>>>>>>>>>.."เขียน"..ให้.."คิด"..<<<<<<<<<

[♡♡<Fairy>♡♡]

         ...เขียนให้คิด...

  ให้ให้จงหมั่นให้      ใครใคร
เสร็จอย่าจำใส่ใจ        จดไว้
ให้แล้วก็แล้วไป          หมดเรื่อง  กันนา
แต่ "รับ" จงอย่าได้      หมดปลื้ม  ลืมคุณ

                                                            สท/ST

(...จากหนังสือ... "พูดให้คิด"..โดย สุขพัฒน์ (ลุงยิ้ม)  ทองเพ็ง...พิมพ์แจกเป็นธรรมวิทยาทาน 20 ธ.ค.42...)

[♡♡<Fairy>♡♡]

อันที่จริง เหล่านักกลอน เราต้อนรับ  
น้อมคำนับ กับมวลมิตร จิตอ่อนไหว
เราขอแต่ แค่มาเยือน เป็นเพื่อนใจ    
ดั่งน้ำใส ไหลรินหยด รดดวงมาลย์

จากเช้าสาย บ่ายเย็น ขอเห็นเพื่อน
เข้ามาเยือน เยี่ยมเยียน เพียรขับขาน
ร่างอักษร  กลอนศรี  กวีกานต์
ร่ำกลอนหวาน ไว้ให้อ่าน เป็นธารใจ

เห็นแตกต่าง มีบ้างใช่ มันไม่แปลก
อย่าแตกแยก เป็นพอ ขอได้ไหม
ห้องกลอนนี้  มากกวี  มีน้ำใจ
จงอย่าได้  ขุ่นเคือง  เรื่องใดเลย

        

[ละอ่อนโบราณ]

เฟื่องฟ้า  ♥ กับกิ่งก่า ♥ และคำนึง
กิ่งก่า.....
เฟื่องฟ้าใยเล่า  เจ้าอวดใหญ่
เพียงแค่มีบางเรียวใบระบายสี
เจ้ามี  ใช่ว่า  ข้าไม่มี
ยิ้มแย้มให้ข้าที  ไม่ได้ฤๅ
เคยป่านปีนต้นไม้มาหลายต้น
เพื่อหนีคน  หนีภัยเขาไม่ถือ
เปลี่ยนสีเหมือนต้นกิ่งใบใช่ฝีมือ
มาสิ้นชื่อเมื่อเจ้าไม่เข้าใจ
แน่ละ  ดอกชมพู่เจ้างดงาม
แต่เรียวหนามทำข้าช้ำอยากร่ำให้
หรือว่าข้าวาสนาน้อย  ต่ำต้อยไป
ข้าจะเปลี่ยนสีเช่นไร  เป็นชมพู
♥  เฟื่องฟ้า ♥
เจ้าน้อยใจไปใยสหายเอ่ย
ข้าไม่เคยรังเกียจเจ้าเข้ามาอยุ่
หนามแหลมคม  เพียงอยากให้  เจ้าได้ดู
ชะตากรรมคือการต่อสู้รู้ไว้ที
ชื่อเฟื่องฟ้าเเต่ข้าไม่เฟื่องฝัน
หยิ่งเช่นนั้นไม่ใช่รักและศักดิ์ศรี
ป่ายปีนเถอะหนามแหลมคมคือความดี
สีชมพูเจ้าไม่มีจะเป็นไร
—☻ กิ่งก่า ☻—
"แน่หรือนั้นเจ้าไม่หลอกข้าแน่นะ"
    "ปีนขึ้นมาสิจ้ะ จะตอบให้"
ดอกเฟื่องฟ้ากับกิ่งก่า  อา...จริงใจ
ดอกฟ้ากับหมาวัดใยไม่เหมือนกัน
นั่งดูชมความเป็นไปให้สะท้อน
และแน่นอนน้ำใจ ใช่ความฝัน
เปรียบเทียบกับชีวิตคนปัจจุบัน
ยังแบ่งชั้นแข่งขันสู้อยู่นับเนือง
มาคิดว่าตัวเองก็เช่นกัน
มีชีวิตในชนชั้นแค่ฝันเฟื่อง
คนธรรมดาที่ใช่เหงาอย่างเปล่าเปลือง
ไม่มีเรื่องราวใดให้จดจำ
เป็นแค่เพียงที่ระบายทางสายตา
เหยื่อชุบชิบนินทาและเหยียบย่ำ
ต่ำต้อยในแววเหยียดหยามและน้ำคำ
ชะตากรรมเยี่ยงหมาอ่อนล้าเเรง
♣ ♣ ♣ ♣ ♣  คำนึง ♣ ♣ ♣ ♣ ♣
พอมีบ้างไหมใครเขารัก
เหมือนเฟื่องฟ้าเฝ้าฟูมฟักสักหลายแห่ง
ชะเง้อคอคอยดอกฟ้าราคาเเพง
จะโน้มกิ่งมาปรับแต่งชับน้ำตา
หมาวัดหอนอย่างอ่อนล้ามานิรันดร์

........จำไม่ได้ว่าใครแต่ง........

