ว่าด้วย...มือ

[รพีกาญจน์]

หัวเราะร่วนสรวลเสเฮฮาหุย
ควบเจ้าทุยลุยโคลนซนประสา
เด็กบ้านนอกขอกไกลไร่ทุ่งนา
เพียงปลาปลางูงูน้อยรู้ความ

ทะลึ่งโลดโดดเต้นเห็นคอปเตอร์
นับเนิ่นเจอบินผ่านม่านฟ้าฮ่าม
มุ่งสู่ดอยลอยลำดังคำราม
ออกวิ่งตามโบกมือฮือดีใจ

บรรทุกว่างข้างในมีใครนะ
คงขุนพระหญิงชายเจ้านายใหญ่
เสบียงข้าวของคัดรวมปัจจัย
ทหารไทยตำรวจตรวจชายแดน

ยื้อแย่งพูดสุดลงแต่ตรงนั้น
แล้วชวนกันละตาเงยหน้าแหงน
แบ่งกลุ่มสีตี่จับสลับแดน
เบื่อไล่แล่นเล่นน้ำดำแปดตาย

คอปเตอร์ผินบินต่ำกลับค่ำผ่าน
เครื่องสะท้านเหินห่างเสียงจางหาย
ฟ้าสิ้นแสงแดงเหลืองเริ่มดำลาย
ต่างแยกย้ายจากลานเข้าบ้านบัง

วัยแรกรุ่นเล่าเรียนเพียรค้นคว้า
จึงทราบว่าพาหนะพระที่นั่ง
เสด็จเยี่ยมเยียนยาตรราษฎร์ทุรัง
ทรงวางผังจ่อจุดผุดโครงการฯ

สถิตอยู่ในใจตราบนิรันดร์
ข้าพระพุทธเจ้า นายรพี รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

ก่อตั้งไหไฟดุ้นอุ่นข้าวเหนียว
ไซ้ผำเขียวเจียวจิกน้ำพริกผง
ใส่ขามข้อจอผักตักยกลง
เรียกล้อมวงข้าวบิจิจ้ำกิน

ช้อนหนึ่งใบใช้เวียนเปลี่ยนซดน้ำ
ซดซ้ำซ้ำน้ำแห้งแกงเหือดหิ้น
ทีละน้อยค่อยค่อยอร่อยริน
เนื้อสักชิ้นไม่ทราบนึกภาพเอา

เคยชาชินกินไปไยปริบ่น
เกิดมาจนลำบากแต่รากเหง้า
ใครจ้างงานขานรับจับหนักเบา
เถิบถึงเฒ่าเงินเก็บเจ็บไม่มี

เพียงประทังหลั่งหล่อต่อชีวิต
ครั้นขาดหวิดติดหิวไส้กิ่วกี่-
ครั้งพึงโพงโรงทานอาหารฟรี
รัฐใจดีแจกบัตรอัฐหยูกยา

รับจ้างแลกแบกหามยามแรงถอย
เหลียวคอคอยน้อยใจไม่เรียกหา
เที่ยวลัดเลาะเสาะเห็ดเบ็ดปูปลา
หมดมื้อหน้าย่ำแย่แน่ตรมตรอม

ทุบข้าวแบแบนเรียบไม้เสียบจี่
กะปิมีทาทาบฉาบกลิ่นหอม
เหลือเหรียญนิดติดก้นค้นกะออม
เดินด้อมด้อมซื้อหวยขอรวยตังค์ สาธุ

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

เห็นสายยางสมองสั่งยกเท้า
สะดุดเจ้าจนได้ไถลลื่น
น่าสมเพชเหตุการณ์เมื่อวานซืน
คนฮาครืนรพีจมขี้วัว

เลนส์แว่นวัดตัดใหม่ใสสองชั้น
จ่ายสามพันสวมใส่ไยสลัว
เงยแดดส่องต้องไฟไอขุ่นมัว
เพราะกินถั่วทอดไข่ใบกะเพรา

อยู่ดึกดื่นตื่นนอนตอนใกล้รุ่ง
พอเปิดมุ้งข้องเปลเซชนเสา
ท้องไส้เสียเปลี้ยป่วงร่วงหนักเบา
ปวดบวมเก๊าท์กินไก่โรคไล่ลาม

ยกของหนักตักน้ำตำเม็ดข้าว
ออกแรงสาวบ่าแบกสาแหรกหาม
ปีนต้นไผ่ไต่ตาลตกตูมตาม
กระดูกกล้ามดามเดาะเอ็นเปราะโปน

