>> .. เปรตดิบ!! .. << เรื่องเล่า..สุดสยอง! พองขน! ชุดที่ 2 โดย สิติยะ ป (จบ)

[Siranoi]

ป 1    
     คืนพระจันทร์เต็มดวงในฤดูเข้าพรรษาคืนนี้ ลานวัดดูสงบเงียบ ไม่มีเสียงเด็ก ๆ บ้านเหนือบ้านใต้ มาวิ่งเล่น อึกทึกครึกโครมเฉกเช่นทุกคืนที่ผ่านมา พระจันทร์สาดแสงนวลผ่อง ส่องแสงสลัว ๆ ครอบคลุมพื้นที่บริเวณวัดทั้งหมด จึงสามารถมองเห็นทุกอย่างตลอดจนความเคลื่อนไหวในวัดแต่พอเลือนลาง เมื่อผสมผสานกับแสงหลอดนีออน ที่กำลังได้ใช้ก่อนหน้านี้เพียงไม่กี่เดือน ก็ยิ่งมองเห็นอะไร ๆ ได้ชัดเจนยิ่งขึ้นไปอีก ในเขตชนบทบ้านนอกคอกนาเช่นนี้ น่ากลัวนัก
     อุบาสก-อุบาสิกาบางกลุ่มชวนกันออกมาเทน้ำที่ตรวจแล้ว นั่งเรียงเป็นแถวดูงามตา นี่แสดงว่า การสวดมนต์ไหว้พระในตอนเย็นพึ่งเสร็จสิ้นไปได้ไม่นาน
     " โบร๋วววววววววววววววววว... "
     " บรู๋วววววววววววววววววววววววว "
สุนัขในวัด 4 - 5 ตัว กำลังแข่งกันตะเบ็งเสียง เห่าหอน อย่างโหยหวล ทางประตูเข้าวัด
     " ตุ๊อุ้ยอยู่ก่อครับ..ตุ๊อุ้ย..."
หนุ่มน้อยให้เกิดความรำคาญ ในเสียงเห่าหอนของไอ้ด่างอีดำ แต่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไรจึงได้แต่มองพวกมันอย่างเคือง ๆ พลางเดินขึ้นกุฏิเรือนปูนชั้นเดียว อย่างหัวเสีย
     ค่ำคืนเช่นนี้ตุ๊อุ้ยไปไหนนะ เดินหาจนทั่วทั้งข้างล่างข้างบนก็ไม่มี หันไปมองทางอุโบสถ เหล่าพ่อขาวแม่ขาวก็กำลังปิดไฟนอนกัน ไม่เป็นไร...พรุ่งนี้เช้ามาใหม่ก็ได้ กลับไปนอนเอาแรงก่อนดีกว่า เพราะเหน็ดเหนื่อยกับการเดินทางเหลือเกิน กรุงเทพฯ - เชียงราย มันใกล้ซะที่ไหนล่ะ คิดได้ดังนั้นก็เดินลงกุฏิ อ้อมมาออกทางประตูข้างวัด ข้างฝ่ายไอ้ด่างอีดำมันไม่ลดละความพยายาม พากันกรูเข้ามา ทั้งเห่าทั้งหอนทักทาย ส่งเขาจนเสียงค่อยเงียบหายเข้าหมู่บ้านไป

[Yim sri]

ว้า  :Dมีแต่เป็ดยังไม่สุก

[Siranoi]

หากสุกเมื่อไรจะเรียก

[Siranoi]

