เรื่องราวดีดีที่น่าอ่าน..เสียเวลาหน่อย แต่ให้ข้อคิดดี‏

[zorrow]

ฉันกับแฟนคบกันมา 4 ปีมีโครงการจะแต่งงานกันสิ้นปีนี้ แต่แล้วจู่ ๆ
>เค้าก็มาบอกว่า “เราเลิกกัน”
>“เค้าไม่ได้รักฉันแล้ว ตอนนี้เค้าพบคนใหม่ ตลอดเวลาเค้าหลอกฉันมาตลอดว่ารัก
>เค้าจะแต่งงานกับผู้หญิงคนใหม่สิ้นปีนี้ฉันทำทุกวิถีทางเพื่อจะฉุดรั้งเค้ากลับมาฉันถามว่าฉันผิดตรงไหน
>ไม่ดีตรงไหน
>ฉันจะปรับปรุงตัวใหม่เค้าต้องการอะไรฉันทำให้ได้ทุกอย่างและยอมทุกอย่าง
>ขอเพียงแค่ “กลับมาเหมือนเดิม”
> แต่สิ่งที่ฉันได้รับคือความเฉยชา,หงุดหงิด,รำคาญ ทำอะไรก็ผิดไปหมด
>
>“เพื่อน”แนะนำฉันให้ “ไปทำเสน่ห์”
>ปกติฉันเป็นคนที่กลัวเรื่องพวกนี้ไม่อยากยุ่งเกี่ยว
>ไม่อยากเข้าใกล้ แต่....ณ จุดจุดนี้ ไม่ได้แล้ว ความรักบังตาฉันยอมทุกอย่าง
>ขอเพียงได้เค้ากลับคืน อะไรก็ได้สำหรับฉัน ณ ตอนนี้
>“ปู่ฤาษี”คือผู้ที่เพื่อนฉันพาไปหา เพื่อนบอกว่า “ท่านเก่งญาติของเพื่อน
>สามีหนีไปอยู่กับเมียน้อย
>ท่านก็เป็นคนเรียกกลับมาทุกวันนี้ทั้งรักทั้งหลงภรรยา ไม่ไปมีใหม่อีกเลย
>
>บ้านปูนชั้นเดียวมีลานจอดรถที่พอจอดรถยนต์ได้ประมาณ 10 คัน
>วันแรกที่ฉันไปมีรถยนต์จอดอยู่ 3 คัน
>มองเข้าไปในบ้านมีคนนั่งจนล้นออกมาข้างนอก
>มีเสียงหัวเราะดังออกมาเป็นระยะ เพื่อนพาฉันเข้าไป ภาพที่ฉันเห็น
>“ชายหนุ่มอายุน่าจะประมาณ28 – 29 ปี ผมยาวมีลายสักเต็มตัว นัยต์ตาหวานเยิ้ม
>มือคีบบุหรี่พูดไป ยิ้มไป ปล่อยมุกสนุกสนาน
>ทำให้ผู้ที่เข้ามาหาหัวเราะเป็นระยะ ๆ
>นุ่งชุดลายเสือดูดีมีเสน่ห์ คนนี้เรอะที่เพื่อนบอกว่าเป็นปู่ฤาษี ทำไมยังหนุ่ม
>แต่ ณ วินาทีนั้นความรักบังตาไม่ได้คิดอะไร เพื่อนบอกว่าดี
>ฉันก็เชื่อโดยที่ไม่ได้คิดถึงเหตุการณ์ในวันข้างหน้าเลย
> เราสองคนนั่งรออยู่ประมาณครึ่งชั่วโมงคนที่เข้ามาล็อคแรกก็ออกไป
>ถึงคิวของฉันเพื่อนแต่งขันธ์ห้า (ดอกไม้ 5 คู่ เทียน 5 คู่) พร้อมเงิน 100 บาท
>ให้ฉันเขียนชื่อ-นามสกุลพร้อมที่อยู่ ของฉันและของแฟน
>ยื่นให้ปู่ฤาษีเอ่ยชื่อฉัน) ดวงไม่ดี จะถูกแย่งของรัก
>(เอ่ยชื่อแฟน)คนนี้เป็นแฟนใช่มั๊ย ฉันตอบ “ใช่ค่ะ”
>“มีอะไรจะถาม” ท่านถามฉัน
>......เงียบ......ฉันก็ไม่รู้จะถามอะไร
>เพื่อนหันมาสะกิด “ตอบไปซิ”
>ก็ไม่รู้จะตอบอะไร.........
