เชียงรายโฟกัสดอทคอม สังคมออนไลน์ของคนเชียงราย ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน
วันที่ 28 มีนาคม 2024, 20:15:33
หน้าแรก ช่วยเหลือ เข้าสู่ระบบ สมัครสมาชิก



  • ข้อมูลหลักเว็บไซต์
  • เชียงรายวันนี้
  • ท่องเที่ยว-โพสรูป
  • ตลาดซื้อขายสินค้า
  • ธุรกิจบริการ
  • บอร์ดกลุ่มชมรม
  • อัพเดทกระทู้ล่าสุด
  • อื่นๆ

ประกาศ !! กรุณาอ่านเพื่อทำความเข้าใจ : https://forums.chiangraifocus.com/index.php?topic=1025412.0

+  เว็บบอร์ด เชียงรายโฟกัสดอทคอม สังคมออนไลน์ของคนเชียงราย
|-+  ศูนย์กลางข้อมูลเชียงราย
| |-+  เรื่องล้านนา ภาษากำเมือง
| | |-+  ใคร่ฮู้เรื่อง คนเจียงฮายสมัยสงครามโลก
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
« หน้าที่แล้ว ต่อไป »
หน้า: 1 [2] พิมพ์
ผู้เขียน ใคร่ฮู้เรื่อง คนเจียงฮายสมัยสงครามโลก  (อ่าน 6912 ครั้ง)
pong666
ชั้นประถม
*
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 219



« ตอบ #20 เมื่อ: วันที่ 13 กรกฎาคม 2013, 14:12:01 »

ไปครั้งนั้นไทยทำ งามหน้าเลย


* 680-58.jpg (70.67 KB, 603x284 - ดู 576 ครั้ง.)

* 680-59.jpg (73.04 KB, 600x252 - ดู 457 ครั้ง.)

* 680-60.jpg (58.82 KB, 600x217 - ดู 412 ครั้ง.)

* 680-61.jpg (74.09 KB, 600x337 - ดู 411 ครั้ง.)
IP : บันทึกการเข้า
chate
แฟนพันธ์แท้
*
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 5,023


« ตอบ #21 เมื่อ: วันที่ 14 กรกฎาคม 2013, 10:50:28 »

ไปครั้งนั้นไทยทำ งามหน้าเลย
อ่านแล้วใจ๋ขึ้น มันตึงบ่าดีแต้หนา  โกรธ โกรธ
IP : บันทึกการเข้า
chalearmchai
ชั้นประถม
*
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 365


« ตอบ #22 เมื่อ: วันที่ 23 กรกฎาคม 2013, 12:11:12 »

ข้อมูลดีมากๆ เลยครับ โดยเฉพาะเรื่องเล่าจากบุคคลต่างๆ ที่เคยอยู่ในเหตุการณ์ หากมีการนำข้อมูลเพิ่มเติมมาประติดประต่อเข้าด้วยกัน น่าจะทำให้เห็นภาพที่ชัดขึ้น แต่อยากถามผู้รู้เพิ่มเติมว่า ยังมีสถานที่หรือวัตถุสิ่งของในเชียงรายที่เกี่ยวโยงกับWW2 ที่ไหนบ้างครับ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: วันที่ 23 กรกฎาคม 2013, 12:13:57 โดย chalearmchai » IP : บันทึกการเข้า
noom_arm
ชั้นประถม
*
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 101



« ตอบ #23 เมื่อ: วันที่ 05 กันยายน 2013, 23:07:05 »

สมัยสงครามโลกครั้งที่2 ไทยกับญี่ปุ่น เปิ้นเป๋นพวกเดียวกั๋น บ้านผมบ้านขัวแคร่ ตำบลบ้านดู่เปิ้นว่า ประวัติเกยเป๋น คลังเสบียง คลังน้ำมัน  ค่ายทหารไทย ของจอมพลผิน ชุณหะวัณที่จะนำกำลังไปยืดเจียงตุ๋ง แล้วถนน กับกองในหมู่บ้านเปิ้นก่อเป๋งหื้อ  โดยเอาบ่าหินหน้าผามาถม บ่าเดี่ยวกลายเป๋นคนกรีตหมดแล้ว ผมยังตันเกยหันต๋อนเป๋นละอ่อน
  ผมเกยไปถามคนเฒ่าคนแก่ เปิ้นบอกว่า หมู่แม่ญิงสาวๆบ้านผมสมัยนั้น เปิ้นไปเป๋นเมียเก็บ หมู่ทหารไทย กับ ทหารญี่ปุ่นกั๋นหลายคนเลย  พอสงครามเลิกเขาก่อปากั๋นหนีปิ๊กละหมด ละหมู่สาว(ก่อคือรุ่นอุ๊ยหม่อนนั่นเหนอะคับ)กลายเป๋นแม่ฮ้างกั๋นหมด
ลึกซึ้งคับ ถ้าจะอั้นคนต๋ำหมู่บ้านดู่ขัวแคร่ก็ต้องมีเจื้อญี่ปุ่นผ่องนิ
IP : บันทึกการเข้า
monmaprangsity
หลานอุ้ยหม่อนตั๋น
เตรียมอนุบาล
*
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 92



