............น้ำตา.............

[>_อนัตตา_<]

ยายต้าจ๋า ไปไหน ใยไม่บอก           หรือแกล้งหยอก ให้งง ยังสงสัย
อย่าพึ่งไป รีบกลับ มาไวไว              หนูห่วงใย  อย่าให้ กังวลเลย.....
หรือว่าป่วย ไม่สบาย กายเป็นทุกข์    หรือว่าสุข ทุกข์ใจ มาเฉลย
รีบกลับมา คุยกัน เหมือนดั่งเคย        อย่าเพิ่งเฉย  ละเลย  หนูรักยาย....  

[นายตะเข้]

ท่านยายต้า  จะไปไหน  ใยไม่บอก
จะไปนอก  ไปใน  หรือเขมร
ไปเที่ยวป่า  ทะเล  หรือฟังเพลง
ช่วยตะเบ็ง  เสียงบอกหน่อย  คอยรอฟัง.....อิอิ

[นายตะเข้]

ยามท้อแท้  เงียบเหงา มักฟุ้งซ่าน
ไม่อาจหาญ คึกคัก มักเหงาเหงา
อันคนเรา ต้องใจหนัก  รักเบาเบา
เพียงรอเขา  สักนิดเดียว เดี๋ยวรักมา.....

[Siranoi]

     เศร้าสุดซึ้ง ดึงไว้ ไม่หันกลับ
จะลาลับ ปลายไม้ ให้ห่วงหา
ดาวเคยล้อม ดวงเดือน เหมือนผ่านมา
ก่อนนิทรา ดาวเกลื่อน เพื่อนคงลืม
     อนุสรณ์ กลอนฝาก จากดาวน้อย
ใหลล่องลอย ลับลา คงคราขรึม
เพียงบางสิ่ง ฝากไว้ อย่าได้ลืม
เคยแสนปรื้ม เพื่อนพ้อง พี่น้องกลอน.

.. งานเลี้ยงใด ไม่มี เลิกลา ไม่มี ..

[>_อนัตตา_<]

ถ้าเหนื่อยนัก   ก็พัก  สักประเดี๋ยว 
อย่าลดเลี้ยว  หนีหาย  กายห่างเหิน
แม้ความเหงา  จะเข้า  มาเผชิญ 
เราพร้อมเดิน  ด้วยกัน  ยันหลังไป....

ยายต้ารีบกลับมาไวไวน่ะค่ะ 

[ⒷⒼ*]

อารมณ์คนเรายากหยั๋งถึง 
ยิ่งเป็น ศิลปิน ยิ่งลึก คาดเดา ยากยิ่ง ไปใหญ่
หวังว่า ยายต้า หายเครียด หม่นหม่องใจ เมือไร
รีบกลับมา ทันใด ห้องกลอนเฝ้ารอ

[นายตะเข้]

ชีวิตคน  ไม่พ้น  การลาจาก
พบแล้วพราก  จากกัน  นั้นอย่าฝืน
ความอาลัย  ห่วงหา  ทนกล้ำกลืน
ยังรอคืน  ยายกลับมา  ยังบ้านกลอน.....

[>_อนัตตา_<]

ตอน "ไฟฟ้า" ดับ >> "เทียนไข" ยังมี "ค่า" เสมอค่ะ

ขอบคุณค่ะ    แต่ตอน "ไฟฟ้า" ไม่ดับ   "เทียนไข" ไม่มี "ค่า" เลยค่ะ   

ง่าาาาาาาาา คิดมากจังเลยค่ะ

ยืนยันว่ายังไง "เทียนไข" มี "ค่า" เสมอ จริงๆค่ะ



เค้กวันเกิดยังสรรหาซื้อเทียนมาเป่าเลยค่ะ

(ปิด"ไฟฟ้า"ด้วยซ้ำ เพื่อให้มองเห็นแสงสว่างของ "เทียนไข")

ไม่เห็นมีใครเอาไฟฟ้ามาใช้กับเค้กเลยค่ะ ฮ่าาาาๆ (ขำขำนะค่ะ)

ทั้ง เทียนไข และ ไฟฟ้า มีค่าเสมอในความมืด
ค่าแห่งความแสงสว่าง  คอยส่องนำทางบนความมืดมน   

[>_อนัตตา_<]

     เศร้าสุดซึ้ง ดึงไว้ ไม่หันกลับ
จะลาลับ ปลายไม้ ให้ห่วงหา
ดาวเคยล้อม ดวงเดือน เหมือนผ่านมา
ก่อนนิทรา ดาวเกลื่อน เพื่อนคงลืม
     อนุสรณ์ กลอนฝาก จากดาวน้อย
ใหลล่องลอย ลับลา คงคราขรึม
เพียงบางสิ่ง ฝากไว้ อย่าได้ลืม
เคยแสนปรื้ม เพื่อนพ้อง พี่น้องกลอน.

.. งานเลี้ยงใด ไม่มี เลิกลา ไม่มี ..

อาจารย์ศิราฯ จัดงานเลี้ยงใหม่เลยค่ะ  อยากพบกันอีก ยังไม่อยากเลิกลาค่ะ 

[นายตะเข้]

อันแสงจันทร์  แสงตะวัน  หรือแสงเทียน
เฝ้าวนเวียน  ให้แสง  แรงส่องใส
ไล่ความมืด  ส่องแสงแทน  แสนวิไล
แต่เทียนใจ  ใครมีมั๊ย  ใว้ส่องมอง

[นายตะเข้]

ใจมืดมน อ้างว้าง ในทางรัก
อยากหยุดพัก  เจ้าหัวใจ ให้หายหมอง
ไม่มีใคร  สนใจเรา  มาเหลียวมอง
ไร้คนจอง  มาส่องเทียน  นำหัวใจ...

