>>> บรรทัดฐาน...นิทานไทย <<< มาช่วยกันผูกนิทานด้วยบทร้อยแก้วกันเถอะ

[Siranoi]

     กระทู้นี้...มาช่วยกันผูกนิทานให้จบเป็นเรื่อง ๆ เพื่อจะได้ฝึกปรือฝีมือและลายไม้
เป็นบันไดขั้นแรกนำสู่การเป็นนักเขียน
     เรียนเชิญท่านผู้มีและไม่มีเกียรติทุกท่าน นำเอาพรสวรรค์ที่นรกมอบให้ ออกมาใช้
เผื่อบาง T เด็ก ๆ ซึ่งเป็นลูกหลานของเราอาจเข้ามาอ่าน ขอวิงวอนทุกท่านให้เป็นนักเขียน และเป็นตัวอย่างที่ดีแก่เด็ก ๆ อย่าเอาแต่แต่งไปเล่นไปมากนัก   (คริกคริก)
     เขียนมาถึงตรงนี้..ยอมรับว่าเขิ๊ลลลล..เขิล เพราะห้องกลอนห้องนี้มีเพียง ศิราน้อย
เท่านั้นที่ขึงขัง จริงจัง และจริงใจ สมควรเป็นตัวอย่างที่ดีต่อไป
     วงเล็บ...ใครหมั่นไส้ ให้รีบแต่งมา 5555555555+

[Siranoi]

ดวงจู๋
     กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ หมู่บ้าน ๆ หนึ่ง ห่างไกลความเจริญอย่างมากมาย ในหมู่บ้านนี้มีกระทาชายคู่หนึ่ง เป็นเพื่อนรักกันมาก ชื่อนายแก้วและนายคำ
     เมื่อทั้งสองเริ่มโตเป็นหนุ่ม เกิดไปรักใคร่ชอบพอสาวในหมู่บ้านคนเดียวกัน แต่...ความเป็นเพื่อเกลอเพื่อนรักยังคงรักษาไว้อย่างเหนียวแน่น (ส่งต่อ)

[flashi]

แสงหล้า คือสาวงามคนนั้น แสงหล้าเป็นลูกชาวบ้านธรรมดา แต่มีสติปัญญาเฉลียวฉลาด เป็นคนจิตใจโอบอ้อมอารี ชอบช่วยเหลือผู้อื่น ทำให้เป็นที่รักใคร่เอ็นดูของผู้พบเห็น
และแน่นอนว่ามีหนุ่มๆมากมายที่หมายปองแสงหล้า (ส่งต่อ)

[flashi]

     กระทู้นี้...มาช่วยกันผูกนิทานให้จบเป็นเรื่อง ๆ เพื่อจะได้ฝึกปรือฝีมือและลายไม้
เป็นบันไดขั้นแรกนำสู่การเป็นนักเขียน
     เรียนเชิญท่านผู้มีและไม่มีเกียรติทุกท่าน นำเอาพรสวรรค์ที่นรกมอบให้ ออกมาใช้
เผื่อบาง T เด็ก ๆ ซึ่งเป็นลูกหลานของเราอาจเข้ามาอ่าน ขอวิงวอนทุกท่านให้เป็นนักเขียน และเป็นตัวอย่างที่ดีแก่เด็ก ๆ อย่าเอาแต่แต่งไปเล่นไปมากนัก   (คริกคริก)
     เขียนมาถึงตรงนี้..ยอมรับว่าเขิ๊ลลลล..เขิล เพราะห้องกลอนห้องนี้มีเพียง ศิราน้อย
เท่านั้นที่ขึงขัง จริงจัง และจริงใจ สมควรเป็นตัวอย่างที่ดีต่อไป
     วงเล็บ...ใครหมั่นไส้ ให้รีบแต่งมา 5555555555+

ท่านศิราน้อย ตั้งชื่อนิทานว่าดวงจู๋ เป็นที่น่าหวาดเสียวว่าเรื่องมันจะออกทะเลโดยง่าย ยังไงเราละชื่อเรื่องไว้ก่อนบ๋อ 

[Siranoi]

     สาวเจ้าก็ไม่ได้เออออห่อหมกกับใครเลย อาจเกรงไปว่าจะเป็นห่อนึ่งแมวกระมัง
ความสนิทชิดเชื้อที่หล่อนมอบให้แก้วและคำ เป็นสายสัมพันที่เสมอภาคกัน ไม่เอียงไปข้างใดข้างหนึ่ง ซึ่งในข้อนี้ ทั้งสองเกลอต่างก็รู้ดี
     อาชีพชาวไร่ชาวนาของเธอ และมันทั้งสอง ทำให้ทั้งสามชีวิตได้ใกล้ชิดสนิทสนมกันนับวันก็ยิ่งจะแนบสนิทด้วยความฝันไฝ่อาลัยอาวรณ์ แต่ความรู้สึกทั้งหมดนี้จะเกิดมีขึ้นแก่แก้วและคำเท่านั้น ไม่ผิดหรอกที่นักแต่งเพลงท่านหนึ่ง จะกลั่นกรองความรักเช่นนี้ออกมาเป็นผลงานเสียงเพลง ... " หนึ่งหญิง สองชาย อาจคล้ายวันทองสองใจสามาลย์... "  (ส่งต่อ)...

