~~~ นักเลงกลอน ~~~

[Cupid]

ชีวิต... อย่าประมาท

แม้จะมี เงินทอง กองท่วมฟ้า
มีอำนาจ วาสนา สักแค่ไหน
พรหมลิขิต ขีดเส้น ให้เป็นไป
ไม่มีใคร หลีกพ้น กฎแห่งกรรม

หากได้ใช้ ชีวิต อย่างผิดพลาด
โดยประมาท เผลอไผล ใจถลำ
ไม่ระวัง คนใกล้ชิด คิดหลอกอำ
จักชอกช้ำ เจ็บอก เหมือนตกตาล

คำผูัใหญ่ บอกเล่า ขานกล่าวไว้
อย่าเชื่อใจ ไปสนิท ชิดช้างสาร
อีกงูเห่า ข้าเก่า บริวาร
แม้อยู่นาน เพียงใด ให้ระวัง

ไม่มีใคร รักเรา เท่าชีวิต
อย่าได้คิด ไผลเผลอ หรือเพ้อคลั่ง
คนที่ให้ รักเรา เท่าชีวัง
ชีวิตเรา ผิดพลั้ง ยังมั่นคง

คือพ่อแม่ ตายาย และปู่ย่า
อุ้มชูมา เฝ้าฟูมฟัก ทั้งรักหลง
ให้ชีวิต ให้อภัย ด้วยใจจง
หลับไม่ลง ลูกหลานหาย ไกลห่างตา

 

[Cupid]

ชีวิต... อย่าประมาท

มีแรงบันดาลใจที่จะเขียนกลอน ชีวิต... อย่าประมาท จากข้อเท็จจริงที่เกิดขึ้นเป็นข่าวดังคือ ข่าวนาย
เอกยุทธ อัญชัญบุตร นักธุรกิจชื่อดังถูกลูกน้องพาพวกมาปล้นแล้วฆ่าทิ้ง และจะนำโคลงกระทู้บทหนึ่ง
มาประกอบด้วย แต่พอแต่งกลอนเสร็จดันลืมเอาโคลงสี่ฯมาลงประกอบ นึกขึ้นได้จึงขอนำมาลงไว้ เพื่อ
เป็นอุทธาหรณ์สอนใจว่า ชีวิต... อย่าประมาท

ช้างสาร  หกศอกไซร้      เสียงา
งูเห่า     กลายเป็นปลา   อย่าต้อง
ข้าเก่า   เกิดแต่ตา         ตนปู่ ก็ดี
เมียรัก   อยู่ร่วมห้อง       อย่าไว้วางใจ

โคลงบทนี้เป็นโคลงกระทู้ ผมได้จดจำไว้ตั้งแต่สมัยเป็นเด็กๆ ไม่แน่ใจว่าเรียนอยู่ชั้น ม.ศ.๑ หรือ ม.ศ.๒
และจากหนังสือเรียนเล่มใด ใครเป็นผู้ประพันธ์ก็จำไม่ได้เสียแล้วครับ

[thirasak]

 ข้อคิด

[Cupid]

ความคิดต่าง

อนิจจา ต่างคน ต่างความคิด
ความถูกผิด สับสน อลหม่าน
มีอัตตา เกาะกุม สุมดวงมาลย์
ต่างต่อต้าน ใครคิด ผิดแผกไป

เมื่อต่างฝ่าย ถือสิทธิ์ อิสระ
วิวาทะ ห้ำหั่น สนั่นไหว
ทั้งเสียดสี แดกดัน กันร่ำไป
ไม่มีใคร ยอมใคร ให้วังเวง

ความคิดเห็น นั่นหรือ คือความเชื่อ
ช่างน่าเบื่อ ถ้ายึดติด คิดคุมเหง
ของข้าดี ของเอ็งชั่ว ไม่กลัวเกรง
จะร้องเพลง ชาติไทย ให้ใครฟัง

 

 

[Cupid]