ป 2
     " โอ้ววว...ฮะ ฮะ ฮ้า..มันหายหน้าหายต๋าไปเลยว้อยยย.."
ทันทีที่รู้ว่า บุคคลที่ก้าวเข้ามาพ้นประตูกุฏิเป็นใคร ด้วยความไม่คาดฝัน ท่านจึงร้องทักด้วยเสียงอันดัง
     ชายหนุ่มรี่เข้าไปกราบแทบเท้าของท่าน 3 ครั้ง แล้วนั่งประนมมือแต้..เพ่งพินิจดวงหน้าอันบ่งบอกถึงความชราภาพมากแล้ว ที่ยังเปรี่ยมด้วยความเมตตาของท่านนิ่งอยู่ สังขารของมนุษย์เราตอนขาลง ทำไมถึงได้รวดเร็วเช่นนี้นะ เพียงชั่วเวลาไม่กี่ปีที่เขาจากไป ดูอะไร ๆ ช่างเปลี่ยนแปลงร่วงโรยเร็วเหลือเกิน .. คิดแล้วน่าใจหาย น้ำตาเจ้ากรรมพาลไหลออกมาอาบแก้มสะอื้นอยู่..
     " หะ..มาให้หยังนี้..ตุ๊อุ้ยค้านหันคนขี้ให้เน้อ.."
โถ...! ดูเอาเถอะ แม้แต่คำพูดที่คล้ายคำด่า ก็ยังแฝงด้วยความเมตตาอยู่ภายในลึก ๆ ชายหนุ่มยิ้มได้อย่างอิ่มเอิบพิลึก!
     " ตุ๊อุ๊ยเป๋นยังไดพ่องครับ ยังสบายดีเหมือนเก่าก่อ ผ่อยังแข็งแฮงดียุลอ "
แม้จะเป็นคำพูดที่เปล่งออกมา ทวนกระแสแห่งความจริงโดยสิ้นเชิง แต่เขาก็จะยินดีพูด เพราะอย่างน้อย คงเป็นการเพิ่มเติมซึ่งกำลังใจเล็ก ๆ ให้กับท่าน .. ชายหนุ่มรู้ดีว่า ในบรรดาลูกศิษย์ลูกหาของท่านในแต่ละรุ่น ท่านจะให้ความรักความห่วงใยกับเขาเป็นพิเศษ
     "".. มันเกิดวันเสาร์บะ!..มันเข้ากับตุ๊ลุงได้เป๋นอย่างดี..คิงบ่ถ้าเป๋นห่วงมัน ""
เป็นคำพูดของท่านเมื่อหลายปีก่อน ที่ท่านพูดฝากไว้กับบิดาของเขา
     " ไหน..ไปอยู่กรุงเทพฯ อู้หื้อตุ๊อุ๊ยฟังพ่องเลาะ มันเป๋นยั่งได "
ชายหนุ่มตื่นจากภวังค์ พร้อมกับเล่าเรื่องราวความเป็นไป ตั้งแต่สิกขาลาเพศ ออกไปใช้ชีวิตอยู่ในเมืองหลวง ให้ท่านฟังอย่างภาคภูมิใจ...

[Siranoi]

