แก่อีกปีหน้าตาดีเหมือนเดิม

[รพีกาญจน์]

น้ำขาวใสในขวดอวดยี่ห้อ
หุ้มแพ็คห่อร้านห้างวางจำหน่าย
ฉลากปิดติดสารอ่านบรรยาย
ล้วนคลับคล้ายชั้นนำกรรมวิธี

ผ่านเครื่องกลั่นทันสมัยใช้ผลิต
ออสโมซิสกระบวนกรองถ้วนถี่
เสริมโอโซนอุลตร้าฆ่าจุลินทรีย์
จีเอ็มพีมาตรฐานการรับรอง

ขนาดเล็กกลางใหญ่ใส่ถังถอก
ขวดคัพกรอกติดตัวทัวร์เที่ยวท่อง
สำนักงานร้านโรงโยงแต่งดอง
ตึกบ้านช่องห้องหับผับเบียร์บาร์

แกะกล่องฉีกปลีกส่งตรงด่วนจี๋
รถตะบึงถึงที่ไม่มีถ้า
โทรสั่งเพิ่มเติมต่อรอเวลา
ด้วยราคาคงมั่นเป็นกันเอง

แรกทุนน้อยด้อยสตังค์ยังชีวิต
งดเครดิตเห็นใจใช่บ้าเบ่ง
ลองลดแลกแจกฟรีสิ้นปีเฮง
กำไรเฉ่งเงินเหลือค่อยเชื่อกัน

ตักน้ำขาวสาวน้ำบ่อยอถวาย
บุญมากหลายตายสู่อยู่สวรรค์
ที่เรืองรองทองขลิบทิพย์สุบรรณ
ทรัพย์อนันต์บรรเจิดเกิดอีกที

รพีกาญจน์

อ่าน "ความต่างที่ดูไม่ออก" ของคุณลิตเติลเกิร์ล
อยากเขียนกลอนเกี่ยวกับน้ำบ้าง พอติดสัมผัสส่ง
เอาไปเอามา เอ้า จะทำน้ำใส่ขวดขาย เป็นไปได้ๆ

[รพีกาญจน์]

คนเงินเค็มเต็มถังตังค์เต็มถุง
เต็มกระบุงธนบัตรมัดเป็นฟ่อน
จัดวางหงายรายเรียงใต้เตียงนอน
เจาะรูซ่อนซุกมิดปิดกระดาน

บางส่วนงอกฟอกใสฝากในแบงก์
บางส่วนแจงแบ่งเตี่ยเมียนอกบ้าน
กินแย้มยิ้มอิ่มเริงรำนอนสำราญ
ลูกวิ่งพล่านหลานออคลอเอาใจ

เจ็บเพียงนิดบิดเบาเข้าโรงหมอ
แค่ตรวจรออาการล้านยอมให้
ปรกติมิพบพิษอันใด
บอกปลอดภัยนับหยิบทิปกำนัล

คนบ้านนาหาเช้าซื้อกินค่ำ
หน้าแดงดำแดดส่องต้องขยัน
มีอยู่กินดิ้นรนพ้นไปวัน
เจ็บป่วยพลันรันทดอดเยียวยา

เรื่องผ่าตัดตกแต่งแสนแพงนัก
คนไข้นอกยากพักนอนรักษา
จำพึ่งบุญสมุนไพรไหว้เทวา
รมถูทาเสกเป่าเว้าบานบน

ถ้าดีทำอะไรทำไปเถิด
ทำแล้วเกิดชีวิตประสิทธิ์ผล
รู้เลือกพบคบผีดีกว่าคน
ร้ายเล่ห์กลร้อยพันอันตราย

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

บอกตามตรงไม่อ้อมแอ้มจ้ารู้
เธอแอบดูกลอนฉันวันหลายหน
แถมยังคิดจู๊ฟจั๊ฟสัปดน
อายซุกซนชี้หน้าว่าเฮียเฮีย

นั่งอมยิ้มแก้มตุ่ยคุยอยู่ได้
ฤาเห็นคนสักใครไยทำเนี่ย
ดื่มกาแฟเที่ยงทักบ่ายพักเพลีย
สลับเชียร์ละครลุ้นบอลมัน

