เรื่องหมูหมู

[รพีกาญจน์]

...มาทำไม ให้อายบ้านนา...

มาทำไม ไม่รัก เจ้ามักไผ
มาทำไม อ้ายเข็ด มาเฮ็ดหยัง
มาทำไม เย้ยใจ ให้ภินพัง
มาทำไม เยียะหัง จังละเนอ

๐ รักเอยเคยชื่นชู้    กลางสวน
เห็นหนุ่มใจเรรวน    ล่องใต้
ก็แค่ดอกลำดวน     หมดกลิ่น
พาร่างซมซานไซร้   สู่บ้านคืนนา

อยู่ด้วยกัน ฉันเมีย คลอเคลียพี่
อยู่กินดี มีสุข แล้วลุกผละ
อยู่บางกอก ชอกช้ำ เต้นจ้ำบ๊ะ
ชะ ชิ ชะ โผล่หน้า มาทำไม

๐ ใครกันนะเสี่ยเม้ง   เงินหนา
ใยมิเห็นพามา          ผ่อบ้าง
ไหนถอยรถราคา      เจ็ดหลัก
ใดว่าปลูกตึกสร้าง     สิบชั้นเทียมดาว

มิมีเหลือ เยื่อใย ไมตรีหมด
เชิญขึ้นรถ ล่องใต้ กลับไปเถอะ
ปล่อยกายใจ ให้หนำ ทำเลอะเทอะ
อย่าได้เจอะ วุ่นวาย อายบ้านนา

๐ ทอง โบตัน ๐

[รพีกาญจน์]

มาทำไม...ให้อายบ้านนา

จากเมืองกรุง มุ่งมา ไร่นาสวน
จะช่วยพรวน กวนกน ปนเปื้อนเปรอะ
อยู่กับดิน กินกับทราย กายเลอะเทอะ
เชื่อ หรือ เชอะ จะจริง อิงนิยาย

ยังจำไหม ใครคลั่ง นั่งกอดรัด
ถูกสะบัด ปัดโครม ร่างล้มหงาย
ลุกคะมำ ร่ำร้อง มองฟูมฟาย
ตะเกียกตะกาย ตามเอ็ง เร่งรถไป

วิ่งลื่นล้ม จมโคลน ฝนลงเม็ด
ยกมือเช็ด ทั่วหน้า น้ำตาไหล
ต้องตรมตรอม ผอมแห้ง ขาดแรงใจ
คืนเดิมได้ เกือบปี ที่แสนนาน

ไหนละเฮีย เสี่ยใหญ่ ที่ใจกว้าง
เขาจะสร้าง ซื้อสด รถและบ้าน
สร้อยคอแขน แหวนเพชร เม็ดตระการ
โอนเงินล้าน กำนัล เข้าบัญชี

อ้างแต่เรื่อง เมืองกรุง ยุงเกาะกัด
จามไอหวัด เรื้อรัง ดั้งออกฝี
ปวดครั่นตัว หัวร้อน นอนเป็นปี
เลือดบวกสี่ อ่อนแอ แพ้หยูกยา

มาพูดพร่ำ ทำไม มิใช่หมอ
กลับไปขอ รอเสี่ย เฮียรักษา
พี่จนแย่ แค่พัน หมดปัญญา
หนุ่มชาวนา ยากไร้ ไม่ดีพอ

ทอง โบตัน

[Yim sri]

ครูกานต์  นำชื่อเพลงลูกทุ่ง มาแต่งเป็นกลอน ได้ ม่วนขนาด

[รพีกาญจน์]

ถาม - เมียหนีทำอย่างไรดี
ตอบ - ดี สบายมากครับ

หน้าดำแดง แช่งด่า หอบผ้าหนี
มุขทั้งปี เป็นนิตย์ ติดนิสัย
ชอบเอะอะ มะเทิ่ง เปิดเปิงไป
เหมือนหมูไก่ เคยออกเล้า เอาไม่ฟัง

จะงอนง้อ ทำไม ทำให้โง่
หยิบถ้วย.โถ.โอ.กา มาวางตั้ง
กล่องกระดาษ.ถาด.ถัง.กะละมัง
ตีเสียงดัง กึกก้อง รำร้องเพลง

