ผมเพิ่งเข้ามาเป็นสมาชิกเชียงรายโฟกัสไม่นานนี้เองครับ ยังไม่ถึงเดือน เริ่มจากวันที่ท้อแท้และเหนื่อยกับชีวิตที่เริ่มจะเป็นคนสูงวัยแล้ว สมัครเข้ามาเพื่อจะโพสต์หางานและอยากดีดตัวเองจะชีวิตที่ไม่มีอะไรเหลือแล้วจริงๆ อายุ 40 กว่าๆ กับไม่มีวุฒิบัตรการศึกษา เป็นเรื่องยากที่จะหางานดีๆได้แม้จะมีประสบการณ์สูงก็ตาม ขนาดเด็กจบใหม่ยังวิ่งหางานกันฝุ่นตลบ แล้วจะมีใครเอาคนแก่ไปทำงานล่ะ...
ผมตั้งใจว่า เอาเถอะ งานอะไรก็ได้ ขยับตัวเองจากจุดเดิมสักหน่อย เผื่ออะไรมันจะดีขึ้น แล้วก็ตั้งกติกาขำๆให้ตัวเองว่า มามะใครที่ติดต่อเรามาเป็นคนแรกเราจะไปเป็นลูกน้องของเขาเลย โพสต์ไปได้แค่วันเดียว ก็มีคนติดต่อเข้ามาเลย อย่างที่ตั้งใจไว้ครับ ไม่ต้องสนใจละว่าเป็นงานอะไร รายละเอียดเป็นไง "เจ้านาย"คนแรกในชีวิตผมบอกรายละเอียดคร่าวๆ ทำงานในเชียงราย มีที่พักให้ ต้องดูแลสัตว์นะ ผมตอบตกลงทันที คุยกันคร่าวๆพอเป็นพิธี และตัดสินใจเดินทางมาเชียงรายด้วยเสื้อผ้าสองสามชุด
ผู้ชายวัย 40 กว่าๆ ไม่มีวุฒิการศึกษา หางานง่ายจัง เพราะอะไรนะ...(อ๋อ
เพราะผมไม่เลือกงาน...นี่เอง)
"เจ้านาย"ถามผมว่าจะเอาเงินเดือนเท่าไหร่ ผมบอกว่าเท่าไหร่ก็ได้ที่มันเหมาะสมกับงานที่จะให้ทำและพอสมควรกับงานในพื้นที่ของจังหวัดเชียงราย
ผู้ชายวัย 40 กว่าๆ ไม่มีวุฒิการศึกษา หางานง่ายจัง เพราะอะไรนะ...(อ๋อ
เพราะผมรู้จักประมาณตน...นี่เอง)
คำพูดแรกๆที่ผมกับ "เจ้านาย"ได้พบปะและพูดคุยกัน คือ "ผมไม่สนใจวุฒิการศึกษาเลย แค่คุณเป็นคนดี ขยัน ผมจะให้งานที่เหมาะสมกับคุณเอง" แหม...ผมนี่ซึ้งใจเลย โชคดีของผมแท้ๆที่เจอนายที่มองเห้นคุณค่าของคนที่ตัวคน ไม่ใช่จากกระดาษประกาศณียบัตรใบเดียว เอาใจผมไปเลยครับ...
นี่คือสองสิ่งแรกที่ผมอยากให้น้องๆ พี่ๆ เพื่อนๆ ที่กำลังหางานหรือกำลังท้อกับการหางาน ลองใช้แนวคิดของผมไปใช้นะครับ มันอาจไม่ใช่แนวคิดที่ดีที่สุด แต่ผมเชื่อว่าการไม่เลือกงานและประมาณตนเองให้พอดี น่าจะได้ทำงานเร็วกว่าที่คิด
ไม่ว่างานนั้นจะเป็นงานอะไร ไม่เหลือบ่ากว่าแรงก็ทำไปเลยครับ มันจะเป็นประสบการณ์ครับ ทำได้ทำไปก่อน อย่ารอโอกาสอื่นๆ หรือรองาน บางทีมันอาจจะทำให้เรามีโอกาสดีๆที่คาดไม่ถึงก็ได้ ซึ่งไว้ผมจะมาเขียนต่อในตอนถัดไปนะครับ
(เรียลิตี้ชีวิตจริง
)