่งน้อย      นิมิต
สกุลวัฒนสิทธิ์                        สืบเหง้า
รักกวีเสมอจิต                       จวบชีพ วายเฮย
เทิดบทกวีเหนือเกล้า             เกียรติไว้งานประพันธ์


        บทกวีพิศุทธิ์ด้วย           มโนธรรม
ความสัตย์ดีชั่วระยำ               ยกฟ้อง
บาปบุญบอกตามกรรม          กิจก่อ
เลวด่าดีแซ่ซ้อง                     สืบด้วยวรรณศิลป์


        ขอพรทิพย์แห่งฟ้า         พรหมอินทร์
ขอฝากบทกวีศิลป์                 สืบฟ้า
จารึกตราบฟ้าดิน                  เดือนดับ สูญเอย
ญาณแห่งจิตทั่วหล้า              ซาบซึ้งธรรมกวี

 

[watthanasit]

7

เธอชื่นฉันช้ำ

พอกันทีที่ผ่านแค่การฝัน
คิดว่ามันฝันร้ายหมายชีวิต
พฤติกรรมที่ทำอำมหิต
รักมีพิษติดทรวงราวบ่วงมาร

ขุดคำหวานหว่านล้อมจอมเล่ห์จิต
หยอดยาพิษอาบซึ่งน้ำผึ้งหวาน
หลอกล่อดื่มหลงกินจนสิ้นทาน
คอยถึงกาลเพียงพอขอลาไกล

แค้นคนอื่นยื่นกรรมทำกับฉัน
ทดแทนกันอย่างนี้ถูกที่ไหน
ทำฉันหลงติดบ่วงแห่งห่วงใจ
แล้วลาไปไกลลับมิกลับคืน

สายเกินไปสายใยรักหักพ้นเจ้า
ทุกข์ทนเศร้าทรวงในใจสุดฝืน
อาลัยรักเหลือล้ำสุดกล้ำกลืน
เธอซิชื่นฉันช้ำระกำเอย

 

[watthanasit]

8

เอ็นดูใจ

ลมเล่ห์ลวงบ่วงรักสลักจิต
ดังลมพิษเพียงเพื่อเหยื่อเคียดแค้น
ป้อนคำหวานจนตายใจไม่คลอนแคลน
เพียงทดแทนแค้นเก่าเขาให้มา

แค้นคนใดใยไม่ไปแก่ตอบ
คิดรอบคอบแล้วไรใจบาปหนา
หวังเพียงเจ้าสบอารมณ์สมอุรา
ไม่นึกค่ารักของฉันนั้นเพียงใด

ปล่อยฉันทุกข์รุกเร้าเฝ้าฝังจิต
ตัดใจคิดหักหายคลายไฉน
ยังเพ้อบ่นจนเจียนจะขาดใจ
เธอรู้ไหมห่วงหาทุกนาที

หากเธอรู้รักฉันนั้นเพียงไหน
คงไม่ไปไกลห่างทางรักพี่
โอ้วอนไหว้ให้ดวงจิตคิดปรานี
รักฉันมีท่วมท้นเธอคนเดียว

[watthanasit]

9

ฝันเพียงเธอ

โอ้คนดีฉันอยู่นี่
ฤๅจักหนีเธอไปไหน
แสนชื่นทรวงยังห่วงใย
ออกจากใจใฝ่ละเมอ

สัญญารักสลักจิต
ยังฝังใจครุ่นคิดเสมอ
วินาทีจากอยากพบเธอ
จิตพร่ำเพ้อเธอมิคลาย

[watthanasit]

10

กลัวแล้วความรัก


คำออดอ้อนอ่อนใจให้ไหวหวั่น
กลับเพิ่มฝันให้ใจใฝ่คิดถึง
เห็นคำอ้อนวอนคำที่รำพึง
เปรียบประหนึ่งขอดเค้นเพื่อเห็นใจ