[Yim sri]

มาเขียนกลอนบทซึ้งถึงเพื่อนว่า       จะขอลาจากก่อนสะท้อนขวัญ
ด้วยอาลัยใจเศร้าเคยเย้ากัน            ต้องมาพลันจากลาพาจิตตรม
มีเหตุผลบางอย่างรั้งเราจาก            อาจคิดมากพลาดผิดจิตขื่นขม
มิอาจเอ่ยเอื้อนความตามอารมณ์      ขอจบลงห้องฝันวันนี้เอย.....

ขออภัยที่มิได้มาร่วมทุกข์           ปล่อยยายขลุกกับโศก วิโยคไห้
ทำยายต้า ปวดร้าว เศร้าดวงใจ     มิมีใครมาอยู่ คู่เหงาตรม

หนึ่งศูนย์สี่ มิได้มาดูแล             ท่านยายแก้ปํญหา คราขื่นขม
ขอฝากคำวิงวอน อ้อนตามลม    ยายอย่าบ่ม ความเหงาเศร้าคนเดียว


หากว่ามีสิ่งใดที่ผิดพลาด ทำให้ท่านยายต้า ไม่สบายใจด้วย
ก็ขออภัยมา ณที่นี้ค่ะ

[♡♡<Fairy>♡♡]

...การจากลา  ใช่ว่า..    จะจาก..ลับ
หากได้กลับ   มาเยือน  เพื่อนคอยหา
แม้ว่าใน....    วันนี้....   มีน้ำตา......
แต่วันหน้า..   ต้องเข้มแข็ง  แกร่งกว่าเดิม.....



 

[Yim sri]

รินน้ำตา       มาเป็นคำ      อำลาจาก
จำใจพราก    มิอาจกล่าว    เศร้าขื่นขม
ร้อยอักษร    พันวลีที่         อาบอารมณ์
ยังมิสม       น้ำตาหยด       ที่รดใจ

[นายตะเข้]

ขอเทวา เทพไท้  ในชั้นฟ้า
โปรดได้มา  พิทักษ์  อารักขา
ทางชีวิต  สิ่งใด ที่นำพา
ให้ยายต้า  ล่วงสำเร็จ ทุกประการ

เมื่อภาระ  สำเร็จ  เสร็จสมกิจ
ขอให้คิด  หวนถึง  ห้องสถาน
ห้องกลอนน้อย  ยังรอคอย  แม้นยาวนาน
รอคอยท่าน โปรดกลับมา  เยี่ยมเยียนกัน....

[♡♡<Fairy>♡♡]

ด้วยเหตุผล  ปนความเศร้า  ร้าวดวงจิต
เกิดความคิด  ด้วยผิดหวัง  ยังไม่หาย
รอเวลา....    เยียวยาให้..  ใจผ่อนคลาย
ได้ระบาย..   ความเศร้า     ให้เบาบาง...
...หากวันใด  ใจแข็งแรง    แกร่งกว่านี้
ขอคนดี.....   จงกลับมา    อย่าเมินหมาง
เราเพื่อนพ้อง  น้องพี่....     มิจืดจาง....
หากหนทาง   ราบรื่น...      โปรดคืนมา..    

[ดอกรักสีม่วง]

ยายต้าจ๋า...นางฟ้า  ของดอกรัก
มาลาจาก   ดวงใจ   เหตุใดหนอ
อ่านกลอนเศร้า  น้ำตา ดอกรักคลอ
อ้อนวอนขอ  ยายต้าจ๋า...มาคืนใจ
อาจเป็นด้วย  เหตุผล  กลอันใด
นำพาให้  ยายต้า  พาโศกศัลย์
ขอทวยเทพ  อวยพร  ให้หายพลัน
ขอยายนั้น  หวนคืนมา  ณ ห้องกลอน

รีบกลับมานะคะยายต้า...ทุกๆคนคิดถึงค่ะ

[>_อนัตตา_<]

เมื่อไหร่น้า  ยายต้า   ถึงจะมา 
นั่งตั้งตา  คอยรอ  คอปวดเคล็ด
เคยหยอกล้อ  ออดอ้อน  ไม่เคยเข็ด 
หรือต้องเช็ด  น้ำตา  พาอาดูร....

จะรู้ไหม  ว่าใคร  นั้นคิดถึง 
คอยคำนึง  ตราตรึง  อยู่ไม่สูญ
นั่งนับวัน  เวลา  เพื่อให้จูน 
ทวีคูณ  เป็นเท่า  เจ้าไม่มา.....

[Yim sri]

สังหรณ์ว่า      ยายต้า     จะแอบดู
เพราะอยากรู้   มีใคร      บ้างไหมหนอ
มาเมียงเมียง  เคียงเคียงอยู่  ไม่พนอ
อยากอ้อร้อ    จ้อแจ้        แน่เหลือเกิน

สังเกตจาก บุคคลทั่วไป  ที่คอยตามติดดังเงา

[little girl]

รางสังหรณ์วอนเว้าเจ้าแอบพก       มายืนงกหน้าหงิกหงุดหงิดเหงา
หมอสั่งห้ามย่ามเข้าเศร้าจริงเรา      อยากหยอกเย้ากระเซ้ายั่วรัวอารมณ์
มาฝืนหมอถ่อสังขารหน้าบานเบอะ   มาสะเออะเผยอคำพร่ำขื่นขม
คงไม่ไหวแล้วใจไร้อารมณ์             ต้องนอนซมซบหน้าหายาทาน...

ไม่ไหวแล้ว .... ขออนุญาตพักก่อนน้าาา  ปวดหัวจังเลย