กลอนกลบทศิริวิบุลกิตติ์ เป็นหนังสือกลอนกลบทเรื่องแรกในสมัยอยุยา
ที่แต่งเป็นเรื่องราวและเหลืออยู่บริบูรณ์ โดยทำนองใช้กลบท ๘๖ ชนิด
แต่งโดย..หลวงศรีปรีชา (เซ่ง) ขอขอบคุณภาพจากอิเตอร์เน็ต
******************************************************
กลบทครอบจักวาล
กลบทครอบจักกรวาลนี้ โบราณกำหนดให้ คำแรกและคำสุดท้ายในแต่ละวรรค
เป็นเสียงเดียวกัน(ซ้ำเสียงกัน) โดยแต่ละวรรคขึ้นต้นคำใด ก็ต้องลงท้าย
ด้วยเสียงที่มีคำซ้ำกัน(หรือคำเดียวกัน)
...................................................................................................
๐๐๐ ระบมรัก ๐๐๐
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
ฟ้าบ่มเมฆฝนหม่นจนเต็มฟ้า
สรรค์สื่อพาลมพลิ้วพราวคราววสันต์
พลันฟ้าแลบแวบวับฉับไวพลัน
ดินแดนนั้นพิรุณโหมชะโลมดิน
ไม้หลากหลายสราญรื่นชื่นหมู่ไม้
ถิ่นนกไพรเจื้อยแจ้วไปในดงถิ่น
บินลอยล่องลิ่วถลาพากันบิน
ยังชีวินสุขสบายในถิ่นยัง
เสียงลิงค่างก้องไปได้ส่งเสียง
นั่งมองเมียงเคียงคบไม้สูงใหญ่นั่ง
ทั้งเก็บกินลูกผลหล่นทิ้งทั้ง
มีลูกยังเกาะเอวไว้ไม่วางมี
สองข้างทางรื่นรมย์สมข้างสอง
สีสวยของกล้วยไม้หลายหลากสี
ที่คาคบดอกสะพรั่งอยู่ยังที่
ทางเดินนี้สัตว์เดินเพลินเป็นทาง
เห็ดป่างามเงื้อมงอกหลากดอกเห็ด
ค้างหยดเกล็ดน้ำประกายใบไม้ค้าง
กางเกาะเกี่ยวพันธุ์พฤกษ์เกลียวเถาวัลย์กาง
รายเรียงอย่างยั้วเยี้ยเรี่ยเรียงราย
สวยผีเสื้อสดสีกางปีกสวย
ร่ายรำด้วยลีลาระบำร่าย
กรายกรีดกินน้ำหวานมันกรีดกราย
บินเลาะรายเริงอุรามาโบยบิน
ผึ้งภมรร่อนเร่เห่ภู่ผึ้ง
กลิ่นเกษรซอนซึ้งจึงตามกลิ่น
รินระรวยชวยชื่นรื่นระริน
นำโผผินกลับรังยังบินนำ
สายน้ำตกโตรกโจนล้นหลั่งสาย
ล้ำลึกหลายแลลิ่วทิวผาล้ำ
ดำดิ่งโดดชนโขดเขินเนินหินดำ
ครืนโครมครำอึกทึกครึกโครมครืน
ห้วงน้ำวังหมุนวนไหลล้นห้วง
ตื่นปลาพวงว่ายแหวกมันแตกตื่น
ยืนดูมันฝูงใหญ่ใกล้ไกลยืน
มองเขียวคลื่นผืนตะไคร่ให้ชวนมอง
กลุ่มเรามาเดินเที่ยวป่ามาเป็นกลุ่ม
ท่องสุมทุมป่าเขาลำเนาท่อง
กรองมลพิษให้ร่างกายไร้พิษกรอง
เนียนละอองไอน้ำพลิ้วฉ่ำเนียน
ชื่นชมไพรเธอไม่มาพาไร้ชื่น
เสี้ยนใจขื่นปักใจขมเกินบ่มเสี้ยน
เพียรบ่มรักเรียงร้อยคอยบ่มเพียร
รักพ่ายเจียนเจ็บตายเพราะพ่ายรัก
คิดอิจฉานกผีเสื้อเหลือจะคิด
จักชมชิดคู่เคียงใกล้ได้ประจักษ์
พักพิงใจไม่ห่างวางใจภักดิ์
ร้าวเพราะรัก ทำเรา..ระบมร้าว
ขอบคุณครับ
ศิษย์ใหม่ไร้วิชา
๑๐ เมย. ๒๕๕๕