จากใจจริงจริงใจในความรัก
มันจมปลักหักอกจมหมกไหม้
รักที่แท้ถูกคิดคดหมดเยื่อใย
เหมือนเพลิงไหม้รุมรุกทุกเพลา

กลัวแล้วรักรักลวงห่วงใจเหลือ
กลัวหลงเชื่อลวงรักกลัวหนักหนา
กลัวรักใหม่ไม่ชื่นฝืนอุรา
เมื่อปรารถนาแล้วล่มแสนตรมเอย

 

[watthanasit]

11

เธอหวงฉันห่วง


อย่าอาวรณ์ร้อนรุ่มคลุ้มคลั่งเพ้อ
แม้ไกลเธอห้วงหทัยให้ห่วงหา
คอยคิดถึงตรึงใจมั่นดังสัญญา
ทุกเพลาเตื่อนย้ำคำรักเรา

พี่เองห่วงหวงหากว่าเธอคิด
ไกลดวงจิตห้วงหทัยให้หงอยเหงา
เมื่อรู้เธอเพ้อหามิซาเพลา
รู้ไหมเจ้าใจพี่นี่ห่วงใย

กลัวคนใกล้ให้คำหวานหว่านคำรัก
เอาใจภักดิ์วิงวอนกลัวอ่อนไหว
ด้วยเล่ห์ลวงโน้มจิตคิดใส่ไฟ
หวังเพียงให้เจ้าหลงปลงใจตาม

 

[watthanasit]

12

พรมแดนรัก

มีพรมแดนแทนกำหนดกฏเกณฑ์รัก
หากประจักษ์รักแท้แน่ดังหมาย
ที่ซ้อนเร้นเห็นกระจ่างอย่างพร่างพราย
ชื่นทั้งกายซึ้งทรวงในดวงแด

ด้วยดวงใจรู้แหล่งแห่งพิงพัก
มอบใจภักดิ์รักมั่นฉันท์เที่ยงแท้
เริ่มร้อยรักสลักทรวงห้วงดวงแด
แว่วยินแต่คำรักปักทรวงใน

โอ้หนอรักรักเราสองต้องเช่นนี้
ชั่วนานปีทวีรักจักสดใส
พรสวรรค์บันดาลประสานใจ
รักสืบไปอย่าสลายคลายรักเอย

[watthanasit]

13
ขอฉันรัก
 

ใจแน่วแน่ไม่แปรผันมั่นในรัก
ด้วยใจภักดิ์ลุ่มหลงดำรงมั่น
รักดวงมาลย์นานเท่านานชั่วกาลกัลป์
มิแบ่งปันเผื่อใครใจรักเดียว

มีหญิงอื่นหมื่นพันปันใจให้
มิสนใจมิใยดีมิแลเหลียว
ด้วยถอดใจมอบจอมขวัญนั้นจริงเชียว
ไม่ข้องเกี่ยวหญิงใดให้หมองตรม

ขอเพียงเธออย่ารวนเรใจเหหัน
คิดแบ่งบันใจเป็นอื่นให้ขื่นขม
กลัวคนใกล้ป้อนรักจักหลงลม
คอยชิดชมเคียงเธอจนเผลอใจ

ประทีป  วัฒนสิทธิ์
18 ธันวาคม 2556[/color]

[watthanasit]

14

ตัวไกลใจใกล้

เห็นเธอพร่ำรำพันสรรคำรัก
ภาพประจักษ์เก่าก่อนย้อนให้เห็น
แม้ตัวไกลใจใกล้เจ้าทุกเช้าเย็น
มิวายเว้นใฝ่คะนึงถึงดวงมาลย์

ขอสัญญามิแปลผันมั่นในรัก
มอบใจภักดิ์รักร้อยคอยสืบศานต์
ซื่อรักตรงคงมั่นนิรันดร์กาล
นานแสนนานรักเราสองอย่าหมองคลาย

จะอยู่แดนแคว้นใดไม่สำคัญ
ขอให้ใจรักกันอย่างมั่นหมาย
แม้แรมเดือนแรมปีมิใกล้กราย
ไกลเพียงกายแต่ใจใกล้ให้สุขเอย

