หาช้างไม้ ที่มีความสง่างาม มีงา น่าเกรงขามไปถวายเสีย เพื่อความสบายใจ
ไม่ละเลยความตั้งใจ ในแต่แรก
เบิกเนตรไม่เบิกเนตร ก็ได้
ถวายแล้ว หาโอกาสหาทางไปให้อาหารช้างตัวเป็น ๆ โดย ขออาหารนี้ กลายเป็น อาหารช้างทิพย์ ถึงแก่ ช้างบริวาร ปู่เจ้าผญามังรายมหาราชด้วย เถิด
สิ่งใด ๆ ในโลกโลกีย์ เป็น สมมุติ เราสำเร็จ จากพลังหนุนของ ท่านหรือไม่ หาใช่สาระ
แต่ การทำตามอย่างที่เคย ลั่นวาจาเอาไว้ เพื่อรักษา วจีกรรม ไม่ให้เป็นมุสาวาท ไม่ให้ผิดคำพูด ผิดความตั้งใจเดิม นี่คือ ส า ร ะ ธ ร ร ม ระดับชาวบ้านอย่างพวกเรา
คนยังชอบ คนพูดจริง ทำจริง มีหรือ ผีสางเทวดา จักไม่ชอบ ไม่อนุโมทนาบุญ
เห็นด้วยอย่างยิ่งครับ