ลำนำเพลง

[watthanasit]

17

18
กฎแห่งกรรม

น่าเห็นใจใจเธอเผลอเจ็บช้ำ
ใครหนอทำช้ำชอกหลอกเธอได้
แกล้งทำเธอมิคำนึงถึงช้ำใจ
นานเท่าไรแล้วหนอพ่อชีวัน

หากคิดไปครั้งหนึ่งถึงเธอบ้าง
เธอเคยสร้างอับอายทำลายฉัน
จำได้ไหมคนดีที่รำพัน
เธอเคยสรรค์ใช้คำว่าหนำใจ

มาบัดนี้เธอประสบพบมันบ้าง
ถูกทิ้งขว้างลอยแพเจ็บแค่ไหน
เห็นแล้วยังคนดีที่ทำไป
เจ็บใช่ไหมใจช้ำเขาทำลาย

 
 17  กัยยายน 2557

[watthanasit]

 

19

นานเท่าไรจะรอ

แม้ตัวไกลใจอยู่คู่เคียงข้าง
แม้กายห่างดวงใจไม่คิดหน่าย
น้ำใจภักดิ์รักมั่นตราบวันตาย
มิเสื่อมคลายผันแปรคงแน่นอน

ตัวพี่ไกลใจนางอย่าร้างเลื่อน
ขอคอยเตือนดวงใจอย่าไถ่ถอน
พี่กลัวเธออยู่ไกลใจร้าวรอน
กลัวลืมก่อนวอนว่ามาจากใจ

อย่าลืมรักปักใจให้คงมั่น
อย่าแบ่งปันดวงจิตคิดมอบให้
ขอสัญญาอกพี่มิแบ่งใคร
นานเท่าไรคนดีพี่จะรอ

[watthanasit]

 
20

บาดหัวใจ

บาดหัวใจเหมือนมีดกรีดเฉือนเนื้อ
เธอตัดเยื่อตัดใยไปเป็นอื่น
ฉันนอนตรมระทมช้ฎสุดกล้ำกลืน
ตลอดคืนตื่นฝันปั่นหัวใจ

บาดหัวใจกรีดใจให้ป่นปี้
ซื่ออย่างนี้เธอยังกลับชังได้
แล้วสองเรารักมั่นกันอย่างไร
เธอมีใหม่เป็นอื่นคืนสัมพันธ์

ทำไมเธอเผลอใจมอบใครอื่น
ใยทรามชื่นใจดำทำเช่นนั้น
ไร้ซื่อสัตย์ตัดสวาทขาดต่อกัน
เธอเปลี่ยนผันได้ลงงงไม่วาย

ตัดสวาทขาดไปให้ฉงน
สุดจะทนจริงเออเธอมาหน่าย
เหตุไฉนใยหลันผันกลับกลาย
หรือฉันร้ายอย่างไรไหนตอบมา

[watthanasit]

   
21

กระท่อมปลายนา

กระท่อมปลายนาหลังนี้ที่คอยเจ้า
นี่คือเหย้าเรือนหอรอคอยน้อง
ไม่ใหญ่โตโอฬารปานวังทอง
ได้เจ้าครองแนบนุชสุดรำพัน

กระท่อมปบายนาหลังนี้ที่คอยเจ้า
จักเทียมเท่าเมืองแนนแดนสวรรค์
หากได้เจ้าครอบครองปองรักกัน
ร่วมสร้างสรรค์วิมานทองของชาวนา

จากแรงงานหยาดเหงื่อสร้างเพื่อน้อง
เป็นวังทองมอบเจ้าเฝ้าเสน่หา
หวังเพียงเจ้าเฝ้าปองครองวิวาห์
รักแก้วตาล้นทรวงเหนือดวงใจ

กระท่อมปลายนาหลังน้อยยังคอยเจ้า
ยังคอยเฝ้าดวงพยอมที่กระท่อมไม้
เสร็จเก็บเกี่ยวข้าวปลามาเมื่อไร
พี่จะไปขอคนงามตามประเพณี

