การถวายของพระทุกครั้งต้องรับพรด้วย..
เพราะถือว่าของชำร่วยที่เราถวายท่านนั้นเป็นอานิสงส์แห่งทาน..
ชาวพุทธบางท่านหรือหลาย ๆ ท่านอาจตรวจน้ำตามไปด้วย..
จะยกเว้นการถามการเอ่ยชื่ออาหารก็ตอนที่เราตักบาตร..
หากญาติโยมเอ่ยชื่ออาหารพระบางรูปเมื่อกลับถึงวัดท่านจะแยกอาหารนั้นไว้ต่างหาก..
เพราะเมื่อฉันเข้าไปก็จะเป็นอาบัติของท่าน คำว่าอาบัติก็คือศีลข้อหนึ่งนั้นเอง..ในจำนวน 227 ข้อ
ภิกษุต้องอาบัติก็หมายความว่าภิกษุผิดศิล ต้องแสดงคืนอาบัตินั้นต่อหน้าภิกษุด้วยกันจึงจะพ้นได้..
เวลาไส่บาตรก็ต้องเลือกอาหารที่สุกแล้วปรุงแล้วเท่านั้น..เพราะพระท่านไม่ประกอบอาหารเอง นั่นแสดงว่าเมื่อเราฉันอะไร พระท่านก็กินอย่างนั้น..อูย..ผิดเปล่าเนี่ย