ประทีป  วัฒนสิทธิ์
1 มกราคม 2557

[watthanasit]

15
สัญญาใจ

ขอสัญญายาใจในความรัก
มั่นประจักษ์มิเปลี่ยนแปรแท้คงมั่น
ครองความสัตย์ด้วยใจไว้นิรันดร์
มิมีวันจืดจางร้างรักเอย

16
เติมเต็มรัก

ทำเพื่อเธอจากใจในทุกสิ่ง
จากใจจริงจริงแท้มิแปรผัน
กลัวทำไมเมื่อใจมอบให้กัน
จงเร่งวันเติมรักล้นให้ท้นทรวง

ประสานฝันกันต่ออย่ารอรั้ง
เพิ่มพลังแรงรักจักห่วงหวง
มิยินคำพร่ำบอกว่าหลอกลวง
วันเลยล่วงฤๅคลายหน่ายรักเอย


17
รักเพียงเธอ

ด้วยรักยิ่งจริงใจไม่เป็นสอง
รักสำรองฤๅมีที่มอบให้
บอกว่ารักรักรักรักจากใจ
มิมีใครข้องเกี่ยว...เดียวคือเธอ

 

18
เปิดใจรัก

เธอเปิดใจให้เห็นเช่นวันนี้
ว่าเธอมีใจรักสมัครมั่น
ที่ซ่อนเร้นภายในเปิดใจกัน
เปิดใจฉันค้นรักจักพบเจอ

ต่อแต่นี้พี่มิห่างร้างรักเจ้า
จักคอยเฝ้าปลอบใจไปเสมอ
ป้อนคำรักตลอดไปใฝ่ปรนเปรอ
ขอรักเธอรักมั่นนิรันดร์เอย


19
เมื่อเธอหลง..พี่คงมั่น


ให้คำวอนอ่อนหวานกลอนกานท์ส่ง
บอกว่าหลงทั้งกายจิตดังคิดฝัน
แม้ห่างไกลใจอยู่คู่เคียงกัน
คิดถึงวันผันผ่านกาลเคยมี


ยังอาวรณ์ยังหวังจิตคลั่งไคล้
ยังห่วงใยใจคนึงคิดถึงพี่
....ขอให้จริงดังคำพร่ำพาที
โอ้คนดีพี่ยังหวังเจอะเจอ


20
แผลใจ

แผลบาดลึกปานใดอย่าไหวหวั่น
ธรรมดาสามัญดอกหนา
ขออย่าให้แผลใจเป็นมารยา
คอยเข่นฆ่าดวงใจหลีกไกลเอย

 

[watthanasit]

21

ยังรักยังหลง

ไม่คิดห่างจางหายให้โศกเศร้า
ใจถึงเจ้าเช้าค่ำพร่ำเรียกหา
หักห้ามใจไม่รักหนักอุรา
โอ้กานดาอย่าห่วงทวงรักเลย

ก็พี่รักปักใจไม่ห่างหาย
แม้ตัวตายคลายฤๅรักจักเฉลย
ใจรักเจ้าเฝ้าเตือนเหมือนอย่างเคย
โอ้เจ้าเอ๋ยอย่าระแวงคิดแคลงใจ

จงเชื่อมั่นสัญญารักจักคงมั่น
ไม่มีวันรวนเรเถลไถล
ยังคิดหวงห่วงหาเฝ้าอาลัย
แม้ตัวไกลใจมั่นนั้นเพียงเธอ

 

22
ธรรมชาติรัก

ธรรมชาติปรารถนาให้มารัก
ด้วยแบ่งพรรคเป็นฝ่ายชายและหญิง
สัญชาตญาณแห่งใจใช่...ของจริง
ชายฤๅนิ่งหญิงฤๅหยุดต่างจุดไฟ