[watthanasit]

 

 
 
 
22

จะคอยขวัญใจ

จะคอยจะคอยคอยขวัญพี่
นานกี่ปีหัวใจมิไหวหวั่น
แม้เจ็บปวดระกำช้ำจาบัลย์
จวบชีวันพี่นี้พี่จะคอย

จะทนจะทนเพื่อคนรัก
มีอุปสรรคมิแปลแม้สุดสอย
รักเสมอรักเจ้าเฝ้ารอคอย
ฝากลมลอยคอยเจ้าเฝ้าห่วงใย

เธอจ๋าเธอลืมลิ้นถิ่นเคยรัก
ลืมใจภักดิ์ไมตรีหรือมีใหม่
ก่อนเก่านี้เคยเคียงเรียงร่วมใจ
จำได้ไหมคนดีที่จำนรรจ์

ไม่ลิมไม่ลืมไม่ลืมเจ้า
จักคอยเฝ้าใจตรงยังคงมั่น
ความรักเดิมรักเก่าเราผูกพัน
ชั่วนิรันดร์นั้นพี่นี้จะคอย

  

[watthanasit]

 

 
23

เธอรู้หรือเปล่า

รู้หรือไม่ใจพี่นี้ปรารถนา
ใกล้ขวัญตาสดใสท่วมใจพี่
อยากจะรักฝังใจฝากไมตรี
มอบชีพนี้ให้เห็นเป็นเดิมพัน

เหมือนดังเงาเฝ้านางมิห่างน้อง
อยากประคองบัวงามตามใจฝัน
พี่คลั่งไคล้ดังกระต่ายที่หมายจันทร์
โอ้จอมขวัญโปรดตอบมอบปรานี

ขาดเธอไปสิ้นสุขไปทุกชาติ
ดังฟ้าขาดดาวเดือนสุรีย์ศรี
อย่าตัดเยื่อทิ้งใยมิตรไมตรี
น้องควรมีจิตใจให้เมตตา

แม้จะนานกาลเปลี่ยนเวียนแล้วเล่า
พี่คอยเจ้าเผยใจใฝ่ครวญหา
หากเฉยเมยมิเอ่ยเผยวาจา
ช้ำกว่าฟ้านิราศขาดเดือนดาว
 
   

[watthanasit]

 
24

ฝากเพลงลอยลม

ขอฝากเพลงเรียงร้อยลอยลมผ่าน
แสนร้าวรานแน่นอุราสุกปราศรัย
ฝากถึงเธอยอดชู้อยู่แดนไกล
จำได้ไหมใครเล่าเฝ้าร้องคลอ

ปานฉะนี้คนซื่อหลับหรือตื่น
ยินสะอื้นจากคนซื่อหรือเปล่าหนอ
หรือลืมไปใจพี่นี้ยังรอ
ด้วยใจฝ่อรอคอยสุดน้อยใจ

หากวันไหนว้าเหว่เวลาว่าง
จดหมายบ้างเขียนตอบที่มอบให้
นานแสนนานจากเจ้าข่าวเงียบไป
ลืมคนไกลทิ้งให้ฟายน้ำตา

ฝากเพลงรักลมลอยคอยเตือนย้ำ
ฝากถ้อยคำเตือนใจให้ห่วงหา
เห็นไม้เฉากิ่งใบร่วงโรยรา
หวั่นเจียนบ้ากลัวรักจักลับลา
 
   

[watthanasit]

 

 
 25

ลาก่อนที่รัก

ขอลาก่อนรักเอ๋ยรักเคยมี
ลาคนดีลาลับกับความหลัง
ลาความทุกข์รุกรุมสุมประดัง
ลาร้อยชั่งรักลามามลาย