เจาะคอลัมน์วิจารณ์การเมืองบ้าง
จังหวะว่างวนเวียนเยี่ยมเยียนฉัน
ชมตลกครื้นเครงเพลงประชัน
ก่อนหลับฝันดึกสงัดสวัสดี

สงบสู่ภวังค์ยังพบภาพ
ซึ้งซึมซาบท่วงท่ามารศรี
ส่ายสะโพกโยกโยงเป็นวงรี
พ้องดีดสีตีเป่าเขย่าทรวง

ประชิดตัวยั่วยวนชวนสนุก
จับมือลุกพาร่างสู่กลางข่วง
ร่ายรำเพลินเหินหาวผ่านดาวดวง
สะดุ้งร่วงลงพิ้นตื่นไก่กา

บอกตามตรงไม่อ้อมค้อมจ้ารู้
เธอแอบดูกลอนฉันใช่ไหมหา
ส่องกระจกตกใจใบหูตา
ช่างคลับคล้ายคลับคลาหน้าฉันเอง

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

ขาวแดงดำต่ำสูงพุงผอมปลิ้น
จากด้าวดินถิ่นฐานน่านเนินไหน
แล้งราบลุ่มเลบนเขาคนไทย
อยู่อย่างไม่ย่ำยีเบียดบีฑา

ต่างทำมาหากินดิ้นรนสู้
หวังเชิดชูครอบครัวทั่วถ้วนหน้า
ตามเสรีชีวิตอิสรา
ซื้อขายค้าเช่นไรไม่คดโกง

บ้านเรือนเรียงเคียงกันปันพื้นที่
งานบุญมียืดอกยกโขยง
นับว่านเครือเหนือใต้ใยเชื่อมโยง
แต่งร่วมโรงชุมนุมสยุมพร

หลักท่องถือซื่อตรงคงขยัน
ดีใดดันต่อยอดผิดถอดถอน
ไม่สร้างภาพอาบสีแสงนีออน
เตร่ตะรอนโชว์ชุบฮั้วฮุบเงิน

แต่บางบรรพ์หันสร้างทางวิทิต
ไม่ยึดติดลาภรถยศสรรเสริญ
รั้งตำแหน่งแบ่งค่าล้าเจริญ
ทุกข์เผชิญแก้ไขใช้เที่ยงธรรม

สมาทานกรานกราบทาบบาทพระ
สัญญาจะปฏิบัติวัตรเพียรพร่ำ
ถือศีลท่องพุทธิบริกรรม
ทุกเช้าค่ำสุขสันต์นิรันดร

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

มือเกาะกิ่งทิ้งลอยตัวห้อยโหน
จับกระโจนแตะพื้นแตกตื่นเผ่น
สาวตีนไต่ไม่มองคล่องจัดเจน
เผลอพลาดเล่นพลัดตกอกขนปุย

-ดกหนาแ่นแทนเกราะกำบังเกี่ยว
กันหนามเหนี่ยวขีดข่วนหนังขาดขุย
ชั่วแค่พริบปริบตาตั้งล่าลุย
ตะกายกรุยกร้าวกร่างย่างเวียนวน

แยกเขี้ยว เกรี้ยวกราด ตวาดเรียก
เจี๊ยกเจี๊ยก จดจ้อง พองขน
ยิกยิก ริกลับ สัปดน
ก่งก้น ชูคอ ล่อลา

อิอิ ริลอบ ชอบสนุก
ลี้ลี้ ลุกลุก ซุกหน้า
หยิบหิน ดินโผน โยนฮา
เต๊ะท่า มือเท้า เกาคาง

แม้เป็นสัตว์หัดครู่เดียวรู้รัก
ลิงจักจักรักจริงจริงไม่ทิ้งขว้าง
นานร่วมเรียงเคียงอยู่นายนาง
หาจืดจางลมพรากจึงจากจร

