~~~ แต่งกลอนแปดให้ไพเราะ ~~~

[Cupid]

การแต่งกลอนแปดตามฉันทลักษณ์ คือสัมผ้สระหว่างวรรค ระหว่างบท ที่ท่านเรียกว่า "สัมผัสนอก" นั้น
นอกเหนือจากให้ถูกต้องครบถ้วนตามหลักเกณฑ์ทั่วไปแล้ว ถ้าจะให้ไพเราะ สะกดคนอ่าน คนฟัง ให้
คล้อยตาม หรือเคลิบเคลิ้มตามไปด้วยนั้น ควรเป็นดังนี้
 
๑. เสียงวรรณยุกต์ในคำสุดท้ายของแต่ละวรรค ควรให้เหมาะสมกับวรรคนั้นๆด้วย

๒. ควรมี "สัมผัสใน" จะเป็นสัมผัสอักษร หรือสัมผัสสระก็ได้ ภายในแต่ละวรรคด้วย

กลอนแปดนั้น บทหนึ่งมี ๔ วรรค มีชื่อเรียกวรรคแรกว่า วรรคสดับ วรรคที่สองเรียก วรรครับ วรรคที่สาม
เรียก วรรครอง วรรคที่สี่เรียก วรรคส่ง (เรียกง่ายๆว่า สดับ รับ รอง ส่ง)

เสียงวรรณยุกต์ในคำสุดท้ายของแต่ละวรรคน่าจะเป็นเสียงใด และ "สัมผัสใน" เป็นอย่างไร ผมจะ
ทยอยเรียบเรียงให้อ่านกัน ตามที่ครูบาอาจารย์ท่านได้สั่งสอนมา และตามประสบการณ์ของผมนะครับ

ก่อนปิดเบรกนี้ ก็ขอเรียนท่านที่ใช้คำซ้ำๆกันในบทร้อยกรอง โดยใช้ไม้ยมก (ๆ) นั้น ขอเรียนว่าในบท
ร้อยกรองท่านห้ามใช้ไม้ยมกครับ

และขออนุญาตนำโพสในกระทู้ เปิดห้อง "ชมรมนักกลอน" กันดีไหม ? มาให้อ่านกันในกระทู้นี้ด้วยนะครับ (ขี้เกียจพิมพ์ใหม่ )


 Re: เปิดห้อง "ชมรมนักกลอน" กันดีไหม ?
« ตอบ #677 เมื่อ: วันที่ 31 ธันวาคม 2011, 07:43:00 »     

--------------------------------------------------------------------------------

วันนี้เป็นวันสิ้นสุดปี ๒๕๕๔  บอร์ดชมรมนักกลอนของเราเปิดขึ้นเมื่อ ๒๗ เมษายน ๒๕๕๔ มีเพื่อน
สมาชิกเข้ามาร่วมแต่งบทร้อยกรอง และผู้เยี่ยมชมห้องกลอนมากมาย

ผมขออนุญาตฝากเพื่อนสมาชิกสักเรื่องหนึ่งว่าการประพันธ์บทร้อยกรองนั้น ถ้าต้องการใช้คำซ้ำกันโดย
เขียนติดกันนั้น ท่านว่าให้ใช้เป็นตัวหนังสือซ้ำกันติดกันไปเลย อย่าใช้ไม้ยมก (ๆ)

เช่นคำว่า ดีๆ  กลมๆ   ให้ใช้ว่า ดีดี  กลมกลม   ลงไปในบทประพันธ์ประเภทร้อยกรองเลยครับ

[little girl]

อ่านแล้ว งง จังเจ้า..... ยกตัวอย่างสัก 10 บท  ได้ก่อเจ้า....

[Cupid]

อ่านแล้ว งง จังเจ้า..... ยกตัวอย่างสัก 10 บท  ได้ก่อเจ้า....

