ตำนานสงกรานต์ (กลอนบทละคร)

[demonza]

             แล้วสะดุ้งตื่นหลากจิตพิศวง    ด้วยที่ตรงบนต้นไทรเหนือเกศี
เห็นสองผัวเมียพระยาสกุณี                   นกอินทรีร้องพร่ำบ่นสนทนา
                 -------------------------------------------------------
กุมารน้อยคิดเห็นเล่นเล่นอยู่                  จะลองแอบฟังดูรู้ภาษา
นกอินทรีคุยกันมันเจรจา                       เป็นเรื่องราวอักษราประการใด
                 -------------------------------------------------------
ว่าพลางร่ายเวทวิเศษล้น                       สัพพรุชานนมนตรา คาถาใหญ่
เพื่อฟังเสียงสกุณารวดเร็วไว                   ทั้งสองพูดเรื่องอะไรในตอนนี้
                 -------------------------------------------------------

[demonza]

5555555555555555555555  
          พญาอินทรี ตัวผู้   "น้องรัก  วันรุ่งพรุ่งนี้  เราทั้งสองจะได้กินอาหารอร่อยจากการประลองปัญญาของกบิลพรหม กับธรรมบาล  ฝ่ายใดตาย  ร่างก็เป็นของเรา"
          พญาอินทรีตัวเมีย " งั้นฤาท่านพี่  งั้นก็สบายเราที่ไม่ต้องบินไปหาอาหาร  ว่าแต่เขาประลองอะไรกัน???"
          พญาอินทรีตัวผู้   " ประลองคำถามง่ายๆ  แต่ท่าทางธรรมบาลตอบไม่ได้จึงนอนเครียดใต้ต้นไทรนี่  มองไปสิ นี่แหล่ะอาหารของเรา  555555555
          พญาอินทรีตัวเมีย  "  ท่านพี่พูดยังกับว่าท่านพี่รู้คำตอบของคำถาม"
          พญาอินทรีตัวผุ้  "ใช่แล้วน้องรัก  ง่ายมากเลย    กบิลพรหมถามเรื่องราศีในเพลาต่างๆว่าอยู่ที่ใดในช่วงวัน  คำตอบก็คือ  ตอนเช้าราศีอยู่ที่หน้า  เพราะตื่นมาต้องล้างหน้า   ตอนบ่ายราศีอยู่ที่หน้าอก เพราะต้องล้างมือ เช็ดตัว  ตอนค่ำราศีอยู่ที่เท้า เพราะก่อนนอนต้องล้างเท้า  ธรรมบาลโง่มากที่ตอบไม่ได้"
          พญาอินทรีตัวเมีย  "ท่านพี่  กำแพงมีหูประตูมีช่อง  ไม่ควรพูดคำตอบนะ"
          พญาอินทรีตัวผู้     " 555555  ใครหน้าไหนจะฟังภาษานกออกเล่าน้องรัก  มาเถอะ  พักผ่อนรอกินอาหารดีกว่า "
         (ธรรมบาลฟังภาษานกอยู่ด้วยการใช้ สัพพรุชานนมนตราก็ดีใจมากที่ทราบคำตอบแล้ว)    

[demonza]

                   บัดนั้น               ธรรมบาลกุมารแสนสุขศรี
รู้คำตอบชัดเจนแสนยินดี           จึงเร็วรี่กลับบ้านเร็วทันใด
ไปกราบบาทพ่อแม่ทั้งสองศรี      เอ่ยวาทีรู้คำตอบแถลงไข
พ่อแม่นั้นยินดีนักประจักษ์ใจ       กอดกุมารนั้นไว้แนบอุรา
               -------------------------------------------
ฝ่ายกุมารธรรมบาลนั้นพักผ่อน     แต่สยอนกบิลพรหมเป็นหนักหนา
พระองค์แพ้แน่ครานี้ต้องมรณา     เราไม่อยากฆ่าพระทรงธรรม์
ด้วยประเด็นคำตอบกรอบเช่นนี้    หาวิธีหลีกเลี่ยงได้คงสร้างสรรค์
เราจะทำด้วยวิธีใดไฉนกัน           นอนคิดพลันแล้วหลับกับแท่นนอน
              ----------------------------------------------

[demonza]

