.. อนุทินรัก เรื่องราวปริศนาแห่งหัวใจกับคำแนะนำและกำลังใจที่อบอุ่น ณ ห้องนี้ ..

[Siranoi]

     ศิราน้อย .. หนุ่มน้อยหน้ามนคนรูปหล่อที่สุดประจำห้องกลอนนี้
จำได้ว่า..เคยซื้อหนังสือศาลาคนเศร้าเล่มแรก เมื่ออายุ 15 ขวบปี
ซึ่งตรงกับปีพุทธศักราช 2527 อ่านไป เศร้าไป..น้ำตาไหลไปด้วย
สงสารเขาครับ...เป็นคนใจอ่อน ใจหาย ใจเศร้า และใจดี
     อยากจะเชิญ เพื่อน ๆ น้อง ๆ ที่มีประสบการณ์แห่งรัก เข้ามาบันทึกอนุทิน
บอกเล่าเรื่องราวความเป็นไปเป็นมา เพื่อแลกเปลี่ยนประสบการณ์ซึ่งกันและกัน
     แต่งกลอนไม่เป็น! ไม่เป็นปัญหาหรอกครับ อาจจะขอความอนุเคราะห์
จากลุง ๆ ป้า ๆ แก่ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ประจำห้องนี้แต่งให้ก็ได้ (อิอิ จะโดนไหมนี่)
     ท่านใดจะให้เกียรติห้องกลอนนี้และกระทู้นี้เป็นฉบับแรก..เรียนเชิญครับ.

[Yim sri]

แด่ ศาลาคนเศร้า เร้าใจยิ่ง
ด้วยเป็นหญิง  ที่มิเคย จะอกหัก
เพราะมีหนุ่ม มาล้อมรุม  ชุมนุมนัก
เลยมิรัก  ใครสักคน เพราะจนใจ

แต่ตอนนี้  เวลาเนิ่นนานผ่าน
ระลึกถึงอดีตกาล กับกิ๊ก หนึ่ง
เวลามา ชอบทำ ตาซึ้ง ซึ้ง
หมายจะดึง ให้ใจ ไปกับตัว

ก็เกือบจะพลาดท่า และเสียที
ก็พอดี มีผู้ใหญ่ ไม่ใคร่หัว
แอบบอกว่า คนนี้ เขามีครัว
หนอย ยังมายั่ว เกือบหลง ปลงใจ
(ไม่เศร้าเนอะ ขำ ขำ จ้า)
เรียงตามลำดับ น้ำหนักตัว ข้าเจ้าหนักไม่ถึง ๕๐ อิ อิ

[little girl]

    ศิราน้อย .. หนุ่มน้อยหน้ามนคนรูปหล่อที่สุดประจำห้องกลอนนี้
จำได้ว่า..เคยซื้อหนังสือศาลาคนเศร้าเล่มแรก เมื่ออายุ 15 ขวบปี
ซึ่งตรงกับปีพุทธศักราช 2527 อ่านไป เศร้าไป..น้ำตาไหลไปด้วย
สงสารเขาครับ...เป็นคนใจอ่อน ใจหาย ใจเศร้า และใจดี
     อยากจะเชิญ เพื่อน ๆ น้อง ๆ ที่มีประสบการณ์แห่งรัก เข้ามาบันทึกอนุทิน
บอกเล่าเรื่องราวความเป็นไปเป็นมา เพื่อแลกเปลี่ยนประสบการณ์ซึ่งกันและกัน
     แต่งกลอนไม่เป็น! ไม่เป็นปัญหาหรอกครับ อาจจะขอความอนุเคราะห์
จากลุง ๆ ป้า ๆ แก่ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ประจำห้องนี้แต่งให้ก็ได้ (อิอิ จะโดนไหมนี่)
     ท่านใดจะให้เกียรติห้องกลอนนี้และกระทู้นี้เป็นฉบับแรก..เรียนเชิญครับ.

ขออนุญาติเข้ามาทำความเข้าใจนิดนึงเน้อเจ้า  
ศิราน้อย หนุ่มน้อยหน้ามล  ซื้อหนังสือศาลาคนเศร้าเล่มแรก  ปี 2527  อายุ 15 ปี
                                                                ปัจจุบัน      ปี 2554  อายุ  =?  
คณิตศาตร์ยายไม่แข็งแรงจ้าาา                                

[Siranoi]

17 ครับป้า

[Siranoi]

แด่ ศาลาคนเศร้า เร้าใจยิ่ง
ด้วยเป็นหญิง  ที่มิเคย จะอกหัก
เพราะมีหนุ่ม มาล้อมรุม  ชุมนุมนัก
เลยมิรัก  ใครสักคน เพราะจนใจ

แต่ตอนนี้  เวลาเนิ่นนานผ่าน
ระลึกถึงอดีตกาล กับกิ๊ก หนึ่ง
เวลามา ชอบทำ ตาซึ้ง ซึ้ง
หมายจะดึง ให้ใจ ไปกับตัว

ก็เกือบจะพลาดท่า และเสียที
ก็พอดี มีผู้ใหญ่ ไม่ใคร่หัว
แอบบอกว่า คนนี้ เขามีครัว
หนอย ยังมายั่ว เกือบหลง ปลงใจ
(ไม่เศร้าเนอะ ขำ ขำ จ้า)
เรียงตามลำดับ น้ำหนักตัว ข้าเจ้าหนักไม่ถึง ๕๐ อิ อิ

ท่านเบบี้กันจะรู้ตัวไหมนะ..ว่ากำลังถูกเล่นงานอยู่

[little girl]

 ไม่เคยเหงา    ไม่เคยเศร้า       ไม่อกหัก
จะมาพัก         ลักอ่าน            ได้ไหมหนอ
อยากจะรู้        อยากศึกษา       ให้เพียงพอ
ว่าคนท้อ         และอกหัก         เค้าเป็นไง......