โพสแรกนี้เป็นการวางแนวทางกว้างๆพอเป็นสังเขปก่อนครับ จะอธิบาย พร้อมยกตัวอย่างในโพสต่อๆ
ไป และจะพยายามเรียบเรียงให้เข้าใจง่ายๆครับ (แม้การเรียบเรียงจะยากเพียงใด ก็จะพยายามครับ)

หรือท่านใดที่มีประสบการณ์ และมีความสามารถในการเรียบเรียง ถ่ายทอดประสบการณ์ ก็มาโพส
ช่วยกัน เพื่อเป็นการส่งเสริมการแต่งบทร้อยกรอง และใช้ภาษาได้นะครับ

[little girl]

เป็นนักเลง ห้องกลอน ต้องอ้อนออด
ค่อยค่อยสอด รินร้อย ถ้อยภาษา
ให้อ่อนหวาน นุ่มนวล ชวนกานดา
แทรกเมตตา มหานิยม คมกวี

เพาะอารมณ์ บ่มให้ ได้ไพเราะ
ให้เหมาะเจาะ จับใจ ไม่หน่ายหนี
ดุจคนธรรพ์ บรรเลง เพลงดนตรี
ให้เป็นที่ ลือเลื่อง ประเทืองจินต์...

ขออนุญาต copy มาแปะค่ะ  จากกระทู้ ....นักเลงกลอน อย่านอนเปล่า... โดยท่านคิวปิด
       

[ตาต้อม]

สงสัยต้องตั้งใจเรียนแล้วทีนี้

[Cupid]

เสียงวรรณยุกต์ในคำสุดท้ายของแต่ละวรรคของกลอนแปด ไม่เป็นบทบังคับ แต่เป็นสิ่งที่ควรจะเป็น
เพื่อความไพเราะสวยงาม ได้อรรถรส

วรรณยุกต์ไทยมี ๕ เสียง คือ เสียงสามัญ เสียงเอก เสียงโท เสียงตรี และเสียงจัตวา

แต่มีรูป ๔ รูป คือ ไม้เอก ไม้โท ไม้ตรี และไม้จัตวา (เสียงสามัญไม่มีรูป)

ซึ่งได้เรียนกันมาแล้วในโรงเรียน

คราวนี้มาพูดกันถึงเสียงวรรณยุกต์ในคำสุดท้ายในแต่ละวรรคของกลอนแปดว่า คำสุดท้ายของแต่ละ
วรรคของกลอนแปดนั้น ควรใช้เสียงวรรณยุกต์ใด เพื่อให้บทกลอนเกิดความไพเราะ ให้คนอ่านมี
อารมณ์ร่วม เกิดจินตภาพและจินตนาการตามเนื้อหาที่พรรณนาเป็นตัวหนังสือในบทกลอนนั้นๆด้วย

คำสุดท้ายของวรรคแรก (วรรคสดับ) จะเป็นเสียงใดก็ได้ ยกเว้นเสียงสามัญ

คำสุดท้ายของวรรคที่สอง (วรรครับ) จะเป็นเสียงใดก็ได้ยกเว้นเสียงสามัญเช่นกัน แต่ให้เป็นเสียงจัตวาจะ
ไพเราะที่สุด และเพื่อให้รับสัมผัสกับเสียงสามัญคำสุดท้ายของวรรคที่สี่ในบทก่อนหน้า

คำสุดท้ายของวรรคที่สาม (วรรครอง) ให้เป็นเสียงสามัญ เพื่อรองสัมผัสกับเสียงจัตวาในวรรคที่สอง
จะเป็นเสียงอื่นก็ได้ แต่เสียงสามัญจะไพเราะที่สุด และไม่ควรเป็นเสียงจัตวามาสัมผัสกัน

คำสุดท้ายของวรรคที่สี่ (วรรคส่ง) ให้เป็นเสียงสามัญ จะไพเราะที่สุดเช่นกัน และเพื่อให้ส่งสัมผัสไป
ยังคำสุดท้ายของวรรคที่สอง (วรรครับ) ของบทต่อไปซึ่งจะรับสัมผัสเป็นเสียงจัตวาดังกล่าวข้างต้น

ดูตัวอย่างตามนี้นะครับ คำที่ผมให้สีเดียวกันไว้ คือคำที่ต้องสัมผัสกันตามฉันทลักษณ์

