+++++...............จงปล่อยวาง บ้างเถิดเอย...............+++++

[♡♡<Fairy>♡♡]

.....จงทำใจ       ให้สงบ     จะพบสุข
อย่าเพิ่มทุกข์      ให้ตน..     จนสะสม
อย่าเบียดเบียน    ผู้อื่น...      ฝืนใจตรม
อย่าเพาะบ่ม...     ปมปัญหา   พากังวล
.....จงปล่อยวาง   บ้างเถิด     เปิดใจหน่อย
อย่านั่งคอย..      หงอยเหงา  เศร้าสับสน
อย่าเก็บเอา        เผาใจ....    ให้อดทน..
อย่าร้อนรน         จนคิด        ทำผิดเลย        

 

[>_อนัตตา_<]

มีคำสอน  บอกไว้  ให้ปล่อยวาง 
ถือสองข้าง  ก็หนัก  พักเถิดหนา
ที่หนักสุด   ก็คือ   มีอัตตา 
ตัวตนมา  ปัญญาดับ  อับหนทาง....

นั้นตัวเรา  ของเรา  เฝ้าเพียรถาม 
คอยติดตาม  ดวงจิต  คิดบาดหมาง
เมื่อไม่ได้  ดั่งใจ  เกิดอำพราง
หาที่ว่าง  ให้จิตเกิด  เพลิดเพลินใจ.....

[♡♡<Fairy>♡♡]

จะทุกข์ใจ       ไปใย....    ไร้ประโยชน์
จะมัวโกรธ       โทษสิ่งใด  ให้สับสน...
จะวุ่นวาย        กายใจ...    ให้กังวล
จะหมองหม่น   ทนทุกข์ไป  ทำไมกัน
หากปล่อยว่าง  วางไว้...     ไม่หนักจิต
หากไม่คิด...    ติดได้...     ใจสุขสันต์
หากไม่ถือ       คือไม่ทุกข์   ไม่ผูกพันธ์
หากใจรั้น        คงทุกข์ต่อ   น่าท้อใจ...     

[♡♡<Fairy>♡♡]

ใจปล่อยวาง   ว่างเปล่า    ไร้เงาทุกข์
ใจร้อนรุก...    สุขหาย..    มลายสูญ
ใจร้อนรน...    หม่นหมอง  ต้องอาดูร
ใจพอกพูน     คูณกิเลส    เกิดเหตุการณ์
ใจไม่นิ่ง...     ยิ่งแย่....     ท้อแท้นัก
ใจเลยหนัก    พักบ้าง..     พลางประสาน
ใจให้เกิด      ความสงบ    จบวันวาน
จะพบพาน     สุขแท้        แก่ใจตน...     

[Mommy at home]

เป็นน้ำฉ่ำ ชุ่มใส เมื่อใจร้อน
เป็นที่นอน หมอนนิ่ม ปริ่มเกศา
เป็นดนตรี ที่กล่อม น้อมนิทรา
เป็นดารา มาล้อม อ้อมโอบเธอ

เป็นมิตรรัก พักใจ ให้ปรึกษา
เป็นพี่ยา มาดู อยู่เสมอ
เป็นอาหาร จานน้อย คอยบำเรอ
เพื่อให้เธอ เจอรัก พิทักษ์กาย...

[little girl]

รักษากายวาจาใจให้สงบ     
คงได้พบโชคดีดังที่ฝัน
บำเพ็ญทานรักษาศีลทุกคืนวัน       
นับอนันต์ทรัพย์ทวีมีเงินทอง
คนมีศีลย่อมอยู่ดีมีคนรัก               
ผู้คนมักฝักใฝ่ไม่มัวหมอง
ต่างนับหน้าถือตาพาปรองดอง       
เรื่องขุ่นข้องกังวลผ่านพ้นไป

[little girl]

อรุณรุ่ง...เบิกฟ้า...มาขับไล่
ความมืดดำ...กรรมใด...ให้ถอยหนี
เปิดแสงทอง...คล้องธรรม...นำชีวี
ความสงบ...สุขขี...อยู่ที่ใจ

ความสว่าง...กลางจิต...นิมิตเห็น
สุขร่มเย็น...จริงหนอ...ละออใส
ดั่งแก้วเกล้า...น้าวโน้ม...ชะโลมใย
ทอเป็นไท...ไกลเหตุ...กิเลสคาว

ความขุ่นข้อง...หมองใจ...เริ่มไกลห่าง
เดินหนทาง...กระจ่างหล้า...ไคลคลาหนาว
ความขื่นขม...ตรมจิต...สะกิดวาว
เกิดปัญญา...ผ่องพราว...สีขาวนวล

ด้วยมวลเหตุ...เภทภัย...ทั้งหลายแหล่
เป็นเพียงแค่...ผลกรรม...ที่ทำหวน
สะท้อนกลับ...รับมา...อย่าตีรวน
เรื่องสมควร...ทั้งนั้น...จะหวั่นไย?