เราลองเล่นเป็นลิงหญิงเอาไหม
ค้างคบไม้ไพรสณฑ์บนสิงขร
ลืมกลิ่นกรุงรุ่งเรืองเมืองอมร
คงสุโขสโมสรนอนนิทรา

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

ลับอย่างไรในอกนกยังรู้
อาจพรั่งพรูเล็ดออกซอกซอยฝา
บดเป็นจุณฝุ่นฝอยลอยลมพา
โผล่ขึ้นท่าโค้งคดผดจากดิน

ค่าสำรวจตรวจช่องไม่ต้องเสีย
ลอบคุ้ยเขี่ยรายงานทราบการสิ้น
ผลข้างเคียงเพียงพอต่อครั้งกิน
น้อยขาดวิ่นมากกองเกินต้องการ

ฉุกละหุกสุกแก่รีบเก็บเกี่ยว
ละแห้งเหี่ยวคาต้นเพราะพ่นสาร
รับร้อนผ่าวหนาวสั่นน้ำกันดาร
หล่นเกลื่อนลานธุลีแมงหวี่ตอม

เช่นศพซากลากถู่สู่ป่าช้า
พระสังฆาการุญบังสุกุลห้อม
ตัดราคาว่าเท่าไรให้ยินยอม
ล้งรายล้อมริมทางไม่ต่างกัน

ช่วยปอยใหญ่ไหว้เจ้าเข้าพรรษา
ตกแต่งดาฮาครืนชื่นสุขสันต์
สบโอกาสสารทตรุษหยุดติดพัน
เปิดอีกวันกรองคัดตัดจำนวน

ลำไยเบอร์จัมโบ้โชว์ตะกร้า
รองลงมารูดร่วงกองข่วงสวน
รับเงินจ่ายค่าจ้างร่างเซซวน
เหลือร้อยถ้วนมือกำน้ำตานอง

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

เมื่อนังเล็กเด็กดีขี้มูกโป่ง
สวมกระโปรงสั้นจู๋รู้เป็นสาว
ลิปทาปากลากคิ้วนิ้วเล็บยาว
นวดหน้าขาวยองใยใช้ครีมพอนด์

วันวันมีมอไซค์จอดใกล้รั้ว
หนุ่มมามั่วปี๊บปี๊บจีบออดอ้อน
โทรตู๊ดตู๊ดพูดเกี้ยวกล่อมยามนอน
จนอกอ่อนเลือกไผใครใครดี

หนึ่งยอดชายอ้ายเสาแสนเจ้าเล่ห์
ชอบลิเกเฮฮาแจ่มราศี
หล่อระเบิดเถิดเทิงออกทีวี
เรื่องต่อยตีหนีรวดเคยปวดทรวง

สองยอดร้ายอ้ายดำหุ่นล่ำอ้วน
ชอบก่อกวนระรานงานปอยหลวง
คอยป้องเหตุเภทภัยได้ทั้งปวง
หนูเดินควงคนไกลหมาไม่แล

สามยอดขายอ้ายทาผู้กล้าหาญ
ชอบปลูกบ้านแปงเมืองเรืองกระแส
ไม่ชอบมาพาเมารีบเป่าแน
แอ่อี๊แอชายหญิงไม่ทิ้งกัน

จะเลือกโหวตโปรดใครใจน้องหล้า
ขึ้นมอห้ากินบวบร่างอวบอั๋น
หนักฤดีฉี่ฉี่คลี่จาบัลย์
คลายหนาวสั่นวันนี้ตีทะเบียน

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

ปุยเรียบขาวยาวดำน้ำตาลสั้น
เขาขานกันถ้วนว่าสัตว์หน้าขน
เล็กน่ารักมักสนุกเล่นซุกซน
กลัวถอยร่นเห็นเงาเห่าเสียงดัง

พันธุ์พื้นเมืองเรื่องอยู่เลี้ยงดูง่าย
นอนกับดินกินกับทรายไม่ต้องขัง
ขดบันไดใต้ถุนหนุนกล่องลัง
วันละครั้งน้ำเปล่าข้าวปั้นพอ