ลาลับล่วงดวงใจที่ไร้รัก
ลืมใจภักดิ์รักแบ่งมาแหน่งหน่าย
ลืมฝันดีที่หวังพังทลาย
สิ้นความหมายกลายค่ากลับอาดูร

เธอเด่นดีเธอสวยรวยคนรัก
ใจเคยภักดิ์ไร้ถวิลเสื่อสิ้นสูญ
เมื่อคนใหม่เสนอเธอเกื้อกูล
คอยเทิดทูนเหนือใจใฝ่ศรัทธา

รักฉันมากฉันรู้เมื่ออยู่ใกล้
เมื่อเธอไกลไร้ถวิลสิ้นเสน่หา
ลืมลืมชั่วกาลวิมานโสภา
ลืมแก้วตากว่าชีวีนี้มลาย

   

[watthanasit]

 

 
26

ในโลกแห่งความฝัน

โลกความจริงนั้นหรือคือความจริง
เธอเป็นหญิงคนใดใครก็ได้
อาจขมขื่นชื่นหวานจ้กปานใด
เลิศวิไลเลอล้ำนั้นธรรมดา

โลกความจริงนั้นหรือคือความจริง
อาจเป็นหญิงที่ใครว่าไร้ค่า
ในมุมหนึ่งใครใครใคร่นำพา
ปรารถนาสุดปรารถนาเป็นยาใจ

มารักฉันในฝันกันดีกว่า
มอบชีวารักรักมั่นอ้นสดใส
ไม่หมองหมางคลางแคลงแห่งฤทัย
สุขอื่นใดฤาเปรียบมาเทียบทัน

โลกความจริงนั่นหรือคือความจริง
เธอเป็นหญิงของใครฉันไม่หวั่น
ไม่หึงหวงห่วงหาให้จาบัลย์
แต่โลกฝันฉันขอรอรักเธอ


27

พะวงรัก

เฝ้าพะวงคอยคนึงคิดถึงเจ้า
ดั่งเช่นเงาตามติดชิดเคียงใกล้
หากแบ่งกายเป็นเสี่ยงเพียงเมื่อไร
จะตามไปใกล้ชิดแนบติดเธอ

ความกังวลล้นใจไร้ซึ่งสุข
เมื่อมีรักมีทุกข์เสียล้นเอ่อ
ทุกคืนวันฝันใฝ่ใคร่พบเจอ
เฝ้าละเมอเพ้อคลั่งฝังฤดี

คอยกังวลจนใจไร้ซึ่งสุข
มีแต่ทุกข์โหมใจให้ล้นปรี่
ผุดนั่งนอนเห็นหน้าทุกนาที
โอ้โอ้นี่โอ้นี้นี่ความรัก



28

น้องเป็นคนที่เท่าไร

ที่เท่าไรตัวน้องเป็นของพี่
โอ้คนดีเปลี่ยนใจใหม่เสมอ
หรือเธอนั้นเปรียบหญิงสิ่งบำเรอ
คอยเสนอสนองความต้องการ

ที่เท่าไรตัวน้องเป็นของพี่
โอ้คนดีรู้ไหมหนอพ่อปากหวาน
บอกรักใครไม่เบื่อเมื่อพบพาน
ช่างเป็นมารใจหญิงจริงจริงนา

ความเป็นจริงเมียพี่มีสลอน
แอบซุกซ่อนน่ามีเกินสี่ห้า
ยังเจ้าชู้ร่ำไปเมื่อไกลตา
ตอบเถิดหนาน้องนี้ที่เท่าไร


 
 
 
29

ร้อยชู้

เหมือนมีกรรมหนำใจให้เธอผลาญ
จนแหลกลาญใจจิตคอยคิดฆ่า
พี่หลงคำพร่ำเพ้อเธอพรรณนา
อ้างดินฟ้าสรรค์คำสุดจำนรรจ์

คำเธอลวงห่วงหาพาใจหลง
เฝ้าพะวงใจปักรักเธอมั่น
รักมาแปรมาห่างร้างแรมกัน
กลับแปรผันง่ายดายหน่ายรักไป