(สดับ)      เป็นนักเลง ห้องกลอน ต้องอ้อนออด  (คำตาย เสียงเอก)
(รับ)         ค่อยค่อยสอด รินร้อย ถ้อยภาษา       (เสียงจัตวา)
(รอง)       ให้อ่อนหวาน นุ่มนวล ชวนกานดา     (เสียงสามัญ)
(ส่ง)         แทรกเมตตา มหานิยม คมกวี           (เสียงสามัญ)

(สดับ)      เพาะอารมณ์ บ่มให้ ได้ไพเราะ         (เสียงตรี)
(รับ)         ให้เหมาะเจาะ จับใจ ไม่หน่ายหนี     (เสียงจัตวา)
(รอง)        ดุจคนธรรพ์ บรรเลง เพลงดนตรี       (เสียงสามัญ)
(ส่ง)         ให้เป็นที่ ลือเลื่อง ประเทืองจินต์...   (เสียงสามัญ)

[ⒷⒼ*]

แต่งอย่างนี้เอง มิน่า ผมถึงแต่งไม่ได้เรื่อง
แต่ละวรรค มีแต่ดับ เอ้ยสดับ ตับ ตับ ตับ 

[>_อนัตตา_<]

สงสัยหนูคงต้องได้กลับไปเรียนใหม่ตั้งแต่ต้นอีกรอบหนึ่งค่ะ 

[GOLDEN RIVER]

ขอร่วมแจมด้วยคนครับ.....จากกลอนบทนี้

เป็นนักเลง ห้องกลอน ต้องอ้อนออด
ค่อยค่อยสอด รินร้อย ถ้อยภาษา
ให้อ่อนหวาน นุ่มนวล ชวนกานดา
แทรกเมตตา มหานิยม คมกวี

เพาะอารมณ์ บ่มให้ ได้ไพเราะ
ให้เหมาะเจาะ จับใจ ไม่หน่ายหนี
ดุจคนธรรพ์ บรรเลง เพลงดนตรี
ให้เป็นที่ ลือเลื่อง ประเทืองจินต์...

ถ้าเป็นกลอนตลาด ถือว่าเป็นบทกลอนที่ใช้ภาษาได้สละสลวยดีทีเดียว
แต่..ถ้าหากจะส่งเข้าประกวดเป็นกลอนสุภาพ  ถือว่ามีข้อบกพร่องที่ต้องติติงอยู่บ้าง คือ
ในท่อน " ให้เหมาะเจาะ จับใจ ไม่หน่ายหนี "  คำว่า "เหมาะ" ถือว่าเป็นสัมผัส "แย่ง" ครับ  คือมาแย่งรับก่อนถึงคำว่า "เจาะ" 
 

[Cupid]

ขอบคุณท่าน GOLDEN RIVER ครับ

ถ้าเป็นแบบนี้ น่าจะดีกว่า ใช่ไหมครับ 

เป็นนักเลง เพลงกลอน ต้องอ้อนออด
ค่อยค่อยสอด รินร้อย ถ้อยภาษา
ให้อ่อนหวาน นุ่มนวล ชวนกานดา
แทรกเมตตา มหานิยม คมกวี

เพาะอารมณ์ บ่มให้ ได้เหมาะเจาะ
ให้ไพเราะ จับใจ ไม่หน่ายหนี
ดุจคนธรรพ์ บรรเลง เพลงดนตรี
ให้เป็นที่ ลือเลื่อง ประเทืองจินต์...

และขออนุญาตเรียนว่า การเขียนกลอนโพสลงกระทู้ในบอร์ดนี้ ส่วนใหญ่ผมจะใช้เวลาสั้นๆ แต่งแล้ว
โพสขึ้นบอร์ดเลย เพราะไม่ได้เป็นการแต่งประกวด ที่ต้องคิดทบทวนแก้ไขกันหลายๆวัน หลายๆครั้ง
ถึงจะลงตัว

ขอบคุณอีกครั้งครับ

 

[Cupid]

ขออนุญาตเรียนเรื่อง กลอนตลาด กับกลอนสุภาพ สักเล็กน้อยครับ

สมัยผมเรียนชั้นมัธยมต้น (เมื่อประมาณ ๔๐ กว่าปีก่อนโน้น) ในวิชาภาษาไทยได้มีการสอนให้นักเรียน
แต่งบทร้อยกรอง โคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน เท่าที่จำได้มีรายละเอียดดังนี้
 
