เอาเรื่องความเมามาฮอม
เมายศลืมต๋าย เมาก๋านลืมแก่ เมาทรัพย์ลืมพระศาสนา
เมาตัณหาลืมพ่อลืมแม่ เมายากตี้จะแก้คือเมาใจ๋....
เมาเหล้าอย่างดีเมินไปหลับสักตื่น
เมายาขื่นอยู่หัวบึดเดียวก็หาย
เมาต๋ายไผๆก็บอกว่าม่วน
หลอนมีคนไปไต่ส่วนก็ว่าม่วนเหมือนจะต๋าย
เมาก๊าเมาขายกันขาดทุนเขาก็ตึงยั้ง
เมาอยู่คั้งนอนกอดจิบหมดคืน
เมาปื๋นกันกิ๋นเข้างายแล้วเซาะดินไฟมาต๋ำเฝ่า
เมาไล่เหล่านอนหลับปอเป๋นกั้งเป๋นจ๋วง ว่าไปปุ้นละเน้ออ้ายหลวง ไปปุ้นกะดุ้มกะดุ้ม
เมาใส่ตุ้มกิ๋นข้าวงายแล้วเซาะปลวกหาหอย
เมาหัวย้างหัวก๋อยสมัยนี้ยังแควนบ่เหมือนแต่ก่อน
เมากะล๊อกน่องละอ่อนไผๆก็เกิยเมา
แม่ญิงเปิ้นบ่ชอบตั๋ว ยังว่าจะเอาจะเอา อันนี้เรียกว่าเมาชัดๆ
เมาไปวาไปวัดเมาอย่างนี้เป๋นเมาสิ่งผาเสริฐ
เมาอย่างนี้ได้แต่ศรัทธา เมาอย่างนี้มาเต๊อะอาวอาแม่ป้า
เมาเป๋นทาสไจ๊ขี้ข้าตุ๊กข์ก็ตุ๊กข์ ของก็บ่ไจ่ของตั๋ว
เมาเลี้ยงงัวหญ้าก่เกี่ยวหื้อกินขี้ก็ซ้ำได้เผ้ว
เมาไฮโลสามเอี่ยวจ๋นได้แก้เตี่ยวออกขาย
เมาบ่านายหลังลายขอเงื่อนก้นมูลีกั๋นสูบ
บ่มีเงินเล่นขอลู่ก๋ำสักใบ กันหนีก็อาลัยเลยนอนสะแกงอ้อมบ่อน
กึ๊ดยากจะไปฮ้องแม่ละอ่อนเมื่อกล๋างคืน
ฮ้องดังป๋านเสียงปื๋นมันยังว่าบ่ได้ยิน
เมาเซาะว่าหากิ๋นไปตางบวกตางหนองก็ปอยังแควน
กันบ่ได้แก๋งก็ยังปอได้ใส่น้ำพริกโอดโลด
เมาเยี๊ยะสวนถั่วเหลืองข้าวโพด
กันบ่ได้ก๋ำเงินหมื่น มันก็ยังปอกุ้มค่าผ้าค่าครัว
เมาเลขสามตั๋ว วางต๋ำวาง ละอ่อนเอามือควัดดังก็ว่าสองศูนย์
ขายแผวโอ่งหน่อขวบ เมาสัพป๊ะเมาที่ผมได้อ้างได้อวด ยังบ่เต๊าเมาจู๊
เมาแบบนี้ไผๆก็รู้ เมากู่บาทย่างตางเตียว บางที่ก็ร้อนเป๋นเปี๋ยว บางทีก็หนาวขึ้นมาเยือกๆ
กิ๋นบ่เป๋นนอนบ่ได้ หล้าต๋ามซ้อย แม่ญิงไปตางเหนือป้อจายไปตางใต้
เกี้ยวหล้องเกี้ยวแหล้งขึ้นรถตวยกั๋นไป ....อิอิอิ
หน้าหลักเว็บไซต์
เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกให้ทันที..."
ผู้เขียน
