วันพระ ดับพุธ

[รพีกาญจน์]

หยุดเถิดโยมเลิกเรียกอาตมา
มือไหว้สายกตัวเทียบขรัวเฒ่า
แค่พระหนุ่มรุ่มร้อนวัยอ่อนเยาว์
เพิ่งย่างเข้าเบญจเพศเขตกาเม

มิเพียบพร้อมศีลทานบารมี
น้อยคุณดีวิเศษยังเตร็ดเตร่
เรียนทางโลกโชกธรรมร่ำทุ่มเท
เริงทะเลแหวกว่ายประกายเพลิง

จิตเชื่อมเลื่อมใสใฝ่ศรัทธา
บิณฑบาตยาตราแรกเบิ่ง
ก้มรับพรกรวดน้ำดำเกิง
แลซาบซึ้งตรึงเถิงทรวงใน

นอกเหนือนี้ชี้วัดข้อตัดสิน
เพียงยลยินร่ำลือจากสื่อไหน
เราพระดงลงดอยลอยห้วยไกล
เหตุเลื่อมใสไยหลอกวานบอกมา

อุดมด้วยจริยวัตร
เวไนยสัตว์ท่านโปรดถ้วนหน้า
ยืนตรงโค้งอ่อนเอ่ยวาจา
ฉายเมตตาวาบวูบรูปลักษณ์

หลังฉันหันเก็บกวาดสถาน
ซ่อมอาคารลานรอบปรัก
ก่ออิฐปิดทองจำลองพักตร์
ข้าจักเชิดชูเรียก ครูบา

กระผมเรียกพระรูปหนึ่งว่า ครูบา
ท่านตอบว่า อย่าเรียก บารมียังไม่ถึง
กระผมเรียนว่า ด้วยเลื่อมใสและศรัทธา
ท่านย้อนว่า เลื่อมใสจากอะไร
กระผมเฉลยว่า รูปลักษณ์และการกระทำ

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

เปิบปั้นหยิบดิบสุกทุกอาหาร
เหมาะแก่การกินถือสามมื้ออิ่ม
ให้คุณค่าห้าหมู่เลือกรู้ชิม
นมไอติมชงแช่แต่พอดี

พืชผักล้วนสวนครัวรั้วกินได้
เพาะปลูกไว้ปลิดปรุงต้มหุงจี่
ปลอดสารพิษติดจางค้างเคมี
ปุ๋ยอินทรีย์ขี้กากหมักซากใบ

กินเกินอิ่มอืดเฟ้อรากเรอเปรี้ยว
กินนิดเดียวท้องกลวงเจ็บทรวงไส้
อร่อยลิ้นสิ้นอยากน้อยมากไป
ส่งผลให้อารมณ์ขมแปรปรวน

เดี๋ยวนอนคุดผุดนั่งยืนตั้งลุก
ต้องทนทุกข์เสียดซ้ำปวดกำสรวล
เพียรข่มตาท่าสับปรับขบวน
ตื่นเซซวนแฉลบแทบหมดแรง

หากอิ่มหมีพีมันครั้นพอเหมาะ
พูดไพเราะจ๊ะจ๋าหน้ายิ้มแฉ่ง
ร้องว้ายหวีดกรีดกำนำแสดง
แก้มประแป้งดูหนังฟังเพลงมัน

จะนอนแพแบหงายส่ายสะโพก
ก้นกระโดกลมเย็นเป็นสุขสันต์
รูดังลอดปอดโป่งโล่งลมดัน
เข้าออกอนกรนสั่นหลับฝันดี

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

โดยอันเตเทวาฟากฟ้าสรวง
มอบแด่ปวงประชาถ้วนหน้าหรือ
ส่ำสัตว์เพื่อพืชผักตระหนักคือ
รักร่วมมือกินใช้ได้ด้วยกัน

จากเบื้องบนหล่นลงตรงหล้าล่าง
ไหลเป็นทางเทือกเขาแนวเนาสัน
เลาะธารล่องช่องแคบแถบผาชัน
สู่ขอบคันหลุมกว้างอ่างลึกเติม

ตกนานเนินเกินดินซับรินร่วน
เจิ่งนองจวนพนังขังเพียบเพิ่ม
ปริ่มเหมืองฝายสายน้ำลำดั้งเดิม
ซึมผ่านเสริมโพรงใหญ่ใต้หินทราย

