โรคที่รักษาได้ยาก

[รพีกาญจน์]

ก้าวพลาดพลั้งพบช้ำสมน้ำหน้า
นึกหรือว่าชีวิตนิดหนึ่งนั้น
จะต่อสู้อยู่ทามความกดดัน
โอนเอนสั่นกี่หนจนจักพอ

ทรงสะดุดทรุดล้มจมกองโรค
คราอับโชคซูบเซียวโดดเดี่ยวหนอ
โอกาสสูญพูนเศร้าเงียบเหงารอ
เหตุการณ์ส่อสิ้นเนื้อเหลือแต่ตัว

วงจรพังยั้งเดินขาดเงินหมุน
เวียนต้นทุนซื้อขายรับจ่ายมั่ว
ผลเกษตรเกรดดีที่ว่าชัวร์
ล้งรวมหัวกำหนดกดราคา

เลียบคันคลองมองบนผลสุกห่าม
รอสักสามสี่วันก่อนพรรษา
รูดชั่งคละกะผิดอนิจจา
โลสิบห้าเก้าบาทแทบขาดใจ

หักจ้างแพงแกงเปลืองเครื่องดื่มน้ำ
เลิกมืดค่ำเหล้าเมี่ยงเลี้ยงต้มไก่
เคลียร์ปุ๋ยยาค่าสารบานตะไท
เหลือลำไยใบหล่นปนธุลี

ก้าวเซซังพลั้งล้มจมซ้ำซาก
ตกวิบากชีวิตนิดหนึ่งนี้
เธอหรือทนสนใจเยื่อใยดี
หน่ายเร้นหนีไร้คำเอ่ยอำลา

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

เธอรู้ฉันกลั่นกลอนยังอ่อนหัด
ไม่ถนัดจัดแจงแต่งภาษา
เกี่ยวคำคล้องจองแค่แม่ ก กา
ยิ้มยื่นหน้าพาองค์เข้าวงการ

ยินแล้วเงียบเทียบ ว. เท่า ม.หก
เคยสอบตกนักธรรมโทไม่ผ่าน
สอนเด็กน้อยดอยป่าประชาบาล
มาตรฐานต่ำเกณฑ์เผ่นรีไทร์

กลับคุดคู้อยู่บ้านทำงานสวน
จอบสับพรวนถางหญ้าบ่าแบกไถ
โปรยปุ๋ยหมักตักน้ำรดลำไย
เลี้ยงเป็ดไก่ปลายนาจับปลาปู

ตีกะลอก่อควันขึ้นสื่อสาร
แจ้งเหตุการณ์ร้ายดีมีภัยสู่
เดินตีฆ้องร้องป่าวเคาะประตู
บอกให้ผู้รู้เรียดละเอียดความ

พ้นคาคบพบอันทันสมัย
กล่าวออกไมค์ดังก้องหนึ่งสองสาม
โทรศัพท์ฉับไวได้ทุกยาม
จ้องหน้างามบิดบูดกอปรพูดพลาง

ทำงานเพลินเดินล่กยกมือถือ
ไร้ตังค์ซื้อมือจิ้มจอกระด้าง
จะอ่านกลอนอ่อนจิตคิดระคาง
รอช่วงว่างกลางคืนหลังตื่นนอน

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

เกิดราศีปีวัวกลัวใดหรือ
ลองหาญหือเมื่อใดป่นไขขุย
ก้นดันฝาขาชิดขวิดกระจุย
โลดแล่นลุยเขาชันประจัญบาน

เทวะไสให้ข้ามาเช่นนี้
ตัวดำปี๋ขนขาบหนังหยาบกร้าน
เตี้ยต่ำต้อคอคืบกระดืบคลาน
แต่ทนทานกว่าใครไม่เป็นรอง

เคยบุกน้ำย่ำเพลิงเชิงผาตั้ง
ร่นรอหลังลงหุบเหวสยอง
ขึ้นคาคบขวับโหนโจนลำพอง
ถ่อแพท่องล่องธารวนกว๊านเกลียว

คอสวมแอกแถกไถไร่นาคราด
โดนแส้ฟาดดังปึกไร้สึกเสียว
สอดสาแหรกแบกหามกำด้ามเคียว
รวบข้าวเกี่ยวเกวียนลากตากแห้งตำ

ปีนมะไฟไต่ต้นปลิดผลร่วง
สอยมะม่วงคัดส่งล้งค่อนค่ำ
มิกลัวต่อแตนผึ้งหึ่งไล่ฮำ
มดแดงดำตะนอยกัดต่อยตี

กลุ้มเกินกล่าวดาววัวกลัวแต่น้อง
เหลือกตาจ้องตัวสั่นกลั้นปล่อยฉี่
ดุด่าดังหลังแหวนแจ้นทุกที
พ่ายราศีปีเสือแม่เนื้อนม

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

ปล่อยชีวิตติดหล่มจมเศร้าโศก
โดนสับโขกผูกขาดพยาธิไข้
กระแสเสเวลาชักพาไป
เพิกเฉยไร้ยอมรับปรับเปลี่ยนตัว

เช้าถึงค่ำกำสรดอดอยากอยู่
หน้าเหี่ยวหู่เสียงแหบท้องแฟบทั่ว
เข่าขาเคล็ดเหน็ดเหนื่อยเมื่อยตามัว
แสร้งกล้ากลัวย่อเหยาะจับเกาะราว

สารรูปซูบผอมยินยอมขอ
ยากเพียงพออิ่มถือทุกมื้อข้าว
สำคัญผิดคิดคืบหยุดสืบยาว
คอยท่านท้าวลบตรมถอกถมเท

หวังว่างเปล่าเจ่าจำย่ำกับที่
ตื่นพรุ่งนี้ข้างหน้าแสนว้าเหว่
แค่เบี้ยรองกองหนุนชูขุนเฮ
รำลิเกหน้าฉากพากย์หลังโรง

ยังอยู่เย็นเป็นเจ้าก็เท่านั้น
ช่องชนชั้นกลวงกลางห่างสุดโต่ง
มูลมั่งมีชี้ขาดอำนาจโยง
กลแกมโกงจ่ายแจกมิแผกนัก

ปล่อยชีวิตติดหล่มจมก่อนเก่า
เสพมึนเมากร้าวศึกฮึกเปื้อนปลัก
เชื้อร้ายฉุกลุกลามจุดกามกั๊ก
นานอีกสักเท่าใดปราศไข้เอย

รพีกาญจน์