ระบาย

[Mamae]

ขอเวลาทำใจสัก วันสองวันก่อนนะจ๊ะ แล้วจะเป็นคนเดิม
Thank You จ้า

[platu]

ขอเวลาทำใจสัก วันสองวันก่อนนะจ๊ะ แล้วจะเป็นคนเดิม
Thank You จ้า

นานเกิ๊นนนนนนนนนน

[Mamae]

ขอเวลาทำใจสัก วันสองวันก่อนนะจ๊ะ แล้วจะเป็นคนเดิม
Thank You จ้า

นานเกิ๊นนนนนนนนนน

ระยะเวลาในการทำใจ
ไม่ได้กำหนดว่าจะต้องนานเท่าไหร่
แต่ที่รู้ รู้ คือ ตอนนี้กำลังหมดกำลังใจ
อยากจะมีใครสักคน คอยปลอบโยน

[platu]

ระยะเวลาในการทำใจ
ไม่ได้กำหนดว่าจะต้องนานเท่าไหร่
แต่ที่รู้ รู้ คือ ตอนนี้กำลังหมดกำลังใจ
อยากจะมีใครสักคน คอยปลอบโยน

กำลังใจมีให้ไม่มีหมด
ขอแค่ลดความเศร้าลงไปก่อน
ในวันนี้อาจอาลัยและอาวรณ์
อยากขอวอนเช็ดน้ำตาให้แห้งไป

บทชีวิตเหมือนละครในโลกกว้าง
บนหนทางหัวใจอาจสับสน
ขอแค่ยามเหนื่อยล้าหลับตาลง
ขอเธอจงเข้มแข็งด้วยแรงใจ 

[Mamae]

ระยะเวลาในการทำใจ
ไม่ได้กำหนดว่าจะต้องนานเท่าไหร่
แต่ที่รู้ รู้ คือ ตอนนี้กำลังหมดกำลังใจ
อยากจะมีใครสักคน คอยปลอบโยน

กำลังใจมีให้ไม่มีหมด
ขอแค่ลดความเศร้าลงไปก่อน
ในวันนี้อาจอาลัยและอาวรณ์
อยากขอวอนเช็ดน้ำตาให้แห้งไป

บทชีวิตเหมือนละครในโลกกว้าง
บนหนทางหัวใจอาจสับสน
ขอแค่ยามเหนื่อยล้าหลับตาลง
ขอเธอจงเข้มแข็งด้วยแรงใจ 

5555 ได้กำลังใจดี ๆ แบบนี้ พรุ่งนี้ก็คงหาย

[ตาต้อม]

ระบายใจ ใส่ลมหนาว ดาวเต็มฟ้า
อยากจะทา สีโศก ให้โลกหมอง
กลบสีสุข ซุกไว้ ไม่ให้มอง
สาดละออง สีเศร้า ใส่เงาจันทร์

ระบายสี ชีวีฉัน วันฟ้ามืด
ฝันยังฝืด จืดใจ ไร้สีสัน
ชีวิตนี้ อยู่ไป เพื่อใครกัน
ต้องกล้ำคืน กลืนวัน อยู่ร่ำไป

ทนแล้วทำ จำต้องยืน ฝืนแรงขา
กลืนน้ำตา ล้าเหลือเกิน เดินไม่ไหว
อยากจะหลุด หยุดทุกอย่าง ขว้างทิ้งไป
ต้องห้ามไว้ ใจไม่ดำ ทำไม่ลง

มีภาระ ที่ละเลย เฉยไม่ได้
ลมหายใจ มีไว้ เพื่อไสส่ง
ห่วงข้างหน้า ข้างหลัง ยังพะวง
เพราะว่าลง ลอยเรือ ในลำเดียว

หวังว่าทัน วันพรุ่ง ที่รุ่งสาง
ทุกข์คงลาง จางจน บนทางเปลี่ยว
โชคชะตา ไม่ซ้ำ อยู่ข้างเดียว
ฟ้าคงเหลียว มองเรา ที่เศร้าซม

อยากจะมี ชีวิต ลิขิตได้
อยากหายใจ ไล่ทุกข์ ให้สุขสม
อยากลืมตา มองโลก ไร้โศกตรม
อยากผ่านลม หนาวได้ ไม่ยากเกิน......

[ตาต้อม]

ฉันจะเขียน บทกลอน ให้เธออ่าน
เหมือนลมผ่าน พัดใจ ให้คลายเหงา
เป็นสัมผัส อบอุ่น และแผ่วเบา
ให้ความเศร้า บรรเทาบ้าง บางเวลา

ฉันจะสุข หรือทุกข์ ฉันจะเขียน
เป็นแสงเทียน ให้คน ที่ตามหา
กำลังใจ มอบผ่าน กลางนภา
ซับน้ำตา เติมน้ำใจ ให้กับเธอ

คนร้อนรน ทนร้อนใจ ไม่มีเพื่อน
จะย้ำเตือน เป็นเพื่อนใจ ให้เสมอ
คนทุกข์ทน ทนทุกข์ใจ ใครพบเจอ
กลอนละเมอ เธอเข้ามา พาเหงาจาง