หน้าไหนมีน้ำมากหลากท่วมท้น
หน้าไหนฝนมีน้อยน้ำพลอยหาย
หน้าไหนน้ำเพียงพอเครียดก็คลาย
โชคไม่ร้ายเลี้ยงต้นผลงอกเงย

กลายเป็นทุนหมุนเวียนได้เรียนรู้
กลายเป็นครูจดจำนำเฉลย
อดยากเย็นเป็นอิ่มยิ้มเสบย
เหลือชดเชยชีวิตนิดยังดี

อ้าวอันเตเทให้มิใช่หรือ
ไยยื่นมือแบะท่าคิดภาษี
คืนความสุขทุกคนคอยปรานี
กลับย่ำยีผู้คนไม่พ้นตาย

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

ยังจับต้นชนปลายคลายไม่ถูก
หัวใจผูกโยงยามความโศกเศร้า
รั้งอารมณ์จมจ่อมตรอมมิเบา
สลัดเหงายากแท้จิตแปรปรวน

หันภิรมย์ชมฟ้าดินอากาศ
เมื่อฝนสาดเมฆดำมืดกำสรวล
ปกคลุมคามลามคุ้งทุ่งครอบควน
ยิ่งรัญจวนคืนพร่างน้ำค้างพราว

ริมตลิ่งลมโชยพัดโบยโบก
ต้นไม้โยกเอนโอนจนสั่นหนาว
เสียงหริ่งหรีดเรไรร้องรอบราว
ดังสิบซาวหลาวลิ่มแทงทิ่มจัง

ลงนานุ่มชุ่มน้ำคะมำหงาย
ลุยปลักควายตมโคลนก้นจ้ำนั่ง
ลุกขึ้นเนินเพลินชมจมภวังค์
ลื่นลูกรังไถลไกลเกือบวา

ยามสะอื้นกลืนยากขมปากเหนียว
รับรสเปรี้ยวเสียวแสบเสียงแหบพร่า
หูแน่นตึงอึงอื้อมือเท้าชา
เบิ่งสองตาฝ้าฟางภาพลางลาน

คงสับสนต้นปลายคลายไม่ถูก
ด้วยรักผูกพันแน่นแนบแก่นสาร
สถิตในใจเราตราบเท่านาน
หากลมปราณยังอยู่มิรู้ลืม

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

ยินเมื่อโตโบราณท่านว่ากล่าว
ถึงเรื่องราวหลายตอนสอนชายหญิง
ถ้าชอบใครใจรักสมัครจริง
อย่าหน่ายนิ่งทิ้งนาคว้าใหม่มี

หากพบเหตุเภทภัยอกใหญ่ป้อง
โอบคุ้มครองอันตรายคลายหม่นศรี
หนาวกอดนอนร้อนจัดคอยพัดวี
สวมหมวกคลี่จ้องกางฝนพร่างพรม

หาเตี่ยวยีนส์ซิ่นศอกดอกลายพร้อย
เสื้อเอวลอยคอย้วยช่างสวยสม
แป้งหอมร่ำอมราน่านิยม
เซทซอยผมสระดำย้อมน้ำตาล

แอ่วปอยหลวงควงเกี่ยวเที่ยวงานวัด
ชมลำตัดลิเกร้องเฮหวาน
ร่วมทำบุญจุลกฐินจินต์สำราญ
กินอาหารโอชาร้านอาโกว

รับเมนูดูเธอสิเออสั่ง
ไทยฝรั่งฮินเลโปเตโต้
ร้อนไม่คุ้นอุ่นเป็นเย็นตาโฟ
หรือพะโล้แกงโฮะโจ๊ะทิงนอย

ยอมด่าวเดี้ยงเลี้ยงเนื้อเกลือให้อิ่ม
สีหน้ายิ้มแก้มพูสู้ไม่ถอย
สวยที่สุดสวยใสสวยในซอย
อ้วนเกินร้อยโลไง กอดไหนอน

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

ซ้ายรวบหมับจับเคียวเกี่ยวผักขม
ซอยหยวกตำยำต้มตะวันโด่ง
ฟืนฉำฉาหญ้าแห้งเปลวแดงโพลง
นานชั่วโมงคงสุกลุกราไฟ

เทปะปนคนรำลวกแกลบหยาบ
ดศษข้าวแกงเหลือคาบลาบสับใส่
เทลงรางเรียกอู๊ดอู๊ดหมูปรู๊ดไว
กั้นคอกไม้ไผ่สานพื้นดานดิน

เลี้ยงตามมีตามบุญต้นทุนต่ำ
ผิวขาวดำแดงลายสายพันธุ์ถิ่น
โตเร็วช้าหานับปฏิทิน
เหมือนออมสินขายได้ใจเบิกบาน