[ตาต้อม]

มองกระจก มองเงา ที่ตรงหน้า

ถามเขาว่า มีดี ที่ตรงไหน

มองกระจก ให้ซึ้ง ถึงกลางใจ

ถามเขาไป มีไหม ในส่วนเลว

               เอามาวัด มาเปรียบ มาเทียบหน่อย

               ส่วนที่ด้อย ส่วนที่ดี ที่ล้มเหลว

               เราทุกคน ประสม ปนดีเลว

               จะก้นเหว หรือยอดเขา ให้เข้าใจ

เป็นคนดี ของทุกคน คงลำบาก

มันคงยาก ให้ถูกใจ ใครใช่ไหม

คนสิบคน ปะปน สิบดวงใจ

ย่อมคิดแปลก แยกไป จากใจเรา

                  จึงต้องเอา ตัวเรา เป็นที่ตั้ง

                  ใครจะชิง ใครจะชัง ก็ช่างเขา

                  เพราะสุดท้าย ชีวิต ก็ของเรา
            
                  จะสุขทุกข์ โศรกเศร้า เขาแค่มอง

แค่วางตัว วางใจ ให้ถูกที่

ใช้ความดี ขัดใจ ไม่ให้หมอง

ใครจะเลว ช่างเขา เราไม่มอง

แค่ประคอง ตัวเรา เท่านั้นพอ

                                     ขอบพระคุณ ผังกลอนแปด ที่ท่านคิวปิดนำมาให้ศึกษาครับ

[flashi]

หากจะคิดเป็นดาวในหาวห้อง
สาดแสงส่องเฉิดฉายในห้วงหาว
ใครทุกคนอาจไม่เห็นเราเป็นดาว
ใช่เรื่องร้อนปวดร้าว ถ้าเราเป็น


ที่มา จำบ่ได้ เห็นตั้งแต่สมัยเด็กๆ

[Siranoi]

หือ...คนละกระทู้

[Cupid]

ขออนุญาตนำบทกลอนของท่านอาจารย์ หลวงพ่อพุทธทาส มาลง
เพื่อให้ต่อเนื่องกับที่ท่านผู้ดูแลและท่าน flashi ได้รจนาไว้นะครับ

    เขามีส่วน  เลวบ้าง  ช่างหัวเขา
จงเลือกเอา  ส่วนดี  เขามีอยู่ 
เป็นประโยชน์  โลกบ้าง  ยังน่าดู
ส่วนที่ชั่ว  อย่าไปรู้  ของเขาเลย

    จะหาคน  ที่ดี  โดยส่วนเดียว
อย่าได้เที่ยว  ค้นหา  สหายเอ๋ย
เหมือนเที่ยวหา  หนวดเต่า  ตายเปล่าเลย
ฝึกให้เคย  เลือกแต่ดี  มีคุณจริง... 
   

[Cupid]

อีกบทหนึ่งครับ เป็นของหลวงพ่อจรัล ฐิตะธัมโม วัดอัมพวัน สิงห์บุรี

ใครชื่น  ใครชัง  ช่างเถิด
ใครเชิด  ใครแช่ง  ช่างเขา
ใครเบื่อ  ใครบ่น  ทนเอา
ใจเรา  ร่มเย็น  เป็นพอ

จำได้เท่านี้ครับ...

[♡♡<Fairy>♡♡]

      ..."เสน่ห์หญิง"...

    อันความสวย  ด้วยสีแสง  มีแรงน้อย
เสน่ห์คล้อย  เมื่อสีหมด  ความสดใส
เสน่ห์จาง  ห่างหล่อน  ต้องร้อนใจ
แต้มทาใหม่  เสน่หา  มากลับคืน
    
     เสน่ห์นี้  ดึงดูดน้อย  ด่วนคล้อยจาก
บุรุษพราก  ทิ้งให้  ได้ขมขื่น
"เสน่ห์ใน"  ซิทรามวัย  อยู่ยั่งยืน
ทุกค่ำคืน  เสน่ห์น้อง  ชายปองชม

     อันเรือนสาม  น้ำสี่  ควรมีไว้
ประดับกาย  นงนุช  สุดเหมาะสม
เสน่ห์ใน  ถึงใครใคร  ก็นิยม
ชวนชายชม  เชยชิด  สนิทนาน

                              จาก...นิราศเขาสุกิม
                              ของ...ศรีวิทย์  ทองเพ็ง

[♡♡<Fairy>♡♡]

 .....เดี๋ยวมาต่อค่ะ...

