เอามาเปาะกั๋นไว้ตี้เดวครับ จะได้อ่านง่าย นะมามิ รัตตะนัตตะยัง สาสะนะสุภาษิตัง ปะวักขามิ สัพพะอันตะราโย วินาสันตุ
สาธโว ดูราโสตุชะนะสะปุริสะทังหลาย จุ่งจักฟังสุภาษิตคำสอนอันนี้
ด้วยครบยำแลจำใส่ใจไว้ด้วยดีแท้เทิ๊อะ ด้วยมีแท้แล กริยาอันเราจักได้เกิดมาเป็นคน
นี้ ค่เป็นอันยากนัก ได้เกิดเป็นคนแล้ว แลจักได้เป็นคนหูดีตาดี มีองคล้วนถ้วนอันงาม
ก็เป็นอันยากนัก ได้เป็นคนหูดีตาดี มีองคล้วนถ้วนอันงามแล้ว แลจักหื้อมีอายุยืนยาวก็เป็นอันยากนัก
มีอายุยืนยาวแล้ว แลจักได้พบกับกัลญาณมิตร ผู้มีปรยา รู้ช่างสั่งช่างสอน
ก็เป็นอันยากนัก ได้พบกับกัลญาณมิตร ผู้มีปรยาแล้ว แลจักหื้อบังเกิดใจศรัทธาปฏิบัติตามคำ
สอน ก็เป็นอันยากนักแท้แล ในกาละบัดนี้ เราทังหลาย ได้เกิดมาเป็นคนหูดีตาดี มีอายุก็ยืนนาน
พอประหมานปานนี้แล้ว แลได้พบแก้วทังสาม อันผ้งคลี่บานงาม กับทังกัลญาณมิตรผู้มี ปรยาสัน
นี้ก็หากเป็นโชคลาภนาบุญของเราอย่างยิ่ง แลประเสิฐ เป็นเหตุหื้อเราได้หอมหยับ พ่ำเพ็งบารมี
อันผ่านแผ้ว เป็นที่บัวรมวรแล้ว แก่ความปารถนาของเรา
เหตุนั้นเราทังหลายญิงชายบ่ควรอยู่ดายและ ผะมาท อย่าได้หลงด้วยอำนาจแห่งตัณหา ควรบังเกิดใจ๋ศรัทธา
แล้วรีบขงขวายกระทำบุญ เพื่อปลูกฝังความดีไว้กับต๋น อย่าหื้อชีวิตของเราล่วงไปเสียเปล่า
เรามีหูต๋าตี๋นมือไว้ หื้อได้รีบกระทำบุญ คนละเล็กละน้อยต๋ามสติก๋ำลัง
เพื่อหื้อเป็นปัจจั๋ยก๊ำจูหื้อต๋นได้รอดเวียงแก้วยอดเนรพาน ในอนาคตกาลอันจักมาภายหน้านั้นเต๊อะ
ทานกถา
บัดนี้จักจ๋าด้วยอันหื้อทาน และก๋ารที่ผู้หื้อทานควรรู้ควรเข้าใจ๋ในเบื้องต้น
เพื่อเป๋นนิสัยแก่โสตุชนะญิงชายตังหลายฝูงสอนง่าย อันมักใคร่แจ้งใสในกองบุญนั้นก่อนและ
1. เมื่อเราจักหื้อทานนั้น ควรจำระจิตใจเจตนาหื้อบัวริสุทธิ์ อย่าหื้อมีใจขุ่นด้วยโลภมัจเฉรธัมม์แลความเคียด
อันหนึ่งค็หื้อชำระยังของทาน หื้อบัวริสุทธิ์หมดใส เถิงกาละเมือหื้อทาน ค็ควรครบยำเซิ่งเจ้าตนรับทาน แลของทานแห่งตนแท้
เพิงเจาะใส่หัวด้วยจิตใจอ่อนน้อม แลปิติยินดี หื้อตั้งใจปราถนาหาสุขภายหน้าว่า สุทินนัง วะตะเมทานัง นิพพานะปัจจะโย โหตุ
เม นิจจัง ดั่งนี้ อันนึ่งเล่าเมื่อเราใด้หื้อทานแล้ว แม่นว่าเมินนานเท่าใดค็ดี ค็หื้อมีปิติยินดีอยู่ทุกเมื่อ อย่าได้เบื่อหน่ายแลกิ๋นแหนงใจ
สักกัน ควรร่ำเพิงว่า ทานัง เม ปริสุทธัง แล มุตตจาโค ดั่งนี้ไว้ไจ้ๆเทิ๊อะ....
