>.. ความรัก ในฝักไม้ ..< เรื่องสั้น เบาสมอง สนุกสนาน ครื้นเครง เฮฮา โดย สิติยะ ป

[Siranoi]

ป. 16

......... " ไอ้ตี๋...มรึงรู้ไหม พี่ปอไปไหน? "
เจ้าเชนทร์เดินเข้าประตูห้องนอนมา ขณะที่เจ้าตี๋น้อยกำลังเล่นเกมส์คอมพิวเตอร์อย่างเมามัน...นั่นปะไร..เขาว่าไว้ไม่มีผิด มันเล่นจริง ๆ ง่ะ
         " ไม่รู้โว้ย..งานยุ่งมั๊ง แก่แล้วยังขึ้งกอีก "
         " กรูก็อยู่กับมรึงเนี่ย...ถามมาได้ "
คเชนทร์ เดินเข้าออกอย่างกระวนกระวาย รื้อค้นหมอนและผ้าห่มบนเตียงนอนจนกระจัดกระจายไปคนละทิศละทางเหมือนหาอะไรสักอย่าง
         " ไอ้เชนทร์..คุณหาอะไรครับ!? "
เจ้าตี๋อดที่จะสงสัยไม่ได้ แต่ตาก็ไม่ละจากหน้าจอ
         " ก็หาพี่ปองัย "
ตอบพลางหย่อนกายนั่งลงบนเตียงอย่างซังกะตาย
เจ้าตี๋มองหน้ามัน อดที่จะขำไม่ได้
         " มรึงคงเจอหรอก..."
         " ไปไหนน๊า...หรือว่าเข้าเมืองยังไม่กลับวะตี๋ "
เจ้าตี๋หันกลับมาชี้หน้า
         " มรึงอยู่กับใคร? "
คงเริ่มมีอารมย์..เจ้าเชนทร์ก็ช่างถามช่างซักเสียจริง...อยู่ด้วยกันแค่สองคน
         " เอางี้ เดี๋ยวกรูช่วยหาก็แล้วกันนะ ๆ ๆ "
เจ้าตี๋ลุกขึ้นเดินมานั่งติดกับเจ้าเชนทร์ มือขวาโอบกอดเจ้าเชนทร์ซะแน่น
         " มรึงหลับตา! "
ออกคำสั่งโดยเด็ดขาด...ค่อยแกะกระดุมมันออกทีละเม็ด.....ทีละเม็ด....และทีละเม็ด!
         " ไอ้ตี๋มรึงทำอะไรวะ "
ถามด้วยความสงสัย
         " เออน่าเฉยไว้ "
         " หัวใจมรึงอยู่ข้างไหนวะได้เชนทร์? "
แกล้งแหย่เพื่อนเล่น
         " ข้างขวามั๊ง...ทำอะไรวะตี๋?...แล้วลืมตาได้รึยัง "......
         " ยัง ๆ "
         " ปะป๊า...ป๊ะอยู่ไหน รีบกลับมาเขียนเรื่องไว ๆ อยู่แต่ในห้อง วัยรุ่นเซ็งง่ะ...ป๋า ๆ ๆ ได้ยินแล้วตอบด้วย...แล้วอย่าลบรูปเขานะ...เขาอุตส่าห์โพสมาอย่างดีลบทำไมอ่ะ...ปิดเรื่องไปเลยไป๊! "
         " เอ๊ะ..ไอ้เชนทร์ ทำไมกรูถึงได้ชอบออกนอกเรื่องจังวะ งง ว่ะ "
เจ้าตี๋น้อยถอนฝ่ามือที่ประกบเข้ากับหัวใจเจ้าเชนทร์ออกเบา ๆ เพราะมันมีความคิดว่าทุกอย่างสามารถเกิดขึ้นด้วยใจและที่ใจ...แต่แท้ที่จริงแล้วมันอยากจะหาอะไรเล่นให้หายเซ็งเท่านั้นเอง
         " เฮ้ย! ได้เชนทร์ หัวนมมรึงทำไมมันสีแดง ๆ อย่างนี้วะ..ไอ้นี่มันต้องเสียความบริสุทธิ์มาแล้วแหง๋ ๆ เลยวะ "
เป็นเหตุให้เจ้าเชนทร์ต้องลืมตาก้มลงมองตาม
         " จริงหรือวะ??? "
ถามหน้าตื่น ๆ เจ้าตี๋ลองเอามือจับดูทั้งเขี่ยทั้งขยี้
         " โอ๊ววววว...พี่ตี๋ขาอย่าทำอย่างนั้นซิ อย่า ๆ ๆ เขายิ่งออกความเห็นว่าเชนทร์เป็นเกย์อยู่นะ โอวววว อย่า ๆ ๆ ๆ "
เจ้าสองคนนี่...มันทำเล่นหรือทำจริงนะ...เดาไม่ออก
ไม่ออกจริง ๆ
(ต้นเรื่องข้อความเดิมจากเว็ปโน้น..อย่างงนะครับ)

