" ศีลที่เกิดขึ้นจากปัญญา "

[ร้อยป่า]

ศีลที่เกิดจากปัญญา



แล้วมาวันหนึ่งที่จวนจะใกล้ค่ำแล้ว เห้งเจียจูงม้าพระถังซัมจั๋งนั่งอยู่บนหลังม้า คิดว่าต้องหาที่พักสำหรับคืนนี้ ครั้นเห็นหมู่บ้านเกาเล้าจึง ณ บ้านหลังหนึ่ง เจ้าของบ้านคือเกาท้ายกง มีลูกสาว ๓ คน คนโตชื่อ กล้วยไม้กลิ่น หอม(จุลศีล) คนกลางชื่อ กล้วยไม้หยก (มัชฌิมศีล) คนสุดท้องชื่อ กล้วยไม้เงิน (มหาศีล)

ในเวลานั้น ทั้งบ้านได้รับความทุกข์โศกด้วยปีศาจหมูตนหนึ่งเข้าข่มขืนชำเรากล้วยไม้เงิน จะใช้หมอผีใดมาขับไล่ ก็ไม่สามารถไล่ไปได้ เพราะปีศาจมีฤทธิ์มาก ปีศาจหมูตนนี้ ชื่อ ตือหงอเหนง (ทุศีล) เป็นปีศาจ ที่มีอิทธิฤทธิ์มาก มีอาวุธวิเศษคือ คราดเก้าซี่ (สังฆคุณ ๙) เมื่อทราบเรื่อง เห้งเจียก็ขันอาสาที่จะปราบปีศาจตนนี้ให้ โดยปลอมกายเป็นนางจุ๋ยลั้น (กล้วยไม้เงิน) เมื่อปีศาจหมูมาถึงห้องนอนตรงเข้าปลุกปล้ำทันที

นางจุ้ยลั้น(เห้งเจียแปลงกาย) ทำทีเป็นดิ้นรนพักหนึ่งแล้วแปลงกายกลับเป็นเห้งเจีย สู้รบกันเป็นสามารถต่างแปลงกายในรูปร่างต่างๆ เห้งเจีย เห็นว่าปีศาจตนนี้มีความสามารถมาก จึงสู้กันไปต่างพูดจาไถ่ถามกันไป

ตือหงอเหนงจึงรู้ว่าพระถังซัมจั๋ง คือผู้ที่จะไปอาราธนาพระไตรปิฎก ที่ไซทีจึงเข้าถวายคำนับและนับถือเห้งเจียเป็นพี่ พร้อมขอติดตามไปไซทีด้วย พระถังซัมจั๋งจึงตั้งชื่อให้ใหม่ว่า ตือโป้ยก่าย (มิจฉาศีล) ทั้งคณะต่างเปลี่ยนรองเท้าใหม่ แล้วอำลาเกาท้ายกงออกเดินทางจากหมู่บ้านเกาเล้าจึง บ่ายหน้า สู่ไซที

(ในระยะแรกศีลยังเป็นมิจฉาศีล ยังไม่มีปัญญากำกับให้อยู่ในสัมมาศีล จึงยังเป็นทุศีล และมีความปรารถนาในศีลชั้นเลิศ คือ มหาศีล เปรียบเช่น การเข้าข่มขืนนางจุ๋ยลั้น-กล้วยไม้เงิน คือ การเสแสร้งแสดงตน ว่าเป็น ผู้ถือศีลชั้นเลิศ

คราด ๙ ซี่ที่ตือโป้ยก่ายใช้เป็นอาวุธนั้น ได้แก่สังฆคุณ ๙ - คุณธรรม ของพระสงฆ์ คือ

๑. สุปฏิปนฺโน เป็นผู้ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ

๒. อุชุปฏิปนฺโน เป็นผู้ปฏิบัติตรง

๓. ญายปฏิปนฺโน เป็นผู้ปฏิบัติถูกทาง

๔. สามีจิปฏิปนฺโน เป็นผู้ปฏิบัติสมควร พอเหมาะพอควร

๕. อาหุเนยฺโย เป็นผู้ควรแก่ของคำนับ

๖. ปาหุเนยฺโย เป็นผู้ควรแก่การต้อนรับ

๗. ทกฺขิเณยฺโย เป็นผู้ควรแก่ทักษิณาทาน คือ ควรแก่การทำบุญ

๘. อญฺชลีกรณีโย เป็นผู้ควรแก่กราบไหว้

๙. อนุตตรํ ปุญญักเขตตํ โลกสฺสะ เป็นเนื้อนาบุญของโลก แหล่งเพาะปลูกและเผยแพร่ความดีของโลก)

[nantong]

ไหว้สา พระธัมมวินัย  สายบุญ

สาธุ ๆ ๆ อนุโมทามิ