[Siranoi]

ห๋า!!...ต่อมาเหยอ!! ตายละ..
พวกเรา วิ่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง...ง
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แว๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

[คนหล่ายเวียง]

ชีวิตคนเหมือนใบไม้       ร่วงหล่นไปตามเวลา
ต่ำต้อยหรือสูงสง่า         เมื่อถึงคราต้องสิ้นไป
ต่างกันที่คนนี้               เลือกทำดีทำชั่วได้
เพื่อว่าเมื่อจากไกล         ยังชื่อไว้ให้จดจำ

ปล. คนหล่ายเวียง เรียบเรียงเอง 

[♡♡<Fairy>♡♡]

..."ทำ ตน ให้เดือดร้อนหนึ่ง 

ทำ คนอื่น ให้เดือดร้อนหนึ่ง
 
ทำ ตน และ คนอื่น ให้เดือดร้อนหนึ่ง

ไม่ทำตน และ คนอื่น ให้เดือดร้อนหนึ่ง...

...ท่านล่ะ...เป็นบุคคลประเภทไหน..?"... 

(...จากหนังสือ... "พูดให้คิด"..โดย สุขพัฒน์ (ลุงยิ้ม)   ทองเพ็ง...พิมพ์แจกเป็นธรรมวิทยาทาน 20 ธ.ค.42...)

[♡♡<Fairy>♡♡]

[พ่อนิวตรอน]

โอ้ กลอนเก่า กลอนใหม่ ให้ได้คิด
อ่าน แล้วติด ต้องใจ ให้ตามเปิด
กลอน แต่งใหม่ เตือนใจ ให้อะเลิร์ท (ALERT)
เก่า ก่อเกิด คติใน ใจพวกเรา

[♡♡<Fairy>♡♡]

                        "ก้านบัว" บอกถึงความตื้นลึกของน้ำ

             "มารยาท" บอกถึงชาติตระกูล

             "ถ้อยคำที่พูด" บอกถึงสติปัญญา

             "หญ้าเหี่ยวแห้ง" บอกถึงสภาพของดิน


                                            ...คัมภีร์..."โลกนีติ - สุตวัฑฒนนีติ"...

[♡♡<Fairy>♡♡]

.....คนมีความรู้น้อย.....

ย่อมสำคัญความรู้น้อยว่าเป็น..."ความรู้มาก"....

ดุจดัง ..."กบ".....ที่ไม่เคยเห็นน้ำทะเล

ก็ย่อมสำคัญน้ำในบ่อน้อย..ว่า..."มากเหลือเกิน"....

                                          ...คัมภีร์..."โลกนีติ - สุตวัฑฒนนีติ"...

[♡♡<Fairy>♡♡]

..."เวลาเธอกินเงาะ กินองุ่น

ก็เห็นเธอฉลาด  เลือกกินแต่ลูกที่มันดี ๆ

ลูกเน่า ๆ  เสียๆ  เธอก็เอาไปทิ้ง

แต่....ก็เห็นอยู่บ่อยๆ

เมื่อเวลาเธอพูดถึง คนนั้น คนนี้

เธอทำไม..ไม่เลือกเอาแต่ส่วนดีของเขามาพูดบ้างล่ะ...?"

                                                                                            ..."สุทธิปภาโส  ภิกขุ"....

[♡♡<Fairy>♡♡]

ควร "หลีกเลี่ยง" มิตรที่มีลักษณะเช่นนี้..คือ...

เมื่ออยู่ "ลับหลัง" ทำลายคุณความดีของมิตร

แต่เมื่ออยู่ "ต่อหน้า" ...พูดจาไพเราะ...

เหมือนคนหลีกเลี่ยงน้ำผึ้งในหม้อยาพิษ


  ...คัมภีร์..."โลกนีติ - สุตวัฑฒนนีติ"...

[♡♡<Fairy>♡♡]

...ไม่ควรไว้ใจ "ศัตรู"...แม้ "มิตร" เอง ก็ไม่ควรไว้ใจ...

เพราะบางครั้ง....เมื่อมิตร "โกรธ" ขึ้นมา

ก็จะเปิดเผย "เรื่องไม่ดี" ทั้งหมด (ของเรา) ...


  ...คัมภีร์..."โลกนีติ - สุตวัฑฒนนีติ"...