ส่วนพันธุ์ทางพันธุ์แท้พันธุ์ต่างเทศ
ผอมหยั่งเปรตอ้วนฉุดุหน้ากล้อ
กินเนื้อหนังปังปอนด์นอนนวมทอ
เข้าโรงหมอจ่ายควักฉีดวัคซีน

อาบน้ำยาค่าแพงหวีแปรงปัด
อุ้มเข้าวัดไหว้สาสมาทานศีล
สวมแนบเนื้อเสื้อบางกางเกงยีนส์
เลี้ยงโต๊ะจีนคนคำมันคำโต

วิ่งบนตึกคึกคะนองจ้องลงล่าง
ทำท่าทางเฉยนิ่งหยิ่งยโส
กระดิกหูหางงอคอผูกโบ
ฉันเซโซขาถ่างเดินห่างไป

แม่หมาเกิดกี่มื้อคือลูกหมา
คนนำพาเลี้ยงผิดติดนิสัย
เปลี่ยนเคยอยู่เคยกินสิ้นวินัย
ตามวิสัยธรรมชาติเคยวาดวาง

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

ใต้ฟากฟ้าห่าฝนฉันทนหนาว
กี่ขวบคราวมั่นคงดำรงฝัน
เคยคล้องแขนแทนคำโยงสัมพันธ์
จับพู่กันวาดวิวทิวทัศน์งาม

หลายครั้งคราพายุบุกระหน่ำ
เราเต้นรำขอพรวอนองค์สาม
เมฆเอื่อยอืดมืดมนก่นคำราม
ยิ้มวาววามแก่กันไร้พรั่นพรึง

ยามราหูจู่โจมฉุดโฉมห่าง
ความอ้างว้างนานเดือนเยี่ยมเยือนถึง
บันทึกร่างกลางใจไว้ตราตรึง
เฝ้าคะนึงห่วงหาโอดอาลัย

หันซ้ายขวาหน้าเฉียงเอียงสองหู
ยินเสียงกู่ทอดยาวเกรียวกราวไหม
ขลุ่ยโหยหวนครวญคร่ำพร่ำพิไร
แว่วแต่ไกลปี่ฆ้องกลองบรรเลง

ระคนค่อยลอยลมประสมสาน
กลับสู่ลานเถิดหนาฟ้าเปิดเปล่ง
เริงคะนองร้องรำเพลินทำเพลง
ร่วมครื้นเครงเช้าพลันยันค่ำคืน

หยิบพู่กันกลมนุ่มจุ่มจานสี
วาดนทีมีตลิ่งปิงขมขื่น
หากแสงใหม่ไร้เงาเปล่าขวัญยืน
คงสะอื้นโศกศัลย์ตราบวันตาย

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

ดวงอาทิตย์ติดไหนไม่เห็นออก
ปุยม่านหมอกครอบคลุมราบลุ่มสูง
กระจอกจับขยับขนบนยางยูง
เปิดคอกฝูงวัวใหญ่น้อยไปนา

เมฆเคลื่อนคล้อยลอยต่ำทำท่าตก
มืดดำปกห่อห้อมทุกหย่อมหญ้า
ลมสะบัดพัดพายถึงชายคา
ฝนสาดซ่าหนาเม็ดทั่วเขตคาม

เอนอิงนั่งหน้าบ้านร้านขายของ
ส่ายตามองผู้คนเคยล้นหลาม
ไร้รถเรือลากแพแตรปามปาม
หมาเดินข้ามวิ่งไล่ก็ไม่มี

ตั้งเช้าสายบ่ายเย็นเป็นอะหยัง
สงสัยจังคิดได้บอกให้ถี
เกรงกลัวนักยักษาหลอกราวี
ข่าวนาคีข้ามชาติพิฆาตแค้น

หรือเข้าวัดหัดสวดรวดร้อยจบ
เข้าสวนหลบเจ้าหนี้บี้เงินแสน
ล้อมรินเหล้าเมายาฮาแตกแตน
โกหกแฟนกำแผงแทงบิงโก

