เมื่อวันนั้นมาถึง

[รพีกาญจน์]

ใช้ลวดมัดตัดต่อก่อโครงสร้าง
จากหลุมล่างเหล็กเส้นซีเมนต์ป่น
ผสมหินดินทรายละลายคน
ถอกเทบนแบบบังเสาตั้งคาน

เครนยกพื้นสำเร็จเสร็จวางนับ
ปูนโบกทับก่ออิฐปิดรอบด้าน
ช่องประตูหน้าต่างหว่างกี่บาน
ขื่อแปก้านเกาะลอนมุงหลังคา

จากงานหนักหยักหยาบฉาบในนอก
ละเอียดริ้วคิ้วขอกบอกบางหนา
ปูกระเบื้องเนื่องแน่นแผ่นตาตา
เพดานฝ้ากันร้อนผ่อนเสียงเย็น

สีรื่นรมย์กลมกลืนกับธรรมชาติ
ไฟแสงสาดอ่อนจ้าส่องตาเห็น
น้ำบนล่างอ่างใช้ไหลกระเซ้น
สิ่งจำเป็นสายล่อฟ้าผ่าลงดิน

สนามหญ้าหน้าบ้านลานราบโล่ง
ทางเชื่อมโยงสวนหย่อมหอมประทิ่น
เรือนไม้ดอกไม้ประดับงามจับจินต์
ธารน้ำตกหลั่งรินลงสระบัว

ใช้ลวดมัดตัดต่อก่อรากฐาน
ทึบสี่ด้านด้วยอิฐสูงมิดหัว
เป็นกำแพงแบ่งดินแดนส่วนตัว
เพื่อบรรเทาความกลัวชั่วคุกคาม

ยามว่างดูเพื่อนบ้านสร้างบ้าน

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

หยุดสักห้านาทีดีไหมหือ
หยุดไม้มือแข่งขาอย่าขยับ
หยุดลืมตาพาปากเปิดปิดงับ
หยุดหูตรับดังดูดสูดสาบไอ

ชินโพล่งเผยเอ่ยอ้าสารพัด
ดุด่าจัดขัดคอส่อนิสัย
แตะตำหนิติชมถมหทัย
เหน็บเลศนัยให้งงหลงเชื่อตาม

เององค์อ่อนฟ้อนฟายโยกส่ายก้น
เคียดขึ้งข้นพุ่งพรวดอวดเบ่งกล้าม
แบ่งส่วนสีตีต่อยคอยคุกคาม
ก้มกราบงามสามหนวนพระปรางค์

กรายกลิ่นหอมดอมดะดอกมะลิ
โชยกะปิปลาร้าท่าถอยห่าง
ยินประกาศปล่อยกู้เห็นหูกาง
ทวงสตางค์หนี้ยืมทำลืมเลย

แฟนอยู่หลังทั้งคนยืนโทนโท่
ยิ้มหน้าโย้ยึกยักทักทายเฉย
ขับปาดหน้าฝ่าไฟแดงแซงซ้ายเคย
ต่อมตาเต่ยเปลือกปิดพิษมึนเมา

หยุดสักห้านาทีจะดีไหม
ล้างนอกในสะอาดปราศโง่เขลา
ละกิเลสเหตุเสื่อมสิ้นบางเบา
เวลาน้อยแล้วเราจวนเข้าโลง

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

เปิดคลื่นนี้ถี่ดังเสียงฟังชัด
เนิ่นนานขัดสนั่นลั่นแก้วหู
หมุนคลื่นใหม่ไหงอ่อยค่อยอี้อู้
ฟังไม่รู้งึมงำคำอะไร

มือขวาย้ายซ้ายจับคอยปรับปุ่ม
เร่งวอลลุ่มลงเบาบิดเลื่อนไหล
เสียงฝรั่งอังกฤษฟุตฟิตฟอไฟ
เสียงไตใหญ่ส่างลองจองพะรา

เสียงแปลกแปลกแขกรัวลิ้นเร็วรี่
เสียงพะซี้ตีตายจีนอ๊ายหยา
เสียงน่องน่องยองย้ำกำล้านนา
เสียงอีหล่าฮอดบานอีสานเฮา

