๐๐๐***.. น้ำฝน...น้ำป่า...น้ำตา ..***๐๐๐

[ศิลาสีรุ้ง]

    น้ำฝน..น้ำป่า..น้ำตา

*********************

เมื่อฟ้ามืดคลึ้มหม่นสายฝนหลั่ง
พายุโบยบ้าคลั่งดั่งกระหาย
ครืนครืนครั่นฟ้าร้องก้องกระจาย
บ้างฟ้าผ่าเปรี้ยงเป็นสายไหลลงดิน

ผ่านวันแล้วคืนเล่าไม่เซาฝน
ฟ้ายังหม่นฝนยังมากยากมิสิ้น
ฃวางสัญจรมุ่งหน้าหาทำกิน
ฝนข่มดินเหลือคณาจะประมาณ

ถึงที่สุดเกินป่าเขาแบ่งเบาได้
ป่าไม้ใหญ่ถูกทำลายใครเล่าผลาญ
ดินโอบอุ้มน้ำอิ่มล้นจนเกินการ
ใดจะทานพานถล่มจมทะลาย

พัดพาซุงไม้ขอนถูกตัดโค่น
แรงน้ำท้นปะทะสิ่งทั้งหลาย
ทั้งชีวิตบ้านเรือนอีกมากมาย
ถนนสะพาน สลาย กับสายน้ำ

ไม่มีใดยั้งหยุดฉุดน้ำป่า
มันไหลบ่าไร่นาเกินคราคร่ำ
พันธุ์พืชไร่พืชสวนล้วนจมน้ำ
นาข้าวล้ำอร่ามเหลืองล่มวอดวาย

เหล่าพี่น้องชาวนาพาเรือล่อง
ไปกลางท้องทุ่งนาน่าใจหาย
รวงข้าวจมสายชลหม่นใจกาย
น้ำตารายปนน้ำท่วมอ่วมอกจริง

ค่อยค่อยเกี่ยว ข้าวในน้ำระกำหมอง
เต็มเรือล่องไปตากให้ยากยิ่ง
ริมถนนรายทางยังประวิง
ให้เกรงกริ่งฝนซ้ำต้องทำใจ

ไร่ข้าวโพดตกฝักยังไม่แก่
ก็ทุกข์แท้น้ำท่วมน่วมไฉน
เอาเรือลอยเก็บฝักข้าวโพดใส่
ติดต้นจมหมดไซร้ใต้ธารา

ถ้าไม่เก็บยิ่งเสียหายยิ่งวายวอด
รอน้ำลดชาวไร่จอดไม่รอดหนา
เก็บเท่าที่เก็บใด้ส่งขายค้า
เรื่องราคายากจะเกี่ยงพอเลี้ยงตัว

เป็นเพียงหนึ่งตัวอย่างทุกข์ชาวบ้าน
โดนสายธารถล่มล่มจมทั่ว
ล้วนวอดวายเสียหายไปทุกครัว
ต่างหม่นมัว หมองตรม..จมน้ำตา


ขอบคุณครับ


ศิษย์ใหม่ไร้วิชา                ลงเว็บครั้งที่ 1   วันที่ 2 สิงหาคม 2554  :: 09:13:42 PM
๑๘ พฤษภาคม ๒๕๕๕

[little girl]

หนูยังจำเหตุการณ์ได้ค่ะ
สะเทือนใจมากมาย...

[>_อนัตตา_<]

คราเมฆครึ้ม มืดคล้ำ ฉ่ำผืนฟ้า
ลมพัดพา ทะมึนหม่น บนห้วงหาว
หยาดพิรุณ โปรยหลั่ง พรั่งพรูพราว
ดั่งถึงคราว.. ฟ้ารั่ว ทั่วแผ่นดิน

แรงน้ำป่า บ่าลิ่ว จากทิวเขา
ป่าไม้เล่า ถูกโค่น จนสูญสิ้น
ท่วมบ้านเรือน ไร่นา จมวาริน
โอ้..ชีวิน  รันทด  แทบหมดใจ

น้ำตาริน หยดนอง แก้มสาวน้อย
หัวใจพลอย เวทนา พาหม่นไหม้
อธิษฐาน จิตดล ให้พ้นภัย
สู้ต่อไป เถิดหนา อย่าหวั่นเกรง
 
อิอิ ^^  จากท่านอาจารย์เพื่อนฯ ค่ะ