ค่าวฮ่ำ ค่าวฮ่ำ "มาเฮียนหนังสือเมืองกันเต๊อะ"
โดย ลุงน้อยสิงห์แก้ว มโนเพชร
คติกลอนสาร โบราณว่าไว้ ตามที่ได้ ยินเพิ่นไขจา
ใคร่หลวกใคร่รู้ หื้อหมั่นศึกษา บ่ใช่รู้มา
จากท้องแม่ได้ หนังสือตัวเมือง หนังสือตัวใต้
เรียนเถอะกำไรชีวิต ฝรั่งกูลา ยังมาค้นคิด สนใจอ่านอู้กำเมือง
เราคนเมืองแท้ ฟู่ได้ไปเปลือง ตัวหนังสือเมือง พ้อยอ่านบ่ได้
ของเก่าของหลัง แต่เดิมแท้ใส้ สังบ่อาลัยอ่วงไว้
เถิงว่าทางการ บ่กินบ่ใช้ ก็ขออย่าได้ลืมลา
ทีตัวอังกฤษ ฝรั่งภาษา สูท่านยังพา-กันเรียนว่าโก้
อะอาอิอี อุอูเอ้โอ้ ว่าไอดอนท์โนวมืดทึก
หนังสือเมืองเรา บ่เอาใจนึก ไปสวะคว่างได้สันใด
ยูแคนสปิ๊ค อิงลิชยังไหว ฟุตฟิตฟอไฟ จะใดว่าได้
หนังสือตัวเมือง ลื้อบ่มีไก๊ จาหนี้อึ่มจายเสียงฮ้อ
หนังสือตัวเมือง เพสเพียงเพชรค้อ เป็นของคิ่นข้อควรเอา
จะใดคว่างไว้ ไปเรียนตัวเขา ลวดเสเลเมา เอาเป็นที่จั้ง
ของลุ่มวิสัย คันใจเราตั้ง ที่ไหนจะเรียนบ่รู้
หนังสือตัวเมือง เหมือนหลักกระทู้ ของชนเผ่าผู้เมืองเรา
อย่าทูมทอดไว้ หื้อได้หมองเหงา พออดใจเอา ใช้สรอยสืบเส้น
คำช้อยคำซอ อื่อนอพอเหล้น ก็ว่าโบราณเช่นล้ำ
ลวดเก็บใส่ไฟ เอาไหลล่องน้ำ ไปยินชอบสู่เพลงไทย
หันว่ามันเพราะ เหมาะทันสมัย กลอนค่าวซอใย บ่ใคร่ชอบสู้
ภาษิตเมืองเหนือ คร่าวเครือคำอู้ ไผบ่ฟื้นฟูเฟื้อฟัก
ขอเชิญลูกหลาน หว่านเครือที่รัก กับทังปู่ป้าวงษ์ใย
พออดช่วยค้ำ อย่าทำใจไกล เหมือนหนึเสียไฟ ไปเป่าหิ่งห้อย
บ่รู้สักนิด บ่ติดสักหน้อย หื้อเป็นแนวรอยสืบไว้
หนังสือเมืองเรา เก็บเอามาใช้ เต็มเป็นขึ้เหมี้ยงยังดี
เป็นของคิ่นเค้า เอามาขัดสี ใช้เป็นของดี สืบไปภายหน้า
อย่าหื้อมันสูญ ตกดินฝุ่นหญ้า จากแคว้นล้านนาเทศท้อง
เอาเป็นของขวัญ หมู่มวลพี่น้อง อันเกิดร่วมห้องวันลูน
หื้อเขาได้รู้ ฟื้นฟูอุดหนุน จักเป็นนาบุญ กุศลแผ่กว้าง
นับเป็นของดี ที่ควรอวดอ้าง แก่เหล่าประชาเจื่องชั้น
บ่ใช่หนังสือ ชาติใดชาตินั้น จะคิดสอนดั้นได้มี
จับลางชาตินั้น เขายังบ่มี ชาติเรายังดี มีหนังสือได้
มีทังตัวเมือง ตัวไทยตัวใต้ อย่าปลงอาลัยคว่างละ
อย่าหันของตัว ปูนขี้เหลียดละ มาสวะทอดได้ทูมดาย
ขอบรรยา กลอนซอเสียงหนี้ ไว้เพียงเท่านี้วางคำ ก่อนแหล่นายเฮย ฯ
ที่มา
http://forums.212cafe.com/konmuang/board-5/topic-7.html