ป 3     
     " ตะคืนผมกะมาหาตุ๊อุ๊ย แต่ตุ๊อุ๊ยบ่อยู่ "
เขาหยุดกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก เหมือนมีอะไรบางอย่างมาจุกอยู่ที่คอ
     " ก็เลยเตวอ้อมออกประตู๋ข้างวัดไป "
ขณะที่เล่าไป..หากเพียงชายหนุ่มสังเกตุสักนิด..จะเห็นว่าตุ๊อุ๊ยเริ่มมีสีหน้าที่เปลี่ยนไป ตาเบิกโพลง อ้าปากค้าง เหมือนไม่เชื่อหูของท่านเอง ในเรื่องที่กำลังได้ยินและได้ฟังอยู่
     " ห๋า..!!? เป๋นมึงกา..บ่าหน้อย.."
ท่านพูดเกือบกระซิบ...ชายหนุ่มเริ่มใจคอไม่ดี แต่ไหนแต่ไรมา ท่านไม่เคย ขึงขังจริงจังขนาดนี้..นี่มันอะไรกัน??
     " อั้นมึงบอกตุ๊อุ๊ยมากำเลาะ "
     " เมื่ออยู่วัด..มึงเกยยะข้าวของ หม้อใหตะไหล๋ป้าก ของวัดแตกบ้าง เสียหายพ่องก่อ? "
ชายหนุ่มผงกหัวงึก ๆ ไปมา พร้อมก้มหน้าด้วยความสำนึกผิด...
     เพราะวัยคะนองชนิดเหลือขอ ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการในตอนนั้นแท้ ๆ ทั้งที่ท่านได้เคยบอกเคยสอนไว้ก่อนล่วงหน้าแล้ว ในตอนที่เข้ามาบวชเพื่อศึกษาเล่าเรียน โดยอาศัยอยู่ในวัดนี้ใหม่ ๆ แต่เขาและเพื่อนเณรอีก 3-4 รูป ก็หาได้ไส่ใจไม่
     ""... หากไผคนไดคนหนึ่ง ยะเข้าของ จาน จ้อน แก้ว หรือของอันเป๋นสมบัติของวัด ของสงฆ์ หื้อเกิดความเสียหายไป หื้อรีบไปเซาะหามาไซ๊ในทันที เพราะหากปล่อยเวลาเมินนานไปแล้วลืม มันจะบ่ดี ...""
     ท่านกล่าวไว้ในค่ำวันหนึ่งหลังทำวัตรเย็นเสร็จ
     "" ... ก๋ำแปงวัดก่อจะไปขึ้นเหยียบขึ้นย่ำ วิด ๆ เต้น ๆ เพราะมันอยู่ในแสงต๋าของเสี้ยวัด ถ้าเปิ้ลจ่มเปิ้ลแจ่งแล้วมันบ่ดี ถือว่าลบหลู่เปิ้ล ... ""

[♡♡<Fairy>♡♡]

 ...มารออ่านต่ออ่ะค่ะ...ท่านพี่ศิราน้อย..

[Siranoi]

ส่วนเรื่องนี้ไม่จาไม่ไอล่ะ
เข้ามายิ้มง่ะ

[Yim sri]

ผ่านไป สามวันแล้วหนา เป็ดยังไม่สุกอีกเหรอ

[♡♡<Fairy>♡♡]

...แบบว่า..ชักอยากกินเป็ด ด้วยแล้วค่ะ...

[asia-for-u]

คงต้องหาไก่กินไปพรางๆก่อน.........

[Siranoi]

แบบว่า..พึ่งกลับจากในเมืองอ่ะเปิดคอมทิ้งไว้ง่ะ
ช่วงนี้ไม่ค่อยว่างจริง ๆ อ่ะ
ความผิดทุกอย่าง..ยินดียกให้ท่าน cupid

[bm farm]

 ....รอๆๆอ่านอยู่เน้อ








 

[Siranoi]