กะ.จอง.งอง กะจองงอง เจ้าข้าเอ้ย
ขอเชิญเลย น้องพี่ เป็นที่เคร่ง(พยาน)
เป็นพยาน ให้ที กานตีเอง
เมียตูเลง ควบม้า หนีหน้าไป

สั่งกับแกล้ม มาสู่ ลาบหลู้ส้า
ฉู่ฉี่ปลา อ่องออแอบ ควายแคบไข
สามสิบห้า ยาดอง ของลาวไทย
แจ้งเมื่อไร ฟ้าเบิก ค่อยเลิกลา

แสนเปรมปรีด์ ชีวิต อิสระ
ถึงวันพระ ลงเลข เสกคาถา
จุดเทียนชัย ไหว้ขอ ต่อเทวา
พรุ่งพ่อตา นำโฉมยง มาส่งเอง

๐ ทอง โบตัน ๐

[รพีกาญจน์]

รูปตัวดำ ต่ำต้อ หน้างอหงิก
ผมหยองหยิก สาบสาง ท่าทางเฉิ่ม
หอบหมอนหมาก หยากยุ่ง เหมือนลุงเติม
เธอก็เริ่ม หันหน้า มามองเรา

ว่าจนยิ่ง จริงใจ ไม่หลอนหลอก
คนบางกอก โกหก ทำโศกเศร้า
เพียงเป็นยา สามัญ พอบรรเทา
ช่วยขัดเกลา ความช้ำ ซับน้ำตา
 
ครั้งแรกรัก รักเช่น ทะเล้นรัก
มิตระหนัก ตนเต่าตุ่น ไร้คุณค่า
เธอยืนร่าง สร่างโศก โบกมือลา
ปล่อยคนบ้า น้ำตาร่วง เจ็บทรวงใน

ทุกวันนี้ ไม่มีแน่ แม้ความรัก
ไม่ชอบสัก คนเลย เพราะเคยให้
ความเจ็บช้ำ ระทม ตรมหัวใจ
จะวันไหน หญิงใด ไม่สนเลย...ฮึ

ทอง โบตัน

[little girl]

รูปไม่สวย แววดับ อัปลักษณ์
ดั้งก็หัก ผมก็หงิก หยิกเป็นฝอย
ผิวกร้านดำ ขาล่ำ จ้ำขึ้นดอย
น๊อตเป็นรอย ร้อยเต็มขา นิจาเรา

ไร้ชายใด ใคร่ชม ภิรมย์ชื่น
ไร้จุดยืน กลืนขม ตรมอับเฉา
ไร้คนมา อิงแอบ แนบซบเนา
ไร้คนเฝ้า ยาเยียว เรี่ยวแรงโรย

little girl

[รพีกาญจน์]

รูปไม่สวย แววดับ อัปลักษณ์
ดั้งก็หัก ผมก็หงิก หยิกเป็นฝอย
ผิวกร้านดำ ขาล่ำ จ้ำขึ้นดอย
น๊อตเป็นรอย ร้อยเต็มขา นิจาเรา

ไร้ชายใด ใคร่ชม ภิรมย์ชื่น
ไร้จุดยืน กลืนขม ตรมอับเฉา
ไร้คนมา อิงแอบ แนบซบเนา
ไร้คนเฝ้า ยาเยียว เรี่ยวแรงโรย

little girl

เขาสูงชัน ยันยอด น๊อตมักหลุด
เบรครถหยุด คอแห้ง แรงระโหย
มีร้อยน๊อต ถอดมา มัวว่าโวย
เก็บกล่องโกรย ช่วยต้า ขาเรียวงาม

ถึงตอนนี้ มีหรือ ไม่ตื้อตอด
ชายพร่ำพลอด ชิดใกล้ เอาใจถาม
บินเป็นฝูง ยุงร้าย หมายติดตาม
กัดเรียงลาม มีน๊อต จอดเช่นเดิม

อ้ายทองว่าบ่าฮู้ไหนเน่อ...