>ท่านนั่งหลับตาสวดคาถาประมาณ5-10 คำ แล้วหันมาถาม
>“ รักเค้ามากตอนนี้ใจเศร้าหมอง มีแต่คิดจะฆ่าตัวตาย
>.........อยากได้เค้ากลับมามั๊ย” ท่านหันมาถาม
>“อยากได้ค่ะ” ฉันตอบ
>“ถ้าอยากได้คืน จะช่วย แต่จะต้องจ้างน่ะ มีเงินเท่าไหร่”
>“สองพันค่ะ”
>ท่านหลับตาสักพัก “ไม่ใช่หรอก ในกระเป๋าตังค์มีเงิน
>ห้าพันบาทในสมุดบัญชีมีเงินอีก 3 หมื่น”
>ฉันตกใจท่านรู้ได้อย่างไง
>“ถ้าอยากได้คืนปู่คิดค่าจ้าง 3 หมื่น”
>“ตกลงค่ะ”ฉันตอบตกลง
>“จะบ้าเหรอ.....3หมื่นน่ะแก ไม่คิดก่อนหรือไง” เพื่อนฉันตกใจรีบหันมาถามฉัน
>แต่สำหรับฉันตอนนี้อะไรก็ไม่สำคัญเท่าการได้แฟนกลับคืนมา
>ปู่ฤาษี มองหน้ายิ้ม
>ๆ“ให้ไปเอา.................”ท่านสั่งให้ฉันนำสิ่งของมาเข้าพิธี
>รุ่งขึ้นเดินทางไปหาปู่ฤาษี ไปถึงก็มีคนมารอท่านเต็มอาศรมไปหมด
>รายแรก...มากันประมาณ 5-6 คน แต่งขันธ์ 5จานเดียวใส่เงิน 100 บาท
>แต่มีรายชื่อในกระดาษประมาณ10 ชื่อได้ ท่านรับขันธ์ 5 ไป หลับตาสวดมนต์
>ดูให้ทีละคนการทำนายของท่านแม่นเหมือนตาเห็น
>ท่านจะทักเกี่ยวกับที่อยู่อาศัยก่อนว่า
>เป็นลักษณะไหนอยู่ตรงไหนมีอะไรเป็นจุดเด่น(มาทราบภายหลังว่าท่านไม่ได้ดูจากวันเดือนปีเกิด
>แต่จะส่งจิตไปยังบ้านที่เราอาศัยอยู่เพื่อไปตรวจสอบยังสถานที่ท่านจึงต้องถามว่าสถานที่ที่ท่านไปถูกต้องหรือไม่)ท่านจะทักแต่ละคนตามรายชื่อที่เขียนไป
>จนกระทั่งไปสะดุดที่ชื่อของลูกสาวของคนที่มาดู“มันหนีออกจากบ้านไปใช่มั๊ย”
>(จริง ๆ แล้วท่านจะพูดเป็นภาษาอีสาน
>แต่ว่าฉันแปลเป็นภาษาภาคกลางให้เพื่อจะได้เข้าใจ)
>“ใช่จ๊ะ”คนเป็นแม่พูด น้ำตาเริ่มไหล ท่านหลับตาสวดมนต์สัก 5-10 คำ
>“มันหนีไปกับผู้ชายตอนนี้มันอยู่ กาฬสินธ์ อยู่บ้านเค้า”
>“ปู่ช่วยหน่อยตามมันกลับมาให้หน่อย”
>แม่พูดไปพร้อมเช็คน้ำตาฉันเองก็พาลจะน้ำตาไหลตามไปด้วย
>ท่านสวดมนต์สักพัก “เออ....ปู่จะช่วย วันจันทร์มันจะกลับมา
>พอมันมาแล้วให้พามันมาหาปู่” ท่านพูดปลอบใจเขาสักพัก
>แล้วก็เริ่มสอนให้เข้าใจถึงวิถีชีวิตของมนุษย์เป็นคำสอนตามแบบของศาสนา
>จนพ่อแม่ของน้องผู้หญิงผ่อนคลายหายเศร้าท่านจึงให้กลับ
>รายที่สองเป็นชาวบ้านมาประมาณ 4-5 คน รายนี้ภรรยาหนีตามชู้ไป
>ทิ้งสามีกับลูกสองคน สามีเค้ารักภรรยามาก อยากได้ภรรยาคืน
>ฤาษีท่านดูไปแล้วทักว่า ภรรยาของแกหนีตามผู้ชายข้างบ้านไป
>ผู้ชายคนนั้นก็มีภรรยาแล้วใส่เสน่ห์ภรรยาของแกด้วยพอท่านพูดถึงตรงนี้