« ตอบ #24 เมื่อ: วันที่ 11 กันยายน 2013, 10:26:37 »

เกยได้งินป้ออุ้ยข้างบ้านเปิ้นเล่าว่า เกยไปเจียงตุง ไปอยู่กับทหารญี่ปุ่นครับ บะเดี่ยวนี่เปิ้นก่ยังมีชีวิตอยู่ครับ
IP : บันทึกการเข้า

ไม่มีทุกข์ใด .. จะอยู่ตลอดไป .. ถ้าเราไม่กักขังมันไว้ .. ในใจของเราเอง
nip42
มัธยม
**
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 740



« ตอบ #25 เมื่อ: วันที่ 14 กันยายน 2013, 08:10:51 »

อุ้ยเล่าว่าตะหานญี่ปุ่นเป็นห่า หลุต๊องต๋ายนักศพฝังไว้แถวหน้าโรงเรียนบัวสลี บ่ะเด่วอยู่ อ.แม่ลาว
แม่คืนตะหานญี่ปุ่นจะลาดตะเวน ก๋ายบ้านเสียงเดินดังกู่คืน อุ้ยหม่อนผมเป๋นตะหานหมอครับ เสียเมินละซักซาวกว่าปี๋
IP : บันทึกการเข้า
lomluang
ระดับ ป.ตรี
***
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 2,092


« ตอบ #26 เมื่อ: วันที่ 20 กันยายน 2013, 21:50:37 »

สวัสดีครับ "ลมหลวง" ถ่ายฮูปนกงามเน้อ แต่วันนี้ขอพักยกค้นกำเก่าเล่าความหลังสมัยสงครามโลกแหมแง่มุมหนึ่งบ่าเหมือนไป ครับ คือตะเมินผมไปแอ่วบ้าน พ่อน้อนมูล ศ้รีอ้วน เปิ่นอายุนักแล้ว (ต๋อนนี้ต๋ายไปเมินละครับ) ผมหัน ค่าว เปิ่นชอบเขียนค่าว ผมกะเลยขอถ่ายเอกสารไว้................เพื่อนของพ่อน้อยมูล เป๋นตะหานสมัยสงครามโลก อยู่ค่ายสุรศักดิ์มนตรีลำปาง เวลาล่วงเลยมาเมินนานเปิ่นมาเล่าหื้อพ่อน้อยมูลฟัง พ่อน้อยมูลเลยเอามาเขียนเป๋นค่าว..............คับพ่องบ่าคับพ่องก็ลองอ่านกอยครับ แถมอย่างข้อมูลทางทหาร พลทหารคาดเดาเอาเน้อครับ  วันนี้แปล๋ตั๋วเมืองได้เท่านี้ก่อน แล้วจะทยอยเอามาลงเรื่อยๆ ครับ



