รุ่นพี่ มีมาก หากคิด
แตะนิด ต้องหน่อย พลอยทู่
แอ่นอก แอ่นก้น ฝนดู
จักรู้ ทู่แหลม ปานใด
บางคน แบกขวาน เล่มเขื่อง
เข้าเมือง นรก หมกใหม้
หวังฟัน หวังเฉาะ บรรลัย
หวังให้ หนามงิ้ว กิ่วพลัน
อุตส่าห์ สั่งลูก บอกหลาน
เวลา ถึงกาล อาสัญ
มีดขวาน โดยด่วน ไส่พลัน
โลงนั้น ต้องมี ที่จอง
ครั้นพอ ถึงเมือง นรก
เลือดตก ยางออก หม่นหมอง
ท่านยม นำขวาน ทดลอง
สับต้อง กายา น่ากลัว
ทั้งมีด ทั้งมุย ฉุยแฉก
สับแหลก ปวดร้าว เท้าหัว
ป่นเนื้อ เถือหนัง สั่งรัว
เนื้อตัว หมดสิ้น ชิ้นดี
ต้องรีบ เข้าฝัน หลานลูก
แก้ผูก ขวานมีด บัดสี
ทิ้งไป ให้ไกล กายี
พ่อนี้ ไม่ไหว ได้ตรม
แต่นั้น ตาจันทร์ พลันชื่น
แม้ยืน ปลายงิ้ว ยอดขม
ปวดร้าว ทุกคราว ระบบ
พอข่ม กว่าขวานมีด กรีดฟัน
นิทาน เรื่องนี้ สอนว่า
เวลา ไส่บาตร ยกขัน
เมียน้อย เมียหลวง ห่วงกัน
แม่มัน ไส่บาตร รีบมา