ข่าวขโมยขโจรปล้นเงินแบ๊งก์
ข่าวฆ่าแกงเลือดเย็นเป็นศพเผา
ข่าวชนแหลกแหกเหาะเพราะมึนเมา
ข่าวชาวเขาขนยาบ้าทั้งวัน

โฆษณาอาหารสารประสม
ขายพัดลมของแท้แอร์ดิฉัน
ตู้เย็นสดรถผ่อนเพียงแค่พัน
เตาไร้ควันคั่วผัดประหยัดทน

เปิดตั้งนานถ่านใหม่ใส่สามก้อน
หาละครลิเกทุกเหหน
หามีไม่ไวพจน์ทศพล
หากผ่านพ้นพรุ่งเช้าเอาไปคืน

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

นั่งแล่เนื้อเกลือทาราไฟอ่อน
ไม้ก่ายขอนคืบห่างวางปลาปิ้ง
กลับไปมาห้าครั้งหนังแห้มจริง
มันหยดติ๋งสูดดอมหอมชื่นใจ

เข้าครัวแลซ้ายหาขวาว่างเปล่า
มุดใต้ถุนเปิดเล้าหยิบเอาไข่
ตั้งกระทะต้มตามสองสามใบ
แกะเปลือกใส่จานสับกับข้าวกิน

ท้ายหมู่บ้านธารเชี่ยวคดเคี้ยวไหล
ปูดำไต่หอยกาบเกาะแก่งหิน
ฝูงกุ้งฝอยถอยร่างริมรางริน
ปลาโดดดิ้นผุดดำน้ำกระจาย

บัวเต่งตูมอูมบานสคราญหนอง
ผำละล่องจอกแหนแพสาหร่าย
ตบชวากระจับตับเต่าพาย
ลอยเรียงรายผักบุ้งถึงทุ่งนา

เห็ดเต็มตอหน่อดอยสอยผักหวาน
หล่นเกลื่อนลานแคขาวสะเดาป่า
ตำลึงเลื้อยรอบรั้วฝักถั่วงา
พริกขิงข่าตะไคร้ขุดไพลมัน

คือสิ่งมีดีงามตามธรรมชาติ
สดสะอาดปราศปิดพิษมหันต์
ล้วนซื้อง่ายขายคล่องต่อรองกัน
ขอแบ่งปันก็ให้ในชุมชน

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

สองมือเกร็ง กำจอบ ใจหอบถี่
ถือเอสี่ ไวแน่น แผ่นจดหมาย
บรรทัดบนคนดี ถึงพี่ชาย
คำลงท้าย จำพราก จากสีลา

แม่นหยดย้ำ น้ำตา หลั่งบ่าไหล
ปนเหงื่อไคล หลุดร่วง ย้อยดวงหน้า
เห็นฟ้าแลบ ฟ้าร้อง สองหูชา
เสียงฟ้าผ่า อย่างไร ไม่ได้ยิน

อ่านทบทวน ซ้ำซ้ำ สามสี่ครั้ง
ข้อความดัง แรกเริ่ม เหมือนเดิมสิ้น
พ้อลำบาก ยากจน ทนทำกิน
อยู่ติดดิน เยื้องย่าง หมดทางรวย

ให้อิจฉา เสียจริง หญิงข้างบ้าน
เริงปอยงาน แต่งหน้า ทาเล็บสวย
ขนตาพริ้ว คิ้วโก่ง เกล้าผมมวย
เสื้อคอย้วย เกิบบาง กางเกงมัน

พกเงินพับ นับมือ ซื้อก๋วยเตี๋ยว
กรอบแกรบเคี้ยว งึมงำ ดูดน้ำปั่น
ควบซ้อนแฟน แอ่นท้าย ไปด้วยกัน
สุดอัดอั้น แล้วหนอ ขอลาที...

ไร้คำตอบ จอบสับ ลงกับพื้น
ไห้สะอื้น ยาวยัง ดังถี่ถี่
รักมาล่ม จมหาย ช่วงปลายปี
ละหนาวนี้ นอนหนุน อุ่นกอดใคร?

