กาลครั้งหนึ่ง นานมาแล้ววว ( ขอเล่าแบบนิทานครับ
)
ณ หมู่บ้านแห่งหนึ่ง มีคู่สามีภรรยา อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข จนเป็นที่อิจฉาแก่ชาวบ้านคนอื่นๆ
ด้วยฐานะ และความหน้าตาดี แต่ทว่า โชคชะตามักจะล้อเล่นกับชีวิตมนุษย์เสมอ
อยู่มาวันหนึ่ง ฝ่ายสามีได้รับอุบัติเหตุ จนถึงกับล้มหมอนนอนเสื่อ ไม่ได้สติสมประดี จึงได้เยียวยากัน หากว่าไม่มีทางใดเลยที่สามีจะฟื้นจากนิทรา ฝ่ายภรรยาจึงได้แต่โอยครวญร้องไห้แทบจะเป้นสายเลือด มีสิ่งเดียวที่จะทำได้คือสวดภาวนาต่อเทพเทวา ให้สามีฟื้นจากการนิทราในครานี้
เมื่อมีศรัทธาที่แรงกล้า แม้แต่เทพยดาต้องร้อนรนต่อคำอ้อนวอนของหญิงสาวผู้นี้
ตกถึงกลางคืนในวันที่มีพระจันทร์ เทพยดาปรากฎตัวต่อหน้าหญิงสาว หญิงสาวจึงไม่รีรอที่จะขอความกรุณาจากผู้ทรงฤทธิ์เดช
คำขอก็ได้ดังสมหวัง แต่ทุกอย่างในโลก ไม่มีอะไรที่แลกมาด้วยความว่างเปล่า เทพยดาได้มีข้อกำหนดแก่หญิงสาวว่า ต้องกลายร่างเป็น "ผีเสื้อ" เป็นเวลา 3 ปี ด้วยความรักที่ต่อสามี หญิงสาวไม่รีรอให้เวลาผ่านไป จึงตอบตกลงไปอย่างรวดเร็ว โดยไม่คำนึงว่า ตนเองไม่สามารถจะพูดคุย หรืออยู่กันฉันสามีภรรยาได้เช่นเก่า แต่ในหัวจิตหัวใจของหญิงสาวได้แต่คิดว่า เวลาที่เสียสละเป็นเวลาสามปีนี้ คุ้มค่ามากกับการสามีของตนเองไม่ต้องเป็นชายนิทรา เมื่อชายหนุ่มผู้เป็นสามีได้ฟื้นตื่นจากนิทรา อย่างแรกที่เขาคิดได้คือ พยายามมองหาผู้เป็นภรรยา กลับไม่มีแม้แต่เงาของหญิงผู้เป็นที่รัก มีแค่ผีเสื้อแสนสวย กระพือปีกแสนอันจะบอบบางบนดอกไม้ในแจกันข้างเตียง ชายหนุ่มได้สอบถามเพื่อนสาวของภรรยาว่าเห็นภรรยาของตนหรือไม่ แต่คำตอบที่ได้คือกริยาของความผิดหวัง ชายหนุ่มได้ร่ำไห้ถึงหญิงสาวผู้เป็นภรรยา หารู้ไม่ว่าผีเสื้อที่อยู่ใกล้ๆเขาคือภรรยาผู้เสียสละกาลเวลาที่มีค่าเพื่อแลกกับการตอบแทนที่แสนจะรันทดยิ่งยวดในครั้งนี้ ชายหนุ่มก็ได้เริ่มออกตามหาภรรยาผู้เป็นดั่งดวงใจ ตามสถานที่ต่างๆ ผีเสื้อได้มองดูและตามชายผู้เป็นที่รักไปทุกที่ที่ไป ผ่านไปปีแล้วปีเล่า จนใกล้ครบแก่กาลเวลาที่ได้รักษากับเทพยดา
ในคืนที่กลับมาเช่นคืนเดิม ณ จันทร์เต็มดวง แต่ทว่ากาลเวลาเปลี่ยน คนก็เปลี่ยนเช่นเดียวกัน ก่อนที่หญิงสาวในคราบผีเสื้อ จะกลับสู่ร่างมนุษย์ดังเดิม สิ่งที่หญิงสาวผู้เสียสละได้เห็นและฟังในคืนที่แสงความหวังประกายขึ้นในใจของหญิงสาว กลับมืดมนลงไปในคราวเดียวกัน คือ ภาพของชายผู้เป็นสามีของตนยื่นแหวนและขอเพื่อนสาวของตนเอง "แต่งงาน"
ความหวังที่รอคอยมาสามปีกลับกลายเป็นสิ่งว่างเปล่าไปในทันที ผีเสื้อตัวน้อยได้เปร่งหยดน้ำออกจากดวงตาเท่านั้น
ทันใดนั้น เทพยดาก็ปรากฎกายต่อหน้าผีเสื้อ แล้วพูดว่า "เจ้าเสียใจหรือไม่ กับข้อแลกเปลี่ยนที่ข้ามีให้เจ้า" หญิงสาวในคราบผีเสื้อก็ได้ตอบด้วยเสียงที่เบาๆที่ปนกับน้ำตาของตนเอง "ไม่ค่ะ ไม่เสียใจเลย"
เทพยดาก็ได้ถามต่อว่า "เจ้าจะกลับสู่ร่างมนุษย์หรือไม่" หญิงสาวในคราบผีเสื้อก็ได้ตอบว่า "ไม่ค่ะ "
แล้วก็เปร่งหยุดน้ำตาออกมาเป็นหยดสุดท้ายก่อนที่จะจากไป
ไม่มีใครรู้ว่า ทำไมหญิงสาวไม่กลับสู่ร่างมนุาย์เพื่อไปขอสิทธิ์ของตัวเองที่มีอยู่ แล้วท่านละครับคิดว่าอย่างไร
หน้าหลักเว็บไซต์
เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกให้ทันที..."
ผู้เขียน
