ครั้นเมื่อก่อน ยามเด็ก คิดแล้วช่างมีสุข
ไม่มีทุกข์ อยู่กับเพื่อน เมื่อยามเหงา
มีเพื่อนซี้ คนหนึ่ง อยู่กับเรา
แล้วตัวเขา ช่างดี กับเราเหลือเกิน
อยู่ประถม วันหนึ่ง จะต้องใส่
ลูกเสือไง เป็นสำรอง ชูสองนิ้ว
เราพันผ้า พันคอ แล้วหน้านิ่ว
เค้ายักคิ้ว คว้าไปทำ ให้เราเอย...
ยังคิดถึง ผ้าพันคอ ของลูกเสือ
คิดพร่ำเพรื่อ ว่าเขา จะชอบเราไหม
เพราะเขามา ทำให้เรา ทุกครั้งไป
ถ้าวันไหน ไม่มีเขา เราแย่เลย
เมื่อไปไหน ก็ไป เพียงเราสอง
อยู่ร่วมห้อง เรียนด้วยกัน มานานหนักหนา
แต่แล้วเรา ก็ต้องค่อย ห่างกันออกมา
เพราะเพื่อนบ้า ดันแซว ว่าแฟนกัน
มาวันนี้ ไม่อยากมี ความนัยที่จะบอก
เพราะซ้ำชอก ที่เขา ไม่เคยถามหา
เขาแค่ทัก ทายกัน ยามพบหน้า
ไม่รู้ว่า เขายังจำ เรื่องนี้ได้ไหมเอย....