ค่าวฮ่ำสงครามโลก
เขียนโดย พ่อน้อยมูล ศรีอ้วน บ้านร่องธาร
ปะหวัดกอนสาร นิทานค่าวจ๊อย จักริร่ำถ้อย น้อยจักไขจ๋า หลายปี๋เมินมา  ห้าสิบล่วงป๊น ห้าสิบปี๋ป๋าย เน้อแพรเนื้อย้น มีจักเอามาเล่าค้น เกิดสงครามหลวง หนีตึงบ่ป๊น      ฟังเต๊อะปี้อ้ายคำมูล มีจักกล่าวจี๊ บ่หื้อเสียศูนย์ หื้อตั๋วคำมูล อ่านก๋อนค่าวสร้อย หื้อแป๋งเสียงหวาน เหมือนต๋านกิ๋นอ้อย หื้อตั๋วเป็งฟัง ปี้น้อยทาป่ะปี้เป็ง หื้อนั่งเรียบร้อย ฟังก๋อนค่าวสร้อย บุญมี ปี้เป็งทายะ หื้ออยู่สุขขี อยู่สวัสดี กับเมียร่วมห้อง ปี้คำก่ะหลาตี้ปาใจ๋ข้อง เป๋นเพื่อนบุญเป็งปี้ไท้ เจ็บเป๋นโรคาโรคร้าย หื้อหาสว่างเสี้ยง ลามาย ตั้งแต่วันนี้ หื้อปี้สุขใจ๋ สุขสบายอยู่กับลูกเต้า ตังเคราะห์ ๑๓ ตังนาม ๑๙ อย่าแปดตานายปี้ไท้ คำมูลปี้จ๋า ปี้อ้ายม่อนไท้ ปี้จักเล่าหื้อปั๋นฟัง จักจ๋ากล่าวลื้ม ย้อนคืนกลับหลัง จั๋นเป็ง ปี้คำ สุขคำต๋าหมอย ได้เป๋นตะหาน กำลังเป่งป๊อย อยู่โขงลำปาง แคว่นนั้น ค่ายสุรสักมนตรีซ้ำซ้น สงครามเกิดขึ้นปอดี สองปันสี่ร้อยแปดสิบเอ็ดปี๋ เกิดขึ้นปอดี ฟังเต๊อะปี้อ้าย พิบูลสงคราม ท่านคิดใจ๋ได้ จักเอาดินแดนแคว้นนั้น ฝั่งปะเทดลาวเจ้าข้า ปี้จั๊น    เป๋นของเก๊าอั้นแดนไทย  ท่านคิดไว้แล้ว บ่ต้องสงสัย เป๋นแผ่นดินไทย นานมาเก่าเกื้อ สังคมตะหาน เกียมดางผ้าเสื้อ ตังฝูงนายพันแม่ทัพ นายหมวดนายก๋องสิบเวรรวบรัดเกียมเข้าต่อสู้สงคราม เกียมเครื่องอาวุธ  ยุทโธปะก๋อน ตึงบ่ลานอนเนิ่นจ๊า อยู่ได้โทรศัพท์หลวงมาจากเมืองใต้  มาเถิงลำปางสำนัก ผู้บังคับก๋าน ท่านเป๋นผู้รับ ก็ฮู้ถูกต้องใจ๋ความ ก็สั่งลูกน้องต๋ามระดมก๋าน หมวดไผหมวดมัน เกียมพ้อมอยู่หน้า  เกียมรถเอ็มซี ออกมาไว้ถ้า เป๋นแถวเรียงยายมากนัก พันโทสงวน ทานอะมะวัด  เป๋นคนออกหน้าปกครอง เกียมเครื่องอาวุธ ยุทโธปะก๋อน ออกจากนครลำปางแคว่นห้อง รถถัง เอ็มซี เสียงดังลั่นก้อง ออกจากนครเขตค้าย อว่ายหน้าขึ้นเหนือ เจ้าขาวผ้าย้าย จักเข้าสู่ห้องเจียงฮาย สังมาง่อมล้ำ แม่มอนต๋าไหล ตะหานจักไป สู้รบต่างห้อง เมียฮักเมียขวัญ ตี้มีไจ๋ข้องกับตั๋วจายเราปี้ไท้ มุ่นไห้กับตักผัวขวัญน้องไท้มือจักกอกเกี้ยวหวันอิง ว่าเจ้าปี้ไท้ ป้อสร้อยข้อขิงต้อดละนางยิง เพื่อก๋านต่อสู้ นายหมวดนายร้อย บ่จ๋าฟู่อู้ น้ำต๋าปังลง กั่งกั๊ด เหมือนเอาก้อนหิน นั้นเข้ามายัด กึ๊ดถึงลูกน้อยเมียแปง เลยอดเปียนไว้ กั้นในใจ๋แข็ง จักอู้เมียแปงก็อู้บ่ได้ น้ำต๋าก็ตกเมียแปงก็ไห้ หมดปั๋ญญาในที่ฮัก ฝูงเมียตะหาน อยู่ในสำนัก ก็จ๋าออดอ้อนวอนไย ปี้บ่จ๊างกึ๊ด เมียแปงสายใจ๋ บ่จ๊างเยียะใด  เกิดสงครามขึ้น เป๋นกฏตะหาน บ่ใจ้ของต๋น เป๋นคดีเมือง ใหญ่ยศ ไผเป๋นตะหาน ก็ต้องได้รบ เหมือนกั๋นจู้ผู้จายญิง ไผไหนบ่คิด แม่สร้อยดอกขิง ผัวฮักเมียปิง ไผบ่ห่วงข้อง ปี้ไปสงคราม หวังไปปกป้อง แผ่นดินทองนี้ไว้ ประเทดไทยเฮา บ่ตุ๊กไร้ไม่ได้โศกเศร้าอำพา  เมืองศาสนา พุทธ และศาสนามีพระราชากษัตริย์อยู่เฝ้า มีพระเหนือหัวองค์โก้เป๋นเก๊าปกครองเมือง  น้องไท้ปี้จักบอกตั๋ว แม่เอื้องย้อยไม้ อย่าร้องร่ำไห้นายเฮย  มีหลายก๋องทัพ น้องฮักนายเหย อยู่สุขสบาย เต๊อะนายน้องเหน้า ปี้จักขอลา ชายาคนเหม้า ขอสวัสดีจิ่มน้อง ขอหื้อสุขขี เมียแปงคู่ซ้อน กับแถมลูกน้อยเด็กแดง ฝูงหมู่เคราะห์ร้าย อย่าได้มาแฝง ลูกฮักเมียแปง เมียขวัญคู่สร้าง ขอบิ่นหลังหัน เสียเมื่อยามอั้นขึ้นรถเดินดันจากน้อง ฝ่าลัดตัดขึ้นดงดอยเต้ดต๊องผดเถิงเขตห้องเมืองงาว
IP : บันทึกการเข้า
lomluang
ระดับ ป.ตรี
***
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 2,092