๑. บทร้อยกรองประเภทโคลง จะมี โคลงสี่สุภาพ

๒. บทร้อยกรองประเภทฉันท์ จะมี อินทรวิเชียรฉันท์

๓. บทร้อยกรองประเภทกาพย์ จะมี กาพย์ยานี ๑๑ , ฉบัง ๑๖

๔. บทร้อยกรองประเภทกลอน จะมี กลอนหก , กลอนแปด  (ไม่มีการแยกว่าเป็นกลอนตลาด และกลอนสุภาพ)

และผมก็ได้เรียนเรื่องบทร้อยกรองดังกล่าวแค่ชั้นมัธยมต้น ตามหลักสูตรสมัยก่อนโน้นเท่านั้น

แต่ปัจจุบันได้ยิน ได้เห็นคำว่า กลอนตลาด และกลอนสุภาพ อย่างแพร่หลาย ดูเหมือนกับว่าเป็นการ
แบ่งกลอนแปดออกเป็นสองจำพวกดังกล่าว ซึ่งไม่ทราบว่ามีการแบ่งกลอนแปดออกเป็นกลอนตลาด
และกลอนสุภาพอย่างนี้มาตั้งแต่เมื่อใด

ขออนุญาตเรียนด้วยความเคารพ ผมมีมุมมองส่วนตัวในเรื่องการแบ่งประเภทของกลอนแปดดังกล่าว ดังนี้

ก. เป็นการแบ่งชั้นวรรณะของกลอนแปด (อาจทำให้เกิดความรู้สึกแบ่งแยก)

ข. ถ้ามองในเชิงสร้างสรร ถือว่าเป็นพัฒนาการ หรือวิวัฒนาการของกลอนแปด ซึ่งถือเป็นความเจริญ
งอกงามในวงการร้อยกรอง

ทั้งนี้ทำนองเดียวกันกับธรรมยุตินิกาย กับมหานิกาย หรือเพลงไทยลูกทุ่งกับเพลงไทยลูกกรุง นั่นแหละครับ
ซึ่งไม่ควรจะนำมาก้าวก่ายในเชิงเปรียบเทียบว่าแตกต่าง หรือใครดีกว่าใคร

และในเรื่องของกลอนแปดแล้ว ส่วนตัวผมยังคงสมัครใจเรียกว่า กลอนแปด เฉยๆตลอดไป โดยไม่แบ่งเรียก
ว่าบทประพันธ์ใดเป็นกลอนตลาด หรือบทประพันธ์ใดเป็นกลอนสุภาพ ครับ...

[Yim sri]

เท่าที่เรียนวิชาภาษาไทย (รุ่นหลังท่านคิวปิด หลายๆๆๆๆปี ก๊ากกกกกกกกกกกกก)
ก็ยังจำได้ว่า ไม่มีคำว่ากลอนแปดสุภาพ เหมือนกันค่ะ

หรือว่าเดี๋ยวนี้เขามีการปรับเปลี่ยนกันแล้ว

[Siranoi]

อืมส์..
มีสาระดี..
แต่ตอนอยู่ ม.3 เนี่ย
เปิดกลอนห้องน้ำแล้ว ..ตอนนั้นออกไม่ได้
เพื่อนมันล็อคข้างนอกไว้..
โตมาถึงตอนนี้ เรื่องกลอน ยอมรับว่าก็เลยไม่ค่อยเท่าไหร่เหมือนกัน
ยังต้องศึกษาอีกมาก..
ท่านอนัตตา..รอด้วย!

[little girl]

อืมส์..
มีสาระดี..
แต่ตอนอยู่ ม.3 เนี่ย
เปิดกลอนห้องน้ำแล้ว ..ตอนนั้นออกไม่ได้
เพื่อนมันล็อคข้างนอกไว้..
โตมาถึงตอนนี้ เรื่องกลอน ยอมรับว่าก็เลยไม่ค่อยเท่าไหร่เหมือนกัน
ยังต้องศึกษาอีกมาก..
ท่านอนัตตา..รอด้วย!

แผนสูงจัง.......ค่ะ 

[>_อนัตตา_<]

อืมส์..
มีสาระดี..
แต่ตอนอยู่ ม.3 เนี่ย
เปิดกลอนห้องน้ำแล้ว ..ตอนนั้นออกไม่ได้
เพื่อนมันล็อคข้างนอกไว้..
โตมาถึงตอนนี้ เรื่องกลอน ยอมรับว่าก็เลยไม่ค่อยเท่าไหร่เหมือนกัน
ยังต้องศึกษาอีกมาก..
ท่านอนัตตา..รอด้วย!