ลมลิ้นลวงสารพันเสกสรรถ้อย
ดั่งว่าร้อยมารยามาสุมไว้
คิดไม่ถึงเธอจักหักอาลัย
คบชู้ใหม่ให้พี่นี้ตรอมตรม

คนรักเดียวไม่พอต่อเป็นสอง
คอยเฝ้ามองหาชู้แอบสู่สม
มอบใจหมายชายขู้คู่ภิรมย์
ขาดชู้ชมเมื่อไรใจรัญจวน

 
30

รักจากดวงใจ

รักพี่นี้ล้นจิตคิดมอบให้
มิรักใครห้ามจิตมิคิดเผลอ
มิมีใครขอบอกนอกจากเธอ
ใจฉันเพ้อเธอนั้นคือขวัญใจ

กลัวเธอเผลอลืมฉันนั้นเสียก่อน
อย่าตัดรอนคำมั่นสัญญาไห้
อย่าเพ้อหลงปลงจิตคิดรักใคร
ขอมอบไว้รักมั่นนั้นเพียงเธอ

    

[watthanasit]

   

31
 
ร้อยชู้หรือจะสู้เมียตน

ฉันคนเดียวไม่พอพ่อยอดชู้
ใจวนอยู่คล้ายคล้ายสายน้ำเชี่ยว
แรกรักพร่ำคำไว้ว่าใจเดียว
มิข้องเกี่ยวหญิงใดให้มารมี

ฉันคนเดียวไม่พอขอเป็นสอง
คล้ายทดลองเปลี่ยนใจไปทุกที่
เมียคือเพื่อนเฝ้ารักหลงภักดี
เทิดทูนพี่ใหญ่ยิ่งเหนือสิ่งใด

ร้อยพันชู้ฤๅสู้เมียตนเล่า
ร้อยพันเศร้ามากมีที่แบ่งให้
หากพี่เพ้อพี่หลงมิปลงใจ
เบื่อเมื่อไรที่รักตายตักเมีย
 
 
32

ดวงใจ

ทุกทุกคนมีสิทธิ์คิดรักได้
ถึงห่างไกลใฝ่คิดส่งจิตถึง
อ้อมแขนฉันรอท่ายังตราตรึง
คอยวันซึ้งฝ้นใฝ่ไม่ปลดปลง

อยู่ต่างแดนห่างกันมิหวั่นไหว
จิตชิดใกล้ไมตรีมีสูงส่ง
ฝากใจรักรักมั่นนั่นซื่อตรง
ครุ่นพะวงหลงเจ้าเฝ้าละเมอ

คนต่างแดนแสนไกลอาลัยห่วง
ตกเป็นบ่วงห่วงหึงถึงเสมอ
นึกอกอุ่นร้อนรุ่มจุมพิตเธอ
แอบฝันเพ้อใจชื่นทุกคืนวัน
 
 
33

หอรักหอร้าง

เรือนหอนี้พี่สร้างคอยนางน้อง
แต่คงต้องอับเฉาเหงาใจหมอง
เฝ้าแต่รอทรามวัยด้วยใจปอง
รับเจ้าครองร่วมฝันวันวิวาห์

เรือนหลังน้อยคอยรักจักเคียงคู่
โอ้ยอดชู้มิกรายให้เห็นหน้า
หรือว่าคลายรักมั่นในสัญญา
เปลี่ยนวาจากลับคำลืมน้ำใจ

ยามดึกดื่นตื่นผวาคราคิดหวน
หันเห็นห้องเนื้อนวลครวญร่ำไห้
ยิ่งนึกนวลหวนหาเหลืออาลัย
เรือนหอไร้กานดามาเคียงครอง