ดวงอาทิตย์ติดไหนไม่เห็นออก
สุมตามตรอกซอกซอยดังเสียงโห่
มันสะใจไทยเฮี้ยนเฆี่ยนอินโด
เจอปีโป้สองเม็ดเด๊ดคาดิน

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

ขึ้นถนนวนซ้ายป่ายขวาแล่น
มองผ่านแว่นคันหน้าช้าคันหลัง
บราวน์แบล็คบลูไซด์แปลกใจจัง
ข้างตัวถัง"คันนี้รถสีแดง"

ไปงานบุญบำเพ็ญกุศลศพ
พระสวดจบคลี่กางเพื่อนวางแผง
ยืนล้อมรอบครอบเขย่าเอ้าเชิญแทง
ป้ายกำแพง"ห้ามเล่นการพนัน"

ออกกำหนดกฎหมายจำหน่ายซื้อ
ให้ร่วมมือสำรวจเข้มกวดขัน
ห้ามเบียร์เหล้าเช้าเที่ยงเพียงช่วงวัน
เห็นเสพย์สันต์เต็มโต๊ะโจ๊ะเฮฮา

เพิ่มสลากกินแบ่งตามแรงซื้อ
แก้แย่งยื้อขจัดเองคาดเจ๋งกว่า
ต้องแปดสิบต่อใบตรงราคา
เกลื่อนพาราใบร้อยเย็บรวมชุด

ภาพในจอทรหดรถบรรทุก
ยอดสมบุกสมบันดั้นถึงจุด
ขนครัวปลูกลูกจ้างต่างมังคุด
เรียกให้หยุดปรับขังนั่งตบยุง

มีอะไรในโลกนี้ที่ว่าแน่
บอกของแท้น้ำปลาติดตรากุ้ง
พี่อายุยังน้อยหนอยเรียกลุง
แปะลงพุงเฉียดร้อยหนอยเรียกเฮีย

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

กินอยู่ไปใดดีหนอชีวิต
ภัยสิ่งพิษกระจายรายรอบด้าน
ไร้เวลาฟ้าฮ่ามยามวิกาล
ในนอกบ้านยานยนต์แล่นบนทาง

มันหยิบยื่นปืนยิงฉกชิงทรัพย์
มีดฟันยับรัวหมัดหากขัดขวาง
รักหน่ายหนีผีนำฆ่าอำพราง
รุมโทรมร่างสลบกลบดงดอย

ขับแซงซ้ายป่ายขวาฝ่าแดงเหลือง
แน่นมุมเมืองติดหนึบคืบไม่ถอย
ดังสะเด่าเข้าออกวิ่งซอกซอย
เห็นทุกบ่อยชนโครมจมเลือดกอง

อีกอาหารการกินสู่ลิ้นปาก
เนื้อสัตว์ซากหมากหมักพืชผักผอง
ต้มรากต้นผลแก่สดแช่ดอง
สุ่มทดลองมากอย่างสารค้างมี

น้ำประปาน่าใสส่องไฟขุ่น
ร้อนกลิ่นกรุ่นอัดลมผสมสี
จากบาดาลธารคลองกรองวิธี
คิดว่าดีกร่อยเกลือปูนเจือปน

น้ำกินอยู่รู้ปลีกหลบหลีกได้
สูดฝุ่นไอไฟติดควันพิษพ่น
สะสมร่างพ่างร้านบ้านตำบล
ยากยิ่งคนพ้นวันอันตราย

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

ฉันจะมาหาเธอเนอที่รัก
มัวเก็บผักดอกแคแถจนสาย
ท่ามกลางแดดแผดจ้าร้อนตาลาย
ชุ่มโชกกายชายเสื้อเช็ดเหงื่อนอง

แยงไม้ยาวสาวคอยสอยผักหวาน
เลาะดินดานเลียบตลิ่งดิ่งลงหนอง
แซะช้อนเตาเอาผำล้างน้ำกรอง
ยัดปากข้องแมงดาปูปลาปน

แหย่มดแดงแจงไล่เหลือไข่นุ้ย
วางถุงปุ๋ยปุ๊บปั๊บวิ่งจับอ้น
บ่วงคล้องเกี่ยวกิ้งก่าสาละวน
ไฟรมลนเตรียมตวงผึ้งรวงรัง