ครั้นเกษตรส่งเสริมเพิ่มเรียนรู้
การเลี้ยงดูหมูรุ่นขุนอาหาร
ผสมเสร็จเม็ดผงตรงต้องการ
เบิกจากร้านบริษัทจำกัดเครือ

จับชั่งขายพ่อค้าฟันหน้าเขียง
หักลบเกลี้ยงกำไรแทบไม่เหลือ
หากเกิดโรคโชคร้ายตายเป็นเบือ
ค้างเตี่ยวเสื้อชุดเดียวเที่ยวไปมา

เคยซื้อเชื่อเนื้องามสามโลร้อย
เขยิบขึ้นทยอยโลร้อยกว่า
ลูกหมูยาอาหารห้างนี่นา
ผูกขาดค้าขายครบจบกลุ่มทุน

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

ปวดเอ๋ยปวดไหล่
โรคภัยไข้เจ็บรุมเหน็บร่าง
สิงสู่หูตามัวฝ้าฟาง
พอว่างสร่างลองสมองตัน
ติดตามงามอ่านผลงานมิตร
หนักจิตคิดเศร้าไร้เงาฝัน
แต่งวรรคสักกลอนครึ่งค่อนวัน
อนาถฉันกลั่นทีแค่นี้เอย

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

ชูกระบี่ชี้ฟ้าเทวาเหวย
เลิกคิดเลยข้ากลัวซีดตัวสั่น
ตายครั้งหนึ่งถึงไหนไปถึงกัน
ใต้ตะวันจันทร์ดาวสกาวพราย

แมงกะปอมผอมโซโก๋บ้านนอก
เทียบกิ๊กก๊อกกรุงกว้างห่างชั้นหลาย
สวมครึ่งท่อนฟ้อนรำย่ำพื้นทราย
แกกรีดกรายชมห้างย่างบนฟลอร์

สั่งข้าวสวยก๋วยเตี๋ยวเคี้ยวลูกชิ้น
ในหม้อดินมื้อแลงข้าแกงหน่อ
สร้อยสายโซ่สีทองพระคล้องคอ
ข้าเชือกปอฝั้นเกลียวคาดเตี่ยวยาน

ขับสามตัววัวแวะและเล็มหญ้า
ขับฮอนด้าโอ่อวดนวดสนาน
ร้องลิเกเฮฮาหน้าโรงทาน
ร้องลั่นบ้านโหวกเหวกเสกโลโซ

ช่ะช่ะช่าพาแม่สีแพรเหาะ
ข้าส่งเคราะห์ร้องไห้ใส่น้ำโห
ออกทีวีมีเสียงเลี้ยงใหญ่โต
ข้ายงโย่ยอบตั่งทนนั่งดู

ชูกระบี่ชี้ฟ้าชะตาเอ๋ย
ไม่นึกเลยมะโรงชงเนื้อคู่
จรลีปีจอจรลู
เดี๋ยวก็รู้หมู่จ่าข้ากับแก

วันนี้ให้น้ำลำไย เห็นเด็กชูกระบี่ไม้
ฉุกใจได้เงื่อนแต่งกลอน 555

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

เคยยิงนกตกปลางมหาหอย
เด็ดบัวลอยลงร่อนช้อนสาหร่าย
คันคลองเลาะเสาะหาปูปลากราย
ย่ำฝั่งซ้ายริมธารตัดก้านบอน

เคยตัดฟืนขึ้นดอยสอยรังมด
จอบขุดคดแย้ไข่หลบใต้ขอน
เสียบหน่อซางย่างแยงจับแมงจอน
ขวางกระท้อนถูกแตนแล่นต่อยตี

เคยถอดลิงวิ่งโลดกระโดดน้ำ
แหวกว่ายดำล่องลอยทยอยหนี
เล่นขี้แน้ดแปดเน่าเฝ้านที
ราวบ่ายสี่รี่ลับกลับบ้านจอง

เคยแอ่วปอยสอยดาวสาวมัจฉา
เล็งเป้าปาลูกโป่งกวาดลงกล่อง
แห่ครัวทานลานเล่นเต้นตุ้มมอง
ปีนฝาส่องขาขาวสาวนางรำ

จบป.เจ็ดจากกันกันอยู่เหนือ
แกลงเรือเรียนต่อว.ภาคค่ำ
หลังเสร็จสิ้นปริญญาพาณิชยกรรม
แกรวยร่ำไร้ทุกข์สุขภิรมย์