แผนสูงจัง.......ค่ะ 

ชิส์.....เอาหนูไปอ้างนะซี้ 

[GOLDEN RIVER]

หลากหลายความคิดเห็นเกี่ยวกับการแต่งกลอน  ช่วยกันค่อยๆคิดเพื่อทำให้ได้ในสิ่งที่ดีที่สุด     กลอนที่เรานิยมแต่งกันอยู่เสมอๆ   ส่วนใหญ่มักจะเป็นกลอนแปด   การที่มีข้อกำหนดว่าเป็นกลอนสุภาพ หรือกลอนทั่วไป  อาจเป็นเรื่องของกฎเกณฑ์ที่มีเพิ่มเติมขึ้นมาภายหลังกระมังครับ   จุดประสงค์คิดคงไม่ใช่เป็นการแบ่งแยกอะไรทำนองนั้นหรอก   เพราะถ้าสามารถประพันธ์บทกลอนได้ตามหลักการที่มีผู้รู้ท่านได้วางแนวทางไว้   จะเห็นว่ากลอนมีความไพเราะมากขึ้น  มีการใช้ภาษาได้สละสลวย ถูกต้อง เป็นสิ่งสร้างสรรค์   เชื่อว่าเป็นสิ่งที่นักกลอนทุกคนต้องการ  สมกับตั้งหัวข้อประกวดกลอนที่ว่า "ปณิธานกวี" ครับ

[♡♡<Fairy>♡♡]

...ขออนุญาตนำเรียนด้วยความเคารพนะคะ...

โดยความเห็นส่วนตัวแล้ว ....ในเรื่องของบทกลอน....บทกวี..หรือบทร้อยกรอง ร้อยแก้ว ต่างๆ...หากอ่านแล้วมีความไพเราะ..รื่นหู

ใช้ภาษาที่ถูกต้อง...สละสลวย ได้ลงตัว คล้องจอง เหมาะเจาะ...พริ้วไหวในตัวอักษร....

...และมีความหมาย....ก็นับว่าเป็นบทกลอน หรือ บทกวีที่ช่วยสร้างสรรค์...จรรโลงใจ

ทั้งผู้อ่าน...ผู้ฟัง...รวมถึงผู้แต่ง....ให้มีจิตใจสบาย เคลิบเคลิ้ม..มีอารมณ์คล้อยตามบทกลอน...

มีความสุขที่ได้สัมผัสถึงมนต์เสน่ห์ของบทกลอน บทกวี บทร้อยกรองต่างๆ

...โดยที่อาจไม่จำเป็นต้องคำนึงถึงหลักการ....ก็เป็นได้....จริงมั๊ยคะ....

...น่าจะอยู่ที่ว่า....เราได้อ่านแล้ว....มีความสุข...สบายใจ...หรือไม่....

เพราะฉะนั้น...ทุกความคิดเห็น...ล้วนแล้วแต่เป็นไปเพื่อร่วมด้วย ช่วยกัน สร้างสรรค์...

...อย่าลืมนะคะว่า...ทุกสิ่ง ทุกอย่างบนโลกมนุษย์ที่วุ่นวาย..ยุ่งเหยิงใบนี้...

"มนุษย์" ...ล้วนเป็นผู้กำหนดกฎเกณฑ์ต่างๆ...เป็นผู้คิด...เป็นผู้สมมุติขึ้นมาเองทั้งนั้น...

...ไม่มีใครตอบได้หรอกค่ะว่า ...แท้ที่จริงแล้ว..สิ่งที่.. "ถูก" คืออะไร...หรือ สิ่งที่ "ผิด/ไม่ถูก" นั้น....แท้ที่จริงแล้ว.. "คืออะไรกันแน่"....

เพราะฉะนั้น...เมื่อท่านทั้งหลายได้แวะเวียนมาที่ชมรมนักกลอนแห่งนี้...
...ขอเพียงให้ได้ "เสพ"...และ...มีความสุข...เปี่ยมล้นด้วย "อรรถรส"..ของบทกวี..เท่านั้น.."เป็นพอ"....

อย่าคิดมากกันเลยนะคะ........

..เพียงอยากให้ทุกท่านมีความสุข...และเข้ามาปลดเปลื้อง ผ่อนคลาย ..ระบายความทุกข์กันในห้องนี้..มากกว่า..เหนือกว่าสิ่งอื่นใดค่ะ..

 ......ขอบคุณค่ะ....

[♡♡<Fairy>♡♡]

...ห้องกวี...       นี้อยู่กัน        ฉันท์พี่น้อง
ความขุ่นข้อง      หมองใจ       ลืมไปเสีย
ให้ห้องนี้           เป็นที่พัก      หากหนักเพลีย
ให้โล่งเคลียร์     ทุกปัญหา      มาระบาย...