>ผู้หญิงที่มาด้วยบอกว่าเป็นสามีของแกเองปู่จึงหันมาถามว่าจะเอาคืนด้วยหรือ
>ฝ่ายหญิงตอบว่าไม่เอาปู่จึงหันไปถาม ฝ่ายชายว่าจะเอาคืนจริง ๆ หรือ
>ไม่รังเกียจเค้าหรือที่เค้าทำแบบนี้โกรธเค้าไหม เกียจเค้ามั๊ย
>ซึ่งฝ่ายชายก็ยืนยันคำเดียวว่าจะเอาคืนท่านถามซ้ำ 3 ครั้ง
>ฝ่ายชายก็ยังยืนยันคำเดิม
>ท่านรับปากว่าจะช่วยแล้วให้บูชาของสิ่งหนึ่งไปเรียกเก็บเงิน 500 บาท
>ฉันเริ่มสงสัย เอ...ทำไมของฉัน3 หมื่น ส่วนของคนนี้แค่ 500 บาท
>แต่ก็ยังไม่ได้ถามตอนนั้น
>รายที่ 3
>เป็นคุณยายพาหลานสาวมากราบท่าน บอกว่าเป็นคนนี้ที่หนีออกจากบ้าน
>แล้วให้ท่านตามมาให้ กลับมาแล้วตามที่ท่านบอก ท่านเรียกน้องผู้หญิง
>(อายุประมาณ 16-17 ปี)
>เข้ามานั่งต่อหน้าท่านแล้วเริ่มสอนซึ่งคำสอนของท่านฉันฟังแล้วน้ำตาแทบไหล.....“เห็นหน้ายายมั๊ย
>แกเสียใจขนาดไหน เค้าเลี้ยงเรามากี่ปี
>แต่ผู้ชายอีกคนพึ่งเจอกันไม่เท่าไหร่ทำไมถึงทุ่มเททุกอย่างให้เค้าได้ขนาดนั้น
>ยายเค้าเสียใจขนาดไหนเห็นมั๊ย(คุณยายเริ่มเช็ดน้ำตา)
>ที่ปู่ช่วยไม่ได้อยากช่วยเราน่ะ
>ปู่สงสารยายของเราถึงได้ช่วยเรียกกลับมา........ ท่านสอนอยู่นานพอควร
>เกือบบ่าย 2 ถึงคิวฉันซะที ท่านหันมายิ้ม เดี๋ยวจะทำน้ำมนต์ให้อาบ”
>ท่านให้ฉันอาบน้ำมนต์โดยท่านเป็นผู้ปลุกเสกจะมีผู้ชายอีกคนเป็นคนอาบให้
>ในระหว่างที่อาบเค้าก็จะสวดคาถาไปด้วย.....หลังจากอาบน้ำมนต์เสร็จ
>ท่านก็ให้นำของที่เตรียมมาให้ทำพิธีอยู่ประมาณ 10 นาที
>หลังเสร็จพิธีท่านผูกแขนให้ฉันแล้วสั่งให้ฉันปฏิบัติตามคำสั่ง
>1. ทุกวันตอนเย็น ให้ฉันเดิน 999 ก้าว
>โดยให้นับทีละก้าวห้ามนับผิดหากนับผิดหรือไม่แน่ใจให้เริ่มนับใหม่2.
>ก่อนนอนให้สวดมนต์ 99 จบ
>3. ให้คุยกับคุณพ่อหรือคุณแม่ทุกวันเล่าเรื่องต่าง ๆ ให้ฟังให้หมด
>ห้ามปิดบังและโกหกไม่ให้รับรู้หรือพูดคุยกับแฟนโดยเด็จขาด ภายใน 15
>วันหากผิดคำสัญญาจะต้องเริ่มนับหนึ่งใหม่จนกว่าจะครบ 15 วัน
>ท่านให้ฉันปฏิบัติอยู่15 วันแล้วให้กลับมาหาท่านใหม่ ซึ่งท่านสัญญาว่าภายใน 15
>วันหากฉันทำได้ตามคำสั่งแฟนของฉันจะกลับมาหาฉันแน่นอน
>ฉันรับปากและเริ่มปฏิบัติตามที่ท่านสั่งไว้......เวลาเริ่มผ่านไปจากวันที่หนึ่งเป็นวันที่สอง
>วันที่สาม วันที่สี่วันที่ห้า.......วันที่สิบห้า
>วันที่ 15ครบจำนวนวันที่ท่านสัญญาไว้ ฉันเดินทางไปหาท่านแต่เช้า.......