2. เมื่อเราจักไหว้พระนบธัมม์นั้น ควรไหว้หื้อถูกองคที่ติดที่เท้า 5 แห่ง คือว่าหัวเข่าทัง 2 แขนศอกพร้อมด้วยมือทัง 2 หน้าผากนึ่ง
หื้อแทบติดอาสนาดีแท้ อย่าช้าเช่น อย่ารีบเช่น อย่าเหลียวไปซ้ายไปขวา หื้ออว่ายหน้าไปหาทางพระแท้ๆจิ่งจักแม่นชอบแล
3. เมื่อเราจักเกนยังของต่างๆนั้น หื้อเข้าไปใกล้ๆ หื้อได้หัตถบาทศอกคืบ ยกหื้อสูงกว่าคืบขึ้นบน
หื้อน้อมต๋นลงด้วยคบยำแล้วค่อยเกน เมื่อเกนแล้วก่หื้อสวะมือออกจากของที่เราเกนนั้นเสียก่อนผู้รับ
จิ่งจักแม่นชอบแล
4. ก๋ารไปวัดไปวา และก๋ารกระทำบุญกระทำตาน อย่าได้เข้าใจ๋ว่าเป๋นก๋ารเล็กน้อยสักอัน
เพราะว่าบาทย่างตี๋นแห่งคนผู้เตียวไปวัดก่ดี ชั่วหายใจ๋เข้าออกแห่งคนไปกระทำบุญก่ดี
ไผคนใดจักมาอ่านนับได้ ส่วนว่าอานิสงส์เปิงรู้ว่ามีมากนักสันเดียวกัน เหตุนั้นเราบ่ควรคร้านแล....
5. ข้าวของสมบัติและแก้วลูกดีวิเศษ เป๋นต้นว่าแก้วมณีโชติอันมีในโลกนี้ทังมวล จักเสมอดั่งแก้วทัง ๓ คือว่าพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ นี้เป๋นอันหาบ่ได้สักอันและ..
๖. แก้วทัง ๓ เป๋นของประเสริฐและหาได้ยาก เราเกิดมาร้อยชาติพันชาติก่บ่ห่อนได้พบสักชาติก่มี
เหตุน้ันเราได้พบแล้วยังแก้วเจ้าทัง ๓ สันนี้ ก่หากเป๋นโชคลาภนาบุญอันยิ่งของเรา
ควรเรานบน้อมไหว้สาสักการะไปชุวันค่ำเช้า ควรถือเอาแก้วทัง ๓ เป๋นที่จั้งที่เพิ่ง
ควรละเสียรีบ ในที่สุดแม่นว่าเจ็บเป๋นและต๋ายสันใดก็ดี ก่อย่าได้ไปหาหมอผีดูเมื่อ
อย่าได้เชื่อคำผี เพราะว่าชาติสุภาพคนดีและ มิจฉาทิฏฐีต่างๆนั้น ต๋ายมันบ่ไปตวยกั๋น
ความจริงคุณพระเจ้า พระธรรมพระสงฆ์ ที่เราได้รับนับถือเป๋นที่เพิ่งแล้วนี้
จัดว่าเป๋นที่เพิ่งอันประเสริฐ อาจกำจัดไภยะได้จริงๆ อย่างอันจิงบ่ควรนับถืออันอื่นเป๋นที่เพิ่งต่อไป
ป.ล. ขอขอบพระคุณท่านบ่าวสองเมืองตี้ช่วยแปล๋เน้อครับ และขออนุญาตแก้ไขบางคำครับ