ไปอยู่ใน ม.ตั้งแต่ ม. ยังไม่สวยแบบนี้
ตั้งแต่ พื้นดินไม่มีหญ้า มีแต่ดินสีแดงๆ ตึกยังไม่เป็นตึก เห็นคนงานแบกปูน
ระหว่างนั่งเรียน ได้ยินเสียงตอกเสาเข็ม ในห้องที่อบอุ่น
จนเสื้อเปียก ห้องทั้งห้องมีพัดลมอยู่ตัวเดียว ต้องรีบเข้าไปจองที่นั่ง
ใกล้ๆพัดลมก่อน โรงอาหารก็ยังมีแค่ที่เดียว คือ ตึก D1
หอพักก็มีอยู่ 2 หอ หอชาย 1 หลัง หอหญิง 1 หลัง นอกนั้นมีแต่รั้วสีเขียว
ที่อาจารย์พูดให้ฟังเสมอๆว่า อย่าออกนอกรั้วเขียวเด็ดขาด เพราะมันอันตราย
(จะไม่อันตรายได้ไงเนาะ มีแต่แรงงานต่างด้าวเต็มไปหมด) บรรยากาศตอนกลางคืนช่างวังเวง
เงียบสงัด แต่ก็อบอุ่นกับมิตรภาพจากเพื่อนต่างถิ่น ที่ไม่ว่าจะเรียนอยู่สำนักฯไปน ทุกคนก็รู้จักกันหมด
อบอุ่นกับความห่วงใยของรุ่นพี่ อาจารย์ และพี่ๆพนักงานใน ม. ที่ดูแลอย่างใกล้ชิด
และอยู่มาตลอดจนถึง เมื่อ 4-5 ปี ที่แล้ว เพิ่งออกมาใช้ชีวิตข้างนอก ม.
ก็.................. ไม่เคยได้สัมผัสบรรยากาศอะไรที่แปลกๆ นะคะ I love you forever, MFU.