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

หมั้นเพชรนิลจินดาค่าร้อยชั่ง
มอบเงินถังแบ๊งก์เทาถ้วนเก้าแสน
เหมาอาหารการกินสินทดแทน
เครื่องแห่แหนปี่กลองร้องครื้นเครง

สร้างสวรรค์จันทร์เดือนปลูกเรือนหอ
ขับบินปร๋อเคียงคู่หรูรถเก๋ง
เป็นผู้หลักศักดิ์ใหญ่ใครกลัวเกรง
ยอดนักเลงถือธรรมพร่ำสวดมนต์

ข้าวในนาอย่างน้อยห้าร้อยไร่
สวนลำไยผลดกหกพันต้น
ดอยทั้งลูกปลูกยางลุ่มกลางบน
แล่นเรือยนต์ชมบึงบ่อเลี้ยงปลา

ต้องหนุ่มฟ้อหล่อเฟี้ยวเบี้ยวไม่รับ
อายุจับอานามสามสิบห้า
ร่างสูงล่ำกำลังเทียบแรงม้า
ส.ว.อย่าครุ่นคิดหมดสิทธิ์รัก

ลูกคนเดียวลออของพ่อแม่
พี่พ่ายแพ้ตัวดำต่ำตระหนัก
จนติดตัวชั่วช้าน่าแช่งชัก
ถึงดีสักปานใดท่านไม่มอง

สงบปากตรากตรำจำรับจ้าง
เก็บสตางค์อดออมจ่อมกระป๋อง
ครบวันคืนชื่นใจได้แต่งดอง
วอนนวลน้องครองโสดโปรดจงรอ

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

เมื่อล้มลุกคุกคลานบนลานหญ้า
สองแขนอ้ามือนุ่มอุ้มโอบหอบ
คอยพยุงจูงยื่นเดินชื่นชอบ
รีบปลุกปลอบหงายท้องร้องไห้โฮ

มือจับแฮนด์แอ่นอกยกเท้าถีบ
ปากปี๊บปี๊บแทนแตรแห่อวดโอ่
ล้อลื่นไหลลงลาดหัวฟาดโน
แม่วิ่งโร่โอ๋เป่าปัดเอาใจ

รุ่มทั้งตัวหัวค่ำคืนย่ำรุ่ง
นอนสะดุ้งตื่นหลับจับสั่นไหว
ขวัญคงผละเตลิดเปิดเปิงไป
คว้าแซะได้ช้อนซ้ำพร่ำขวัญมา

เย็บกระทงวงสายขดด้ายจุก
วางกล้วยสุกข้าวปั้นรับขวัญกล้า
ผูกข้อมือถือมั่นรวบขวัญคา
เกรงขวัญลาละจากเว้าวากย์วอน

นับตะวันจันทร์ดาวกี่หนาวศก
กี่ฝนตกน้ำซัดท่วมกัดกร่อน
กี่เปลวแดดแผดเผาแรงเร่าร้อน
เคยย่อหย่อนบ้างไหมแม้ไข้รุม

ทำงานครัวควบคู่ดูแลเฝ้า
โตส่งเจ้าเล่าเรียนจนเจียนหนุ่ม
อุปสรรคหนักนิดคิดกลัดกลุ้ม
เจ้าจงทุ่มอย่าท้อสู้ต่อไป

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

พอนั่งพับหลับตา สมาธิ
ภาพผุดผลิภพเก่าดังเราฝัน
อดีตเผยเลยลุปัจจุบัน
ร่วมรักมั่นสัญญาตามสาบาน

เห็นตัวงูปู่เฒ่าขดเฝ้าถ้ำ
ถือศีลพร่ำบำเพ็ญเป็นสุขศานต์
ตัวเมียคู่อยู่ด้วยม้วยแก่กาล
ร้อยปีผ่านประเสริฐเกิดอีกคราว

ชายชื่อสิงห์หญิงงามนามเอื้อยแสง
เล็กเพื่อนแพงรักใคร่วัยหอมห้าว
นอนกระท่อมดอมดานลานนาลาว
ลูกหนุ่มสาวล้อมหน้าหลังห้าคน