                             เมื่อนั้น                  กบิลพรหมปรากฏกายอดิศร
แล้วจึงว่าธรรมบาลผู้เรืองรอน                    เราลาก่อนจะบอกไว้ไม่คลาดคลา
นกอินทรีสองผัวเมียบนต้นไม้                    เราเองไซร้ดลบันดาลขานปัญหา
เพื่อให้เจ้ารู้คำตอบกรอบปัญญา                 เรารู้ว่าเจ้าคิดแล้วถึงหกวัน
ถ้าเราไม่กระทำตามเช่นนี้                         ชะตาที่กำหนดไว้ต้องเปลี่ยนผัน
พักผ่อนเถิดนะลูกรักผู้มีธรรม์                     เรายินดีแม่นมั่นทรงปัญญา
พรุ่งนี้แล้วถึงชะตาฟ้าลิขิต                        ของชีวิตกบิลพรหมมิมุสา
เราไปก่อนพรุ่งนี้จักกลับมา                        แล้วหายองค์ด้วยฤทธาของเทวัญ
                          -----------------------------------------
ธรรมบาลสะดุ้งตื่นกลางคืนดึก                    ก็หวนนึกติดตามข้อความฝัน
กบิลพรหมเสด็จมาอะไรกัน                        พระทรงธรรม์ทำอะไรในการนี้
สองผัวเมียสกุณานั้นนะหรือ                        มันก็คือฤทธิ์พระพรหมผู้เรืองศรี
เรานั้นต้องคิดการในทันที                           เราจะมีข้อหลีกเลี่ยงประการใด
ให้พ้นจากการตัดหัวตัดศีรษะ                       เพียงแค่มีแพ้ชนะละสงสัย
จักเฉลยเรื่องคำตอบชอบแล้วไซร้                  นกอินทรีนั้นให้ใครทำมา

[Yim sri]

ตำนานสงกรานต์อ่านสนุก.      เหมือนได้ปลุกความรู้สู่ความหลัง.
 ตั้งแต่เด็กเล็กอยู่ไม่อินัง          ไม่ได้ตั้งใจเรียนเพียรวิชา

แต่ยังดีที่มีครูอาจารย์.             ท่านมาสอนมาสั่งให้ศึกษา
บังคับให้ท่องดั่งมนตรา.            ในวิชาภาษาไทยให้จดจำ


ขอบคุณท่านdemonza จริงๆค่ะที่ทำให้นึกถึงความหลัง

[demonza]

            วันกำหนดบทประลองต้องคำถาม            ก็ถึงตามวันที่เจ็ดวิเศษค่า
เศรษฐีเตรียมจัดสถานที่ด้วยปรีดา                        ธรรมบาลกุมาราแสนเศร้าใจ
พยายามคิดค้นหาทางออก                                 เฝ้าย้ำตอกพินิจคิดไปใหญ่
ด้วยไม่มีหนทางแต่อย่างใด                                 จักมิให้กบิลพรหมล้มมรณา
                           ------------------------------------------------------
บัดเดี๋ยวกึกก้องสำเนียงเสียงเป่าสังข์                     เสียงหวูดดังทั่วสรรค์ดาวดึงสา
ทั้งมวลด้วยเหล่าทวยเทพยดา                             ต่างโปรยไม้ลงมาในบัดดล
ปรากฏร่างกบิลพรหมเทวราช                               ภูวนาถปรากฏกลางโพยมหน
ร่อนลงปราสาทด้วยฤทธิรณ                                 พระทรงพลกล่าวอำนวยซ้องอวยชัย
                          -------------------------------------------------------                      

[demonza]

แล้วประทับเป็นประธานกลางห้องโถง               ที่โอ่โล่งแสงทองสอ่งไสว
ธรรมบาลเข้ามากราบพระภูวไนย                      พระทรงชัยให้พรกุมารา
แล้วจึงถามว่าเจ้ามีคำตอบไซร้                         ฤาอย่างใดในการแก้ไขปัญหา
เรามาแล้วตามกำหนดรจนา                             ลูกรักข้าตอบเถิดธรรมบาล
                    ------------------------------------------------------

[demonza]

                    บัดนั้น               ธรรมบาลกราบบาทไปแล้วไขขาน
ข้าแต่องค์กบิลพรหมบรมบาล      ข้าคิดอ่านการไว้ในครั้งนี้
ขอโอกาสทูลแจ้งแถลงไข          โปรดอนุญาตไซร้อย่าหน่ายหนี
ข้ามีเหตุทูลแถลงแจ้งคดี             ขอองค์พระภูมีทรงเมตตา

[demonza]