[little girl]

โถเปรียบเทียบ ยุงลาย มาร่ายล้อม
รุมไต่ตอม พร้อมกัด ฟัดแข้งขา
มาเพิ่มรอย ร้อยน๊อต ตลอดเวลา
ช่างสรรหา  เปรียบเปรย เขยลำพูน

[รพีกาญจน์]

๐ สิ้นสุดเสียที ๐

ในโลกนี้..มีเขา เท่านั้นหรือ
ต้องอมมือ งอนง้อ รอแต่เขา
ยังอาลัย ไม่จาง ลงบางเบา
ก่นแต่เศร้า เฝ้าตรม จมน้ำตา

คงมิกลับ รับดี ที่ยื่นให้
แสร้งเฉไฉ ลำพอง เมินมองหน้า
แก้วหูตึง ขึงคำ จำนรรจา
นิ่งเย็นชา ตาค้าง ฟางมืดมัว

มันเลยเส้น เกณฑ์กาล นานคืนหลัง
สนิมกรัง เกรอะขอบ รอบจดขั้ว
ถึงจะเคาะ เดาะใจ ให้รู้ตัว
ยากจะจั่ว ร่างเหม็น ยึดเอนอิง

เพราะเพรงกรรม นำพา มาพานพบ
ชดใช้จบ ว่างเปล่า เขาก็ทิ้ง
เทียนสิ้นไส้ ไขละลาย หมายประวิง
คงยากยิ่ง เชื่อมมาน ประสานรอย

ควรสำรวจ ตรวจตรอง มองตัวบ้าง
สวยสล้าง ทุกจุด สูงสุดสอย
กลับซีดเซียว เหี่ยวแห้ง เหมือนแร้งคอย
แบกเหงาหงอย สองบ่า ล้าหลังลง

ในโลกนี้..ที่ประจักษ์ รักของแม่
รักเที่ยงแท้ จากใจ ไร้ประสงค์
ห่วงใยลูก ผูกพัน รักมั่นคง
รักยืนยง ชั่วฟ้า สถาพร...

กานต์

[Yim sri]

คุณครูกานต์ร่ายสารลานอักษร

เป็นคำกลอนสอนแท้ แน่ประจักษ์

ในโลกนี้ มิมีเขา  ให้เรารัก

ประหลาดนัก  ชักงง งง  ปลงยังไง

ไม่มีเขา  กวาง เก้ง ...ก้อยู่ไม่ได้

[รพีกาญจน์]

จะรักใคร ใดบ้าง ช่างพินิจ
ก่อนปลงจิต ตาพริ้ม ยิ้มเฉลย
ชายทุกผู้ ดูหมาย หวังก่ายเกย
พอชมเชย เบื่อหญิง ละทิ้งลง

แค่กรายผ่าน หวานพรอด เอ่ยออดอ้อน
อ้างกานท์กลอน พาพัด สัมผ้สส่ง
ถูดตัดพ้อ ต่อว่า ทำท่างง
ถ้า.คิด.คง อาจ.หรือ.คือ.งั้น.งี้

ทำเก๋ไก๋ ใบ้บ้า เอาห้าหาร
ทำเอาการ เป็นงาน หารด้วยสี่
ทำประจบ ขบขัน ลบทันที
ทำความดี บวกหนึ่ง พึงเล็งตา

เริ่มแต่นั้น วันนี้ ดีแค่ไหน
ตลอดไป ใช่ปี มีปัญหา
อย่าเชื่อน้ำ คำฝัน จำนรรจา
เอาเวลา รวบรัด ตัดสินไว

มาปุ๊บปั๊บ กลับทิ้ง ช่างหญิงเถิด
โอกาสเปิด งามนัก หารักใหม่
เดินมาชน คนดี ที่ถูกใจ
เศร้าทำไม เลิกพร่ำ เสียน้ำตา

...ว่าตัวเองอ่ะขรับ...