« ตอบ #27 เมื่อ: วันที่ 21 กันยายน 2013, 06:12:05 »

เป๋นใดพ่องครับ ตะหานยกทัพผ่านเมืองงาว ผะญาว แม่ลาว ข้ามโขงไปและใช้เวลาสองเดือนได้หลวงพระบาง เวียงจันทร์ แล้วฝันว่าจะได้ปิ๊กบ้าน สร้างวิมานในอากาศจะมาอยู่กับลูกกับเมียสักกำ อ่านผ่อครับ......................

กึ๊ดเถิงเมียฮัก เหมือนตกก๋างหาว ผดเถิงผะญาว น้ำกว๊านใหญ่กว้าง หมอกเหมยธานี ตกลงย้อยอ้อม เป๋นควันลงมืดครึ้ม กลั๋วว่าจักหนาว บ่มีผ้าตุ๊ม เมื่อเข้าต่อสู้สงคราม กึ๊ดเถิงเมียฮัก ตี้อยู่ตางหลัง น้ำต๋า ยวา ปัง กึ๊ดเถิงกู๊สร้าง ฝูงคนหลวงหลาย สิบซาวจาวบ้าน ไหลเดินมาเอ๊าอ๊ด เหมือนดังสายฝน แมงมายเม่ามด สองถะหลาบข้างตางเดิน ยกมือบ่ายซ้อง หื้อปอนสักเสิน ขอหื้อเจริญ ตะหานม่อนข้า ป้ออุ๊ยป้อลุง อาวอาน้าป้า ยกขันมาลาดอกไม้ เอาฝ้ายเส้นขาว มาหวันจ่องไว้ มัดผูกหื้อมือนาย ขอชะนะศัตรูตังหลาย หื้อป๊ายหนีไป อย่ามาต่อสู้ ฝูงสาวตังหลาย ยิ้มใส่แล้วอู้ ขอหื้อมีไจยะ ขอหื้อตะหาน เก่งกล้ามานะ ชะนะปราบได้ภัยมาร น้องยื่นยกมืออธิษฐาน ขอสมดังกำ น้องนี้จุ่ข้อ ขอหื้อบุญศีล บุญตานป๋านป้อ กับตั๋วจายเฮาปี้ไท้ ขอเตวดา ฮักษาป่าไม้ ติดต๋ามไต่เต้าทุกวัน ก็ยยกย่างย้าย จากคนตังหลาย จักเข้าเจียงฮาย สุดแดนแคว่นห้อง ถึงกาดแม่ลาว เวลาถูกต้อง ก็พักเข้าแลงที่นั้น ฝูงประชาชน เหลือหลายหลืบจั๊น ก็ปั๋นโชคหื้อปอนไจย พ่องเอาข้าวน้ำ ยื่นยกยอถวาย กิ๋นต๋ามสบายอิ่มใจ๋เต๊อะเจ้า จิ้นปล๋าอาหาร ของกิ๋นกับข้าว ฝูงนางญิงยื่นน้อม หื้อกิ๋นเต๊อะตั๋ว ป้อบัวกาบซ้อน ปั๋นยื่นหื้ออ้ายจาย กิ๋นเต๊อะที่ฮัก น้องมีความหมาย ว่าก็อาย จะมายตางข้าง ฝูงสาวตังหลาย จ๋าหวานกล่าวต้าน เป๋นกำนงคราญม่วนเพราะ ถ้าหน้าวันลูน บุญมีเฉพาะ ปี้กลับป้อกหน้าคืนมา น้องจักแต่งคิด มาลัยบุผา แป๋งปวงมาลา รับขวัญปี้เจ้า แต่งแป๋งนมแมวแวดวงไต่เต้า ยกขึ้นยองพานประทับ เอาฝ้ายเส้นขาว มาเกี้ยวปะทับ เหมือนขันดอกสร้อยมาลา ว่าจักมามัดมือจายแล้วขอเป๋นวันวิวาห์ติถีถูกถ้วน ขอหื้อมันสม อารมณ์ก่าวต้าน เหมือนกำนงคราญน้องรัก กันเถิงบ่ายสอง ก็ยกเคลื่อนทัพ เข้าสู่ห้องเจียงฮาย เสียงดังครึกครื้น สนั่นหวั่นไหว รถเรียงยายติดกั๋นเป๋นเส้น เป๋นโกละหน มัวเมาตื่นเต้น เหมือนแผ่นดินปอจะม้าง ปื๋นใหญ่ปื๋นกล เป๋นหลืบเป๋นจั้น นับปอบ่ได้นายเฮย ก๊อยฟังเต๊อะน้อง เจ้าขาวป๋อมเหมย ถึงแล้วนายเฮย ดินแดนน้ำขั้น(คั่น) ตี้น้ำแม่โขงไหลมาเขตข้อง สุดแดนไทยน้องไท้ ฝูงหมู่ตะหาน ปั๋ญญาบ่ไร้ ทะลุผ่านเข้าแดนไป ไชโยโห่ร้อง บ่ยอมกลั๋วต๋าย เอาจ๋นมีไจย ชะนะภาพได้ เวียงหลวง เวียงจั๋น เลยยอมมอบให้ บ่ปอยาวนานเนิ่นจ๊า ได้สองเดือนป๋าย เจ้าแก้วบ่หว้า ก็กลับพร้อมหน้ามาไทย กลับหาลูกฮัก เมียแปงเตียมใจ๋ มีมะโนทัย ดีใจ๋จื้นสู้ ฟู่จ๋ากั๋น ไค่หัวเหิดสู้ กับตั๋วเมียแปงลูกฮัก อยู่สุขสะหวัน ที่ในสำนัก หอแห่งห้องเฮิอนนาย จ๋าฟูเพราะกอดเกี้ยวเลี้ยวกั๋น สนุกม่วนงัน อยู่ในหอห้อง ฟู่จ๋ากั๋น เป๋นกำถูกต้อง เป๋นกำงาม ตอบรับ เหมือนส้มกับเกลื๋อ เมียกับผัวรัก เหมือนกั๋นจุ่ผู้นายเฮย
IP : บันทึกการเข้า
pong666
ชั้นประถม
*
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 219



« ตอบ #28 เมื่อ: วันที่ 25 กันยายน 2013, 06:56:02 »

IP : บันทึกการเข้า
Benzram
ชั้นประถม
*
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 216


หนุ่มน้อย ไร้ร้อยตีนกา


« ตอบ #29 เมื่อ: วันที่ 28 กันยายน 2013, 23:20:39 »