ป 4
     "... เอายั่งอี้ ตุ๊อุ๊ยว่า วันนี้มึงบ่ต้องไปไหน หื้อเตรียมตั๋วเข้าเวียง ..."
ตุ๊อุ๊ยพูดขึ้น หลังจากพินิจพิจารณาดวงหน้าของจำเลยเนิ่นนาน ตายล่ะ!! เรื่องนี้จะถึงหูของหลวงพ่อเจ้าคณะจังหวัดเลยหรือนี่...ท่านยิ่งดุ ๆ อยู่ด้วย
     เอ...? หรือว่าต้องไปบันทึกประจำวันไว้เป็นหลักฐานนะ? กลับมาเยี่ยมบ้านทั้งทีทำไมถึงมีแต่เรื่อง มีแต่ความไม่สบายใจอย่างนี้ นั่งรถทัวร์มาก็ยางระเบิดเกือบเอาชีวิตไม่รอดทั้งคัน กว่าจะกลับถึงบ้านก็ทุลักทุเลแสนสาหัส พอมาแล้วก็ดันมาเจอความซวยซ้ำซาก จำทำอย่างไรดีหนอ?
     " ไปฮ้องป้อมึงมาหาตุ๊อุ้ยโดย "
หัวใจดวงน้อย ๆ ของเด็กหนุ่มย่าง 17 มึนและมืดแปดด้าน จับต้นชนปลายไม่ถูกใจเต้นโครมครามอยู่ภายใน..ไม่กล้าแม้แต่จะเอ่ยปากถาม ก้มลงกราบท่าน 3 ครั้ง แล้วจึงจากไป
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
     " หนาน! "
ท่านเอ่ยขึ้น หลังจากบิดาของชายหนุ่มกราบทำความเคารพครบ 3 ครั้ง แม้อายุจะห่างจากท่านไปเกือบ 20 ปี ดูแต่ภายนอก เหมือนจะอายุไล่เลี่ยกัน ด้วยความกรำงานไร่งานสวนอย่างหนักมาแต่เด็กนั่นเอง
     " ตุ๊ลุงมีหยังจะไจ้ผมครับถึงหื้อละอ่อนไปโตย "
ว่าพรางพนมมือ
     " ตุ้ลุงว่า..บ่าหน้อยสมลูกคิง..มันเป๋นผีเผตบ่ะ! เผตดิบแถมโตย "
ท่านกล่าวเสียงเครียด เพียงเท่านั้น บิดาของหน้อยสมควรหรือที่เรียกติดปากว่าหน้อยสม ก็แสดงอาการตกใจ จ้องมองดวงหน้าของผู้แก่วัยกว่านิ่งอยู่ เพราะสามารถเดาเหตุการณ์ต่าง ๆ ตามรีตรอยล้านนาโบร่ำโบราณได้อย่างทะลุปรุโปร่ง    
     " ตะคืนมันมาแอ่วหาตุ๊ลุง หมาเติงเห่าเติงหอนแว้ดกุฎิ ผ่อหาไผกะบ่มีสักคน "
พระผู้เฒ่ากลืนน้ำลายเอื้อกใหญ่ลงคอด้วยความวิตก เพราะหน้อยสมก็ถือว่าเป็นลูกเป็นหลานของท่านอีกคน ซึ่งท่านให้ความรักความเมตตามาแต่เด็กเพราะถูกชาตาด้วย
     " หนาน จะว่าได? "
หากเป็นคนรุ่นใหม่เฉกเช่นสมัยนี้ ก็คงจะต้องเถียงคอเป็นเอ็น แต่ดูเหมือนบิดาของเขาจะเข้าใจอะไรได้อย่างง่ายดาย คงอาจเพราะมีความเชื่อถือในเรื่องเหล่านี้มาร่วมกันในสมัยนั้นกระมัง
     " แล้วจะมีหนตางแก้ไขก่อครับ "
     " มีก้ะ! "
ท่านพูดโพร่งออกมา เหมือนจะรอคำถามนี้มานานแสนนาน

[♡♡<Fairy>♡♡]

..รออ่านต่อค่ะ...

[Siranoi]

