ตอนนี้ผมว่าแค่ดัชนีความชื่อมั่นของผู้บริโภคบ้านเราเริ่มลดลง เนื่องจากการมากระตุ้นจากนโยบายการเงิน-การคลังที่ผ่านมา
ทำให้เงินในอนาคตของการบริโภคที่เคยมีปกติมันหดหาย และตอนนี้นโยบายของสถาบันการเงินก็รอบคอบรัดคุมขึ้น ในหลาย ๆ ภาค
เห็นเพิ่มเงินดาวน์กันเป็นทิวแถวในด้านอสังหาริมทรัพย์ หวั่นการเก็งกำไร และผมมามองดูปัจจัยด้านต่าง ๆ ของเราภายในประเทศ
นั้นยังดีกว่าช่วงปี 40 เยอะ ทั้งภาครัฐและเอกชน ส่วนอินเดีย อินโดฯ ที่เริ่มมีปัญหานั้นเพราะ ฝากผี ฝากไข้กับนักลงทุนต่างชาติมากไป
อย่างตอนนี้ค่าเงินรูปีอินเดียอ่อนค่าลงกว่า 16 % และพันธบัตรรัฐบาลของเขารวมทั้งสินทรัพย์เสี่ยงตอนนี้ถูกเทขายอย่างหนัก
แต่ถ้ามาดูทางบ้านเราก็รู้ ๆ ว่าใครรับ จัดโปรฯ มา เดียวรายย่อยรับเองอย่างมิเคยถดถอยและเหน็ดเหนื่อย ซึ่งปี 40 ขายไปแทบไม่มีคนซื้อ 55+
ด้วยปันผลและอัตรากำไรอย่างที่ลุงคิวฯ ยกขึ้นกล่าวอ้าง ซึ่งมันต่างกันมากกับตอนนั้น ตอนนี้ผมว่ามันเป็นไปตามกระแสโลกมากกว่า
เดียวถ้า ลงทุนน้ำ 3.5 แสนล้านเดินหน้า รวมทั้ง ร่าง พ.ร.บ. 2 ล้าน ๆ ผ่าน รวมทั้งงบประมาณปีนี้ก็ประมาณกันออกมา ผมว่าบ้านเรายังเนื้อหอมอีกนานครับ..
ปล.ขอบคุณนักลงทุนรายย่อยที่อุ้มชูเศรษฐกิจเราไว้...^^