แลกเปลี่ยนประสบการณ์ (ขนหัวลุก) กันเถอะ^^

ผมก้อเคยมีคับ ประสบการณ์น่าขนลุก ตอนประมาณ ปี 2545 ตอนนั้นผมไปรับเหมางานต่อเติมบ้านหลังหนึ่งในหมู่บ้านจัดสรร(จำชื่อหมู่บ้านไม่ได้แล้ว) ผมและพรรคพวกเลยเช่าบ้านพักอยู่ข้างๆ หมู่บ้าน ซึ่งเป็นบ้านร้างในสวนมะพร้าว อยู่ในซอยประชาอุทิศ 7x.... (ผมขออนุญาตไม่บอกชื่อซอยนะครับ เนื่องจากอาจส่งผลกระทบต่อเจ้าของสวนที่อาจจะยังประกอบกิจการนี้อยู่ ถ้าหากข้อความนี้ได้ถูกเผยแพร่ออกไป)

ปากทางเข้าสวนมะพร้าว เจ้าของสวนเขาเอาไม้เรือนเก่ามาทำเป็นบ้านพักชั้นเดียว ติดดิน จำนวน 3 ห้องพักสำหรับให้เช่า ซึ่งแต่ละห้อง ก้อมีคนต่างจังหวัด ที่เข้ามาทำมาหากินในกรุงเขาเช่าอยู่หมดแล้ว จะเหลือก้อแต่บ้านเดี่ยวเล็กๆ อยู่หลังหนึ่ง    ต้องเดินลึกเข้าไปในสวนมะพร้าวอีกประมาณเกือบสองร้อยเมตร.. ซึ่งก็เป็นบ้านหลังที่พวกผมไปขอเช่าอยู่นั้นเอง.. ลักษณะบ้าน เป็นบ้านไม้เก่าๆ หลังเล็กๆ สร้างจากไม้เรือนเก่าสร้างขึ้นแบบง่ายๆ พอให้เป็นบ้านอยู่อาศัยได้ มีชานระเบียงหน้าบ้านโล่ง มีราวกันตกน้ำ ห้องน้ำอยู่ข้างๆตัวบ้าน และก้อมีห้องนอนห้องเดียว

... ห้องนอนนั้น เป็นห้องโล่ง ไม่มีประตู มีฝุ่นและหยากใย่ เกาะเต็มไปหมด เหมือนไม่เคยมีคนเข้ามาทำความสะอาด เป็นเวลาหลายปีเลย และผมสังเกตุเห็น " มีเปลญวนเก่าๆ ผูกห้อยจากขื่อด้านบนลงมา อยู่ตรงกลางห้องนอนเลย " (ซึ่งเปลญวนเก่าอันนี้ก้อกลายมาเป็นสายผูกมุ้งของลุงคนงานในที่สุด)

ตัวบ้านยกพื้นสูงประมาณเอว ปลูกยื่นออกไปกลางสระน้ำใบเล็กๆ ระดับน้ำลึกประมาณเหนือเข่า น้ำใสจนเห็นตัวปลาช่อนตัวใหญ่ๆ เชื่องๆ หลายตัว และมองเห็นพื้นดินชัดเจน บรรยากาศเงียบสงบครับ ไม่มีผู้คนรบกวนเลย ร่มรื่นน่าอยู่ มีต้นไม้ใหญ่ๆ บดบังจนแทบแสงแดดส่องไม่ถึงพื้นดิน..

..เราพักกันทั้งหมด 5 คน ครับในบ้านเช่าชั่วคราวหลังเล็กๆ หลังนั้น เป็นคนบ้านเดียวกันทั้งหมดครับ มีลุงคนงาน อายุห้าสิบกว่าๆ อยู่ สามคน และช่างเป็นรุ่นพี่ผมอีกหนึ่ง และผมอีกหนึ่ง มีลุง สองคน เคยบวชมาแล้วหลายพรรษาครับ และช่างรุ่นพี่ผม เขาก้อเคยบวชเรียนมาหลายพรรษาเหมือนกัน (ภาษาทางเหนือ เราเรียกว่า เป็น "หนาน" ครับ)