ทำตามความถนัด

คิดทำการ สิ่งใด ให้ตระหนัก
มีใจรัก หรือชอบ ตอบให้ชัด
ให้เหมาะสม ตรงตาม ความถนัด
จักเป็นตัว ชี้วัด เข้าจัดแจง

ความสำเร็จ พึงรู้ อยู่ข้างหน้า
ต้องทุ่มเท เวลา อย่าหน่ายแหนง
ทั้งอดทน ทำไป ให้สุดแรง
ด้วยใจแกร่ง ดุจภูผา ท้าแดดลม

อุปสรรค ต่างต่าง ทุกย่างก้าว
จะรวดร้าว เพียงใด ให้ขื่นขม
จงยิ้มสู้ แม้เจ็บปวด รวดระบม
ขอพระพรหม โปรดปราน ประทานพร

 

 

[A@Y~OnLy LoVe~]

เศษคำพูดของมนุษย์

คนหนึ่งนั่ง  สุมหัว  นินทาเขา
คนหนึ่งเศร้า  เขาให้ร้าย  นั่งนิ่งเงียบ
คนที่นั่ง  สุมหัว  เอาไปเปรียบ
นำไปเทียบ  ให้ตัวเอง  ดูเลิศเลอ

คนนั่งนิ่ง  อยู่เงียบ  ไม่กล่าวร้าย
เสมอต้น  เสมอปลาย  ไม่เสียดสี
ไม่เคยว่า  ให้ร้าย  คอยราวี
เป็นคนดี  ศรีประเสริฐ  พระคุ้มครอง

เศษคำพูด  ของมนุษย์  ที่หลุดปาก
เหมือนเศษซาก  หมาเน่า  กลิ่นร้ายเหลือ
ช่างสรรหา  คำพูด  มาทุกเมื่อ
หากคนเบื่อ  เมื่อไหร่  จะเข้าตัว

ก่อนจะไป  ว่าร้าย  นินทาเขา
จงคิดเอา  ว่าตัวเอง  มีดีตรงไหน
หากไม่รู้  เรื่องจริง  แล้วทำไม
ถึงได้ไป  ว่าให้เขา  เสียหายเอย

 

[Cupid]

เชียงรายโฟกัส สังคมออนไลน์เล็กๆ ดี มีน้ำใจ...

ระยะทาง พิสูจน์ กำลังม้า
กาลเวลา ผ่านไป เราได้เห็น
คนดีดี มาหลอมรวม ร่วมบำเพ็ญ
บังเกิดเป็น กุศลบุญ เกื้อหนุนกัน

ยินดียิ่ง ได้ประสพ พบสหาย
ชาวเชียงราย โฟกัส ระมัดมั่น
ต่างก็มี น้ำใจ มาให้กัน
ร่วมสัมพันธ์ แรงกาย ไม่เกี่ยงงอน...

 

[Cupid]

ภาวนา

เข้ากลางเดือน กันยา ปีห้าหก
ฝนยังตก ต่อไป ไม่หยุดหย่อน
ตลอดคืน ตลอดวัน ใจมันคลอน
ดวงจิตหลอน สับสน กระวนกระวาย

น้ำไหลหลาก มากเหลือ เมื่อห้าสี่
จำได้ดี ใจแทบแยก แหลกสลาย
ทั้งในกรุง บ้านนอก คอกวัวควาย
ต่างเสียหาย ยับเยิน เกินอาดูร

ภาวนา อย่าให้เป็น เช่นปีก่อน
มันร้าวรอน สลด กำสรดสูญ
เศรษฐกิจ ถดถอย ทวีคูณ
ความจำรูญ เลือนลา เนิ่นช้าไป

 

[Cupid]

อยู่กับตัวเอง

อยู่ลำพัง วังเวง แสนอ้างว้าง
บนหนทาง บั้นปลาย คล้ายสับสน
ตั้งแต่เกิด ชีวิน ต้องดิ้นรน
หาเลี้ยงตน เรื่อยมา อ่อนล้าแรง