กันเลี้ยงเป็ดเฮ็ดไร่ลำไยสวน
แกอุ้ยอ้วนแบงก์ตุงพุงก้นห่ม
ก้นอิ่มอดหมดเงินเดินเซซม
เขากับผมเคยต่างห่างเช่นนี้

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

น้ำเอ๋ยน้ำใจ
อบอุ่นกรุ่นไอไม่ขาดสาย
ระทวยป่วยเจ็บเหน็บกาย
พึ่งหมอรอหายสบายไว
หน้าจอทอกลอนเว้าวอนพร่ำ
เยี่ยมเยียนยันค่ำโทรถามไข้
ชื่นชมคมคำกำลังใจ
ชื่นใจใยบุญขอบคุณเอย

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

ย่ำเขย่งเพ่งตาแบะขาเต้น
แผลงพิเรนเริงร่ายเลียนลิงร่าง
ก้นกระดกปลกแปลกแยกเขี้ยวคาง
สิบนิ้วกางกลิ้งกลอกล้อหลอกรน

สุดสนุกสุขสะตามประสา
ชายชราสูงวัยใฝ่กุศล
ร่วมทำบุญจุลทานงานมงคล
วอนเบื้องบนผลแผ่แค่ฮาเฮ

ครบปีจัดวัดวาศรัทธาไหล
สวมเสื้อใหม่ใส่ออกลายดอกเท่
แป้งประแก้มแย้มพรายคล้ายลิเก
แสร้งซวนเซชิดสาวขาวลออ

ลำโพงสั่นเสียงเพลงป๊ะเท่งป๊ะ
พ้องจังหวะจะโคนโจนรำป้อ
แสนแช่มชื่นลื่นหูคู่ขลุ่ยคลอ
โน่นสะล้อซอซึงเยื้องหนึ่งมุม

อย่างผีเข้าเซาซึมแล้วลืมแก่
ม่วนแหนแห่หน้าเหินเพลินเกาะกลุ่ม
ตลาดสดรถแซงแหล่งชนชุม
สำคัญหนุ่มดุ่มดิ้นควรสิ้นคิด

ว่ารอบข้างห่างใกล้ล้วนใช้กล้อง
ยกจ่อจ้องกดฉับขยับผิด
พลั้งเผลอตัวมั่วเมาเขย่าฟิต
วงจรปิดเปิดเพี้ยนเวียนส่งเฟซ

รพีกาญจน์
18 พ.ค.18

[รพีกาญจน์]

เดิมอาศัยในโพรงอุโมงค์ป่า
จากมารดาคลอดครรภ์เมื่อวันก่อน
โตผละอกหกเหินตามเนินดอน
แอบซุกซ่อนพุ่มไม้ใกล้ขอนเครือ

กระดิกหูชูหางพลางส่ายหัว
มองกราดทั่วโดดปุบตะครุบเหยื่อ
แดงดิบกินดิ้นด่าวเลือดคาวเจือ
ไม่หลงเหลือล้มหายตายเพราะยา

ทั้งนกหนูหมู่แมงแมลงไต่
มนุษย์ใช้สารสีเคมีฆ่า
ทึบรกชัฎตัดโปร่งโล่งสุดตา
ที่สัมมาหากินสิ้นหมดทาง

เผือดซูบซีดอิดโรยระโหยหิว
ท้องไส้กิ่วกระตุกเห็นดูกข้าง
ดำมอหม่นขนเหี้ยนเกรียนเทาจาง
ใบหูหางลงหลุบหุบตัวรอ

ผ่ายผอมโซเซซวนทรงทรุดล้ม
จับให้นมลูบหัวคลายกลัวหงอ
อาบชำระสะอาดเอี่ยมลออ
กินจนพอข้าวสุกคลุกปลาทู

หลังอาศัยในบ้านเล่นลานหญ้า
เป็นขวัญตาพิเศษแมวเพศผู้
หลายวันเงียบเลียบเลาะเสาะหาดู
ติดหนุ่มอยู่หนใดไม่เจอมัน

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

คลื่นลมจัดพัดพาหอบห่าฝน
จำถอยร่นทนนิ่งเอนอิงเสา
เมื่อใดหนอรอว่างเมฆบางเบา
จูงวัวเจ้าเข้าคอกตอกสุมควัน