เรือนหอพี่นึกมาน่าจะร้าง
ใจหมดหมางมีแต่แค่เจ้าของ
สุดเงียบเหงาเรือนหอรอปรางทอง
เป็นเพียงห้องหอร้างพังทลาย
 
 
34

พี่คอย

ป่านฉะนี้น้องเจ้าโศกเศร้าไหม
อยู่กับใครสุดาดวงพี่ห่วงหา
เคยชิดใกล้มิพลาดขาดสายตา
เดียวนี้มาเลยลับกลับเลือนไป

ป่านฉะนี้น้องเจ้าคงเศร้าโศก
คงวิโยคทุกข์เข็ญเป็นไฉน
พี่เองเศร้าเปลี่ยวเปล่าเหงาเหลือใจ
ทนมิไหวกลัดกลุ้มสุมร้าวรอน

เช้าจรดเย็นดวงแดแต่คิดถึง
คอยคำนึงวิโยคโศกสะท้อน
ถึงเพ้อพล่ามยามกินแม้ยามนอน
นึงสังหรณ์บ้างไหมใจพี่ครวญ

ปานฉะนี้ทรามวัยใจห่อเหี่ยว
อยู่คนเดียวหรือคลายคงไห้หวน
พี่เองเล่าเศร้าใจให้รัญจวน
กลับเถอะนวลคนดีพี่ยังคอย

 
35

หยาดน้ำฝนหยดน้ำตา

หยาดน้ำตานางฟ้าคราขื่นขม
ไหลหลั่งพรมพื้นหล้ามาเป็นฝน
ลงรดแก้มแดนดินฐานถิ่นคน
คอยเลี้ยงผลกิ่งกอช่อดอกใบ

ป่าเคยหลับพลันตื่นฟื้นทั่วหล้า
ฉ่ำไร่นาแนวเนินเขินไศล
ระเริงร่าฉ่ำน้ำแสนฉ่ำใจ
กลับสดใสงามยิ่งเสียจริงเอย

สุริยาสาดส่องต้องพื้นหล้า
น้ำตาฟ้าเป็นไอให้ระเหย
เป็นละอองไอน้ำนั้นอย่างเคย
ลมพัดเชยซ้ำสองล่องลอยวน

หยาดน้ำตานางฟ้าค่าสวรรค์
คุณอนันต์โลกหล้าคณาล้น
แต่น้ำตาไหลพรากจากกมล
หลั่งกี่หนเป็นฝนให้ฉ่ำใจ
 
     

[watthanasit]

   

36

กำแพงประเพณี

เป็นความเศร้าร้าวใจใหญ่มหันต์
เธอและฉันพรากไกลในชาตินี้
ดัวยรักสองของเราต้องมามี
ประเพณีม่านกั้นปั่นอุรา

จึงจำพรากจากกันพลันนั้นแน่ไซร้
ทัังที่ใจรักเรานั้นเท่าฟ้า
หนทางรักเราสองนองน้ำตา
วาสนามืดมิดปิดประตู

โอ้กำแพงประเพณีนี้กางกั้น
ด้วยต่างกันกั้นปิดชีวิตคู่
น้ำตาหลั่งจากใจไหลพรั่งพรู
มันสุดกู่เรียกร้องต้องมืดมน

ความปวดร้าวแนบเนาเฝ้าเผาไหม้
ด้วยหัวใจเชื่อมกันนั้นท่วมท้น
ปล่อยความเศร้าเผาใจใฝ่ผจญ
ด้วยไร้ผลหลอมรวมประเพณี
 
 
37


   จอมนางกลางใจ

    ต่อนางใดหมื่นแสนแดนโลกหล้า
เทพธิดางามละออมิขอเกี่ยว
ดวงใจมอบสยบภักดิ์รักนางเดียว
มิแลเหลียวหญิงใดไหนเจ้าเอย

    เธอนั้นคือจอมนางกลางใจพี่
นารีใดไม่พะนอขอเอื้อนเอ่ย
สงวนถ้อยเพียงไว้ได้ภิเปรย
เพียงเฉลยเอ่ยแต่แม่อนงค์