แวะดูวัวตัวปลอดจะคลอดลูก
เพื่อนจับผูกคันโพงเชือกโยงดั้ง
ท้องหัวสาวคราวแรกเจ็บแปลกจัง
เกรงถอยหลังย่ำถูกลูกม้วยมรณ์

ตะวันลอยอ้อยอิ่งจวนชิงพลบ
จึงต้องจบวิถีเช่นนี้ก่อน
ขอฝากคำอำลาป่าดงดอน
เยี่ยมเยียนย้อนพบกันอีกวันพรุ่ง

ฉันกลับมาหาเธอแล้วที่รัก
เร็วรีบตักข้าวสารอาหารหุง
อิ่มอาบท่าหน้าแชล่มแก้มหอมปรุง
มืดมุดมุ้งจู๊ฟจั๊ฟหลับสบาย

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

ล้วนเหตุหักชักนำทำชีวิต
ผลเบี้ยวบิดผิดหลังให้สังหร
โลดแล่นบนหนทางอย่างละคร
โค้งโคจรร่อนลาหลากอารมณ์

สิงลงร่างกางกดบทกำกับ
คอยรองรับจำเพาะชอบเหมาะสม
สู่ห้วงเหวเลวร้ายท้าทายยม
ยากขัดขมขืนขานขับหวานวา

เน้นสนุกคลุกเคล้าเร้ารื่นหวัว
แลบลิ้นรัวยิงฟันสุขหรรษา
ปรับโทนทุ้มนุ่มนวลชวนเคลิ้มคา
เสียงเผยผ่าเปรี้ยงปร้างกลางชุมนุม

สัปหงกอกเดาะเพราะรักลับ
จวนเจียนดับสาหัสพิษกลัดกลุ้ม
สลดฉาวคาวข้นปล้นชุกชุม
รวบรวมรุมเข่นฆ่าไร้ปราณี

อหังการ์หน้าบานล้านเล่ห์ร้าย
รำฟ้อนฟายถวายองค์ทรงเจ้าผี
รู้เย็นย้อนร้อนลนปนชั่วดี
ครึ่งร้อยปีที่พบประสบการณ์

ใครกันหนอกำหนดบทชีวิต
หรือลิขิตโดยพรหมผสมสาน
เพียงถักทำนำพยางค์วางบนลาน
เพื่อนวิจารณ์มันบ้าข้าก็ยอม

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

เพราะจำเป็นเข็นออกนอกบ้านแล่น
สภาพแสนผุพังตัวถังสั่น
พบรอยยุบบุบพองถองทั้งคัน
สีเดิมมันรอบข้างด่างหมดเลื่อม

กันชนหน้าอ้าหลังกรังสนิม
ประตูยิ้มปริบานดานล็อคเสื่อม
ไฟเลี้ยวห้อยย้อยรัดมัดจนเอือม
พับกระเพื่อมเงยแง้มแก้มกระโปรง

เสียบกุญแจแช่ติดบิดสตาร์ท
เสียงหายขาดแฉะแฉะแบะตัวโก่ง
เพื่อนร่วมด้วยช่วยกันดันโคลงโคลง
พ่นโขมงควันดำดังคำราม

คือของดีที่พึ่งหนึ่งเดียวนะ
มีธุระไกลใกล้ต้องไต่ถาม
ลงทางเลี่ยงหลบผ่านด่านป้อมยาม
แทนหาบหามต่างน้ำปุ๋ยลำไย

ถึงจะเก่าเจ้าอยู่คู่เคียงข้า
ล่วงชราแตกเหงื่อเมื่อเจ็บไข้
เข้าโรงหมอรอส่งตรงบันได
นานเท่าไรเรื่อยมาสารพัด

เปรียบคนแก่แย่กว่ารถราเก่า
ปวดแข้งเข่าจับถือมือแขนขัด
ช่วงสุดท้ายหมายเพียรอ่านเขียนคัด
ก่อนนอนวัดสวดค่ำไร้อำลา

