*****..................."ปลายฝน...ต้นหนาว"...................*****

[♡♡<Fairy>♡♡]

ผ่านปลายฝน  สู่ต้นหนาว  คราวอ้างว้าง
กับเส้นทาง..  ...ร้างไร้...  ใครแลเหลียว
ทนก้าวเดิน    เผชิญอยู่    เพียงผู้เดียว
กับเศษเสี้ยว  ของวันวาน  ที่ผ่านมา....

เดินฝ่าฝน      ทนฝ่าฝัน    อันไกลห่าง
บนหนทาง     ว่างเปล่า    เฝ้าแลหา..
หวังเพียงใคร  พานพบ     ยอมสบตา
ร่วมฟันฝ่า      เส้นทางฝัน วันเดียวดาย

กับปลายทาง  ที่ห่างไกล  ใจอ่อนล้า...
ใครจะมา...    เดินเคียงคู่   สู่จุดหมาย
เดินเคียงข้าง  ไม่ห่างใจ    ไม่ห่างกาย
ไม่ทำร้าย...   .."หัวใจ"..    ให้ร้าวราน

ผ่านปลายฝน  สู่ต้นหนาว   คราวเจ็บปวด
ยามร้าวรวด..   ..ปวดใจ     ใครสงสาร
เพียงลำพัง     พลั้งพลาด   ประมาทการ
เลยพบพาน    ความเหน็บหนาว จนเศร้าทรวง         

[♡♡<Fairy>♡♡]

ผ่าน"ลมฝน"   ปน"ลมหนาว"  คราวโดดเดี่ยว
เดินคนเดียว    บนทางเหงา    กับเงาฝัน.....
เส้นทางนี้       มีเพียงเรา       ใต้เงาจันทร์
ผ่านคืนวัน       ผันไป           ใจด้านชา...

จากวันเจ็บ    เก็บวันจาก    พร้อม "ซากรัก"
ที่พังหัก...    ทับถมใจ      ไม่แลหา....
จบวันเจ็บ     เก็บวันจบ     อย่าพบพา
ปาดน้ำตา    แล้วเงยหน้า  มองฟ้าไกล...

[>_อนัตตา_<]

    ถึงเวลา  หมดฝน  เข้าต้นหนาว   
ความปวดร้าว  ทิ้งไป  ไม่คิดหวน
อดีตกาล  ก้าวผ่าน  อย่าเรรวน 
คิดทบทวน  รักษ์ใจ  ให้แข็งแรง.....

[♡♡<Fairy>♡♡]

....การเดินทาง   แรมรอน      ตอนใจเจ็บ
ช่างหนาวเหน็บ  เก็บความช้ำ  จำทนไหว
ยามฝนพรำ....   กระหน่ำซ้ำ    ย่ำหัวใจ
น้ำตาไหล        พร้อมสายฝน  จนเปียกปอน

....ฝนกระหน่ำ   ซ้ำเติมใจ      ที่บาดเจ็บ
ได้แต่เก็บ         ความชอกช้ำ  ไว้พร่ำสอน
เตือนหัวใจ       หยุดอาลัย     หยุดอาวรณ์
ลืมทุกตอน       ของละคร      สะท้อนใจ...

....จากปลายฝน  จนต้นหนาว  ยังร้าวรวด
ยิ่งเจ็บปวด         เกินยื้อยุด     ฉุดใจไหว
ความทรงจำ       ย้ำย่ำยี..       ขยี้ใจ....
น้ำตาไหล         ไม่อาจกลั้น   วันอ่อนแอ

....ยิ่งเปียกปอน  ตอนลมฝน  ปนหนาวผ่าน
ยังร้าวราน         ยิ่งพาลซ้ำ   ตอกย้ำแผล
รักใจร้าย          ทำร้ายใจ     ให้อ่อนแอ
ยังย่ำแย่           แม้คืนวัน     ผันผ่านไป...

    

[Cupid]

บรรจงเรียง ถักถ้อย ร้อยอักษร
เป็นคำกลอน ส่งท้าย ปลายวสันต์
ฤดูเปลี่ยน เริ่มก้าว เข้าเหมันต์
ความแปรผัน คงมั่น นิรันดร์ไป

เปรียบชีวิต เกิดมา ในหล้าโลก
มีสุขโศก โชคดี มีหวั่นไหว
มีเย็นร้อน อ่อนแข็ง ระแวงไว
กำหนดใจ ให้หนักแน่น ดังแผ่นดิน...  





 

[♡♡<Fairy>♡♡]

....ยังคงมี    ที่หัวใจ        หวั่นไหวบ้าง
ยามอ้างว้าง  ห่างความฝัน วันที่หมาย
ยังคงมี        ที่น้ำตา        ยังพร่าพราย
ยามใจหาย   กับสายฝน    ที่หล่นพรำ...

....ยังคงมี    ที่ไหวหวั่น    วันเริ่มหนาว
ยามถึงคราว  พ้นปลายฝน  ปนชุ่มฉ่ำ...
ยังคงมี        ใจที่ร้าว...     คราวเจ็บจำ
ยามชอกช้ำ   กับค่ำคืน      สะอื้นทรวง

[kruFleurs]

เข้ามาอ่านกลอน...เอย..   อิ อิ

[♡♡<Fairy>♡♡]

เข้ามาอ่านกลอน...เอย..   อิ อิ

 ...ไม่ลองแต่งดูซักบทเหรอคะ...เอยยยย...อิอิ...

[♡♡<Fairy>♡♡]

     ได้เวลา    ไร้หัวใจ    ในที่สุด...
คงต้องหยุด    ความรัก   หนักสมอง
ก็ในเมื่อ...      รักไร้ค่า    อย่าได้มอง
เราจะต้อง      ท่องจำ     ย้ำเตือนตน

    ปล่อยความรัก เป็นเพียงลม ที่พรมผ่าน
ทรมาน..       นานก็หาย  พร้อมสายฝน
อย่าให้รัก      มาทำร้าย   ทำลายตน...
พ้นปลายฝน  สู่ต้นหนาว  คลายร้าวราน

     ปล่อยหัวใจ ให้ลอยลับ  ไปกับรัก
จงแน่นหนัก...   พักวาง      อย่างห้าวหาญ
จงมั่นคง....      อย่าหลงใหล ในวันวาน 
ทรมาน....       มาแค่ไหน   ขอให้จำ..!!!

[thirasak]

 ...ยิ่งอ่าน ยิ่งเศร้าจังครับ