พักกันอยู่ได้ประมาณ หนึ่งอาทิตย์ มีอยู่วันหนึ่ง ขณะนั่งทานข้าวเย็นกันอยู่ก้อเกิดเหตุการณ์เหมือนแผ่นดินไหวครับ คือตัวบ้าน โยกเยกไปมาอย่างช้าๆ ซึ่งพวกเรารู้สึกได้ชัดเจนเลย ก้อไม่ได้เอะใจอะไร ทานข้าวเย็นเสร็จ ก้อนอนพักผ่อนกันสบายอารมณ์

พอถึงวันเสาร์ตอนเลิกงานเราก้อเก็บสัมภาระกลับไปยังที่พักประจำปกติของพวกผม เป็นตึกอยู่ที่ถนนเจริญกรุง ซอย 69 ซึ่งก้อไกลจากที่นี่มากพอสมควร เราหยุดงานกันวันอาทิตย์ ประมาณวันเสาร์ตอนเย็นเราจะกลับไปพักยังที่พักประจำ กันหมดเลย ส่วนผมพอถึงที่พักประจำแล้วก้ออาบน้ำกินข้าวเย็นเสร็จ แล้วนั่งรถเมล์ไปเที่ยวตลาดนัดคลองถม เดินเที่ยวจนดึก ประมาณเที่ยงคืนก้อนั่งรถเมล์กลับ พอกลับมาถึงตึก ก้อเลยเทียงคืนไปแล้ว ไม่ทันประตูตึกปิด ผมไม่มีกุญแจเปิดประตูและอีกอย่างไม่อยากรบกวนเรียกลุงให้ลงมาเปิดก้อเลย ตัดสินใจนั่งรถเมล์เที่ยวสุดท้ายของคืนนั้น กลับไปนอนยังบ้านพักไกล้ไซต์งานคนเดียว..

.. พอไปไกล้ถึงปากซอย ประชาอุทิศ 7x ผมกดกริ่งรถเมล์ให้จอด ตอนนั้นดึกแล้วประมาณตีหนึ่ง ตอนนั้น เงียบสงัดแล้วครับ ไม่มีคนเดิน..
   ผมต้องเดินเข้าซอยเปลี่ยวและมืด ไปยังบ้านพักในสวนอีกประมาณ เกือบห้าร้อยเมตร ไปถึงก้อเดินขึ้นชานหน้าบ้านพักเลยครับ ไม่มีประตู อาบน้ำ แล้วก้อเข้านอน .. บรรยากาศเงียบและวังเวงมาก เนื่องจากอยู่คนเดียว คืนนั้นผมนอนฝันแบบไม่อยากตื่น และในฝันนั้นมีความสุขมาก ได้เจอได้พบรักกับผู้หญิงสวยมากๆ ผมฝันตลอดคืน จนถึงรุ่งเช้าเลย .. ผมนึกถึงความฝันเมื่อคืนแล้ว แบบว่า ถ้าชีวิตจริงเป็นแบบนี้คงฟินเลย..

ตื่นตอนเช้ามาก้อไม่มีเหตุการณ์ใดผิดปกติ ผมก้อพักผ่อนในในบ้านพักคนเดียวทั้งวัน เนื่องจากเป็นวันอาทิตย์ พอถึงกลางคืน คืนนี้ผมก้อนอนคนเดียวอีกตามเคย ...