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

พี่และน้องร้องไห้กายใจสั่น
พ่อแม่ดันหลังให้ไปกับเขา
อยู่ที่นี่มีแต่อดตายเรา
เหลือหม้อเปล่าก้นดำน้ำตาริน

พี่ลงเรือมากับลุงแซ่อึ้ง
น้องคนหนึ่งมากับลุงแซ่ฉิ่น
เป็นพ่อค้าทำมาขายหากิน
ณ แดนดินวิเศษประเทศไทย

พี่ปีวอกอายุลุสิบสอง
ส่วนตัวน้องเพิ่งครบสิบปีไก่
ต่างคนต่างแยกย้ายหายตัวไป
ล่วงเลยวัยชราหาพบพาน

ได้อยู่ดีกินดีมีครัวปลูก
มีเมียลูกชายหญิงวิ่งเต็มบ้าน
เป็นพ่อค้าเป็นครูรู้การงาน
มีหลานหลานสิบคนยลเรียงราย

ฉันยังจำคำของพ่อเคยสอน
รักเมืองนอนคู่จิตมิตรสหาย
อย่ามัวเพลินเดินชอบของรอบกาย
มักสบายกินเล่นเย็นอยู่โยง

พึงตระหนักรักชาติศาสน์กษัตริย์
จงซื่อสัตย์คิดร้ายแช่งตายโหง
อย่างอนหง่อทรยศโป้ปดโกง
ร่วมจรรโลงสิ่งงามความเป็นไทย

พ่อไม่สอนฉันเลย ฉันพูดจีนไม่เป็น พ่อย้ำเสมอว่า
เป็นคนไทยต้อง รักเมืองไทย พูดภาษาไทย และรักในหลวง

ทวี แซ่อึ้ง

[รพีกาญจน์]

เลิกทะเลาะเบาะแว้งแย่งสมบัติ
พี่น้องถัดออกมาฤาฆ่าได้
ที่ดินเดินเงินทองของบาดใจ
เศษสลึงครึ่งใบไม่ยอมกัน

มรดกตกทอดถึงลูกหลาน
ไร่นาบ้านขนัดรวมจัดสรร
ประเมินทรัพย์นับกองต้องแบ่งปัน
หยุดอ้างโน่นอ้างนั่นไหนสัญญา

ช้อนชามใบไหนึ่งลังซึ้งหม้อ
เตาแก๊สก่อตะแกรงแคงตะกร้า
เครื่องสูบน้ำซัมเมอร์สเปิดพ่นยา
ปี๊บปลาร้าเขียงครกแล้วตกลง

ส่วนนกหนูหมูหมาปลาเป็ดไก่
อ้างสิทธื์ได้ไม่ห้ามตามประสงค์
ยัดกล่องถังบังคับจับใส่กรง
วัวนำส่งคืนเจ้าเช่าใช้งาน

โรงศาลเสาเก้าอี้มีพนัก
แกะสลักวิจิตรพิษฐาน
ประทับสิงสถิตจิตวิญญาณ
หากต้องการพานขอยออัญเชิญ

สำมะหาอะไรใครคนอื่น
เขาหยิบยื่นของฟรีดีผิวเผิน
แจกข้าวปลาอาหารเจือจานเงิน
หวังร่วมเดินฟันฝ่าชะตากรรม

ครั้งทำหน้าที่อนุญาโตตุลาการ
ไกล่เกลี่ยกรณีพิพาทแบ่งสมบัติ

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

แหงนเบื้องบนฝนซารีบคว้าจอบ
หายใจหอบขาดห้วงมิล่วงหนี
วอนอันเตเทวาเคยปรานี
กลับถัดถี่ตกจนท่วมท้นไป

ท่วมผาหินดินดงเอ่อลงลุ่ม
ท่วมพืชพุ่มพืชผลพืชต้นใหญ่
ท่วมสวนครัวมะม่วงแลลำไย
ท่วมเนินไร่ไร้แหล่งเลี้ยงวัวควาย