บทกวี ของฉัน ไม่เพราะมาก
แต่งมาจาก หัวใจ ใครรู้บ้าง
หากจะทำ ให้ความเศร้า เธอเบาบาง
พอเห็นทาง เดินต่อ ก็พอใจ

จะเขียนกลอน สอนใจ เอาไว้หน่อย
คงจะคอย เติมไฟ ให้เธอได้
ยามที่ท้อ พอเป็นเพื่อน เตือนจิตใจ
เป็นอุ่นไอ ในแสงดาว บนโลกเดิม

คนทุกคน มีเวลา เท่ากันหมด
แต่ละวัน มีแต่ลด ไม่มีเสริม
ชีวิตเรา ที่หมดไป ไม่มีเติม
สิ่งที่เพิ่ม คืออดีต ที่พอกพูน

ถ้าวันวาน ผิดพลาด มิอาจแก้
มันก็แค่ พ้นผ่าน แล้วดับสูญ
ย้อนไม่ได้ ก็สร้างใหม่ อย่าอาดูร
ทำสิ่งดี ทวีคูณ มันเข้าไป

พอพรุ่งนี้ ลืมตา อีกครั้งหนึ่ง
คงนึกถึง วันวาน ได้ใช่ไหม
ทำไว้ดี วันนี้ ก็สุขใจ
เป็นวันใหม่ ที่สดใส สำหรับเธอ................

[Siranoi]

กดไล้ท์ตรงใหนหว่า??..
หาไม่เจอ..
กลอนทุกบทเสพย์ใจมาก..

[Yim sri]

ฉันจะเขียน บทกลอน ให้เธออ่าน
เหมือนลมผ่าน พัดใจ ให้คลายเหงา
เป็นสัมผัส อบอุ่น และแผ่วเบา
ให้ความเศร้า บรรเทาบ้าง บางเวลา

ฉันจะสุข หรือทุกข์ ฉันจะเขียน
เป็นแสงเทียน ให้คน ที่ตามหา
กำลังใจ มอบผ่าน กลางนภา
ซับน้ำตา เติมน้ำใจ ให้กับเธอ

คนร้อนรน ทนร้อนใจ ไม่มีเพื่อน
จะย้ำเตือน เป็นเพื่อนใจ ให้เสมอ
คนทุกข์ทน ทนทุกข์ใจ ใครพบเจอ
กลอนละเมอ เธอเข้ามา พาเหงาจาง

บทกวี ของฉัน ไม่เพราะมาก
แต่งมาจาก หัวใจ ใครรู้บ้าง
หากจะทำ ให้ความเศร้า เธอเบาบาง
พอเห็นทาง เดินต่อ ก็พอใจ

จะเขียนกลอน สอนใจ เอาไว้หน่อย
คงจะคอย เติมไฟ ให้เธอได้
ยามที่ท้อ พอเป็นเพื่อน เตือนจิตใจ
เป็นอุ่นไอ ในแสงดาว บนโลกเดิม

คนทุกคน มีเวลา เท่ากันหมด
แต่ละวัน มีแต่ลด ไม่มีเสริม
ชีวิตเรา ที่หมดไป ไม่มีเติม
สิ่งที่เพิ่ม คืออดีต ที่พอกพูน

ถ้าวันวาน ผิดพลาด มิอาจแก้
มันก็แค่ พ้นผ่าน แล้วดับสูญ
ย้อนไม่ได้ ก็สร้างใหม่ อย่าอาดูร
ทำสิ่งดี ทวีคูณ มันเข้าไป

พอพรุ่งนี้ ลืมตา อีกครั้งหนึ่ง
คงนึกถึง วันวาน ได้ใช่ไหม
ทำไว้ดี วันนี้ ก็สุขใจ
เป็นวันใหม่ ที่สดใส สำหรับเธอ................

สุดยอด ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[ตาต้อม]

เสียงกลางคืน มันก็ซ้ำ ทุกวันนี่
แต่วันนี้ ทำไม ใจถึงเหงา
หรือเพราะฝน โปรยสาย อย่างแผ่วเบา
หรือเพราะใจ ของเรา มันอ่อนแรง

บอกตัวเอง ฝืนใจ อย่าให้ท้อ
อดทนต่อ รอจันทร์ มาส่องแสง
ฟ้ามืดมิด คงมี การเปลี่ยนแปลง
พระพรหมแสร้ง แกล้งเย้า อย่าเศร้าไป

ก็แค่บท ทดสอบ ของชีวิต
ถ้าตอบผิด คงมี ทางแก้ไข
ทางที่ถูก ยังรอ อยู่ไม่ไกล
เพียงแค่เรา ตั้งใจ  คงได้เจอ

พอใกล้รุ่ง จันทร์กลับ ลับฟากฟ้า
แสงตะวัน จะส่องมา อยู่เสมอ
สลายเมฆ หมอกหม่น บนใจเธอ
เลิกพร่ำเพ้อ ตัดพ้อ ต่อชะตา

ตั้งความหวัง แล้วไป ให้ถึงจุด
หากสะดุด หยุดพัก เพื่อรักษา
สร้างพลัง แรงใจ ให้กลับมา
เพื่อฟันฝ่า ขวากหนาม แล้วข้ามไป

ท้อก็ท้อ ทุกข์ก็ทุกข์ แต่ลุกสู้
รู้ทั้งรู้ ว่ามันหนัก สักแค่ไหน
ถึงที่สุด แม้จะหยุด ลมหายใจ
ก็ยังเหลือ ความภูมิใจ ให้จดจำ......