   แปลกมาก ที่ผมฝันเห็นเหมือนคืนก่อนหน้านี้เป๊ะเลย แนวเดียวกัน ผมแปลกใจมากจริงๆ อดคิดในใจไม่ได้ว่า อะไรมันจะบังเอิญขนาดนั้น
พอวันจันทร์ตอนเช้า พรรคพวกก้อนั่งรถกลับมารวมกันครับ ทำงานกันตามปกติ พอตกเย็นเวลาเกือบทุ่มเริ่มมืดสลัวๆ เราเปิดไฟนั่งกินข้าวเย็นรวมกันอยู่ชานหน้าบ้านทั้ง 5 คน อยู่ๆ .. ก้อเกิดเหตุการณ์เหมือนแผ่นดินไหวครับ คือตัวบ้านนี้สั่นโยกเยก ๆ แบบรุนแรงมากเลยครับ พวกเราคิดว่าเกิดแผ่นดินไหว ก้อเลยพากันแหงนดูต้นมะม่วงต้นใหญ่มาก ซึ่งแผ่กิ่งก้านปกคลุมมาจนถึงหลังคาบ้าน ปรากฎว่าตนไม้นั้นนิ่งสงบมาก ไม่โยกสั่นเหมือนตัวบ้านเลย ใบไม้ไม่กระดิก ไม่มีแม้แต่ลม.. พากันก้มลอดช่องว่างระหว่างไม้ปูพื้นบ้าน น้ำในสระ ก้อไม่กระเพื่อมเลยนิ่งมาก เกิดเหตุแบบนี้นาน ประมาณ นาทีกว่าๆ ครับ พวกเราทั้งห้าคน มองหน้ากันด้วยความงุนงง และนี่มันก้อเป็นครั้งที่สองแล้ว ที่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ สรุปแล้ว เหตุการณ์ภายนอกเงียบปรกติดีทุกอย่าง จะโยกก้อแต่ตัวบ้านที่เราอยู่
   เราอยู่กันมาได้ประมาณเกือบๆ เดือน น่าแปลก ที่ผมนอนที่นั้น ผมฝันแบบเดิมทุกๆ คืนเลย ผมก้อเลยเอะใจ ถามลุงสามคนว่า ตอนกลางคืนเวลานอนฝันอะไรไหม .... ลุงคนหนึ่งบอกว่าฝันเห็นเด็กตัวใหญ่มากๆ ร้องให้มาขอนอนด้วย ลุงคนอื่นๆ ฝันเห็นผู้หญิงตัวใหญ่มาก ๆ แต่ละคนฝันออกไปทางแนวน่าขนหัวลุกครับ ต่างจากผมเลย ผมฝันดีทุกคืน ได้เจอกับผู้หญิงสวยมากๆ จนแบบว่าไม่อยากตื่นจากฝันเลย

   อยู่มาวันนึงครับ เวลาเดิม พลบค่ำ พวกเรานั่งทานข้าวเย็นกันตามปกติ เกิดเหตุการณ์แบบเดิมครับ คือ ตัวบ้านสั่นและโยกเยก ๆ แบบแรงเลย จนทุกคนแทบเวียนหัว มาถึงตอนนี้เรารู้แล้วครับ ไม่มองหาอะไรทั้งนั้น ห้าคน หันมามองหน้ากันอย่างเดียว ข้อสังเกตุของพวกเราคือนี่เกิดเป็นครั้งที่สาม และทุกครั้ง เป็นวันพระ คือเรารู้แล้ว ว่าที่นี่ไม่ธรรมดาจริงๆ แรงมากๆ .. อะไรจะขนาดนั้นครับ อยู่รวมกันตั้งห้าคนนะครับ ไม่ใช่คนเดียว ยังเกิดแบบนี้ได้ นี่ถ้าอยู่คนเดียวหรือสองคน ถ้าเจอแบบนี้ ผมวิ่งเตลิดแน่ครับ

...... ต่อมาอีกไม่กี่วัน พวกเราก้อย้ายออกจากบ้านหลังนี้ สรุปแล้วเราอยู่บ้านหลังนี้ ประมาณเดือนเศษๆ
พอวันที่เราขนของย้ายออกก็มีเพื่อนบ้าน ที่เช่าอยู่ห้องพักปากทางเข้าสวน เข้ามาทักทาย ซึ่งปกติที่ผ่านมาไม่เคยมาทักทายเลย ไม่เคยแม้แต่มองหน้ากันด้วยซ้ำ เขาก้อมาถามว่า พักที่บ้านหลังนี้เป็นไงกันมั่ง นอนหลับสบายกันดีไหม พวกเรา หันมองหน้ากันทั้งหมด คือเขาคงรู้ ว่าเราจะต้องเจอกับอะไร....
   เขาก้อเล่าให้ฟัง ว่า บ้านหลังนั้นที่พวกเราเช่าพักอยู่ เคยมีผู้หญิงผูกคอตายอยู่ในห้องนอน ด้วยสายเปลญวนอันนั้นเอง ..