    คอยปิดป้องนัยนาตาทั้งสอง
กลัวนวลน้องเห็นใครใจลุ่มหลง
แม้ฟ้าดินสิ้นหายทลายลง
รักดำรงนวลเนื้อเหนือดวงใจ

    ยอดดวงใจเทวีศรีคู่สม
ร่วมภิรมย์ใจภักดิ์รักยิ่งใหญ่
จอมพธูอยู่เหนือนารีใด
ขวัญฤทัยของพี่นี่นางเดียว
 
 
38

เหมือนเดิมขอให้

ก่อนจากลาขวัญใจในคืนนั้น
อ้อนรำพันเคล้าคลอคอยพ้อพรอด
สุดหวานล้ำใดเล่าเล้าโลมกอด
ต่างอ้อนออดอ้อนคำชื่นฉ่ำใจ

จูบแก้มนวลยวนเย้าเฝ้าคิดถึง
ยังตราตรึงรักหวานปานไฉน
หอมนวลปรางมิจางห่างหายไป
ถึงห่างไกลใจจำคอยย้ำเตือน

ยามรักร้างแรมกันฉันพร่ำเพ้อ
คึดถึงเธอร่ำไปใจลอเลื่อน
เจออกันใหม่ใจเอ๋ยอย่าเลยเชือน
มาเยื่ยมเยือนมิห่างเหมือนอย่างเคย

สุดที่รักรักเจ้าเฝ้าคลั่งไคล้
โปรดเห็นใจพี่นี้ที่เฉลย
รักเราหวานปานใดอย่างร้างเลย
อย่าเฉยเมยขอใจให้เหมือนเดิม           
 
 
 
   
39..

สามหัวใจ

สาปสิ้นทีมิปองคิดครองคู่
ด้วยฉันอยู่อย่างช้ำร่ำร้องไห้
จากมีมารผลาญพล่าฆ่าดวงใจ
ช้ำหมองไหม้ในกมลทนทุกข์ตรม

ขอกรวดน้ำคว่ำขันกันชาตินี้
ล้างราคีคาวใจในขื่นขม
ใจแทบขาดพลาดรักจักชื่นชม
หลงคารมติดบ่วงตรมทรวงใน

ก็คนเดียวสามใจใยกลอกกลิ้ง
เผื่อเลือกทิ้งสุดทนคนอะไร
หาหัวใจแน่นอนค่อนไม่มี

ขออย่าพบอย่าพานหมู่มารร้าย
ขอใกล้กรายรักแล้วพรากจากหน่ายหนี
จักขอสาปมารร้ายหมายชีวี
พ้นเสียทีหนี้ช้ำโอ้กรรมเวร
 
 
40

ชู้ทางใจ

ผมรักคุณขอคิดผิดมากไหม
รักด้วยใจไร้สิทธิ์คิดห่วงหวง
แอบซ้อนเร้นสัมพันธ์ฝันในทรวง
ผิดใหญ่หลวงโปรดรู้ชู้ทางใจ

ทุกทุกวันฝันไปแค่ได้เห็น
มิคิดเป็นเพื่อนนอนอ้อนชิดใกล้
ด้วยเจ็บมารักเก่าเขาทิ้งไป
จะเป็นไรเจ็บต่อพอเหมือนเดิม

ขอเป็นชู้ชู้ชิดทางจิตไซร้
ศาลแห่งไหนมิคงลงโทษเพิ่ม
กฎหมายรักมิแกล้งคิดแต่งเติม
สิทธิ์แต่เริ่มผมแอบแนบใจคุณ

หากคิดแค้นเคืองพี่นี้แล้วไซร้
นึกเห็นใจไม่ระแวงแกล้งเคืองขุ่น
จงปล่อยใจเถิดหนอขอเอาบุญ
ปล่อยผมวุ่นรักเธอเพ้อทางใจ
         