จำนิมิตติดตา ไอ้ฟ้าก๊อม*
แกยินยอมเป็นไพร่ไปทุกหน
ปกป้องเจ้าเข้าตีคุมรี้พล
เหตุวิกลพานางหนีออกเมือง

บุพเพสันนิวาสพบชาตินี้
เพราะกรรมดีมีบุญช่วยหนุนเนื่อง
พอมีกินมีใช้ไม่ฝืดเคือง
แดนรุ่งเรืองศิลป์ศาสตร์ราชธรรม

ลองนั่งพับหลับตาอีกคราสิ
รักผุดผลิเที่ยงแท้ถึงแก่หงำ
เสมอต้นชนปลายไม่กลายคำ
เจ้าจงจำ รักฉันนิรันดร์

รพีกาญจน์

*ไอ้ฟ้าก๊อม จากกระทู้ "เพื่อน"

[รพีกาญจน์]

พี่ต่ำต้อยง่อยเปลี้ยเพลียแขนขา
แม่ชื่อตาก่อนงายขายข้าวถุง
พ่อชื่อจิวหิ้วปลาค้ากระบุง
บ้านปลายทุ่งหลังเก่าเช่าเจ๊ฮวง

เดิมความรู้ปูปลาจบปอสี่
นักธรรมตรีจรจัดจากวัดหลวง
รับจ้างกรองแยกก๊าซของอากวง
ปีเลยล่วงถูกไล่ไปเล่นกล

ตีพางพางปล่อยงูชูเช่าพระ
ตำรวจปะโดนจับปรับหลายหน
ตามรถฉายขายยาภาพยนตร์
เข้าหน้าฝนจอดนิ่งจึงทิ้งงาน

ตามรำวงคงดีจู๋จี๋สาว
แก้มขาวขาวนวลหน้านัยน์ตาหวาน
เต้นยิกยิกจิ๊กโก๋โจ๋รำคาญ
ตบกบาลหล่นกองสองซี่กราม

กลิ้งหลุนหลุนล้มลงตรงทางเข้า
โรงต้มเหล้าเถ้าแก่ยักแย่ห้าม
รองรับไว้ให้อยู่ดูเวรยาม
วันละสามสี่ขวดดวดฟรีฟรี

มัวซึมซึมงึมงำทำไมน้อง
มัวแต่มองตรวจเช็คสเปคพี่
ตัดสินใจได้เลยเหวยเร็วซี
รีบบอกทีีพี่หรือเขาเอ้าเลือกใคร

เมาได้ที่อากีพูดไม่เพราะเล้ย โอ้กกก อ้ากกก

[รพีกาญจน์]

ปากต่อปากจากเพื่อนเพื่อนบอกต่อ
สารบนจอพลาดผิดบวกคิดเห็น
อาจแต่งเติมเพิ่มคำนำประเด็น
ลบร่มเย็นเร่งร้อนทอนทำราน

รีบโดดสวมร่วมมือเพื่อนคือผู้
เก่งรอบรู้เรื่องแปลกเชี่ยวแตกฉาน
คอยจ่อจี้ตีรันบัญชาการ
เชื่อมสื่อสานเครือข่ายขยายความ

ใหม่มาอยู่รู้หน่อยพลอยพยัก
หงึกหงักหงักชั่งใจละไต่ถาม
เพราะเหตุผลกลใดไยวู่วาม
หนักประณามรุนแรงแช่งบรรลัย

รูปเหลี่ยมวงทรงกลมชมรอบด้าน
เห็นหัวล้านรูปรุทะลุใส
จิตหอบหุงปรุงแต่งตะแบงใน
เพื่อนว่าใช่ใช่เหมาเอาด้วยกัน

รามอดมุดจุดโหมประโคมข่าว
บนบอร์ดฉาวภาพลบชอบขบขัน
ไร้รู้สึกฮึกเหิมวันเติมวัน
ข้นบีบคั้นค้นคำตำให้ตาย

เคยบ้างไหม?
เพียงฉุกคิดนิดได้ยังไม่สาย
หมาจนตรอกบอกนะอันตราย
ถึงสุดท้ายแลกกันมันหรือยอม