นั่งค่ำเช้าเฝ้ามองจ้องจอสี
สาวเซ็กซี่ซู่ซ่าท่าผาดโผน
เคยซดหมัดซัดคางอย่างโชกโชน
สมฮอร์โมนคนสารอาหารยา

เห็นไหวไหวในครัวคั่วแกงต้ม
เสื้อสีส้มแน่แล้วเมียแก้วข้า
เข้าหลังโฉบโอบพลันเธอหันมา
ขอโทษที ศรีลา ตาไม่ดี

ศรีลา คู่เมือนน้องเมียผมเองครับ แหะแหะ

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

นับแปดเช้าเก้าแลงแต่งสิบหน
ก็เวียนวนสะดุดหยุดกับที่
จับปากกาท่ากดจดวจี
จนแมงหวี่บินล้อมตอมลูกตา

ยอสิบนิ้วเหนือเกล้าสาเจ้าพ่อ
ขับสี่ล้อเร็วด้วยช่วยเถิดหนา
เชิญเทวะสถิตย์เรืองฤทธา
เหาะจากฟ้าลงชานประทานพร

คืนวันเสาร์เหล้าไห(ขวด)เลี้ยงไก่คู่(ไก่1ตัวไข่1ใบ)
โซดาฟู่ลดแรงน้ำแข็งก้อน
ถือสัจจะถวายพร้อมฟายฟ้อน
จบเกมบอลเชลซีต้องมีชัย

หรือสมองสองขดหมดสต็อก
แม้สักล็อกป๊อกแป๊กแก๊กเปิดไข
พุงฝ่อแฟบแวบพองท้องกลวงใน
มิเหลือไรสำรอกออกอวดโชว์

เขียนได้บาทบทหนึ่งกึกตรึงมั่น
จ้องตะวันจันทร์ดาวพราวบ่โผล่
เสาะสัมผัสลัดไปวงไฮโลว์
ตบมือโห่สามลาหุยฮาเฮย

เป็นอย่างนี้อี้หยังจั๋งใดน้อ
คิดตอบต่อกระตุกจุกชาเฉย
จึงจับกวางวางแกะแปะไก่เกย
วอนเพื่อนเอยเว้าเล่นเว้นติเนอ

รพีกาญจน์

แต่งหน้าจอ ขออภัย ห่างไปหลายวัน

[รพีกาญจน์]

สมรรถภาพตราบดีต้องมีครบ
องคาพยพงดงามสามสิบสอง
หนึ่งสำคัญนั้นหรือคือการมอง
คิดไตร่ตรองสดับรับยลยิน

เปิดดวงตาสามารถกวาดถ้วนทั่ว
จากชิดตัวทอดไกลได้ทุกถิ่น
โดยสื่อฉายรายงานผ่านระบิล
ส่องเห็นสิ้นสิ่งทุกข์สุขสบาย

ใดสะสมบ่มบ่อก่อปัญหา
ปล่อยชักช้าคาเช้าเริ่มเน่าสาย
มองข้ามขับฉับพลันอันตราย
ที่เรียบง่ายกลายยากลำบากตาม

แบบถนัดผลัดวันประกันพรุ่ง
หลบหลีกยุ่งซ่อนเงาเฝ้ามะขาม
สร้างเรื่องใหม่ใช้กลกลบเก่าลาม
หนีคำถามปฏิบัติไหนสัจจา

กริ้วจังก้าหน้ากล้องมือป้องปาก
แถมสำรากลงลึกไร้ศึกษา
โทษสำเร็จเด็ดขาดฟาดมาตรา
หลายข้อหาฉกรรจ์ฟันเสียบตุง

เก่งชะมัดจัดการรานผู้น้อย
รวยเลิศลอยแสร้งบอดลอดตาถุง
ไม่รับรู้หูหนวกซวกกระบุง
ไล่ลงทุ่งเลี้ยงหลานรำคาญเนอฯ

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

มิใช่ง่ายดายดางอย่างที่คิด
ผลถูกผิดชี้ชัดรีบตัดสิน
หันซ้ายขวาหน้าหลังฟังยลยิน
ตวัดลิ้นอ้าโอ่โชว์ฟันปลอม

มิใช่ง่ายดายดางอย่างรวมเลข
จับปัจเจกทุรนมึนมนต์ขอม
ภาพผ่านล่าพร่าลายประกายกรอม
เซ่อยอบยอมกรายโก่นโพนทะนา