[Siranoi]

ป. 17

......... บ่ายวันนี้หลังจากที่รับประทานอาหารมื้อเที่ยงเรียบร้อย เจ้าตี๋ขอตัวขึ้นไปนอนพักเอาแรงบนห้อง ส่วนเจ้าเชนทร์ก็แยกตัวขอไปนั่งพักผ่อนที่ศาลากลางน้ำเพราะวันนี้อากาศร้อนอบอ้าวเสียจริง ดึกมาหนาวพอกลางวันก็ร้อน นั่นคือบรรยากาศแบบบ้านนอก ๆ คเชนทร์เองก็ไม่เคยเลยสักครั้งที่จะได้มีโอกาสเข้าไปสัมผัสกับบรรยากาศในเมืองกรุง ที่เขาว่าเป็นเมืองสวรรค์ ดูใคร ๆ ก็ใฝ่ฝันอยากที่จะไปกันจัง บุญหรือกรรมของมันไม่ถึงก็ไม่อาจทราบได้
แต่กับลุง แกจะไม่เห็นดีเห็นงามด้วย ลุงเคยพูดให้ฟังว่า
         " สมัยหนุ่ม ๆ ลุงก็เคยไปทำงานที่นั่น แต่อยู่ได้แค่ 5 เดือนก็ต้องรีบลาจาก เพราะที่นั่นเขาอ้างอิงเอาความศักดิ์สิทธิ์ของเงินตราเป็นใหญ่ เงินคือพระเจ้า นับตั้งแต่น้ำดื่มเป็นต้นไป ต้องใช้เงินเสียทั้งหมด ลุงอยู่ไม่ไหวหรอก "
เป็นความพอใจของลุงเอง ที่อยากจะใช้ชีวิตเป็นชาวไร่ชาวสวนอย่างนี้ไปจนวันตาย
         " อาชีพนี้มันแสนสุขสบาย ไม่มีใครมาคอยเป็นเจ้านาย คอยจู้จี้จุกจิกกวนใจ อยากทำก็ทำ ไม่อยากทำก็ไม่ทำ เราต่างหากที่เป็นเจ้านายของตัวเราเอง "
ลุงให้เหตุผล แต่ถึงอย่างไร คเชนทร์ก็ยังคงไม่ค่อยเข้าใจนักอาจจะด้วยยังเด็กนั่นเอง
         " เชนทร์...ทำไมมานั่งอยู่ที่นี่คนเดียวละ ตี๋น้อยไปไหน ? "
พี่เทวัญก็คงจะถูกปลูกฝังค่านิยมจากพ่อมามากพอดู
         " หลับอยู่ข้างบนนะครับ พี่เทวัญมีอะไรหรือครับ? "
         " เปล่าหรอก..ทุกทีเห็นไม่เคยพรากจากกันเลยแปลกใจน่ะ "
เทวัญนั่งลงบนม้านั่งตรงข้ามกับคเชนทร์
         " ตรงนี้อากาศเย็นสบายจัง "
เทวัญออกปาก
ก็คงจะใช่ เพราะเนื้อที่สระน้ำถึง 5 ไร่เศษ ต้นมะพร้าว ขนุน และลำใยบางส่วนที่ลุงเป็นคนปลูกมากับมือนับสิบปี ต่างให้ร่มเงาแตกดอกออกผลเต็มไปหมด แล้วยังมีศาลากลางน้ำให้พักผ่อนหย่อนอารมย์เช่นนี้
คเชนทร์ กลับนึกไปถึงเมืองฟ้าเมืองสวรรค์ที่คนบ้านนอกทั้งหลายต่างแตกตื่นเข้าไปอยู่เพื่อทำมาหากิน จะมีอากาศบริสุทธิ์ให้หายใจอย่างนี้ไหมน๊อ...
         " พี่เทวัญเคยไปกรุงเทพฯไหมครับ ? "
เทวัญหันมามองหน้าเจ้าเชนทร์
         " ไม่หรอก...พ่อบอกว่าอยู่ที่นีสบายกว่า ภูมิประเทศก็ดี คนก็มีน้ำใจให้กันดี " เทวัญอธิบาย
         " ตอนจบม. 6 พี่เคยขอพ่อไปเรียนต่อที่โน่นเพราะสอบได้ทุน แต่พ่อก็ไม่ยอมให้ไป ก็เลยได้เรียนวิทยาลัยที่นี่ "
เจ้าเชนทร์เงียบฟังอย่างสนใจ
         " ตอนแรกพี่ก็กะจะไปอยู่กับอาภา กับเชนทร์ แต่พ่อบอกว่ามันไกล ก็เลยได้เรียนที่นี่ แม้จะอยู่คนละจังหวัด แต่ก็แค่ 20 กิโลแค่นั้นเอง "
         " ตอนแรกพ่อก็ซื้อมอเตอร์ไซค์ให้ขี่ไปกลับ ต่อมามันไม่ไหวไม่ได้พักผ่อน เลยขอพ่อเช่าหออยู่กับเพื่อนแชกันออกค่าห้อง พ่อตั้งข้อแม้ว่า เสาร์อาทิตย์จะต้องกลับบ้าน..สนุกนะเชนทร์ ถ้าเรียนจบมาอยู่กับพี่ก็ได้ "
เทวัญชักชวน
เมื่อครั้งยังเด็ก เทวัญรักเจ้าเชนทร์มาก ดุจดังพี่น้องคลานตามกันออกมา สายใยแห่งความเป็นพี่เป็นน้องยังไม่เสื่อมคลายเบาบางแม้แต่น้อย
ตอนเด็กเจ้าเชนทร์โดนพ่อใช้ไม้เรียวฟาดเพราะซน เทวัญยังเคยโกรธไม่พูดกับพ่อตั้งหลายวัน ครั้นเทวัญโดนมั่ง คเชนทร์ก็มีลักษณะอาการเช่นเดียวกัน จนพ่อบ่น
         " โว๊ย!...พี่น้องคู่นี้มันรักกันจังโว๊ย..เลยไม่มีใครรักพ่อสักคน "
พ่องอนเอาบ้าง...ได้เรื่อง...ทั้งเทวัญและคเชนทร์ต่างวิ่งห้อมล้อมกอดประจบพ่อเป็นเชิงเอาใจพร้อมขอโทษ เป็นเช่นนี้เกือบทุกครา...
         " เชนทร์...เดี๋ยวตอนเย็นเราไปเก็บผักที่ท้ายไร่กัน ตี๋น้อยคงตื่นพอดี
พี่จะบอกพ่อทำน้ำพริกอร่อย ๆ ทานกันนะ...ป้ะ..เราไปช่วยกันเตรียมของก่อนดีกว่า "
......... เด็กทั้งสองคน ต่างมีความยินดีและดีใจเป็นอย่างมากที่จะได้มีโอกาสได้เล่นสนุกตลอดทางเกือบสองกิโล โดยอาศัยซาเล้งปั่นของพ่อเป็นเครื่องเดินทาง