กานต์

[รพีกาญจน์]

ชีพปี้ป่น คนทำ ใจดำนัก
ไม่ขอรัก ชิงชัง หญิงทั้งหลาย
ฝันที่หวัง พังภินท์ สิ้นมลาย
เลือกคนตาย ร้ายไม่มี ดีกว่า(คน)เป็น

รักผีโพง โยงโย่ โผล่ริมเหมือง
ไฟแดงเหลือง ติดจมูก สุกใสเห็น
ร่างระหง โปร่งขาว เสียงหนาวเย็น
ตรงประเด็น ดีไซน์ เก็บในคอม

รักกระสือ ลือลั่น ขวัญผวา
ยลใบหน้า ยิ้มแย้ม แก้มตอบผอม
จะเดินดิน บินบน ดลใจยอม
กลิ่นกายหอม สูดดม อมทุกคืน

รักป๊อบปอบ ลอบสิง ในหญิงร่าง
ลูบคิ้วคาง สองฟก หน้าอกยื่น
จับเอวบัง รั้งองค์ ลงภายพื้น
ยิ้มระรื่น ชื่นใจ เมื่อได้มอง

รักภูตพราย ตายโหง ข้างโรงหมู
กินลาบหลู้ ปากแดง แสยงสยอง
สวยเทียบสาว เกาหลี ฮีโอซอง
มือตระกอง กายแนบ แอบอุรา

รักม้าบ้อง ร้องฮี้ฮี้ ควบขี่หลัง
เนื้อแน่นปั๋ง หนังนวล ชวนหรรษา
ก้นกระดก อกแอ่น แล่นลีลา
เกิดชาติหน้า สมัคร รักนงเยาว์

ครบสัปดาห์ ห้าวัน ฉันรักผี
เว้นวันที่ ประสูติ องค์พุทธเจ้า
และวันพระ ละกาม ความมัวเมา
นอกนั้นเอา ประจำ ทุกค่ำคืน

กานต์

[รพีกาญจน์]

หนึ่งสองสามงามเกินเดินเข้าบ้าน
เธอกล้าหาญรานรักหักใจฉัน
นี่นะหรือคือแฟนแสนรักกัน
สิ่งที่ฝันมากมายละลายลง

หน้าอวบอูมฟูมฟายแพ้พ่ายรัก
จำต้องหักตัดใจผลักไสส่ง
ปล่อยค้างเหลือเยื่อใยให้พะวง
ฉันก็คงครองช้ำนองน้ำตา

ร้องร่ำไรไห้หวนครางครวญคร่ำ
เพียรตอกย้ำซ้ำซุกทุกข์เจียนบ้า
ไหนว่ารักสักเดชวิเศษยา
รักแล้วพาสุขสันต์ทั้งวันคืน

พอได้ยลคนใหม่เลยใหลหลง
ถลาซบจบลงชงเชยชื่น
สี่ห้าหกผกไปให้กล้ำกลืน
คงถึงหมื่นคนหนอจะพอใจ

ทุกวันนี้ไม่มีแน่แม้ความรัก
ไม่ชอบสักคนเลยเพราะเคยให้
ความทุกข์ทมตรมช้ำระกำใน
ไม่ว่าใคร คิดเบียด ฉันเกลียดคุณ

กานต์

[รพีกาญจน์]

รักแท้...แพ้อะไร

เลือดแดงเข้ม เต็มร้อย คอยรับใช้
ผู้ชายไทย ใจจริง สู่สิงขร
หมดสนุก สุขละ จากอมร
ห่วงบังอร เหลือเกิน วันเดินทาง

เฝ้าหงุดหงิด ติดต่อ ท่ารอสาย
ข่าวขาดหาย เจ็บไข้ หรือไม่ว่าง
ง่วนทำมา ค้ารับ นับสตางค์
รักอาจจาง พบหล่อ จ้อถูกใจ

ทนกล้ำกลืน ฝืนกิน ดิ้นกระสับ
ล้มนอนหลับ พับตา หาลงไม่
เงยผงะ ตระหนก เสียงนกไพร
ยิ่งพาให้ ตรอมตรม ซึมซมเซา

ก้าวย่างยาตร ลาดตระเวน จำเป็นนัก
มือล้วงควัก ยกจูบ รูปของเจ้า
เดินบุกน้ำ ย่ำโคลน ฝนสั่นเทา
ถึงรุ่งเช้า ฟ้าแดง แสงส่องตา

พอดาวเคลื่อน เดือนคล้อย ลอยล่วงลับ
เหงาจุกจับ กลางมาน สะท้านป่า
น้ำค้่างพรม ลมโชย โบกโบยมา
คนึงหา คราใด ให้ร้าวราน