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

มาละเหวย มาละวา อย่าตลก
หากโกหกตกเหว เปลวเพลิงหุบ
ถูกรุมล้อม พร้อมพา ฮูลาฮุบ
คันยุบยุบ ผงผุย หมามุ่ยลาม

รู้ข่าวล่า พยากรณ์อากาศ
มรสุม เคลื่อนพาด ผ่านสยาม
เริ่มฟ้าร้อง ลมถั่ง ดังตูมตาม
ทั่วเขตคาม รับฝน แน่หล่นพราย

ป่าไม้น้อย ดอยด่อน ความร้อนสูง
ไร้ยางยูง ราบลาด น้ำขาดหาย
เห็นผาหิน ดินแล้ง แห้งกรวดทราย
เหลือเหมืองฝาย ตั้งสง่า สาวรีย์

ระวังคำ น้ำป่า บ่าทะลัก
สัตว์พืชผัก ย้ายบน คนรีบหนี
ขุดลอกคลอง ร่องราง อ่างเท่ามี
รับเต็มปรี่ เอ่อไหล เผื่อใช้งาน

กาละมัง ถังโอ่ง ยกโล่งหงาย
ชิดเรียงราย ซ้ายขวา รอบหน้าบ้าน
หมวกกันน็อค ล็อคสาย สวมกบาล
เกรงหัวล้าน ปวดเจ็บ ลูกเห็บลง

เตรียมผ้าต่อง ตาราง วางสบู่
คาดขัดถู ไคลคราบ อาบสระสรง
หัวเราะรี่ ตีกล่อง ร้องรำวง
มงเท่งมง นานเก้อ ฝนเธอมา

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

สายแดงเข้มเข็มขัดรัดเอวมั่น
ซองเลื่อมมันถุงแถบแนบข้างขวา
เอาเชือกน้อยร้อยรัดซองศัตรา
แน่นติดขาควักคล่องยามต้องการ

เสื้อม่อฮ่อมย้อมเขียวสวมเตี่ยวฟิต
หมวกคลุมปิดใบหน้านัยน์ตาหวาน
รัดผ้าต่องคล้องคอพอประมาณ
สอดเกิบสานเบาบางยางรถยนต์

ประณมมือถือพระเรียกสติ
พร่ำพุทธิหมอบราบกราบสามหน
ค่อยคืบคลานว่านอมพรมน้ำมนต์
แหงนเบื้องบนไชโยโห่สามที

ด้วยข้าศึกคึกคิดประชิดบ้าน
ฤทธิโรมโหมหาญราญกรุงศรี
ยึดแผ่นดินถิ่นถ้ำน้ำมันมี
ข้าวพันธุ์ดีลำไยไม้พะยูง

แถมใจบาปหยาบต่ำหลงกำเริบ
ร้องเซิบเซิบย่างเยื้องหมิ่นเบื้องสูง
เลิกตั้งรับจับลากกระชากจูง
ควักปืนยิงปู้งปู้งตุงสะดือ

ถลันลุกปลุกนั่งยืนจังก้า
ตายละวาแม่ศรีฝันนี่หือ
ชุดนอนแฉะชุ่มฉ่ำเต็มกำมือ
ต้องรีบรื้อใครเห็นเหม็นจบกัน

"พ่อนี่แปลก ซักผ้าแต่เช้า ขยันจริ๊ง"
"เออ วันหวยออก เอาโชคเอาชัย" อิอิ

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

ยิ้มระรื่นยืนตรงโค้งคำนับ
ยื่นมือจับโอบกอดพรอดคะขา
ไม่ถนัดอัดอั้นหวั่นอุรา
จำนรรจาว่าไปอย่างไรดี

ประสานมือหรือควงล้วงกระเป๋า
เคาะเบาเบาเกานั่นคันคันนี่
ขยับแว่นขยับยันฟันปลอมที
ดึงเตี่ยวรี่กันหลุดหยุดลูบพุง