     

[watthanasit]

     

 
41

ในอ้อมกอดพี่

อ้อมกอดพี่มีเจ้าเคล้าอิงอุ่น
หอมละมุนอุ่นเหลือเมื่ออิงเจ้า
รอยสัมผัสชื่นฤทัยในรักเรา
แอบอิงเคล้าลูบไล้ให้แก่กัน

อ้อมกอดพี่กลับว่างร้างตัวเจ้า
ทิ้งเพียงเงายั่วเย้าเฝ้ารำพัน
นึกกลิ่นนางหอมชื่นทุกคืนวัน
แต่เจ้านั้นลาลับกลับหายไป

ขาดเจ้าไปใจพี่นี้โศกเศร้า
กลิ่นแก้มเจ้าฝังจิตคิดฝันใฝ่
แขนใครอื่นชื่นชู้อยู่หนใด
โอ้ดวงใจกลับเยือนเหมือนเดิมที

อ้อมกอดพี่ยังเฝ้ารับเจ้าอยู่
คอยรับชู้ชื่นชมสมใจพี่
อกใครเล่าเท่ารักที่พี่มี
ขอมอบพลีเพื่อน้องครองรักเอย 

     
 
42

ผิดทางรัก

เพิ่งประจักษ์รักนี้มีต่อฉัน
ตั้งแต่วันพบเจอเธอวันแรก
ความรักเอยเพิ่งรู้ดูแปลกแปลก
พระเจ้าแจกหัวใจให้ลองรัก

พอรู้ตัวมีคู่อยู่แล้วไซร้
ต้องตกใจประวิงเสียยิ่งนัก
อนาคตจบลงคงอกหัก
ด้วยใจภักดิ์คนที่มีเจ้าครอง

หากรู้ตัวดั่งว่านาทีแรก
พระเจ้าแจกคนที่มีเจ้าของ
คงเมินหน้าหลบหนีมิใฝ่ปอง
เมินนาทีทองหมองช้ำตรม

เมื่อหมายรักมอบรักปักใจฝัง
รู้หมดหวังหัวใจให้ขื่นขม
เจ็บเหลือเจ็บเหน็บในใจระบม
ฝืนอารมณ์ข่มรักหักใจลา

 
 
43

คนใจหิน

หักใจยากยากเหลือเพื่อลืมเจ้า
เธอนั้นเล่าลืมง่ายใช่ใจหิน
ค่ารักเรานั้นต่างห่างฟ้าดิน
จากปลายลิ้นกับรักหมายปักใจ

สองเราคงมิเป็นเช่นเนื้อคู่
แม่ยอดชู้ยาจิตคิดผลักไส
ทำมีเหตุปัญหาขอลาไกล
ขาดเยื่อใยไหนเลยเคยนำพา

ยังฉันยังไม่ตายให้ไกลจาก
แม้ทุกข์ยากทนสะอื้นฝืนยิ้มร่า
ทนไขลานหัวใจทุกเวลา
สมน้ำหน้าเธอได้ไปอีกนาน

ปล่อยฉันไปเถอะหนาแม่ยาจิต
ขอสักนิดฝากวอนก่อนสงสาร
หากโชคดีเมื่อไรได้แต่งงาน
สอนบุตรหลานอย่าทรมานผลาญใจคน   

 

 
44

ถ้าหัวใจฉันมีปีก

หากดวงใจมีปีกมิหลีกลี้
เหินเมฆีบินไปได้ดังฝัน
เธออยู่ไหนใกล้ไกลบินไปพลัน
ไม่เคยหวั่นร่อนถลามาหาเธอ

แต่บัดนี้เราต่างห่างสุดกู่
คงไม่รู้ว่าฉันรำพันเพ้อ
ทุกค่ำเช้าเฝ้าคิดจิตละเมอ
คร่ำครวญเก้อเผลอใจให้เรื่อยมา