>“เป็นไง.....รู้สึกดีขึ้นบ้างหรือเปล่า” ท่านถาม“ค่ะสบายใจขึ้น มากแล้วค่ะ”
>“รักเค้ามากเลยหรือ” ท่านถาม“ค่ะ“ได้โทรหาแม่ทุกวันหรือเปล่า”
>“โทรค่ะ”
>“แม่ว่าไงเค้าเสียใจมั๊ย”
>“แม่ไม่ว่าอะไรค่ะท่านจะคอยปลอบใจ
>แล้วท่านก็เสียใจมากค่ะ”“แม่เสียใจแล้วเราเสียใจมั๊ย”
>.....ฉันเงียบเริ่มคิด “เสียใจค่ะ”
>“ตอนเราร้องไห้ แม่เค้าว่าไง”
>“......แม่เค้าก็ร้องไห้ค่ะ....”
>“รักแม่มั๊ย”
>“รักค่ะ”
>“ใครทำให้เราเสียใจใครทำให้เราเป็นแบบนี้ ผู้ชายคนนั้นใช่มั้ย"
>.......ฉันนั่งนิ่งน้ำตาเริ่มไหล......
>“ทำงานมาเคยให้เงินแม่บ้างมั๊ย....เวลาไปตลาดเห็นกับข้าวเคยจำได้มั๊ยว่าแม่ชอบกินอะไร
>จำได้หรือเปล่าว่าตัวเราชอบกินอะไร...............ทุกวันนี้กับข้าวที่ซื้อมากินเป็นที่เราชอบหรือเป็นที่ผู้ชายคนนั้นชอบ........
>ทำไมต้องให้เค้ามามีอิธิพลอยู่เหนือตัวเองขนาดนั้น
>เค้าทิ้งเราไปเพราะอะไร.......ตอบได้มั๊ย
>เค้าไปมีคนใหม่ค่ะ”
>ทำไมเค้าไปมีคนใหม่”
>“......ไม่ทราบค่ะ”ฉันตอบไปพลางเช็คน้ำตา
>เพราะสันดาน......เข้าใจคำว่าสันดานมั๊ย คนดี จะคิดดี ทำดี พูดดี คนไม่ดี
>ความคิดมันก็เลวไปด้วยอยากจะทุกข์ทรมารอยู่แบบนี้ไปตลอดชีวิต
>ก็จะเอามันคืนให้แต่ถ้าอยากจะมีความสุข ไม่อยากให้แม่เสียใจ มีชีวิตที่ดี
>เจอคนดี ๆก็เลิกกับมันซะ ปู่ไม่เคยเห็นใครตายเพราะอกหัก
>แต่ที่คนมันตายก็เพราะมันสิ้นคิด
>เพราะแพ้ใจตัวเองใจอ่อนแอ ถ้าไม่คิดไม่นำจิตไปวางไว้กับมัน มันก็จะค่อย ๆ
>ดีขึ้นเอง
>บังคับตัวบังคับกายมันทำได้แต่การบังคับใจถ้าไม่แกร่งจริงมันก็ยาก
>แต่ใจมันเป็นของเราถ้าเรายอมแพ้มันเราก็จะแพ้ไปตลอดชีวิต
>ถ้าเราเคยเอาชนะมันได้บังคับมันได้เราก็จะไม่มีทุกข์ ไม่มีใครช่วยเราได้หรอก
>หมอที่ไหนก็รักษาให้ไม่ได้มีแต่ตัวเรากับเวลาเท่านั้นที่ช่วยตัวเราได้......สิบห้าวันผ่านมาเป็นไงบ้าง
>“ไม่ได้คิดอะไรก็รู้สึกดีค่ะ”
>“ทำต่อไปน่ะตัดใจซะ มันทำไม่ได้ทันทีหรอกแต่มันจะค่อย ๆ ดีขึ้น
>คิดถึงแม่ไว้ให้มาก ๆไม่สบายใจอะไรก็เล่าให้เค้าฟัง ให้มีสติ
>อย่าไปจดจ่ออยู่กับมัน วันผ่านมาไม่มีเค้าเราก็อยู่ได้
>ไม่เห็นจะตายไม่ใช่หรือตัดใจไปซะ
>อย่าไปใส่ใจกับมันคนมันไม่ดีก็ปล่อยมันไปตามวิถีชีวิตของมัน........
