แม่ : ทำไมถึงกลับบ้านดึกนักล่ะ แล้วกลับมาได้ยังไง ?
น้องเมย์ : มีดาราหนุ่มรุ่นพี่มาส่งค่ะ แต่หนูสังเกตว่าเขาเป็นคนขี้หลี ถ้าให้เข้ารู้จักบ้านก็คงจะตามมาตื้อจนรำคาญ หนูเลยให้ส่งแค่ปากซอย แล้วหนูก็เดินเข้ามา
แม่ : แล้วเกิดอะไรขึ้น ?
น้องเมย์ : มีผู้ชายคนหนึ่งรูปร่างสูงใหญ่ มีอาการเมาเล็กน้อยเดินตามหนูมา ด้วยไหวพริบของหนู หนูรู้ได้เลยว่ามันไม่ได้มาดีแน่
แม่ : แล้วยังไงต่อ..?
น้องเมย์ : ด้วยไหวพริบของหนู หนูเลยออกวิ่งหนีชายคนนั้นทันที และคิดว่าเค้าต้องใช้กำลังแน่นอน
แม่ : แล้วยังไงต่อ.?
น้องเมย์ : ด้วยไหวพริบของหนู หนูเลยหยุดวิ่งเพื่อไม่ต้องเจ๊บตัว แล้วหนูก็เริ่มเจรจาต่อรอง
แม่ : แล้วผลการเจรจาเป็นยังไง ?
น้องเมย์ : หนูบอกว่าไม่มีประโยนช์ที่จะใช้กำลัง หนูยินยอมทำตามที่เขาต้องการ
แม่ : เรื่องเป็นยังไงต่อ ?
น้องเมย์ : ด้วยไหวพริบของหนู หนูชวนเขาเข้าไปในซอกตึก แล้วต่างคนต่างถอดเสื้อผ้าของตัว หนูถกกระโปรงขึ้นมาเหนือเอว ส่วนเขาปลดกางเกงลงมากองที่เท้า
แม่ : เรื่องเป็นไงต่อ ?
น้องเมย์ : ลองคิดดูสิว่าชายที่รูดกางเกงลงไปกองที่ตาตุ่มกับสาวที่ถกกระโปรงขึ้นเหนือเอวน่ะ ใครจะวิ่งเร็วกว่ากัน ?
แม่ : แต่อย่างน้อยเขาก็เห็นของลับหนู
น้องเมย์ : ด้วยไหวพริบของหนู หนูก็ไม่ยอมเสียเปรียบหรอก หนูใช้เวลาครู่หนึ่งจ้องดูของเขาก่อนจะวิ่งหนี !
แม่ : แล้วหนูรู้สึกยังไง ?
น้องเมย์ : ก็..เสียดาย
หน้าหลักเว็บไซต์
เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกให้ทันที..."
ผู้เขียน
