ใคร่...ห้องกลอน
๑รู้หรือเปล่าว่าเราทำอะไรอยู่
ที่พรั่งพรูกรูกันมาขันขาน
จารึกไว้ให้โลกเห็นเป็นตำนาน
แม้นวันวานผ่านล่วงเลยเหนื่อยเพียงใด
๒มาร่วมกันขานกรูกู่ให้ก้อง
ไทยทั้งผองต้องได้เห็นเช่นความหมาย
เย็นย่ำค่ำล้ำค่านักจักมิวาย
ให้เชียงรายให้โลกนี้มิเลือนลาง
๓ผู้ใดอ่านผ่านตาอย่านิ่งเฉย
อย่าละเลยละเหยทิ้งนิ่งเมินหมาง
ท่านเหล่านี้ที่ยังอยู่สู้เดินทาง
มิได้วางว่างเว้นเป็นอาจิน
๔ให้บ้านนี้เมื่องนี้ที่เราอยู่
ได้ห้องกลอนสอนรู้อยู่คู่ถิ่น
เก็บเรียงร้อยถ้อยคำมาว่าฟ้าดิน
โปรดได้ยินถิ่นเชียงรายใคร่ห้องกลอน
--->
เนวิลาส<---
และก็นี่อีกบท
กลับกรมฯ กองฯ ก่อนหนาแก้วตาพี่
อยู่ทางนี้ทำหน้าที่แฟนทหาร
ทนรอก่อนถึงตอนปลดประจำการ
จะสำเริงสำราญกันสองคน
ทหารหาญชาญชายหมายมาดมั่น
สู้ประจันทุกศึกนั้นมิหวั่นสักหน
เป็นชายชาญทหารกล้ากว่าทุกคน
ยังมิพ้นหวั่นแฟนตนเป็นอื่นไป
จงหนักแน้นดุจแผ่นหินผืนดินเถิด
หันหน้าเชิดอย่าเปิดใจให้หนุ่มไหน
หากคนดีแฟนพี่เป็นอื่นไป
พี่จักอยู่เยี่ยงไรเล่าแก้วตา
ชีวิตชายถวายไว้ให้แผ่นดิน
แม้นหมดสิ้นมอดม้วยด้วยอาสา
จิตใจสิพี่มอบไว้ให้กานดา
อย่าร้างลาเพียงแค่ว่าข้าห่างไกล
จักกี่ปีกี่ร้อยชาติจักวาดฝัน
จักหมายมั่นทุกชาตินั่นข้ามั่นหมาย
ปกป้องผืนแผ่นดินเกิดจนตัวตาย
คุ้มทรามวัยอยู่สบายทุกวันคืน
----->เนวิลาส<-----
อยากให้พวกเราได้อ่านของท่านเนฯอีกค่ะ