แค่คิดนิดวิตตกอกประหม่า
ล่วงชราไร้หญิงสิงวิสุง
หนังเนื้อนอกในเต้นเช่นตะลุง
สวดพาหุงยากจบสงบใจ

หกสิบขวบจวบจนผมขนหงอก
ไม่เคยออกจากเหย้าเข้าบางไหน
เป็นฤาษีซากผุธุดงค์ไพร
ผลไม้สุกเอาเผือกเผากิน

มาลีจะจำเราได้เปล่าหนอ
ชายมอซอจรจัดหลงพลัดถิ่น
ตามรูปเรียงเสียงจริงกริ๊งยลยิน
ถึงบัวดินผกากรองช่ำชองยุทธ

ยิ้มระรื่นชื่นนักจักพบเห็น
ทรงจำเป็นแรกหมายและท้ายสุด
เหลือเดินเดี่ยวเปลี่ยวตรมก้มเงยงุด
เช้าวันพุธหมอบราบกราบองค์พระ

รพีกาญจน์
29 มิถุนายน 2559

[รพีกาญจน์]

เพียงกะหยิบ ดิบดอง ของสดแห้ง
แพงแพ้งแพง ปล่อยมือ ซื้อไม่ได้
แค่ถั่วฝัก ผักงาม สองสามใบ
แม่ค้าใส่ จานวาง ช่าง(ชั่ง)กิโล

ยี่สิบบาท ขาดตัว ตัวห้ามต่อ
ซื้อไม่ซื้อ หรือรอ รอโมโห
หลุดปากออก บอกเธอ เธอโอ้โฮ
ทำตาโต โยนกลับ กลับที่เดิม

เลิกกินผัก กินเนื้อ เบื่อแล้วด้วย
เสาะซื้อกล้วยน้ำว้า อาหารเสริม
สุกอร่าม ยามยอง ดังทองเจิม
หวีเบ้อเริ่ม หกสิบ รีบจากมา

โอยโอ๊ยโอย จนจน ทนไม่ไหว
โอ๊ะซื้อไข่ เบอร์สี่ ต้มดีกว่า
แว่นขยาย ส่ายสอด มองลอดตา
ไข่ราคา ถูกถูก ลูกไม่มี

หลวงปู่ขา ไข่ไก่ ไปไหนหมด
คงไส้หด ไส้กิ่ว หิวเต็มที่
อาจเป็นลม เป็นแล้ง แรงไม่ดี
จุกลิ้นปี่ หามไป ไอ ซี ยู

คนรายรับ นับน้อย ถอยถอยเถอะ
คนรายรับ เยอะเยอะ เชอะเชิญอยู่
เหมาหอย เห็ด เป็ด ไก่ กุ้ง ปลา ปู
ฉันเปิดตู้ จี้จ้ำ น้ำพริกแดง

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

สุดสัปดาห์รุ่งสางกลางถนน
เล่นซุกซนเฮฮาประสาเด็ก
แกก็รู้ดีว่าข้าตัวเล็ก
ควรตรวจเช็คแน่นอนก่อนกระทำ

แบบสบายซ้ายมือถือขนม
ขวาลูกอมติดแท่งสีแดงกล่ำ
ย่อกระโดดโลดแล่นแอ่นร้องรำ
ผิวปากฮัมหมุนวนบนริมทาง

เอิ้นกระเซ้าเย้าแหย่แฮ่ใส่เพื่อน
โยกเขยื้อนล่อหลอกเฉออกข้าง
เพื่อนแสร้งเฉยเลยเผลอเจอจับคาง
มือที่ว่างแย่งขนมดมกัดกิน

แปะหนึ่งทีชี้กลั้วยิ้มหัวเราะ
เตร่เกี่ยวเกาะแกว่งเท้าเราเจ้าถิ่น
อิสระเสรีที่ยลยิน
เมื่อเครื่องบินจรวดร่อนทำลาย

แตกอากาศแตกพื้นตื่นตระหนก
ระเบิดตกอกสั่นยืนขวัญหาย
ทั้งตึกลานบ้านแยกแหลกกระจาย
คนเจ็บตายก่ายกองร้องเสียงดัง