ใช้ปัญญา...ไตร่ตรอง...มองทะลุ
แล้วปะผุ...ซ่อมแซม...แกมแก้ไข
กระทำเหตุ...ให้ดี...มีทางไป
เริ่มกรรมใหม่...วันนี้...ให้ดีดี

คิด-พูด-ทำ...สิ่งใด...ก็ให้เที่ยง
อย่าเอนเอียง...ตามกิเลส...ประเภทที่
ยุให้รำ...ตำให้รั่ว...ชั่วมากมี
เรื่องเช่นนี้...ควรเลี่ยง...อย่าเถียงเลย

หากจะคิด...จะพูด...จะทำแล้ว
ต้องแน่แน่ว...ตามศีล...อย่าปีนเฉย
นับเอาไว้...ไล่เรียง...อย่างเคียงเคย
ห้าข้อเอ่ย...ครบถ้วน...กระบวนความ

แสงทอง....ส่องธรรม

[♡♡<Fairy>♡♡]

.....อย่ามัว.. "จ้องจับผิด" ......
....อย่ามัวติด... "ริษยา" ........
อย่าเสียเวลากับ... "ความหลัง" ..

                     ....ท่าน ว.วชิรเมธี....

[Ironmaiden]

เมื่อสองมือยังแบกถือภาระหนัก                  รู้สึกชักจะเหนื่อยล้าไร้แรงเหิน
ก็ปล่อยวางภาระที่มันหนักเกิน                   อย่าเคอะเขินที่คุกเข่าเอาทิ้งลง
ทำหน้าเชิดเริดหยิ่งทิ้งลงบ้าง                    เมินถากถางวาจาล่วงให้ไหลหลง
อย่าฐิถิจนวาระดับชีพปลง                         ความสุขคงไม่อาจมีหากไม่วาง

[♡♡<Fairy>♡♡]

....รักษาใจ ให้สงบ ลบสิ่งเร้า
จิตเพ่งเอา ดวงแก้ว ที่แววใส
จับจิตนิ่ง ดิ่งตาม ยามหายใจ
เข้าถึงไหน ให้รู้ ดูในตน
ยามปล่อยออก นอกกาย คลายให้หมด
ลมกำหนด จิตนิ่ง ทิ้งสับสน
... ไม่รับรู้ สิ่งใด รอบกายตน
เหมือนหลุดพ้น ตนไซร้ ไร้รูปกาย
กำหนดไว้ หายใจอยู่ รู้แค่นั้น
ทุกข์สุขสันต์ นั้นไร้ ในความหมาย
จะเย็นร้อน ไม่อาทร รู้ผ่อนคลาย
สิ่งรอบกาย คล้ายสมมุติ หยุดนิวรณ์ ....

                        (กลอน:บ้าน ชุ่มจิตต์)

[♡♡<Fairy>♡♡]

.....มนุษย์นี้   นี่กระไร     ใจไม่นิ่ง....
ช่างประวิง..   ทิ้งหัวใจ    ให้อับเฉา
ตั้งเงื่อนไข    ให้ใจตน     จนมัวเมา
ใจของเรา     อย่าเผาไฟ  ให้ไหม้ลาม   

....อย่าร้อนรน   ทนรนร้อน  นอนชอกช้ำ
อย่าเก็บงำ...    พร่ำบ่นไป  หยุดไต่ถาม
หากใจมัน       สั่นไหว..    อย่าไปตาม
หมั่นคอยห้าม   ความวิตก  ในอกตน....

...หลายเรื่องราว  คราวอ่อนล้า  น่าท้อถอย
หากมัวคอย...     ปล่อยหัวใจ   ให้สับสน..
คงมีแต่........     แพ้ภัยทุกข์    รุกใจจน...
ต้องหมองหม่น    บนความช้ำ   ระกำใจ
 
     

[♡♡<Fairy>♡♡]

...หยุดหัวใจ   ให้เย็นไว้   อย่าให้ร้อน...
ค่อยค่อยผ่อน  อ่อนตาม   ยามสับสน...
อย่าหวั่นไหว   ไปกับใจ    ....ให้อดทน
ใจวกวน.....    จนวุ่นวาย  จะคลายไป...