                      เมื่อนั้น                     ท้าวกบิลพรหมได้ฟังไม่กังขา
ทราบวาระจิตกุมารผู้ปรีชา                    แล้วจึงว่าบอกมาเถิดเจ้ากุมาร
                     -----------------------------------------------------
เด็กน้อยจึงทูลแจ้งแถลงไข                  ขอองค์พระภูวไนยโปรดประหาร
ข้าน้อยก่อนตอบคำถามพระภูบาล           ข้าคิดอ่านการยับยั้งทั้งราตรี
พระองค์คือผู้เป็นใหญ่งามไพสิฐ             ข้าเป็นเด็กปลิดชีพท่านไม่พอที่
ข้าสามารถตอบคำถามความครั้งนี้           ด้วยองค์พระภูมีเจตนา
ข้าเป็นเพียงแมลงแสงหิ่งห้อย                น้อยฤาจะสู้สุริยะกล้า
ขอพระองค์เลิกกฏกำหนดมา                  ตัดเศียรฆ่าสองฝ่ายให้แก่กัน
ข้าตอบได้พระองค์ทรงทราบอยู่               เหตุที่รู้ก็เพราะจอมสวรรค์
มีเมตตาแก่ข้าผู้อาธรรม์                         เกิดมานั้นต้องรบลิ้นปิ่นพรหมา
                    --------------------------------------------------------

[demonza]

ขอกอดบาทพระองค์ตรงนี้ไว้             ขอพระองค์เปลี่ยนพระทัยให้เถิดหนา
จะเป็นคุณแก่โลกแก่โลกา                 และเป็นคุณแก่ข้าธรรมบาล
                 ------------------------------------------------------
                       เมื่อนั้น                 ท้าวกบิลพรหมเป็นใหญ่ฟังไขขาน
จึงว่าเจ้ายอดธรรมกุมาร                    โชคชะตาแต่โบราณคิดอ่านไว้
หากเจ้าฝืนลิขิตแห่งสวรรค์                จะเกิดปั่นป่วนโลกอย่าสงสัย
ตอบมาเถิดกุมารจงมั่นใจ                   เราอยากให้เป็นไปตามโชคชะตา
                 -------------------------------------------------------

[demonza]

  คำถามที่ท่านให้ข้าตอบนั้นมีดังนี้
      ตอนเช้าราศีอยู่ที่หน้า  เนื่องจากทุกคนในโลกตื่นขึ้นมาต้องล้างหน้า
      ตอนกลางวัน ราศีอยู่ที่อก       เนื่องจากต้องล้างเนื้อล้างตัว
      ตอนเย็น  ราศีอยู่ที่เท้า   เพราะก่อนนอนหลับ ต้องล้างเท้า

[demonza]

             กุมารน้อยฝืนตอบตามคำสั่ง   มิสามารถหยุดยั้งแก้ปัญหา
ตอบกบิลพรหมเต็มคำทั้งน้ำตา            ด้วยรู้ว่าพระองค์ต้องบรรลัย
                   -----------------------------------------
                      เมื่อนั้น                    กบิลพรหมฟังคำนำขานไข
จึงว่าถูกต้องอย่าข้องใจ                      เจ้าตอบได้ครั้งนี้มีปัญญา
ท่ามกลางเหล่าทวยเทพทั้งสวรรค์         มาร่วมเป็นพยานนั้นได้สรรหา
เราแพ้เจ้าจะให้เป็นตามสัตยา               จักตัดเศียรบูชาไม่ช้าที
แล้วจึงเรียกพระธิดาทั้งเจ็ดแก้ว              พ่อลาแล้วนะเจ้ามารศรี
จงรับเศียรพ่อไว้ในพานนี้                    อย่าให้ต้องปฐพีจะเกิดภัย
อัคคีร้ายจะเผามวลมนุษย์                      บรรลัยลาญไม่อาจหยุดหรือคุมได้
ทุงษะเทวีลูกรักมาเร็วไว                        เตรียมรับเศียรพ่อไว้ให้บนพาน
                ------------------------------------------------------  

[demonza]

                      เมื่อนั้น               ทุงษะเทวีได้ฟังคำนำไขขาน
กราบบังคมลาบิดาปิ่นอาจารย์          แล้วถือพานเตรียมรับเศียรพระภูมี
                      -----------------------------------------------
                      เมื่อนั้น                กบิลพรหมเทวราชเรืองศรี
เรียกอาวุธดาบวิเศษไม่ช้าที            แล้วตัดเศียรทั้งสี่กระเด็นไป
                       ---------------------------------------------
สถิตยังบนพานของทุงษะ               แล้วนางเอ่ยวาทะเล่าขานไข
เราทั้งเจ็ดจักนำเศียรบิดาไป            เวียนเขาสุเมรุใหญ่วันสงกรานต์
เราจะแบ่งวันไว้ให้ครบเจ็ด              เวียนเศียรเสร็จจักระบือชื่อไขขาน
โลกเลื่องลือกล่าวคำเล่าตำนาน        ธรรมบาลแลท้าวกบิลพรหม
ถามปัญหาราศีตัดเศียรให้                เวียนรอบภูเขาใหญ่ได้เห็นสม
นี่เป็นเจตนาค่านิยม                        ของบรมปิตุเรศของเรานี้
                        --------------------------------------------
นางทั้งเจ็ดจึงถือเศียรเวียนรอบเขา      อาทิตย์เนา"ทุงษะ"มารศรี
วันจันทร์"โคราคะ"เทวี                     "รากษส"นุชจรีย์วันอังคาร
วันพุธ  "มณฑา" ทำหน้าที่               "กิริณี"พฤหัสดังไขขาน
"กิมิทา"วันศุกร์ฤกษ์ประทาน             "มโหทร"เยาวมาลย์วันเสาร์ไซร้
                        ---------------------------------------------
จบตำนานสงกรานต์เพียงเท่านี้          ขอผู้อ่านจงมีสุขสดใส
พระพิฆเนศวร์ให้พรท่านบันดาลไป     อวยพรให้ท่านสุขสันต์นิรันดร