[Siranoi]

     แสงหล้า..หล่อนคงกลัวว่า หากตัดสินใจเลือกใครคนหนึ่ง แล้วอีกคนหนึ่งล่ะ...ดังนั้นความรักที่มีให้แก้วและคำจึงเป็นแต่เพียงความรักแบบพี่น้อง ใช่..หล่อนคิดเช่นนั้นจริง ๆ เนื้อสาวที่กำลังแตกลั่นเปี๊ยะ!  ๆ ใครหนอที่จะได้ครอบครองหัวใจของเธอ
" แสงหล้า..ขึ้นมาหาแม่กำลอ.."
เสียงเรียกจากหญิงชรา นางชื่อแสงคำ
" เจ้าแม่ "
เธอสัวะ! (ขออภัย) เธอวางงานที่กำลังทำอยู่แล้วขึ้นไปบนเรือน ด้วยคิดว่าแม่แสงคำจะใช้ไหว้วาน (ส่งต่อ)

[flashi]

เมื่อขึ้นไปบนเรือน แสงหล้าก็ต้องประหลาดใจ เมื่อเห็นยายเฒ่าแสงคำประคองผ้าสไบผืนหนึ่งไว้ในมืออย่างทะนุถนอม สไบผืนนี้เป็นผ้าไหมสีโอโรส ทอยกดอกด้วยเส้นไหมสีทอง ดูสวยงามอ่อนช้อยเป็นยิ่งนัก แสงหล้าไม่เคยเห็นผ้าผืนนี้มาก่อน ... (ส่งต่อ)

[Siranoi]

" เป๋นสาวเป๋นนางขึ้นเต๋มตั๋วล่ะ แถมบ่กี่วันก็จักเข้าวษาแล้ว แม่ไคร่หื้อแสงหล้าไปฮักษาศีลปาวนาตี้วัดโตยแม่ "
นางหยุดพูด พลางเอื้อมมือหยิบกระโถนเพื่อบ้วนน้ำหมาก ส่วนแสงหล้าเธอนั่งพับเพียบก้มหน้านิ่งอยู่ต่อหน้าผู้เป็นมารดา
" วันหน้าวันต๋า บุญกุศลจักได้นำพาเนื้อกู้ตี้ดีมาหื้อ หล้าว่าไดพ่อง "

[flashi]

"ไปก็ได้เจ้า...ว่าแต่..." แสงหล้าตอบเบาๆ
"มีปั๋นหาอะหยังก่อน่ะหล้า" ยายแสงคำถามลูกสาว
แสงหล้าเหลือบตามองสไบในมือผู้เป็นมารดา "ว่าแต่..แม่เอาผ้าผืนนี้มาจากไหนเหรอ..." (ส่งต่อ) 

[♡♡<Fairy>♡♡]

 ...แวะเข้ามาอ่าน ให้กำลังใจคนแต่งค่ะ..ว่าจะเข้ามาช่วยแต่ง..พอเริ่มเป็นคำเมืองก็..แหะ แหะ...ขอเป็นผู้ติดตามอ่านไปก่อนละกัน..เจ้า..(แบบว่า...ไม่ค่อยถนัด)..

(แต่ก็แวะเข้ามาอ่านทุกวันเน้อ... )

[Yim sri]

...แวะเข้ามาอ่าน ให้กำลังใจคนแต่งค่ะ..ว่าจะเข้ามาช่วยแต่ง..พอเริ่มเป็นคำเมืองก็..แหะ แหะ...ขอเป็นผู้ติดตามอ่านไปก่อนละกัน..เจ้า..(แบบว่า...ไม่ค่อยถนัด)..

(แต่ก็แวะเข้ามาอ่านทุกวันเน้อ... )

เหมือนกันเลย จะแต่งต่อ ก็ไม่ได้ เพราะ ยะ บ่อ จ้าง

[asia-for-u]

ยายแสงคำก้มหน้าลงมองผ้าสไบที่อยู่ในมือด้วยสายตาที่สับสนแล้วละสายตาพร้อมกับกล่าวว่า"มันเป๋นข๋องต๊กทอดสืบกั๋นมาหล๋ายสะหมัยละ....สะหมัยแม่เป๋นสาวแม่อุ้ยหื้อแม่มาแหมกำ...."
ยายแสงคำมองผ้าสไบอีกครั้งด้วยสายตาที่เปล่งประกายคิดถึงช่วงชีวิตสมัยเมื่อครั้งยังเป็นสาว....
(ส่งต่อ.....)