มิใช่งายดายดางอย่างสารสื่อ
เร่งลงมือพิฆาตปรารถนา
รวบรวมมั่วตัวบทยกกฎกา
เดียดชี้ด่าดิรัจฉานรานการุญ

มิใช่ง่ายดายดางอย่างสำทับ
เปิดโปงสับหลังไล่ไกกระสุน
กราบกรานพ่อยอสรวงทวงพระคุณ
ฝ้าเศษฝุ่นคราบไคลค้นไม่เจอ

มิใช่ง่ายดายดางอย่างผสม
ร้อยคารมเคียงคำนำเสนอ
สระคล้องรองรสสะกดเบลอ
หลงละเมอสากลชนซูฮก

มิใช่ง่ายดายดางอย่างที่คิด
จัดจริตปรับแปลงแผลงผงก
มองปลายไม้ใต้รากราบเพียงรก
อยู่หยกหยกไยรู้ลึกหนาบาง

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

แหล่งทำมาหากินที่ดินอยู่
สืบจากปู่สู่พ่อลูกต่อหลาน
รับตกทอดฮอดเถิ่งเบิ่งช้านาน
ก่ออาคารบ้านควนสวนไร่นา

เลือกทำเลราบลุ่มริมภูเขา
พอทุเลาลมจัดฝนซัดห่า
ให่ร่มรื่นตื่นหลับลืมพับตา
เสาะของป่าหาง่ายแลกขายกัน

ปราบรกชัฎตัดเกรียนเนินเตียนโล่ง
สูงปรุโปร่งป้องแดดปรับแวดสั้น
ปลูกถมถากหมากม่วงเพาะพวงพันธุ์
ผลเผือกมันมะนาวพร้าวพุทรา

ดินอุดมสมบูรณ์ด้วยมูลหมัก
เถาพืชผักผุพังซังซากหนา
รวมก่ายกองนองพื้นคลื่นพัดพา
อีกน้ำท่าท้นหาดมิขาดแคลน

เลี้ยงเป็ดไก่ไร่ไร่พรวนสวนผสม
เห็ดหับบ่มบานออกดอกไม้แขวน
สลับข้าวหนาวลดถั่วทดแทน
ชีวิตแสนสนุกสุขอุรา

เราพอเพียงเลี้ยงตัวหลายชั่วโคตร
มิเกลียดโกรธโทษทัณฑ์สร้างปัญหา
โอ้อนาถชาติอื่นยื่นเงินมา
ยอมสัญญายาวเช่าเก้าสิบเก้าปี

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

ไร้ประโยชน์โพสต์พร่ำคำร้องขอ
รกหน้าจอตัวโตโชว์หนังสือ
เพียรแสดงแจงจ่ายลงลายมือ
สรรคำคือเหตุผลแยบยลพา

เสียชั่วโมงโยงไยอะไรผ่าน
ไปทำงานเสียทีจะดีกว่า
เสียงสั่นเครือควบกล้ำกลืนน้ำตา
เข้าหูขวาออกซ้ายละลายลม

เออหน็อยแน่แชร์ส่งลงหลายรอบ
สู่ที่ชอบเลือกเกาะที่เหมาะสม
หรือทะเล้นเฟ้นลู่ควงคู่ยม
รักรื่นรมย์ย่างย่ำสัมภเว(สี)

หยุดวาดหวานนานวัยเกลาใจง่าย
จวบจนตายท้ายวันยากหันเห
สิ้นตะวันจันทร์ดับจับดาวเท
ห้วงทะเลแห้งหาดอาจทบทวน

แฟ้มคุณงามความเดิมแรกเริ่มคบ
ค้นขุดพบลบดะทุกกระสวน
รอยจารึกหมึกเก่าหวัดเย้ายวน
โละจากจวนออกทิ้งลงปิงวัง

ไร้ประโยชน์โกฏิคำกำร้องขอ
ชวนอี๋อ๋อวิ่งวนเช่นหนหลัง
ตระกองกอดยอดหญิงบอกชิงชัง
แม้ขี้ดังยังมีค่ากว่าตัวเธอ

" เรื่องไม่จริง เพียงสมมุติ "

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

เก็บกวาดซากกากเกล็ดเศษอาหาร
เหลือชามจานเปียกผงเขี่ยลงหลุม
ล้างน้ำหมดสดใสซอกในมุม
ยืนคอยคุมเสียงแนแม่ลำโพง