> ปู่ฤาษีหันไปหยิบของในย่าม เป็นเงิน 3 หมื่นบาท ยื่นคืนให้ฉัน
>“เงิน 3 หมื่น ปู่ไม่เอาหรอก ให้เอาไปเก็บไว้ 2 หมื่น เอาให้แม่ 5 พัน
>อีก 5 พันไปซื้อเสื้อผ้า เครื่องสำอาง แต่งตัวใหม่ให้ดูดีกว่านี้”
>พูดจบแกก็หัวเราะ
>“จำคำปู่ไว้อย่าเชื่อใจคน อย่ามองเพียงแค่ภายนอก แล้วอย่าไปทำเสน่ห์ที่ไหนอีก
>ทุกคนมีเสน่ห์อยู่ในตัวเองอยู่แล้วเพียงแต่เสน่ห์ที่เรามีจะถูกใจใครเท่านั้น
>พวกนุ่งผ้าเหลือง ผ้าขาว บางคนสักแต่เอาผ้ามาห่ม แต่ใจมันไม่ใช่คน
>เราเป็นผู้หญิงต้องระวังตัวให้ดีถ้าเจอคนดีก็ดีไป
>ถ้าเจอพวกไม่ดีเราจะเสียทั้งตัวเสียทั้งเงิน เสียทั้งใจ
>จะไปโทษใครบอกใครก็ไม่ได้เราโง่เอง ...หยุด...ห้ามไปทำเสน่ห์ที่ไหนอีก
>จำคำปู่ไว้ให้ขึ้นใจวันนี้แฟนเราจะมาหา ก็ตัดสินใจเอาก็แล้วกัน
>ฉันกลับที่พักเริ่มนั่งคิดทบทวน เรื่องราวต่าง ๆ ที่ผ่านมา
>ความเจ็บปวดที่เคยมา
>ทุกครั้งฉันแทบจะทนไม่ได้ถ้าคิดถึงเค้าแต่ตอนนี้ทำไมความเจ็บปวดมันลดลง
>เริ่มมองเห็นสิ่งต่าง ๆที่ผ่านมา จิตใจที่เคยอ่อนแอ
>มันเริ่มแข็งแรงตั้งแต่เมื่อไหร่ฉันไม่รู้
>น้ำตาที่เคยไหลไม่หยุดหากเมื่อไหร่ที่คิดถึงเค้าทำไมมันหายไปไหน
>คำสอนของปู่ก้องอยู่ในสองหูฉันตัดสินใจ.....จากนี้ต่อไปฉันต้องเข้มแข็ง
>......เสียงเคาะประตูหน้าห้อง.....“ใครค่ะ”ฉันถาม
>“เราเอง”เหมือนที่ปู่บอกไว้ไม่ผิด เค้ามาจริง
>ๆใจที่เคยเด็ดเดี่ยวเมื่อครู่หายไปไหนหมด
>หัวใจเต้นแรงใจเริ่มอ่อน เริ่มหวั่นไหว........
>“มีธุระอะไร”ฉันไม่ยอมเปิดประตู
>“.....เราคิดถึง.....เปิดประตูให้เราหน่อย”.......ฉันเริ่มสับสนน้ำตาเริ่มไหล
>จะทำไงดี...คิดถึงคำพูดของปู่ฤาษี คิดถึงหน้าแม่.......
>“กลับไปก่อนน่ะวันนี้เรายังไม่อยากคุย ตอนนี้เราอยู่กับแม่ กลับไปเถอะ”
>ฉันโกหกเพราะรู้ว่าตัวเองยังไม่เข้มแข็งพอหากเจอเค้าวันนี้ฉันต้องใจอ่อนแน่นอน
>ทุกวันนี้ฉันฝากตัวเป็นศิษย์ของท่านปู่ฤาษีคัมภีร์ แสนวัง
>ผู้ให้ชีวิตใหม่แก่ฉันถ้าไม่มีท่านฉันก็ไม่รู้ว่าชีวิตของฉันจะต้องพบเจออะไร
>อาจจะเจอสิ่งที่เลวร้ายเจอพวกซาตานในคราบนักบุญ ต้องเสียทั้งตัว เสียทั้งใจ
>จึงอยากจะขอเตือนเพื่อนๆ ที่คิดจะไปทำเสน่ห์ ให้ไตร่ตรองให้ดี
>ไม่ใช่ทุกคนจะโชคดีเหมือนฉันเสมอไปน่ะค่ะ

[lloU._.Love]

ขอให้ตัดใจได้ไวๆนะค่ะ

[sophon wangnger]

น้ำใจปู่ฤาษี น่าสรรเสริญมากให้ข้อคิดมากเลยครับ ไม่ทราบว่าอยู่ที่ไหนเหรอครับอยากไปเยี่ยมท่านปู่ฤาษีครับ

[lapasrada]

ทำให้เลิก เหล้า บุหรี่ หรือการพนันได้มั้ยคะ