[Cupid]

ไม่ได้มารับนะ มาปูเสื่อดู...

[asia-for-u]

     กระทู้นี้...มาช่วยกันผูกนิทานให้จบเป็นเรื่อง ๆ เพื่อจะได้ฝึกปรือฝีมือและลายไม้
เป็นบันไดขั้นแรกนำสู่การเป็นนักเขียน
     เรียนเชิญท่านผู้มีและไม่มีเกียรติทุกท่าน นำเอาพรสวรรค์ที่นรกมอบให้ ออกมาใช้
เผื่อบาง T เด็ก ๆ ซึ่งเป็นลูกหลานของเราอาจเข้ามาอ่าน ขอวิงวอนทุกท่านให้เป็นนักเขียน และเป็นตัวอย่างที่ดีแก่เด็ก ๆ อย่าเอาแต่แต่งไปเล่นไปมากนัก   (คริกคริก)
     เขียนมาถึงตรงนี้..ยอมรับว่าเขิ๊ลลลล..เขิล เพราะห้องกลอนห้องนี้มีเพียง ศิราน้อย
เท่านั้นที่ขึงขัง จริงจัง และจริงใจ สมควรเป็นตัวอย่างที่ดีต่อไป
     วงเล็บ...ใครหมั่นไส้ ให้รีบแต่งมา 5555555555+

ท่านศิราน้อย ตั้งชื่อนิทานว่าดวงจู๋ เป็นที่น่าหวาดเสียวว่าเรื่องมันจะออกทะเลโดยง่าย ยังไงเราละชื่อเรื่องไว้ก่อนบ๋อ 

+1ครับ.....

[flashi]

ยายแสงคำก้มหน้าลงมองผ้าสไบที่อยู่ในมือด้วยสายตาที่สับสนแล้วละสายตาพร้อมกับกล่าวว่า"มันเป๋นข๋องต๊กทอดสืบกั๋นมาหล๋ายสะหมัยละ....สะหมัยแม่เป๋นสาวแม่อุ้ยหื้อแม่มาแหมกำ...."
ยายแสงคำมองผ้าสไบอีกครั้งด้วยสายตาที่เปล่งประกายคิดถึงช่วงชีวิตสมัยเมื่อครั้งยังเป็นสาว....
(ส่งต่อ.....)

สมัยนั้นยายแสงคำก็เป็นสาวงาม ไม่แพ้แสงหล้าผู้เป็นลูกสาว แถมฐานะความเป็นอยู่ยังจัดว่าเป็นครอบครัวผู้มั่งคั่ง พ่ออุ้ยแม่อุ้ยของแสงหล้าทำอาชีพค้าขาย รับสินค้าจากพ่อค้าบางกอก และแลกเปลี่ยนสินค้าพื้นบ้านขายส่งพ่อค้าอีกต่อ เรียกได้ว่าในขณะนั้น ยายแสงคำเป็นหญิงสาวที่พรั่งพร้อมด้วยรูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติ แต่แล้ววันหนึ่ง ชะตาชีวิตยายแสงคำต้องพลิกผัน เมื่อ ....... (ส่งต่อ)

[asia-for-u]

(ต่อ)เมื่อ...อยู่มาวันหนึ่งมีพ่อค้าคหบดีที่มาจากบางกอกมาติดต่อซื้อขายกับพ่อแม่ของยายแสงคำ...ซึ่งทางฝ่ายพ่อค้าที่มาติดต่อได้พาลูกชายติดตามมาด้วย.....ครั้งแรกที่พบกันนั้น...(ส่งต่อ....)

[Siranoi]

     ทั้งสองเกิดชะตาต้องกัน ต่างตกตลึงทำอะไรไม่ถูก แสงคำแลสบตาหนุ่มน้อยกำพลครั้งใด เหมือนมีใครมาบีบบดขยี้หัวใจของหล่อน ส่วนขายหนุ่มก็มีอาการไม่แพ้กัน
     " แสงคำ..นี่อ้ายกำพล ลูกป้อเลี้ยงเถลิงศักดิ์ ฮู้จักกั๋นไว้เหียกะ "
บิดาของเธอเป็นผู้แนะนำ เพราะรู้จักมักคุ้นทั้งสองพ่อลูกเป็นอย่างดี
     " นายน้อย..นี่แสงคำลูกสาวของเฮาเน้อ "
ชายหนุ่มรับไหว้ด้วยอาการประหม่า ยิ้มให้อย่างใจลอย (ส่ง)

[asia-for-u]

ตั้งแต่นั้นมาชายหนุ่มก็เริ่มแวะเวียนมาหาฝ่ายหญิงเรื่อยๆโดยที่ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายก็รับรู้....ความสัมพันธ์ของสองหนุมสาวก็ก้าวหน้าขึ้นตามลำดับกลายเป็นความรักในที่สุด....และแล้ว...(ส่งต่อครับ....)