เฝ้าแต่ครวญบรรเลงเพลงขื่นขม
คลายระทมช่มใจไปด้งว่า
เพื่อคลายทุกข์หมองหม่นท้นอุรา
คำสัญญาขอฝากปากรำพัน

อีกไม่นานคิดว่ากลับมาสู่
คลอชื่นชู้อีกครั้งดังใฝ่ฝัน
คงไม่นานเชยชื่นรื่นชีวัน
เธอแปรผันฉันคงปลงใจตาย   

 
 
45

กระซิบสวาท

ยามเธอนอนร้อนรุ่มกลุ้มหรือเปล่า
คงซึมเซาเศร้าใจในทรวงอยู่
เธอฝากใจไว้นั้นฉันเอ็นดู
แต่รั้งรอใจอยู่ดูใจกัน

เธอเร่าร้อนระทมตรมเสียก่อน
ชายแสนงอนคิดไปอะไรนั่น
คนอะไรน้อยใจเมินไปพลัน
มิรอหญิงจำนรรจ์หญิงตันใจ

ฝากลมพาพัดใจฝากใต้หมอน
ยามหนุนนอนยินฉันรำพันไหม
ฟังสำเนียงเสียงนี้พิรี้พิไร
ฉันเผยใจอาลัยสวาทมิขาดรอน

ตัวฉันเองรักพี่เจ้าเฝ้าใฝ่ฝัน
รอสัมพันธ์ความหวังเหมือนดังก่อน
ฝืนหลับตาพะวงเธอเพ้อยามนอน
ใจออดอ้อนรักมากอยากอิงเธอ
        
     

[watthanasit]

46

ขวัญ (อกพี่รอ)

กลับมาแล้วมาแล้วหรือขวัญ
ก่อนพี่เคยหมายมั่นเจ้าหนักหนา
แต่ตัวเจ้าตัดใจไม่นำพา
หลีกหนีหน้าคนยากจากพี่ไป

ปล่อยพี่นี้คร่ำครวญไห้หวนหา
รู้แก้วตามีคู่ชื่นชู้ใหม่
เจ้าไม่เคยคิดเชื่อคิดเยื่อใย
ทำลายใจป่นปี้ทำพี่ลง

อกคนอื่นชื่นทรวงตกบ่วงรัก
เอาใจภักดิ์ปักใจให้ไหลหลง
รักที่หมายชายอื่นมิยืนยง
สิ้นสาวส่งผลักไสไล่เจ้ามา

โอ้แก้วตาอย่าวิโยคเศร้าโศกศัลย์
แม้ชายอื่นหมื่นพันมิปรารถนา
พี่ยังรักยังหวงดวงสุดา
ซับน้ำตาให้เจ้าเฝ้าปลอบชม

[watthanasit]

       

 
47

ง้อเพราะรัก

เพียงนิดหน่อยน้อยใจไปกันเรื่อย
ง้อจนเหนื่อยร่ำไปกระไรหนา
ผิดหูหน่อยนิดเดียวมิเหลียวมา
ด้วยปราถนาตัวเจ้าเฝ้าเอาใจ

ยิ่งเฝ้าง้อยิ่งงอนค้อนยังค่ำ
หน้างอง้ำถามทีนี้ดีไหม
พี่หยอกเย้าเจ้าทำเมินร่ำไป
พี่ท้อใจเหนื่อยหนาระอาเอย

อยากจะหยิกกลัวบ่นคนน้ำตา
อยากทรมาหาใหม่แนบเขนย
กลัวเจ้ากินยาตายเหมือนอย่างเคย
ยิ่งนิ่งเฉยได้ใจทำไงดี

เมื่อไรหนอเลิกละโรคกระแหน่
เห็นพี่แพ้ระเริงเหลิงจนถี่
พี่รักมั่นหวงหึงถึงยอมพลี
หายงอนหอมแก้มทีเท่านี้พอ