เป็นบางครั้ง รวดร้าว เศร้ากำสรด
จิตรันทด เหมือนรวี ที่อ่อนแสง
ทั้งเมฆหมอก บดบัง ดั่งถูกแกล้ง
มันเสียดแทง แสลงใจ ให้หม่นมัว

ต้องจำฝืน กล้ำกลืน สู้ยืนหยัด
ทนอึดอัด กัดฟัน วันสลัว
บางครั้งอด ใส้กิ่ว หิวสั่นรัว
ประคองตัว ตลอด รอดฝั่งมา

ตั้งใจมั่น เปลื้องปลด ลดภาระ
ไม่ควรจะ ชื่นชม สะสมหา
สรรพสิ่ง ทุกส่วน ล้วนมายา
วางทีท่า ใช้สติ ตริตรองเอย

 

[Cupid]

รักประเทศ

อุดมการณ์ ร่วมกัน ขันอาสา
บริหาร พารา น่าสังเกต
หลากสีสัน ต่างล้วน ชวนสมเพช
รักประเทศ กันทุกหมู่ ล้วนดูดี

ต่างเอาดี ใส่ตน ทุกคนทั่ว
ใครคิดต่าง นั้นชั่ว มัวหมองศรี
เสนอหน้า ให้ร้าย หมายราวี
ออกทีวี ออกสื่อ ยื้อแย่งชน

เราชาวบ้าน รับฟัง นั่งพินิจ
ใครถูกผิด ไม่รู้ ดูสับสน
ชาวสยาม กำสรด ต้องอดทน
สงครามชิง มวลชน อนธการ
 

[Cupid]

เครื่องจักรกับมนุษย์

อันจักรกล ทนทาน ทำงานหนัก
ยังต้องพัก บำรุง มุ่งรักษา
ซึ่งชิ้นส่วน ที่ได้ ใช้งานมา
ชโลมทา น้ำมัน ขันเกลียวน้อต

ตัวมนุษย์ ทั้งผอง ต้องพักผ่อน
หากตะลอน โหมหัก เดี๋ยวจักช๊อร์ต
ทั้งกายใจ อ่อนล้า ถึงคราจอด
ต้องนอนหยอด น้ำข้าวต้ม ผสมเกลือ

 

[Cupid]

รู้จักแพ้

เป็นมนุษย์ สองเท้า หากก้าวพลาด
อย่าขยาด หวาดไหว ใจถดถอย
ผิดเป็นครู รู้จำ อย่าสำออย
อย่าใจน้อย สับสน บ่นฟูมฟาย

ไม่มีใคร องอาจ ผงาดกล้า
ทุกเวลา ทุกครั้ง ดั่งใจหมาย
รู้จักแพ้ เสียบ้าง ไม่วางวาย
ไม่ต้องอาย ใครใคร ใจทนง

 

[Cupid]

ถาม

ถามผู้ใด ไหนเล่า คอยเฝ้าถาม
ถามทุกยาม ที่พะวง ฤาสงสัย
ถามทุกครั้ง ชวนคิด สะกิดใจ
ถามใครใคร แล้ววน ถามตนเอง

ถามคนอื่น กลืนเก็บ อาจเจ็บช้ำ
ถามไปให้ เขาขำ ทำเครียดเคร่ง
ถามปัญหา คาใจ ไม่กลัวเกรง
ถามกันไป ตามเพลง บรรเลงกัน

ถามคนไทย วันนี้ สุขดีหรือ
ถามทื่อทื่อ ใครจะตอบ มาปลอบขวัญ
ถามฝ่ายค้าน รัฐบาล ฟัดกันมัน
ถามชาวบ้าน งงงัน หวันวังเวง

 

[แมงมุม]

.

เมื่อจะเดิน จงก้าวย่าง อย่างรอบคอบ

ทางที่ชอบ อาจไม่ได้ ดั่งใจหวัง

ทางลำบาก ขวากหนาม ตามลำพัง

อาจถึงฝั่ง ฝันใฝ่ ได้ดั่งปอง

.