...ยามเหนื่อยล้า  มาแวะ..       และร่วมเสพ
เข้ามาเว็บฯ...     เก็บความสุข  ทุกข์หดหาย
อย่าตั้งแง่....      แค่รักกัน...    ทุกข์นั้นคลาย
เว็บเชียงราย       โฟกัส.....     จัดให้เอย....    

 
 

[Siranoi]

ทฤษฏี...ของบทประพันธ์ทุกประเภท..เป็น 30%
ภาคปฏิบัติ, ประสบการณ์..เป้น 70% ที่เหลือ
ครูสมัยก่อน..ก่อนการปฏิรูปการศึกษาเมื่อ 10 ปีที่แล้ว เลือกใช้ในภาคการศึกษาหนึ่ง ๆ
" ... แม่ช้อยนางรำ ชำนาญ ในการสัมผัสรสชาดของอาหาร
      กุ๊ก, แม่ครัว    ชำนาญ ในการประกอบอาหาร ... "
 

[GOLDEN RIVER]

ขอบคุณท่าน GOLDEN RIVER ครับ

ถ้าเป็นแบบนี้ น่าจะดีกว่า ใช่ไหมครับ 

เป็นนักเลง เพลงกลอน ต้องอ้อนออด
ค่อยค่อยสอด รินร้อย ถ้อยภาษา
ให้อ่อนหวาน นุ่มนวล ชวนกานดา
แทรกเมตตา มหานิยม คมกวี

เพาะอารมณ์ บ่มให้ ได้เหมาะเจาะ
ให้ไพเราะ จับใจ ไม่หน่ายหนี
ดุจคนธรรพ์ บรรเลง เพลงดนตรี
ให้เป็นที่ ลือเลื่อง ประเทืองจินต์...

และขออนุญาตเรียนว่า การเขียนกลอนโพสลงกระทู้ในบอร์ดนี้ ส่วนใหญ่ผมจะใช้เวลาสั้นๆ แต่งแล้ว
โพสขึ้นบอร์ดเลย เพราะไม่ได้เป็นการแต่งประกวด ที่ต้องคิดทบทวนแก้ไขกันหลายๆวัน หลายๆครั้ง
ถึงจะลงตัว

ขอบคุณอีกครั้งครับ

 

   ตรงใจเลยครับท่าน Cupid   ต้องขออภัยนักกลอนทุกท่าน   ถ้าความคิดเห็นของผมทำให้เกิดความเครียดในการแต่งกลอน    เห็นหัวข้อกระทู้ว่า "แต่งกลอนแปดให้ไพเราะ"  ก็เลยร่วมเสริมในบางจุด เป็นการแสดงความคิดเห็นส่วนตัว    ท่าน “Cupid” ได้ให้ข้อคิดและแนะนำการเขียนกลอนไว้ในกระทู้นี้   ถือว่าเป็นสิ่งที่มีประโยชน์มากสำหรับผู้ที่เริ่มฝึกหัดแต่งกลอนใหม่ๆ    และท่าน “Fairy “ ได้ฝากข้อคิดในการแต่งกลอนไว้อย่างน่าฟัง “ในเรื่องของบทกลอน....บทกวี..หรือบทร้อยกรอง ร้อยแก้ว ต่างๆ...หากอ่านแล้วมีความไพเราะ..รื่นหู
ใช้ภาษาที่ถูกต้อง...สละสลวย ได้ลงตัว คล้องจอง เหมาะเจาะ...พริ้วไหวในตัวอักษร....
...และมีความหมาย....ก็นับว่าเป็นบทกลอน หรือ บทกวีที่ช่วยสร้างสรรค์...จรรโลงใจ
ทั้งผู้อ่าน...ผู้ฟัง...รวมถึงผู้แต่ง....ให้มีจิตใจสบาย เคลิบเคลิ้ม..มีอารมณ์คล้อยตามบทกลอน...
มีความสุขที่ได้สัมผัสถึงมนต์เสน่ห์ของบทกลอน บทกวี บทร้อยกรองต่างๆ ...โดยที่อาจไม่จำเป็นต้องคำนึงถึงหลักการ....ก็เป็นได้.... ”   ครบถ้วนกระบวนความ  นี่คงไม่ถือเป็นหลักการเขียนกลอนให้ไพเราะนะครับ... อิอิ   ร่วมด้วยช่วยกันต่อไป.....