[ตาต้อม]

หลับตาลง ตรงนี้ ที่เคยคุ้น
ไอละมุน อุ่นอยู่ มิรู้หาย
เป็นที่พัก พิงใจ ได้ผ่อนคลาย
ที่สุดท้าย ก่อนวัน จะผันไป...

ในโลกนี้ จะมี สักกี่หน
ที่ที่คน พ้นทุกสิ่ง สิ้นสงสัย
ไม่ต้องเรียก ร้องหา ความจริงใจ
เพราะว่าใน ห้องนี้ มีเรื่อยมา...

อาจบางที มีเรื่อง ให้ครุ่นคิด
รบกวนจิต ปิดใจ ไม่ใฝ่หา
แต่ก็ยัง มิอาจ คลาดสายตา
ต้องเข้ามา อ่านเขียน เวียนมาเยือน...

[ตาต้อม]

ขอพื้นที่ ตรงนี้ คืนหน่อยนะ
อยากเขียนกลอน ก่อนจะ หลับตาฝัน
อยากแอบอ่าน กวีใส  ที่เขียนกัน
จากนักกลอน สามัญ ไร้ชั้นเชิง

บทกวี มีมาก หลากหลายบท
บทเก็บกด บทเศร้า เขาค้างเติ่ง
บทตัดพ้อ บทต่อว่า บทบันเทิง
มาเจอเชิง ชั้นครู สู้ยังไง

เข้ามาแล แล้วลับ ไม่ขับต่อ
ไม่กล้าล้อ ดอกเจ้า เย้าไม่ไหว
เจอกลอนครู รู้เลย ต้องทำใจ
จะต่อกลอน ก็อ่อนไป ในวิชา

เข้ามาแล แล้วเลย ไม่เคยอ่าน
จะขับขาน เขียนใหม่ ให้กังขา
ในห้องกลอน แต่ก่อน แต่ไรมา
มีมากมาย หลายหน้า ประจำจร

ณ จุดนี้ จุดจุดนี้ มีใครหนอ
ที่คอยรอ อ่านกวี ศรีสมร
กลอนบทเศร้า จากใจ ของโตมร
หรือบังอร เอาแต่นอน จนอ่อนใจ

ง้างปากกา มาแต่ไกล ใกล้ก็หด
มาเจอบท เจอกลอน ที่ยิ่งใหญ่
มีเยอะแยะ แฉะตา จนเกินไป
มีบทใคร บทมัน ปั่นกันเพลิน

บทกวี หากไม่มี ผู้ใดต่อ
ไม่มาล้อ หยอกเล่น ก็ขัดเขิน
จะเขียนไป ก็คง ไม่เพลิดเพลิน
ต้องหยุดเดิน หยุดดู ให้รู้นัย

ของทุกอย่าง บ่อยไป ใครก็เบื่อ
ไม่มีเหลือ ให้ตาม ให้สงสัย
ไม่น่าลุ้น ไม่สนุก ไม่เร้าใจ
แค่ผ่านมา ผ่านไป ไม่น่าจำ

ก็แค่คน เคยเขียน เคยเวียนว่าย
มาขอร่าย อักษรา ภาษาขำ
เพราะคืนนี้ คงนอน หน้าคะมำ
ต้องโดนยำ เพราะปากดี เป็นศรีเอย........
.......

[❀●•♪.FairytaleDH﹎.εїз︷✿]

โตมร......

[>_อนัตตา_<]

   
   พี่โตมร  ร้องหา  ท้าให้เขียน 
น้องชอบเนียน  ตอบโต้  ตามวิสัย
แต่ก็รู้  แต่งได้  เพียงแค่ I
อยากบอกไว้  ว่า I  นั่น Love Me... ฮ่าๆๆๆ

[ตาต้อม]

นานเหลือเกินที่ไม่ได้เข้ามาอ่าน
พี่ๆ น้องๆ เด็กๆรุ่นใหม่ๆ เข้ามาเขียนกลอนโชว์กันบ้างก็ได้นะครับ ห้องนี้เปิดกว้าง ไม่ได้จำกัดเฉพาะใครคนใดคนหนึ่ง เขียนบ่อยๆ เดี๋ยวก็เก่ง มัวแต่เกรงชั้นครู ก็ไม่ได้เกิดซักที สู้ๆครับ

[รพีกาญจน์]

เห็นด้วยกับท่านครับ
อ่านให้มาก เขียนให้มาก เดี๋ยวก็เก่งเอง
อย่าทิ้งภาษาไทยนะครับ