หนูเกิดปีมีผิดติดมาหรือ
แกลงมือเข่นฆ่าอย่างบ้าคลั่ง
ไร้ที่อยู่อู่เคยนอนจรเซซัง
เดียวดายนั่งครวญคร่ำลูกกำพร้า

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

ทำเกษตรเขตลุ่มทุ่มขยาย
เก็บเกี่ยวขายได้เงินเกินสิบแสน
ถึงฝนแล้งแห้งหาดน้ำขาดแคลน
เหลือกาบแกนยังหยิบสิบหมื่นบาน

เป็นนายหน้าค่าสิ่งวิ่งเร็วส่ง
ตามตกลงกำไรเท่าใดหาร
ตึกจับจองห้องหอบ่อบาดาล
เสนองานเบาหนักหักเปอร์เซ็นต์

มัวโงง่วนงานลืมดูแลลูก
เคยพันผูกลำบากยาวยากเข็ญ
แถมตระหนี่ถี่ถ้วนล้วนประเด็น
รักร่มเย็นร่วมรังท้ายพังภิน

โชว์ผ้าแผ่นแท่นถ้วยอวยเต็มตู้
ประกาศชูเกียรติกอปรมอบทรัพย์สิน
ทองเหลืองโล่โบสีมอบที่ดิน
ส่วนท้องถิ่นชื่นชอบเลี้ยงขอบคุณ

เจ้าภาพจองกฐินสิ้นพรรษา
รับช่อฟ้าซีเมนต์เหล็กเส้นหุน
หมื่นอิฐมอญก้อนแดงแจรงบุญ
เทใต้ถุนลานรอบขอบขัดมัน

ยกตัวอย่างอ้างทำความสำเร็จ
หวังหกเจ็ดบันไดไต่สวรรค์
ยามค่ำคืนยืนจ้องมองดาวจันทร์
ซึมจาบัลย์เปล่าเปลี่ยวแดเดียวดาย

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

เหมือนอันเตเทวาเหาะมาช่วย
เราถูกหวยเฮลั่นกันทั้งย่าน
สวมผ้าสีตีเป่าเช้าอังคาร
จักรยานปั่นไปไม่รีรอ

กดบัตรคิวคอยท่าหน้าแช่มชื่น
นิ่งนั่งยืนห้องโถง ธ.ก.ส.
เพื่อนสนิทชิดชักทักชอบพอ
ถือสมุดผุดจ่อขอถอนตังค์

เศษเนื้อบางข้างเขียงเพียงแผ่นพับ
น้อยค่านับเศรษฐีมีถุงถัง
จนอุบัติรันทดหมดพลัง
ต่อชีวังยาไส้ได้ข้ามปี

ซื้อกะปิน้ำปลาอาหารแห้ง
หอมขาวแดงน้ำตาลข้าวสารสี
ผงชูรสหยดหยอดซอสอย่างดี
มาม่าแพ็กเส้นหมี่มีครบครัน

ตลาดขาดคนเดินเนิ่นนานนัก
เริ่มคึกคักเจี๊ยวจ๊าวราวสวรรค์
จับซื้อง่ายจ่ายให้ใบละพัน
เป็นของขวัญยามยากจากประยุทธ์

เตรียมจัดแจงแลงหุงปรุงคาวหวาน
ถวายทานแด่พระผู้พิสุทธิ์
บุญกลางคืนตื่นเต้นตรงเพ็ญพุธ
อุปคุตเสด็จโปรดเมตตา

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

ผ่านทดลองต้องตาสารรูป
บอบบางซูบชะลูดสูงตูดโก่ง
ผิวดำดอกหยอกเอินเดินโทงโทง
จมูกโด่งผมสั้นแย้มฟันวาว

แลฉลาดปราดเปรียวเหลียวรอบด้าน
ประสบการณ์เลื่องลือไร้อื้อฉาว
ช้ารู้เร่งเร็วรู้ผ่อนว่างจรยาว
สั้นรีบสาวคาวอมขมกัดกลืน

รู้กำหนดกฎเกณฑ์จัดเจนคล่อง
รู้เข้าช่องซอกซอยถอยแข็งขืน
รู้ขยับจับจ่อย่อยืดยืน
รู้สะอื้นขบขันร้องลันลา