ไฟแห่งรักมากมีสุดที่ห้าม
ใครจะปรามยากแท้แน่ไฉน
มาเถอะปล่อยรักทั่วแห่งขั้วใจ
ขออยู่ในประเพณีอันดีงาม

 

23
แรงรักแรงแค้น
1. ก่อ
ด้วยแรงรักแรงแค้นมากแสนมาก
เป็นการยากหากหักลาจากหนี
จึงยินยอมจ่อมจมถมชีวี
เพื่อคนที่เลือกรักและปักใจ

ต่างยื้อยุดฉุดดึงให้ถึงจุด
ท้ายที่สุดหยุดจบหามีไม่
หากเลือกทางสายกลางต่างเดินไป
คงจะไม่มี"บ่วง"ไว้ถ่วงตน

..............

2. แก้


เลือกสายกลางอย่างคิดจิตยังวุ่น
ด้วยต้นทุนรักมากยากลืมหลง
คอยหักจิตคิดหักใจให้ปลดปลง
ก็ยังคงดื้อรั้นทำฉันใด
 
ประทีป  วัฒนสิทธิ์
25 มกราคม 2557

[watthanasit]

24
กลัวใจ

ฉันกลัวจริงกลัวใจเธอไม่เที่ยง
คิดบ่ายเบียงเลี่ยงคำจำได้ไหม
ก็เคยบอกเคยกล่าวเคยเข้าใจ
แล้วทำไมมาตัดพ้อเพื่อก่อความ

ความเป็นเพื่อนมิเลือนไปไกลใจพี่
ตรองดูซีที่ฝ่าดงพงขวากหนาม
แสนลำบากยากเข็ญทุกชั่วยาม
กอรักงามกลับแห้งหมดแรงใจ

ถนอมหน่อยดวงใจสายใยรัก
แสนนานนักสองเราก่อช่อไสว
เมื่อตัวห่างต่างแดนอยู่แคว้นไกล
โอ้ทำไมปั้นน้ำหาความกัน

เธอคงมีคนใหม่เอาใจยิ่ง
ลืมทุกสิ่งหนทางที่สร้างสรรค์
ลืมเก่าก่อนกร่อนเตียนเหี้ยนตามวัน
ที่ฉันฝันเลือนลางคว้างทะเล

รู้คนดีเปลี่ยนไปไม่คืนหวน
จึงตีรวนชวนใจให้หันเห
เสียแรงรักปักใจใฝ่ทุ่มเท
สุดคะเนใจเจ้าเศร้าทรวงเอย..

[/size]

[watthanasit]

25
เตรียมการรัก

โทรมหัวใจให้ยับให้ดับดิ้น
มันหมดสิ้นแล้วใจใครเยียบย่ำ
ใครใครใครใครใครใครกระทำ
สุดใจดำเหลือใจไม่ปรานี

ใจเธอร้ายอำมหิตคิดทรยศ
คอยคิดคดหักหลังชังหน้าหนี
ตัดทิ้งเยื่อทิ้งใยมิตรไมตรี
คุณความดีกลับหายตายจากใจ

หลายปีผ่านเหมือนฝันพลันได้พบ
ต่างทวนทบความหลังครั้งสดใส
บอกเหตุผลต้นปลายคลายหทัย
มารักใหม่อีกครั้งหวังยั่งยืน

แรกใหม่ใจภักดิ์คลั่งรักหลง
คอยพะวงแนบแน่นแสนหวานชื่น
นำรักใหม่รักเก่าเข้ากลมกลืน
ทุกวันคืนรื่มรมย์สมรักเรา

เพียงไม่นานผ่านไปเท่าไรนัก
เธอหาญหักรักใหม่ใจฉันเหงา
ทั้งรักเก่ารักใหม่ไม่เหลือเงา
สุดบรรเทาเศร้าใจไปตามกาล

นำรักเราเป็นครูเป็นผู้สอน
ยกบทตอนรื่นรมย์ขื่นขมหวาน
รับรู้รสเรื่องรักมิดักดาน
เพื่อเตรียมการรักใหม่ให้ใจเอย