คัดบางหนาผ้าซักชิ้นในนอก
หยิบแยกออกซาตินซิ่นโสร่ง
ชุดทำงานบานลีบจีบกระโปรง
สายเด่โด่งเก็บฉีดรีดแขวนราว

ขัดชำระตะกอนนอนก้นตุ่ม
หาบถังดุ่มถึงบ่อต่อเชือกสาว
ใช้หุงหาอาหารรสหวานคาว
อย่าพักยาวเลยล่วงเดี๋ยวง่วงนาย

เหนื่อยหืดหอบยอบยองสองมือจับ
มีดถูลับคมส่องต้องแสงฉาย
บั่นไม้ท่อนก่อนผ่าผึ่งเรียงราย
วางก่อก่ายเตาไฟจุดในครัว

เด็ดตำลึงดึงชันหั่นหน่อส้ม
ตัดชะอมขิงไพลใบกรูดถั่ว
ตั้งหม้อดินฮินเลเทคนนัว
ทอดไส้อั่วแกงโฮะโจ๊ะถูกคอ

แสนหดหู่อยู่บ้านละงานสวน
เนื้อชนวนเอ็นขาดกล้ามฝาดฝ่อ
แทบไม่ว่างครางฮือมือหงิกงอ
(บอกเธอ)ฉันเพศพ่อก็รู้ผู้ชายนะ

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

คิดจัดสรรปันส่วนควรใช้จ่าย
พอดีรายได้รับจับคงเหลือ
ครบสามมื้อมีคุณกินจุนเจือ
วงศ์วานเครือคาวเค็มยื่นเต็มใจ

จางเข้มข้นเข้าปากสากรู้รส
ดองแห้งสดปลดหุงเครื่องปรุงใส่
ดังสาบฉุนอุ่นร้อนเย็นซ่อนใน
หนอนตัวใหญ่ไต่ตีนแมงปีนตอม

เศษค้างถาดกวาดแคงเทแกงโฮะ
ฟองปุดโฟะฟ้องกลิ่นฮินเลหอม
คนให้ทั่วคั่วคละจุกระออม
ปิดฝาพร้อมฝังดินเก็บกินนาน

เด็ดผักไม้ใบอ่อนช้อนสาหร่าย
ฝักสูงส่ายสอยบนเสียบผลสาน
ตะกร้อเกี่ยวเคียววักเสียมสักดาน
มีดเลาะรานก้านกลวงทึ้งรวงรัง

คว้าข้องดุ่มสุ่มปลาริมท่าน้ำ
กบเขียดดำดิ่งล่างข้างท่วมขัง
ทอดแหเหวี่ยงเลี้ยงสระกุ้งกระซัง
ขึงฟากฝั่งเฝือกขวางวางเบ็ดราว

รู้จัดสรรปันส่วนด่วนช้าจ่าย
อยู่อย่างง่ายร้ายหนีดีสืบสาว
มิกำหนดอดอิ่มหน้ายิ้มพราว
จะร้อนหาวหนาวหลับชื่นซับทรวง

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

ข้าก็มีสองมือถือกำมั่น
หยิบนี่นั่นปุบปับงับแบหงาย
บังตาส่องป้องกันอันตราย
ชูโบกบายสะบัดสวัสดี

ปรุงอาหารหวานคาวมะพร้าวขูด
ขนมสูตรเลิศรสงามสดสี
ล้างถ้วยโถโอกาเช็ดฝาชี
กวาดผงคลีเกาะลานปัดบ้านเรือน

ซักผ้าเสื้อเหงื่อไคลให้สะอาด
ปั้นบิดหมาดผึ่งราวขาวเปล่าเปื้อน
ทางโค้งคดรถถีบบีบแตรเตือน
เข้าเกียร์เคลื่อนค่อยคืบสืบโคลงเคลง

พรมรูปี่ตีกลองซอล่องน่าน
นิ้วสะท้านขอดขึงดีดซึงเร่ง
ละจากไมค์ใส่ฟิลสิ้นเสียงเพลง
เดินโตงเตงแกว่งกวัดตวัดมือ

จับดินสอจ่อจิ้มพิมพ์อักษร
เกลาบทกลอนกรองคำสัมผัสสื่อ
ศอกกดเข่าเท้าคางหางตาปรือ
ลงลายชื่อหนี้ร้อนผ่อนชำระ

สติหายหลายครั้งผิดพลั้งบ่อย
มิเคยต่อยเมาเละทำเปะปะ
กลัวแพ้รีบบีบคั้นนั่นหญิงนะ
เหวยชิชะจับเป็นตัวประกัน

รพีกาญจน์