เพื่อนบ้านเขาไม่อยากมาบอก กลัวว่าพวกเราจะอยู่กันไม่ได้ ที่ผ่านมาเคยมีคนมาเช่า แต่ไม่เคยมีใครอยู่ได้เลย ผมนี่ ช็อคเลยนะครับ ..ผมเคยนอนที่นี่คนเดียวได้ยังไง ตั้งสามสี่ครั้งเลย .. แต่ก้อไม่เคยเจออะไร จะเจอก้อแต่กับพรรคพวกพร้อมกัน ผมถามลุงๆคนที่เป็นหนานนั้นว่า ลุงไม่รู้สึกสังหรณ์ใจอะไรเลยหรือตั้งแต่เข้ามาอยู่ ลุงก้อบอกว่า ลงรู้ตั้งแต่เข้ามาเช่าอยู่ใหม่ๆ แล้วล่ะ.. ผมนี้อึ้งเลยนะครับ.. แล้วก็ไม่บอกกันมั่งเลย ถ้าบอก ผมคงไม่มานอนคนเดียว เด็ดขาดเลย

... ที่ผมเล่ามานี้เป็นเรื่องจริงประสบการณ์จริงล้วนๆ ครับไม่ได้แต่เรื่องขึ้นมาแต่อย่างใด ทุกคนที่เคยเจอเหตการณ์นี้มาด้วยกัน ปัจจุบันยังมีชีวิตอยู่ทุกคน ซึ่งผมนึกถึงเรื่องที่บ้าน สั่นและโยกไปมา นึกถึงตอนที่พวกเราได้แต่หันมามองหน้ากัน นี้ขึ้นมาทีไร หัวผมนี้ชา ขนลุกไปหมดทุกทีเลย เราเห็นและสัมผัสได้กันหมดทุกคนจริงๆ ผ่านมาสิบกว่าปีแล้ว ผมไม่เคยลืมเลย ครั้งนี้เป็นครั้งแรก ครับ ที่ผมได้มาแชร์ประสบการณ์ในครั้งนั้น ให้ทุกท่านได้ฟังกัน..

   อ๊อดการช่าง 18 /7/2558

หน้าหลักเว็บไซต์	ท่องเที่ยว ที่พัก ที่กิน	ข่าวสาร กิจกรรม	ตำแหน่งงานว่าง
ตลาดซื้อขาย	โปรโมชั่น ส่วนลดสินค้า	ติดต่อโฆษณา

คนเชียงราย สังคมเชียงราย	ห้องนั่งเล่น	การเกษตร ในเชียงราย	คุยเรื่องไอที - เทคโนโลยี
นักลงทุน การเงิน การธนาคาร	ศาสนา กิจกรรมทางวัด	เรื่องล้านนา ภาษากำเมือง	คนหางาน-งานหาคน
งานบ้านงานครัว คลีนิค สุขภาพ ฯลฯ	กีฬา	การศึกษา

แจกของฟรี	ซื้อขายสินค้าจิปาถะ-ทั่วไป	เสื้อผ้า รองเท้า เครื่องประดับ สินค้าแฟชั่น	เครื่องสำอางค์ ผลิตภัณฑ์เสริมความงาม
สัตว์เลี้ยง	คอมพิวเตอร์-สินค้าไอที	กล้องถ่ายรูป - อุปกรณ์ถ่ายภาพ	โทรศัพท์มือถือ เครื่องมือสื่อสาร
ซื้อขาย-เช่า-เซ้ง บ้าน ที่ดิน อาคารพาณิชย์	พระเครื่อง-วัตถุมงคล เครื่องรางของขลัง	ศูนย์กลาง-ซื้อขายรถยนต์	อะไหล่รถยนต์,อุปกรณ์ตกแต่งรถยนต์
ซื้อขาย-รถมอเตอร์ไซด์	อะไหล่ ของแต่ง มอเตอร์ไซด์	ศูนย์กลางซื้อขาย-จักรยาน	จานดาวเทียม-กล้องวงจรปิด-เคเบิ้ลทีวี

ชมรมนักตกปลาเชียงราย	CHIANGRAI 4 LOW	ชมรมคนรักรถ	ชมรมดนตรี
ชมรมนักกลอน