มโนใน หัวใจ๋หลิ่งน้อม ขะพวงดอกส้อม น้อมมาไหว้สา
ไหว้ครูค่าวเก๊า เลื่องลือนักหนา นั้นคือพญา พรมมินทร์ท่านเจ้า
หัดแต่งค่าวหมาย หื้อหายโศกเศร้า เรื่องปากคนเรา บอกไว้
ปากหวานอู้ดี บ่มียากไร้ แต่ถ้าก้นส้ม บ่ดี
คนปากบอนนั้น ร้ายยิ่งกว่าผี ปากบอนบ่ดี จ่างมีสีแต้ม
ปากแหว่งนั้นเหิย บ่ไจ่อู้แกล้ง มันตึงบ่งาม เจ่นล้ำ
ปากเบี้ยวปากบิด เบี้ยวบ่ได้ยั้ง เขาว่าเป๋นอั้น ลมควี
สันนิบาตแต๊ เป๋นแล้วเสียศรี จักหายแควนดี บ่มีเนอเจ้า
ปากเปื่อยนั้นแถม ตึงหนุ่มตึงเถ้า ย้อนกิ๋นของเอา สะโล๊ะสล๊ะ
ปากบึนอย่างหมู ดูหน้าดีจ๊ะ ย้อนว่าโดนอั้น ลูกกุย
ปากหนักซ้ำร้าย เป๋นดีใคร่หุย ไปอู้ฟู่คุย เป๋นดีใคร่ให้
ลางพ่องปากหนา ผ่อไกล๋และใกล้ ผ่อมาผ่อไป ขี้โล้
ส่วนปากแม่ค้า ไจ่จ๋าขี้โม้ เขาจ่างหุมอู้ เสียงดัง
อู้จ๋าและที บ่มีฟังกั๋น ขะลึงตึงตัง เป๋นดีใคร่ให้
ผิดกั๋นเถียงกั๋น ยินไกล๋บ่ใกล้ เขาเซาะหากำ เป่อเล๊อะ
ปากกับใจ๋ดี บ่ไจ่ขี้เฮอะ สมควรเปิ่งได้ คนดี
ลางพ่องเขานั้น ปากมีราศี ปากร้ายใจ๋ดี ก็มีดั่งอั้น
ปากแหลวนั้นหนา แม่เดือนไหลดั้น จ่างเป๋นคนเยา อ่อนน้อย
คนเรานี้เหิย เถิงตุ๊กข์ต่ำก๊อย ควรจ๋ากล่าวถ้อย หื้องาม
จักมีคนรัก นับถือเกรงขาม ร่างคิงบ่งาม ยังไจ๊ก๋ารได้
คนงามใจ๋ดำ ในโลกต่ำใต้ จ่างเป๋นพิษภัย มากนัก
ปากกั๊กนั้นแถม บ่ถ้าไปตั๊ก เขาตึงอู้บ่ ตันเรา
ขอยั้งก่อนแล้ว ป้าแก้วลุงเสาร์ เรื่องปากคนเฮา ขอยั้งเท่าอี้
เท่านี้สู่กั๋นฟัง ก่อนและนายเหิย......
อิอิอิ
หน้าหลักเว็บไซต์
เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกให้ทันที..."
ผู้เขียน