สมัยสงครามโลกครั้งที่2 ไทยกับญี่ปุ่น เปิ้นเป๋นพวกเดียวกั๋น บ้านผมบ้านขัวแคร่ ตำบลบ้านดู่เปิ้นว่า ประวัติเกยเป๋น คลังเสบียง คลังน้ำมัน  ค่ายทหารไทย ของจอมพลผิน ชุณหะวัณที่จะนำกำลังไปยืดเจียงตุ๋ง แล้วถนน กับกองในหมู่บ้านเปิ้นก่อเป๋งหื้อ  โดยเอาบ่าหินหน้าผามาถม บ่าเดี่ยวกลายเป๋นคนกรีตหมดแล้ว ผมยังตันเกยหันต๋อนเป๋นละอ่อน
  ผมเกยไปถามคนเฒ่าคนแก่ เปิ้นบอกว่า หมู่แม่ญิงสาวๆบ้านผมสมัยนั้น เปิ้นไปเป๋นเมียเก็บ หมู่ทหารไทย กับ ทหารญี่ปุ่นกั๋นหลายคนเลย  พอสงครามเลิกเขาก่อปากั๋นหนีปิ๊กละหมด ละหมู่สาว(ก่อคือรุ่นอุ๊ยหม่อนนั่นเหนอะคับ)กลายเป๋นแม่ฮ้างกั๋นหมด
ลึกซึ้งคับ ถ้าจะอั้นคนต๋ำหมู่บ้านดู่ขัวแคร่ก็ต้องมีเจื้อญี่ปุ่นผ่องนิ
เจื้อญี่ปุ่นนี้บ่าฮู้แต้ๆครับ แต่ลูกทห ยิ้มกว้างๆ้ ;Dารไทยของจอมพลผินมีแต้ครับ อุ้ยผมบอกว่าย้ายไปอยู่ตี้อื่นไป มีอุ้ยป้อจายที่บ้านอยู่ใกล้ๆวัดเป็นเขาลือว่าเปิ้นเป็นลูกของทหารไทย กับอุ้ยหม่อนแม่เปิ้นเป็นคนไทลื้ิอคนเก่าดั้งเดิมแต้ๆของหมู่บ้านครับ แต่ป้ออุ้ยเปิ้นเสียไปหลายปีแล้ว ครอบลูกหลานก่ย้ายไปอยู่ตี้อื่นหมดแล้ว คนขัวแคร่บ่าเดียวเป็นคน เจียงใหม่ พะเยา มากันหลังสงครามโลกครับ เรื่องคนที่อยู่ตอนยุคนั้นมีน้อยมาก ส่วนมากก่ตายหมดละ เรื่องนี้ก่ ค่อยๆหายไปตามกาลเวลา ครับ มีแต่บันทึกในวัดเนาะครับ       ส่วนเชื้อญี่ปุ่นนั้น บ่าแน่ครับ อาจมีพ่องก่ได้ คนขัวแคร่หน้าตาเหมือนคนญี่ปุ่นหลายคนเน้อ โดยเฉพาะ สาวๆ งามเหมือน ดาราญี่ปุ่น
IP : บันทึกการเข้า
zerosix007
สมาชิกลงทะเบียน
ชั้นประถม
*
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 422


+= วิศวกร จนๆ =+


« ตอบ #30 เมื่อ: วันที่ 29 กันยายน 2013, 20:13:32 »

ยายกะเล่าว่าตะก่อนเคยหลบหลุมระเบิด
IP : บันทึกการเข้า

เริ่มต้นที่ดีมีชัยไปกว่าครึ่ง.........
suriya102508
เตรียมอนุบาล
*
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 53


« ตอบ #31 เมื่อ: วันที่ 11 ตุลาคม 2013, 14:57:30 »

สงครามโลกครั้งที่2.กับสงครามเอเชียบุรพาก็สงครามอันเดียวกั่นนั้นเน๊อะ เยอรมันมันยึดยุโรป ส่วนญี่ปุ่นยึดเอเชีย เยอรมันญี่ปุ่นเป็นฝ่ายอักษะ ส่วนอเมริกา.อังกฤษเป็นฝ่ายสัมพันธมิตร
IP : บันทึกการเข้า
- kann
มัธยม
**
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 790


« ตอบ #32 เมื่อ: วันที่ 12 ตุลาคม 2013, 13:54:11 »