[Cupid]

ยินดีต้อนรับ ท่านแมงมุม นายธนาคารใหญ่

ลมอะไร หอบท่าน ผ่านมาถึง
แล้วรำพึง ถึงวิถี ทางชีวิต
ธรรมดา ลอยลม พรหมลิขิต
อย่ายึดติด ร่ำหา อุปาทาน

 

[แมงมุม]

ยินดีต้อนรับ ท่านแมงมุม นายธนาคารใหญ่

ลมอะไร หอบท่าน ผ่านมาถึง
แล้วรำพึง ถึงวิถี ทางชีวิต
ธรรมดา ลอยลม พรหมลิขิต
อย่ายึดติด ร่ำหา อุปาทาน

 

ลมบังเอิญ พัดผ่าน มาพานพบ

มาบรรจบ ห้องกลอน อักษรสรรค์

เลยมาร่วม กลอนร่าย คลายทุกข์กัน

ร่วมสืบสันต์ สิ่งดี มีในไทย

ขอแก้ตัว เรื่องตำแหน่ง ที่แต่งตั้ง

กระผมยัง เป็นเด็ก ในแบงค์ใหญ่

ตำแหน่ง นายธนาคาร ยังนานไกล

ยังเป็นได้ เพียงเพื่อ พนักงาน ........ นะจ๊ะ

--------------------------

[Cupid]

อยู่บ้านนอก

มาทำสวน ไร่นา หน้าหยาบกร้าน
ซี่โครงบาน เหน็ดเหนื่อย เมื่อยล้าอ่อน
ทั้งเช้าสาย บ่ายเย็น ตะวันรอน
เวลาค่ำ จึงพักผ่อน ถอนหายใจ

คราแต่ก่อน เนานาน กาลเป็นหนุ่ม
ชวยกระชุ่ม ใช้สมอง หน้าผ่องใส
อยู่ห้องแอร์ บรรเจิด เลิศวิไล
มีลูกน้อง รับใช้ ใจเบิกบาน

บัดเดี๋ยวนี้ เดียวดาย ให้เงียบเหงา
แต่ตัวเรา คงมั่นไว้ ในสงสาร
ชีวิตคน ควรมากพบ ประสบการณ์
ก่อนที่ม่าน ชีวิต จะปิดลง
 

[Cupid]

วิงวอน..

เหนื่อยหทัย อ่อนจิต อิดใจแท้
ฤดีแด หมดหวัง วังเวงเหลือ
ไทยฆ่าไทย ใจหาย ตายเป็นเบือ
เคยเอื้อเฟื้อ โอนอ่อน เคยผ่อนปรน

บัดเดี๋ยวนี้ คิดเห็น เป็นไฉน
เพื่อนพี่น้อง ผองไทย ใยสับสน
เพียงคิดต่าง ก็แตกยับ สัปดน
เกณฑ์ผู้คน ห้ำหั่น ประจันบาน

ขอวิงวอน หันหน้า เข้ามาสู่
เปิดประตู เจรจา อย่าหักหาญ
เพื่อชาติไทย คนไทย หายร้าวราน
ก่อนถึงวาร ย่อยยับ อัปราชัย!

 

[Cupid]

แค่นั้นเอง

กระเสือกสน ดิ้นรน โจนเข้าหา
หวังไขว่คว้า ยื้อแย่ง เข้าแข่งขัน
ทั้งลาภยศ สินทรัพย์ นับอนันต์
ใจมุ่งมั่น หมายปอง เป็นของกู

สิ่งใดได้ สบสม อารมณ์หมาย
ค่อยคลี่คลาย หวนคืน มายืนอยู่
คิดใคร่ครวญ ทวนทบ สงบดู
จึ่งได้รู้ กระจ่าง สว่างใจ

สรรพสิ่ง เย้ายวน ชวนสัมผัส
ล้วนผูกมัด รัดรึง ตรึงหลงใหล
เพียงชั่วแล่น ก็พราก จากกันไป
มิอาจมี สิ่งใด ได้นิรันดร์

 

[Cupid]

Home Alone

ความหงอยเหงา เฝ้ารุม สุมดวงจิค
หว่างชีวิต สุดท้าย ปลายปีแสง
ดุจต้นไม้ ใกล้ฝั่ง ยามลมแรง
อาจตะแคง โค่นล้ม จมลงไป

รอวันลับ ดับสลาย มลายสูญ
คิดถึงความ จำรูญ พูนสดใส
ครั้งก่อนเก่า สนานสนุก สุขฤทัย
อาบอิ่มใจ จิตเกษม แสนเปรมปรีดิ๋

ปัจจุบัน จับเจ่า คอยเขาบอก
อยู่บ้านนอก คอกนา หมดราศี
เฝ้าหน้าคอม เล่นเฟสบุ๊ค สนุกดี
แต่อินทรีย์ โดดเดี่ยว อยู่เดียวดาย

ดูความเกิด ความแก่ ไม่แท้เที่ยง
ความลำเอียง มีในตน ทุกคนหมาย
ความเจ็บป่วย เป็นครั้งคราว เร้ารุมกาย
แต่ความตาย ดับขันธ์ นั้นแน่นอน