อาชีพครู เป็นอาชีพสร้างคน นับวันจะสร้างยากมากขึ้นทุกวัน ด้วยมีกฏ ระเบียบมากมาย อาทิ ห้ามตี ห้ามด่า ห้ามให้การบ้านมาก ห้ามฯลฯ ซึ่งมีทั้งผลดีและผลเสีย เช่นการลงโทษด้วยการตี โบราณว่า "รักวัวให้ผูกรักลูกให้ตี" การลงโทษเด็กด้วยการตีไม่ควรยกเลิก แต่ให้ตีพอเหมาะพอควรแก่ความผิด(ตามระเบียบว่าด้วยการลงโทษเด็ก พ.ศ....) สมัยเป็นเด็กยังจำได้ดี สมุดงานต้องขีดเส้นด้วยปากกาสีแดง ทั้งเส้นกั้นหน้า เส้นบน และเส้นล่างสุดของหน้าสมุด ตัวหนังสือต้องสวยงามเป็นระเบียบ หากไม่เป็นที่ถูกใจคุณครู ท่านจะด่า บางครั้งโยนลงหน้าต่าง(อาคารเรียนชั้นเดียว) ต้องวิ่งลงไปเก็บ ยังจำได้เวลาท่านดุ "นายผีต๋าเล เธอยังบ่ต๋ายต๋อนอยู่ในด้งหาไอ้หา ไข่ตบต้องหื้อแก๋งหน่อส้มโจ๊ะโล๊ะออกปากกำน้ออ้ายน้อ" เรากลัวท่านตี ท่านด่า ก็เลยขยันเรียน ทำงานสะอาด สวยงาม เป็นระเบียบ จนติดเป็นนิสัยมาจนโต(เฒ่า) ทุกปีจะนัดเพื่อนๆไปดำหัวปี๋ใหม่ท่านเสมอ พูดได้เต็มปากด้วยความภาคภูมิใจว่า
"ชีวิตได้ดีเพราะมีครูดี"
เห็นด้วยเจ้า ได้ดีเพราะครูจริงๆ แต่เด็กสมัยนี้ เฮ้ยๆๆ