อุ้ยเล่าฮื้อฟังว่าตะหานญี่ปุ่น 8 ใน 10 คน จะใส่แว่นเพราะสายตาสั้น ทุกคนมีกล้องส่องทางไกล แล้วก้มีรถถีบคนคัน เป็นรถถีบแบบพับได้ อุ้ยเป็นละอ่อนบอกว่าอยากไค้ได้ซักกัน ตี้สำคัญตะหานญี่ปุ่นตัวเท่าหมา (แก็ด)
IP : บันทึกการเข้า
old navy30
เตรียมอนุบาล
*
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 74


« ตอบ #33 เมื่อ: วันที่ 26 ตุลาคม 2013, 19:31:44 »

เรื่องมันเมินมาแล้วฟังหูใว้หู เน้อ
IP : บันทึกการเข้า
Chaiyaboon
ชั้นประถม
*
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 154


« ตอบ #34 เมื่อ: วันที่ 22 มกราคม 2014, 17:24:18 »



กระทู้: 1,459


    
Re: ใคร่ฮู้เรื่อง คนเจียงฮายสมัยสงครามโลก
« ตอบ #27 เมื่อ: วันที่ 21 กันยายน 2013, 06:12:05 »   ตอบโดยอ้างถึงข้อความ
เป๋นใดพ่องครับ ตะหานยกทัพผ่านเมืองงาว ผะญาว แม่ลาว ข้ามโขงไปและใช้เวลาสองเดือนได้หลวงพระบาง เวียงจันทร์ แล้วฝันว่าจะได้ปิ๊กบ้าน สร้างวิมานในอากาศจะมาอยู่กับลูกกับเมียสักกำ อ่านผ่อครับ......................

กึ๊ดเถิงเมียฮัก เหมือนตกก๋างหาว ผดเถิงผะญาว น้ำกว๊านใหญ่กว้าง หมอกเหมยธานี ตกลงย้อยอ้อม เป๋นควันลงมืดครึ้ม กลั๋วว่าจักหนาว บ่มีผ้าตุ๊ม เมื่อเข้าต่อสู้สงคราม กึ๊ดเถิงเมียฮัก ตี้อยู่ตางหลัง น้ำต๋า ยวา ปัง กึ๊ดเถิงกู๊สร้าง ฝูงคนหลวงหลาย สิบซาวจาวบ้าน ไหลเดินมาเอ๊าอ๊ด เหมือนดังสายฝน แมงมายเม่ามด สองถะหลาบข้างตางเดิน ยกมือบ่ายซ้อง หื้อปอนสักเสิน ขอหื้อเจริญ ตะหานม่อนข้า ป้ออุ๊ยป้อลุง อาวอาน้าป้า ยกขันมาลาดอกไม้ เอาฝ้ายเส้นขาว มาหวันจ่องไว้ มัดผูกหื้อมือนาย ขอชะนะศัตรูตังหลาย หื้อป๊ายหนีไป อย่ามาต่อสู้ ฝูงสาวตังหลาย ยิ้มใส่แล้วอู้ ขอหื้อมีไจยะ ขอหื้อตะหาน เก่งกล้ามานะ ชะนะปราบได้ภัยมาร น้องยื่นยกมืออธิษฐาน ขอสมดังกำ น้องนี้จุ่ข้อ ขอหื้อบุญศีล บุญตานป๋านป้อ กับตั๋วจายเฮาปี้ไท้ ขอเตวดา ฮักษาป่าไม้ ติดต๋ามไต่เต้าทุกวัน ก็ยยกย่างย้าย จากคนตังหลาย จักเข้าเจียงฮาย สุดแดนแคว่นห้อง ถึงกาดแม่ลาว เวลาถูกต้อง ก็พักเข้าแลงที่นั้น ฝูงประชาชน เหลือหลายหลืบจั๊น ก็ปั๋นโชคหื้อปอนไจย พ่องเอาข้าวน้ำ ยื่นยกยอถวาย กิ๋นต๋ามสบายอิ่มใจ๋เต๊อะเจ้า จิ้นปล๋าอาหาร ของกิ๋นกับข้าว ฝูงนางญิงยื่นน้อม หื้อกิ๋นเต๊อะตั๋ว ป้อบัวกาบซ้อน ปั๋นยื่นหื้ออ้ายจาย กิ๋นเต๊อะที่ฮัก น้องมีความหมาย ว่าก็อาย จะมายตางข้าง ฝูงสาวตังหลาย จ๋าหวานกล่าวต้าน เป๋นกำนงคราญม่วนเพราะ ถ้าหน้าวันลูน บุญมีเฉพาะ ปี้กลับป้อกหน้าคืนมา น้องจักแต่งคิด มาลัยบุผา แป๋งปวงมาลา รับขวัญปี้เจ้า แต่งแป๋งนมแมวแวดวงไต่เต้า ยกขึ้นยองพานประทับ เอาฝ้ายเส้นขาว มาเกี้ยวปะทับ เหมือนขันดอกสร้อยมาลา ว่าจักมามัดมือจายแล้วขอเป๋นวันวิวาห์ติถีถูกถ้วน ขอหื้อมันสม อารมณ์ก่าวต้าน เหมือนกำนงคราญน้องรัก กันเถิงบ่ายสอง ก็ยกเคลื่อนทัพ เข้าสู่ห้องเจียงฮาย เสียงดังครึกครื้น สนั่นหวั่นไหว รถเรียงยายติดกั๋นเป๋นเส้น เป๋นโกละหน มัวเมาตื่นเต้น เหมือนแผ่นดินปอจะม้าง ปื๋นใหญ่ปื๋นกล เป๋นหลืบเป๋นจั้น นับปอบ่ได้นายเฮย ก๊อยฟังเต๊อะน้อง เจ้าขาวป๋อมเหมย ถึงแล้วนายเฮย ดินแดนน้ำขั้น(คั่น) ตี้น้ำแม่โขงไหลมาเขตข้อง สุดแดนไทยน้องไท้ ฝูงหมู่ตะหาน ปั๋ญญาบ่ไร้ ทะลุผ่านเข้าแดนไป ไชโยโห่ร้อง บ่ยอมกลั๋วต๋าย เอาจ๋นมีไจย ชะนะภาพได้ เวียงหลวง เวียงจั๋น เลยยอมมอบให้ บ่ปอยาวนานเนิ่นจ๊า ได้สองเดือนป๋าย เจ้าแก้วบ่หว้า ก็กลับพร้อมหน้ามาไทย กลับหาลูกฮัก เมียแปงเตียมใจ๋ มีมะโนทัย ดีใจ๋จื้นสู้ ฟู่จ๋ากั๋น ไค่หัวเหิดสู้ กับตั๋วเมียแปงลูกฮัก อยู่สุขสะหวัน ที่ในสำนัก หอแห่งห้องเฮิอนนาย จ๋าฟูเพราะกอดเกี้ยวเลี้ยวกั๋น สนุกม่วนงัน อยู่ในหอห้อง ฟู่จ๋ากั๋น เป๋นกำถูกต้อง เป๋นกำงาม ตอบรับ เหมือนส้มกับเกลื๋อ เมียกับผัวรัก เหมือนกั๋นจุ่ผู้นายเฮย