[Yim sri]

จบตำนานสงกรานต์เพียงเท่านี้          ขอผู้อ่านจงมีสุขสดใส
พระพิฆเนศวร์ให้พรท่านบันดาลไป     อวยพรให้ท่านสุขสันต์นิรันดร


ขอขอบคุณท่านเดมอนซ่า                               ที่ได้มามอบตำนานสงกรานต์ให้
บรรจงถ้อย ร้อยกานท์ ขานเรื่องไทย                  บันทึกไว้เป็นบทเรียน เพียรกวี

จึ่งขอพรจากพระพิฆเนศวร์                              โปรดคุ้มเกศ ป้องภัย ให้ เดมี่
ประสบสุข พิพัฒน์ สมบัติมี                             กายาดี  จิตแกร่ง  แข็งแรงเทอญ.



ขอบคุณจริงๆนะคะ อ่านสนุก และไพเราะด้วย
เรื่องต่อไปจะเป็นเรื่องอะไรคะ

[Yim sri]

อยากรู้มากเลยค่ะ
  บทประพันธ์นี้ท่านเดมอนซ่า จะนำไปพิมพ์เผยแพร่ ที่ไหน หรือเปล่าคะ

[demonza]

อยากรู้มากเลยค่ะ
  บทประพันธ์นี้ท่านเดมอนซ่า จะนำไปพิมพ์เผยแพร่ ที่ไหน หรือเปล่าคะ

 ไม่หรอกครับ เก็บไว้ที่นี่แหล่ะ  ความจริงผมเคยแต่งเรื่องนี้ไว้แล้วในเวบอื่น  แต่ว่าเจ้าของเวบเขาไม่ได้เก็บไว้เลยหาย ผมเลยแต่งใหม่  เรื่องต่อไป  ผมจะแต่ง ตำนานการส่งสมณทูตไปลังกา  ผมแต่งไว้ในเวบอื่นยังแต่งไม่จบ  จะโยกมาไว้ที่เวบนี้

[Yim sri]

อยากรู้มากเลยค่ะ
  บทประพันธ์นี้ท่านเดมอนซ่า จะนำไปพิมพ์เผยแพร่ ที่ไหน หรือเปล่าคะ

 ไม่หรอกครับ เก็บไว้ที่นี่แหล่ะ  ความจริงผมเคยแต่งเรื่องนี้ไว้แล้วในเวบอื่น  แต่ว่าเจ้าของเวบเขาไม่ได้เก็บไว้เลยหาย ผมเลยแต่งใหม่  เรื่องต่อไป  ผมจะแต่ง ตำนานการส่งสมณทูตไปลังกา  ผมแต่งไว้ในเวบอื่นยังแต่งไม่จบ  จะโยกมาไว้ที่เวบนี้

ได้ปรมาจารย์มาเพิ่มอีก ๑ ท่านแล้ว  ดีใจจัง



แล้วแบบนี้จะมีเวลาไปที่ มิ่งหลี อีกหรือเปล่าคะ

[demonza]

อยากรู้มากเลยค่ะ
  บทประพันธ์นี้ท่านเดมอนซ่า จะนำไปพิมพ์เผยแพร่ ที่ไหน หรือเปล่าคะ

 ไม่หรอกครับ เก็บไว้ที่นี่แหล่ะ  ความจริงผมเคยแต่งเรื่องนี้ไว้แล้วในเวบอื่น  แต่ว่าเจ้าของเวบเขาไม่ได้เก็บไว้เลยหาย ผมเลยแต่งใหม่  เรื่องต่อไป  ผมจะแต่ง ตำนานการส่งสมณทูตไปลังกา  ผมแต่งไว้ในเวบอื่นยังแต่งไม่จบ  จะโยกมาไว้ที่เวบนี้

ได้ปรมาจารย์มาเพิ่มอีก ๑ ท่านแล้ว  ดีใจจัง



แล้วแบบนี้จะมีเวลาไปที่ มิ่งหลี อีกหรือเปล่าคะ

มิ่งหลีตอนนี้  ก้ไปกินครับ