อยู่คนเดียวเปลี่ยวจิตคิดสลด
สิ่งปรากฎแวดล้อมห้อมตัวหวั่น
ดีแค่หยิบสิบน้อยร้ายร้อยพัน
เบียดเบียนกันฟันแทงแค้นแย่งชิง

พูดผิดใจไตร่ตรองเผลอมองหน้า
ข่มขืนฆ่าบ้าคลั่งดั่งผีสิง
งอนง้อเมียเพลียกลับสับไกยิง
โยนคลองทิ้งทวงดอกหนี้พอกปม

ขับรถแรงแซงซ้ายขวาป่ายปาด
หั่นหัวขาดแขนหลุดขาขุดถม
นั่งยางเผาเถ้าถ่านถ่วงธารจม
ขังห้องรมดมยาไร้ปรานี

ขัดโครงการค้านค้นผลประโยชน์
ปูดโฉนดทับซ้อนป้อนเส้นสี
ทุจริตปิดงบลบบัญชี
โกงทุกที่มีไหมใครละอาย

สะดุ้งเสียงเปรี้ยงปร้างผ่าข้างตูบ
ตัวเอียงวูบฟึดฟัดสะบัดสาย
แล่นเตลิดเปิดไปตกใจตาย
เหนื่อยแน่นายผลีผลามรีบตามวัว

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

ก้าวสะบัดซัดมือครางฮื่อหนี
เจอทุกทีหน้าง่อมเมื่อคอมพ์เสีย
สะดือจุ่นงุ่นง่านเดินผ่านเมีย
เรียกอาเฮียสองรูแสร้งหูตึง

แกะกล่องเคสเสร็จสรรพจับวางเบาะ
ขับรถเหาะจากบ้านทะยานถึง
จอดศูนย์ออกบอกสั่งดังอลอึง
ด่วนซ่อมหนึ่งชั่วยามมาตามเอา

กลับแวะช็อปบิ๊กซีหน่อยดีไหม
ของกินใช้ทิ้งขว้างเสียตางค์เปล่า
ล้วนน้ำตาลหวานมันยืนสั่นเทา
ปอดปวดเก๊าท์พ่ายแพ้ห้องแอร์เย็น

แวะตลาดรวมสดซื้อผลส้ม
จะเป็นลมรางหงายระบายเหม็น
แมงวันร่อนหนอนรังตัวยังเป็น
ส้มเก่าเข็นเทถูกแถมลูกฟรี

เลี้ยวแวะลงร้านซ้ายขายหมูกรอบ
แข็งไม่ชอบฟันกรามโยกสามซี่
หมูเนื้อแดงแตงซอยอร่อยดี
กลับบ้านศรีข้าวจ้ำจิน้ำปลา

นั่งเงยก้มจมจอมือยอจิ้ม
เคาะแท่นพิมพ์ยิ้มยิกนิ้วคลิกหา
ข่าวเหตุการณ์อ่านกลอนย้อนไปมา
นี่แหละหนาว่าเมียเป็นเสียเอง

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

เกิดค่ำเช้าเจ้านี้มีไรบ้าง
แค่เรือนร่างโชกชุ่มทุกขุมขน
ล้างด้วยน้ำอาบอุ่นดุ้นไฟลน
ไห้ระคนมิขาดวาดเท้ามือ

วางตักช้อนป้อนนมห่อห่มผ้า
ปิดเปลือกตาปากงับกล่อมหลับอื่อ
สองคิ้วคมอมยิ้มพริ้มตาปรือ
ครวญครางฮือโพล่งพลันฝันตกใจ

เบาะนวลนอนหมอนป้องแขนสองข้าง
ผ้านุ่มบางคลุมอกปกถึงไหล่
ครอบด้วยมุ้งยุงบินเหลือบริ้นไร
จะตอมไต่ต่อยตอดยากลอดตา

หัดตะแคงคว่ำลงก่งคอหัว
กระเถิบตัวมือไขว่ถีบไปหน้า
คุกเข่าคลานยานนั่งตั้งไข่คา
เกาะฟากฝาป่ายแปะเตาะแตะตาม

เวลาวันผันผ่านกร้านชีวิต
สัมผัสผิดถูกถกวิตกห้าม
ร้อยแปดช้ำลำบากร่วมยากยาม
สำเร็จงามทุกอย่างวางโกฏิกอง

เมื่อเจ้าพรากจากไปมีไรบ้าง
แค่เรือนร่างปกเปล่าซากเศร้าหมอง
หลั่งน้ำหยดรดราดมือถาดรอง
ปลงท้ายท่องกดปุ่มประชุมเพลิง

รพีกาญจน์