เข้ามาอ่านเพราะชอบประวัติกลุ่มชาติพันธิ์ต่างๆ....ชอบใจเนื้อหาของท่านนี้...แต่ผมก็ขออ่านหูไว้หู เพราะอ่านๆไปดูเป็นเรื่องเก่าสมัยจะไปตีลาวแถวแขวงไชยบุรีกลับมาเป็นของไทยในสมัยจอมพล ป. อ่านไปอ่านมางงๆตรงที่ใช้ภาษาเมืองปนไทยกลาง....เช่นคำว่า ให้และคำว่านานเป็นต้น....เลยทำให้รุ้สึกว่าเนื้อหาเป็นของคนเมืองแท้ๆหรือว่าเป็นของคนไทยที่พยายามพูดเมือง
IP : บันทึกการเข้า
หน้า: 1 [2] พิมพ์ 
« หน้าที่แล้ว ต่อไป »
กระโดดไป:  


เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

 
เรื่องที่น่าสนใจ
 

ข้อความที่ท่านได้อ่านบนกระดานข่าวแห่งนี้ เกิดขึ้นจากการเขียนโดยสาธารณชน และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย
และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ ผู้อ่านจึงต้องใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรองด้วยตัวเอง และถ้าท่านพบเห็นข้อความใดๆ ที่ขัดต่อกฎหมาย และศีลธรรม พาดพิง ละเมิดสิทธิบุคคอื่น ต้องการแจ้งลบ
กรุณาส่งลิงค์มาที่
เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกให้ทันที..."

Powered by MySQL Powered by PHP Powered by SMF 1.1.21 | SMF © 2013, Simple Machines
www.chiangraifocus.com

Valid XHTML 1.0! Valid CSS!