รู้ชมสาปบาปบุญค่าคุณโทษ
รู้ประโยชน์เชื้อชาติราษฎร์รักษา
รู้สืบเสาะเลาะเล็บเก็บทรัพยา
รู้รีดนาทาเร้นเค้นบังคับ

ฝ่าทดสอบตอบร้อยถ้อยบรรทัด
เก่งชะมัดยกก้นเป็นพลขับ
ท่องแท็กซี่โฉบเฉี่ยวเลี้ยวชนทับ
ร่างร่วงผล็อยย่อยยับนับโกฎิกอง

วันคืนครบภพเดือดเลือดเปื้อนเปรอะ
ยากกรองเกรอะกำพร้าม่ายหน้าหมอง
เพียงลูกจ้างอ้างธรรม์ตามครรลอง
น้ำตานองกล่าวคำเอยอำลา

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

ปล่อยน้ำไหลลงนาคาคันปริ่ม
ซึมซับอิ่มอ่อนง่ายเทียมควายไถ
กลับหญ้ายอกอเก่ากลบเน่าใน
สัปดาห์ได้คราดครากแยกซากซัง

ขี้วัวใส่ขี้ไก่ยุ่ยหว่านปุ๋ยคอก
กล้าแบ่งออกฉีกกำดำถอยหลัง
ก่อนปู่ย่าตายายเหมืองฝายยัง
น้ำท่วมขังเนืองนองร่องระบาย

เติบโตเขียวเรียวยาวพราวไสว
แตกต้นใบชอุ่มพุ่มขยาย
วัชพืชโผล่พ้นบนกระจาย
ตีนเปล่าดายซอกย่ำดำมุดจม

น้ำมีปลานามีรูปูเกาะไต่
จอกแหนไรผำลอยเตาหอยขม
พริกขิงข่าตะไคร้ไพลชะอม
ร้องระงมกบเขียดเลียดเถียงนา

ค่ำคืนเย็นสบายลมพายพัด
เที่ยงร้อนจัดจดแลงแสงแดดจ้า
ข้าวอุ้มท้องออกรวงงวงงามตา
ถึงเวลาจับเคียวเกี่ยวตากกอง

เปิบข้าวคำยำผักตักแกงหยวก
ตำลึงลวกจิ้มจ้ำน้ำพริกอ่อง
ขบเห็ดถอบกรอบดังนั่งยองยอง
กินแต่ของโบราณปลอดสารพิษ

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

บรรจงเก็บเกล็ดพรายกระจายฝัน
เชื่อมผูกพันมวลงานประสานหวัง
บวกทุ่มเททุกสิ่งอย่างจริงจัง
เรียกพลังเติมตามความพากเพียร

จำเหินห่างจางใจให้เว้นวรรค
อุปสรรคนานาหันพาเหียร
คิดหวนคืนลื่นลับยากจับเจียร
ช่องวิเชียรช่างอืดเค็มจืดคลาย

ตั้งนะโมโอ้ลมเพลินชมทุ่ง
สูดฉมฟุ้งพฤกษาเพลาสาย
ประโคมขับกรับกลอนรำฟ้อนฟาย
เมียงชม้ายบังอรซ่อนอาบเย็น

เคาะกะโหลกโปกขันประชันหวัว
สูตรมูลวัวผสมซากกากเก่าเหม็น
เปิดวาล์วน้ำลำไยไหลกระเซ็น
ลากล้อเข็นผลผักตักต้มแกง

สีสะล้อซอซึงรำพึงพิศ
วิปริตจิตพร่องเดินต่องแต่ง
ปวดก้นกล้ามดามดิ้นสิ้นเรี่ยวแรง
เคยพลิกแพลงตอบต่อล้อเฮฮา

ลองเก็บเกล็ดเม็ดดาวพราวกะพริบ
ขยับหยิบแจ่มจันทร์ตะวันจ้า
รวมถักถ้อยร้อยรักอักษรา
อีกสักคราก่อนดับพร้อมกับไฟ

รพีกาญจน์