สามสิบวัน ผันพ้น ไร้สนส่อ
จะไม่ขอ ทบทวน หวนกลับบ้าน
จะปลูกถั่ว คั่วผำ ทำทุกงาน
เก็บผักหวาน สองคน สาวบนดอย

กานต์

[HARLEY DAVIDSON]

เข้าท่าดีแฮะ 

[>_อนัตตา_<]

เข้าท่าดีแฮะ 

อิอิ ^^ ลองดูสักบทบ๋อเจ้า
ท่านกานต์แต่งกลอนเก่ง ไพเราะด้วยค่ะ 

[รพีกาญจน์]

เข้าท่าดีแฮะ 

หมายถึง รูปของเธอ หรือกลอนของผม 

[Jampolo]

ว่ากันไป ม่วนดีน้อ....

[รพีกาญจน์]

ผู้หญิงสวย หวย.บาท มิอาจแยก
ใช่เรื่องแปลก เก่ากาล นานสมัย
แยกรบ.รัก ทัก.ฝัน ยากฉันใด
ยากแยกได้ หวังรวย หวย.เงินทอง

สวยวิจิตร.พิชชา.กาเลข 1
สวยซาบซึ้ง ตรึงใจ.หทัย. 2
สวยเรือนร่าง.นางงาม. 3 เรืองรอง
สวยลำยอง.ฤดี. 4 พิศงาม

สวยสดชื่น.หมื่นทอง.จองเลย 5
สวย.ยาตรา.หยิบยก 6 หวาบหวาม
สวยสะเด็ด 7 ชั้น.ฝัน.พิราม
สวยทั่วคาม 8 บอก นาม.ดอกคูน.

สวยสะบัด.ลัดฟ้า.ค่าเทียม 9
สวยพริ้มเพรา.พิสุทธิ์.ตรงจุด 0
ถ้าชอบสวย ด้วยใด ให้เทิดทูน
หรือปรับจูน บนล่าง วางหวยเบอร์

จะแทง 1 2 3 ตามเด่น.โดด
จะเต็ง.โต๊ด กลับครั้ง กันพลั้งเผลอ
จะบิวเบิ้ล เชิญได้ ใจมั่นเธอ
พลาดไม่เจอ เก็บช้ำ ซ่อนน้ำตา

แทงเท่าไร ไม่สม อารมณ์คิด
อย่าน้อยจิต อาลัย ในวาสนา
ถนนกว้าง ทางไกล เคยไคลคลา
พลาดงวดนี้ มีงวดหน้า พาชื่นใจ...

พลาดคนนี้ มีคนหน้า พาชื่นใจ...

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

"หยุดเสียงแคนที่แสนสะเทือนใจ"    

แว่วเสียงซึง ตึง ตึง ถึงดวงจิต
อ้ายนั่งคิด ฮอดเจ้า เผาข้าวหลาม
ใต้เดือนแดง แสงดาว พราวฟ้าฮาม
ย่างเดือนสาม หลายวัน ไม่หันคืน

ยินเสียงอ่อ อี๋ ออ ซอออดอ้อน
เมื่อปีก่อน เราอยู่ คู่ชมชื่น
กินแฟงฟัก รักหวาน ปานจะกลืน
เจ้าหยิบยื่น ความช้ำ น้ำท่วมนา

ลืมเสียงแคน แลน แต แห่แอ่วสาว
ลืมผู้บ่าว ฟ้อนเวียน เทียนพรรษา
ลืมยามแลง แจ่งตูบ จูบอำลา
ลืมโอ่งฮ้า ปลาจ่อม หอมผักชี

เพลงดอกคูน เสียงแคน จำแม่นบ่
อ้ายเคยขอ ฟังร่วม กับ...ต่วมสี
น้องมอบเพลง ฮักแต๊ แก่...รพี
นานสองปี ยังปลื้ม ไม่ลืมเลือน

...คืนนี้...
ไม่มี เสียงซอขึง ซึงเฉือดเฉือน
ไม่มี เสียงพิณแล่น แคนคอยเตือน
อ้ายเหมือน เช่นตอไม้ ไร้วิญญาณ์

 

รพีกาญจน์