ล้นถนนหนทางแท่งกางกั้ง
ล้นพนังรางรูคูเหมืองฝาย
ล้นลำคลองหนองสระอ่างกระจาย
ล้นฝั่งสายย้ายแยกกระแทกพัง

ไหลเชี่ยวกรากหลากรวมท่วมนอนนิ่ง
เพียบตลิ่งนาสวนมวลน้ำขัง
รอระบายลงเลว้าเหว่จัง
เกือบเดือนยังหญ้าเน่าปริ่มเท่าเดิม

เพื่อนโชคดีที่สูงแค่พุ่งผ่าน
เซาะริมธารออกแรงแต่งป้องเสริม
ปล่อยในออกนอกคันกั้นเข้าเติม
วันนี้เริ่มแสงรางสว่างตา

ละจากจอบยอบพักเพียงสักครู่
ลมพัดซู่ต้องตนขนลุกซ่า
เมฆตั้งเค้าเงาดำลอยคล่ำคลา
ตายละวามันมาหาอีกแล้ว

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

เพราะสดับจับจำดำกะด่าง
จิตเคลื่อนคลางควันเปลวคลื่นเหลวไหล
หาเหตุเคืองเปลืองตัวชั่วช่างใคร
นำมาใส่ใจเราแล้วเศร้าตาม

อันเรื่องดีมีแน่แต่น้อยนิด
เกาะสถิตติดขอบบ่ชอบพล่าม
ผิเผยเปิดเชิดชูดูวาววาม
เลยคืนข้ามสามคาบสาปสูญรอย

แช่นานเนาเก่าไปใหม่พานพบ
แรงกระทบจบความงามถดถอย
ทิ้งพันธะประเสริฐล้ำเลิศพลอย
เค็มจางกร่อยปล่อยปลงเปล่าหลงลืม

ครั้นรื้อฟื้นยืนย้อนโถมค่อนแคะ
นวลกระแนะกระแหนแหมไม่ปลื้ม
บ้างกระโจนโหนดิบคว้าหยิบยืม
แสร้งดูดดื่มดำเนินเพลินยลยิน

เพียงฉวยภาพฉาบฉายระบายสี
รอวันที่วาดหวังดังถวิล
ลอยละอองผ่องฟ้าเอี่ยมธานิน
รวมเช็คบิลเบิกทวนสำนวนแค้น

ขืนขยับจับดำจำฉาวด่าง
จิตตกค้างกลางกาปาเป้าแด่น
อ้างอาฆาตมาดร้ายหมายทดแทน
ชีพโลดแล่นลงเหวลนเปลวเพลิง

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

หมอบอกญาติทำใจว่าไม่รอด
เร็วช้าถอดลมปราณกาลแตกดับ
มะเร็งร้ายลุกลามรวดกเร็วรับ
สู่ปอดตับไส้สุดล้วนจุดตาย

สลับดีแย่ลงทรงคั่นบ้าง
ร้องงครวญครางพลางเพิ่มยาเติมสาย
เกรงอาการฉับพลันอันตราย
ด้วยโรคร้ายเข้าตุงพุ่งพล่านกรู

กินข้าวนิดติดคอรอสะอึก
กลืนลงลึกสำรอกออกดังหู
ลมจุกแน่นแล่นตึงถึงสองรู
นิ่งสักครู่เยี่ยวสาดขี้ราดเตียง

คลื่นสับสนอลหม่านพานทรุดหนัก
กลับคืนพักบ้านพบสงบเสียง
พี่น้องล้อมห้อมกายหน้ารายเรียง
บ้างยืนเคียงนั่งลุกปลอบปลุกใจ

เฝ้าเอออวยช่วยหามตามประสา
คนบ้านนอกขอกอัชฌาสัย
รักร่วมแรงแบ่งปันกินกันไป
ยามป่วยไข้สางสิงยากทิ้งกัน

ช่วงชีวิตนิดหนึ่งถึงสุดท้าย
เห็นแสงฉายปลายโพรงโค้งสวรรค์
อยู่แช่ซมจมเปลวเหลวช่างมัน
พรุ่งด้นดั้นรถราสู่ปราจีน

รพีกาญจน์