ป 5
     " ปามันเข้าเวียงกำ...ไปเซาะว่าหาซื้อ จาน จ้อน แก้วน้ำ ก็อก กะว่าหยังกะได้ตี้กึ๊ดว่าใคร่ตาน แต่ต้องเป๋นอย่างละ 1 โหล เอามาตานเข้าวัดในวันพูกเมื่อเจ้า แป๋งสวยเข้าตอกดอกไม้มาขอสูมาการะวะหอเสี้ยวัดโดย ขอหื้อเปิ้ลได้ลดโทษานุโทษหื้อ หนานจะว่าได? "
     "ท่าจะเอาโดยต๋ามตี้ตุ๊ลุงว่านั่นน่ะครับ"
     "เอ้อ ๆๆ อั้นกะดี ปะ ปากั๋นไปจัดก๋ารเหีย ลุกเวียงมาบอกบ่าหน้อยมาอยู่วัดนี่"
     "ครับ ตุ๊ลุง"
บิดาหน้อยสม กราบลาท่านและออกไปแล้ว แต่ตุ๊อุ๊ยท่านยังคงนั่งทอดถอนหายใจด้วยความอิดหนาระอาใจ ในพฤติกรรมของลูกศิษย์หัวแก้วหัวแหวน ที่ท่านพยายามพร่ำสอนมานานหลายปี เฮ้อ! กรรม..กรรมจริง ๆ
     เกือบ 40 ปี ที่ท่านจำพรรษาอยู่วัดนี้ ลูกศิษย์ลูกหาในแต่ละรุ่น มักจะได้รับฟังคำสอนอันเกี่ยวเนื่องด้วยบาปบุญคุณโทษ ในตอนค่ำหลังทำวัตรเย็นมาโดยตลอด ในเรื่องที่คล้ายคลึงกันนี้ ท่านได้เคยเล่าให้ฟังเพื่อเป็นคติเตือนใจให้จดจำ จะได้เกิดการระมัดระวังไว้ว่า...
     ณ วัดแห่งหนึ่ง (ปัจุบันยังอยู่ห่างจากตัวเมืองเชียงรายเกือบ 20 กม.)...ยายเขียม อายุได้ 50 กว่าปี เป็นผู้นุ่งขาวห่มขาวเข้าวัดฟังธรรม รักษาศีล 8 ในพรรษามาโดยตลอด บาปบุญคุณโทษแกจะรู้จักดี พอ ๆ กับการรู้จักการเล่นไฮโลซึ่งแกติดจนฝังรากลึกในกมลสันดานมาแต่วัยสาว ชอบเป็นชีวิตจิตใจ มีการเล่นที่ไหนจะไม่เคยพลาดเกาะติดสถานการณ์ตลอด ที่นัดหมายตามชนบทเช่นนี้นั่นคือป่ากล้วย ในสวน หรือหลังบ้านใครต่อใคร จะดีหน่อยก็ตรงที่แกจะงดการเล่นในทุกวันพระ เป็นที่รู้ดีในหมู่ขาประจำและขาจร
     ช่วงหลังมาพฤติกรรมของแกได้เปลี่ยนไป ข้าวของใดที่เป็นสมบัติของวัดเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่น ขนม ข้าวต้ม ธูป เทียน พอหยิบได้..หยิบ พอฉวยได้..ฉวย บูชาบ้าง ไม่บูชาบ้าง ขอบ้าง ไม่ขอบ้าง เป็นที่เอือมระอาของพระเณรในวัดนั้นเป็นอย่างมาก แต่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไร
     ในคืนวันหนึ่งในช่วงพรรษา ได้เกิดคำเล่าลือกันไปทั่วหมู่บ้านว่า...ชาวนาที่กลับจากการทำนาในเวลาดึก และผ่านหน้าวัด ขณะที่ผู้นอนวัดรักษาศีลปิดไฟนอนกันหมด พวกเขามองเข้ามาในวัด สายตาทุกคู่ได้ประสบพบเห็นกับสิ่ง ๆ หนึ่งที่กำลังเคลื่อนไหวอยู่ ท่ามกลางแสงไฟที่สาดส่องแต่พอสลัว ๆ เอ๊ะ!! แล้วสิ่งนั้นคืออะไรนะ?? ...

[aommii]

เออน่านกะ แล้วสิ่งนั้นมันคืออะไร?? นานมาแท้ ศิลาน้อย ขะจั๋ยหน่อย กะลังมันส์

[HelLO PaRTY]

ต่อค้าบ  ๆๆๆ ท่าน Littlerock กำลังม่วน ๆ

[Siranoi]