[Siranoi]

ป. 18

......... " ผมหลงรักคน...ผู้หญิงชื่อน้อย..."
เทวัญเป็นผู้เปิดประเด็นโดยมีเจ้าตี๋เป็นคนออกแรงปั่นซาเล้ง
         " เฝ้ารักเฝ้าคอย...แต่น้อยไม่เคยเห็น...ใจ "
เจ้าเชนทร์เอามั่งพร้อมตบมือให้จังหวะ
         " เมิน..เอิน ๆ หน้าหนีไม่มีเยื่อใย ไม่แลเหลียวไม่ยอมเคียงใกล้ ไอ่ ๆ ๆ "
เทวัญและเจ้าเชนทร์ดูสนุกสนานร่าเริงเพราะสามารถพลิกฟื้นภาพเก่า ๆ ขึ้นมาได้อีกครั้ง โดยเฉพาะเจ้าเชนทร์แล้ว แหกปากเสียงดังกว่าใคร
จนน่ารำคาญมากกว่าความไพเราะ เพลงนี้เป็นเพลงที่ลุงชอบมากที่สุดและมักจะร้องให้เด็ก ๆ ฟังบ่อย ๆ จนจำได้ทุกตัวอักษรทุกคีย์เสียง แม้จะเป็นเพลงคนละรุ่นกัน
ส่วนเจ้าตี๋น้อยยิ่งไม่ต้องพูดถึง มันคงได้แต่ยิ้มส่งให้คนโน้นทีคนนี้ที...เพราะมันฟังไม่รู้เรื่อง! และไม่เคยได้ฟังมาก่อน
มันคงสนใจแต่เพลงใหม่ ๆ ตามสมัยนิยมเช่น หมาเห่า ๆ ๆ หมาหอน ๆ ๆ อะไรของมันไปโน่น...จึงไม่มีโอกาสได้สัมผัสและลิ้มรสในบทเพลงที่แสดงออกถึงความเป็นไทยแท้เท่าใดนัก
         " หยุด! ตี๋น้อยเบรค ๆ ๆ "
ทุกคนลงจากรถวิ่งเข้าข้างทางพร้อมกันด้วยความตี่นเต้น!
         " โอ้โห..พี่เทวัญ..เชนทร์ว่ามันต้องตัวเท่านี่ "
เจ้าเชนทร์กำข้อมือขึ้นอีกครั้งหนึ่ง มันคงคิดว่าตัวเท่า ๆ กันกับปลาช่อนที่มันจับได้แล้วปล่อยไปด้วยความใจดีในวันนั้น
         " ผมว่ามันต้องใหญ่กว่านั้นอีกนะคุณเชนทร์ "
เป็นครั้งแรกที่เจ้าตี๋ยอมรูดซิบออกแล้วนำปากมันกลับมาใช้ดังเดิม หลังจากที่ทำเหมือนคนซื่อบื้อมาตลอดทาง
         " พี่เทวัญ..มันเป็นงูอะไรครับ "
เจ้าเชนทร์เริ่มตั้งตัวเป็นทนาย และเขี่ยเล่น
         " คงเป็นงูเห่ามั้ง เพราะที่นี่งูเห่าเยอะ "
เทวัญออกความเห็น
         " ลุงเคยบอกว่า เวลางูลอกคราบแล้วตัวมันจะไปไม่ได้ไกล มันจะอยู่ใกล้ ๆ คราบของมันไม่ใช่หรือครับ? "
เจ้าเชนทร์ออกความเห็น ในขณะที่สายตาทั้ง 3 คู่ เริ่มสอดส่ายเพราะความไม่มั่นใจในความปลอดภัย
ผมทุกเส้นขนเริ่มลุกตั้งชูชันโดยไม่ได้นัดหมาย...เอ๊า...สาม..สี่...!
ทุกคนรีบวิ่งกลับขึ้นรถอย่างไม่คิดชีวิต คราวนี้คงเป็นเทวัญที่ทำหน้าที่เป็นสารถี เพราะต้องการที่จะออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด

[Siranoi]

ป. 19

......... เกีอบ 300 เมตร ที่ออกพ้นมาได้อย่างหวุดหวิด...เทวัญเริ่มได้สติจึงนึกขึ้นได้ว่าทั้งขาไปและขากลับ ตัวเองไม่มีหน้าที่เป็นพนักงานขับรถจึงจอดกระทันหันเปลี่ยนเจ้าตี๋มาเป็นโชเฟอร์ดังเดิม
         " เกือบเอาชีวิตไม่รอดนะครับพี่เทวัญ "
เจ้าเชนทร์บ่นหน้าตาตื่น
         " เอาชีวิตไม่รอดยังไงวะ..คุณเชนทร์? "
เจ้าตี๋สวนกลับทันที
         " ก็งูเห่ายังไงล่ะ..ไอ้..คุณบ้า "
เจ้าเชนทร์ให้นึกเคือง คนอะไรวะไม่ทันเหตุการณ์เอาซะเลย
         " แล้วเห็นตัวมันหรือยังล่ะ..? "
เงียบ!
         " เออเว๊ย...ยังนี่หว่า...แล้ววิ่งหนีทำไมวะ...งง "
เจ้าเชนทร์ เกาหัวตัวเองอยู่ยิก ๆ   
         " เออน่า...วิ่งหนีนะดีแล้ว กันไว้ก่อน ปลอดภัยไว้ก่อนเป็นดีที่สุด "
เทวัญให้ความเห็น
         " คุณตี๋...พี่ปอบอกว่าขอหยุดเรื่องไว้ก่อนอ่ะ..แกบอกข้อมูลเก่าหายว่ะ.. "
         " โธ่โว๊ย!...แล้วจะได้เก็บไหมล่ะผักน่ะ วัยรุ่นเซ็งว่ะ "
         " เออน่า..ใจเย็น ๆ พี่เค้าคงต้องหยุดเขียนไปหลายวันแหละ "
...................

[❀●•♪.FairytaleDH﹎.εїз︷✿]

  โห...วัยรุ่นเซ็ง ..ต้องรอพี่ปอกี่วันคะเนี่ย..

[Siranoi]

 

[Siranoi]

ต้องขออภัย..
อีกไม่กี่วันจะพยายามมาต่อให้จบจ้า
ช่วงนี้ชีพจรลงเท้า อิอิ

[❀●•♪.FairytaleDH﹎.εїз︷✿]

  รับแซ่บค่าาาา จะคอยกะรอต่อไปค่ะ อิอิ 

[♡♡<Fairy>♡♡]

...ตามมา...ลอย-คอ....เอ๊ย!!!!....รอคอย..เจ้าค่า....อยากรู้ตอนจบจังอ่ะ....