ป 6
     สิ่งที่พวกเขาเห็นนั่นก็คือ ผู้หญิงสวมชุดขาวผมยาวถึงกลางหลัง กำลังห้อยโหนหย่อนหัวที่มีผมยาวสยาย จากหอระฆังลงมา ท่ามกลางเสียงสุนัข 2-3 ตัว ที่เอาแต่หอนอยู่รอบข้าง แปลก! ที่มันไม่เห่า ร่างที่พวกเขาเห็นทำท่าทางอยู่อย่างนั้นซ้ำ ๆ ซาก ๆ นานแสนนาน สายตาทุกคู่พยายามจ้องมองให้เห็นดวงหน้า ในตอนที่ผมยาว ๆ ถูกสบัดขึ้นลง พวกเขามั่นใจว่าสิ่งที่ผู้หญิงคนนี้กำลังกระทำอยู่ คาดว่า...คนดี ๆ ที่ไหนพึงกระทำ?
     " อุ๊ยเขียม!!!"
ทุกคนอุทานออกมาพร้อมกันด้วยคาวมตกใจ ในทันที ๆ วงหน้าต้องแสงจันร์และหลอดนีออน.. ในวินาทีเช่นนั้นเมื่อตั้งสติได้พวกเขาคงอยู่ตรงนั้นกันร็อก!
๐๐๐๐๐๐๐๐๐

     เรื่องราวที่หยิบยกมาเล่าให้ท่านได้อ่าน เป็นเพียงตำนานที่เล่าขานกันสืบมาในช่วงระยะเวลาไม่กี่สิบปี
     ในบางครั้งเพื่อความสบายใจของเราเอง แม้อาจจะมองว่าเป็นเรื่องไร้สาระ แต่ก็สามารถเตือนสติเราได้เป็นอย่างดี ในการปฏิบัติต่อศาสนสถาน, ศาสนบุคคล ของศาสนาที่ตนเองนับถือ
     ส่วนเรื่องของผีที่ทุกคนกลัวถึงกลัวมากนั้น เราน่าจะต้องมาสืบสาวราวเรื่องให้รู้ความหมายก่อนก็น่าจะดีว่า..ผี! คืออะไร?
     เท่าที่ทราบเพราะได้ศึกษามา จิตของมนุษย์ที่ประกอบเข้ากับร่างกาย ทำหน้าที่ครอบครองให้ร่างกายอบอุ่นกระตุ้นเตือนทั้งให้เจริญเติบโตหรือร่วงโรยรา เมื่อใดที่จิตออกจากกายอย่างถาวร ร่างนั้นก็จะเปลื่อยเน่า.. น่าเกลียดน่ากลัว วิธีแก้ไขสำหรับมนุษย์เรานั่นก็คือ เผา หรือฝัง คืนให้แก่ธรรมชาติเหมือนเหล่าสัตว์ทั้งหลายที่นอนตายในกลางป่าเขา ท้ายสุดก็เหลือแต่กระดูก วันเวลาผ่านไปเนิ่นนานแม้แต่กระดูกก็ไม่เหลือ
     แต่ท่านรู้ไหม?..ดวงจิตที่เหลืออยู่นี่สิ..หากบันทึกความชั่วไว้มากกว่าความดี..คาดว่าน่าจะไปไม่ดีไปสู่ทุคติคือที่ไม่ดี แต่...หากดวงจิตครั้งเมื่อเป็นมนุษย์ได้บันทึกคุณงามความดีไว้มาก น่าจะไปถือกำเนิดในที่ดี มีมนุษและเทวดาเป็นประมาณ
     ผู้ที่เขาได้มีโอกาสได้กลับมาเกิดใหม่ จากข้อความที่ให้สัมภาษในหลาย ๆ แหล่งความรู้และสามารถจดจำอดีตชาติได้เป็นอย่างดี ในงานศพ..เขาก็มาด้วย แต่ไม่รู้ว่าเป็นศพใครและไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองตายไปแล้ว..ทักใคร ถามใครเขาก็ไม่ตอบเพราะเขามองไม่เห็นในตาเนื้อของมนุษย์ นัยว่าดวงวิญญาณนั้นเป็นกายละเอียด
     มีอยู่สิ่งหนึ่ง ที่ผู้เขียนสงสัยเป็นอย่างามาก อยากจะถามท่าน..ว่า ..
     ตอนนี้ ท่านแน่ใจหรือว่า..ท่านนั่งอยู่คนเดียว....!!??

     สวัสดี..

[♡♡<Fairy>♡♡]

 ...จบซะ...หลอนเลย...บรื้อส์..

[bm farm]

 ....ขนคิงลุก..ย้าวๆ