[Siranoi]

     ศิราน้อย .. หนุ่มน้อยหน้ามนคนรูปหล่อที่สุดประจำห้องกลอนนี้
จำได้ว่า..เคยซื้อหนังสือศาลาคนเศร้าเล่มแรก เมื่ออายุ 15 ขวบปี
ซึ่งตรงกับปีพุทธศักราช 2527 อ่านไป เศร้าไป..น้ำตาไหลไปด้วย
สงสารเขาครับ...เป็นคนใจอ่อน ใจหาย ใจเศร้า และใจดี
     อยากจะเชิญ เพื่อน ๆ น้อง ๆ ที่มีประสบการณ์แห่งรัก เข้ามาบันทึกอนุทิน
บอกเล่าเรื่องราวความเป็นไปเป็นมา เพื่อแลกเปลี่ยนประสบการณ์ซึ่งกันและกัน
     แต่งกลอนไม่เป็น! ไม่เป็นปัญหาหรอกครับ อาจจะขอความอนุเคราะห์
จากลุง ๆ ป้า ๆ แก่ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ประจำห้องนี้แต่งให้ก็ได้ (อิอิ จะโดนไหมนี่)
     ท่านใดจะให้เกียรติห้องกลอนนี้และกระทู้นี้เป็นฉบับแรก..เรียนเชิญครับ.

ขอเรียนเชิญจากใจจริงครับ

[Siranoi]

ไม่มีใครลง..เดี๋ยวจะลงเป็นคนแรกนะเอ้า..

[♡♡<Fairy>♡♡]

ไม่มีใครลง..เดี๋ยวจะลงเป็นคนแรกนะเอ้า..

 ...ขอเวลาเรียบเรียงก่อนเน้อ...ท่านพี่ศิราฯ...แบบว่า...มันต้องใช้เวลานิดนึง..อิอิ..
 ...พี่ศิราฯ ลงเป็นตัวอย่างก่อนก็ดีนะคะ...

[Siranoi]

เอามา 20

[Yim sri]

ศาลาคนเศร้า นะ เราไม่เคยเข้า

เห็นคนอื่น เขา เข้าบ่อย ใช่ไหมเอ่ย

อย่างเช่นท่านสิรา คงไม่ละเลย

สงสัยต้องเคยเป็นขาประจำ ทำมานาน(อิ อิ ล้อเล่นนะหลาน)

ถ้าจะเศร้า  คงต้องเข้า เศร้าในส้วม

ไปนั่งอ่วม  อำลา  กับรัก ผ่าน

รักไม่จริง รักปลอมปลอม รักร้าวราน

พอนั่งถาน  สักพัก   ก็ดีเอย

ฮ่า ฮ่า ฮ่า
คิก คิก คิก
สวัสดี ยามเช้า ตอนไม่เศร้านะคะ แฟนๆที่รัก

[Yim sri]

ท่านศิราพ่อหนุ่มรูปหล่อ ขา
 เราไปนั่งที่ศาลารายกันบ้างเถอะ
ศาลาคนเศร้า ปล่อยให้คนที่ไม่หล่อ เขาอยู่กัน  นะ

[Siranoi]

สามีหมดใจ??
     รู้ม่ะ ชีวิตเราก็เหมือนละครน้ำเน่า ไม่ต่างอะไรกับละครตอนหัวค่ำ เลยมีคนรักนะ คบกับมานาน 3 ปีได้ ชื่อหน่อง พอเค้าสอบติดพระนคร เค้าป็นเด็กนักดนตรีนะ เข้าไป ก็ต้องมีกิจกรรม เราและเค้าก็เริ่มห่างกัน ทะเลาะกันบ่อยขึ้น เพราะเค้าเปลี่ยนไป เค้าไม่ใช่ผู้ชายเจ้าชู้ แต่ทำไมพอมาวันนี้ เค้ากับเปลี่ยนไป ก็ไม่อยากด่าล่ะ อยู่ใกล้กับเด็กนาฏศิลป์ ก็ไม่แปลกอะไร เค้าอยู่ใกล้กัน ทำกิจกรรมรวมกัน แต่เราก็เข้าใจ ก็ปล่อยให้เค้าไปเจอกับสิ่งที่ดีๆๆ แล้วเราก็จากมาอย่างผิดหวัง และก็มาเจอ ใครคนหนึ่งเข้ามาเป็นยารักษาใจ ก็ช่วยเราได้เยอะ แรกๆเราไม่ยอมรับเค้า เพราะยังฝังในใจอยู่ แต่พอนานไปก็เริ่มเปิดประตู ให้เค้าเข้ามา จนเราได้เป็นแฟนกัน แต่เมื่อเวลาผ่านพ้นไป อะไรอะไร ก้อเริ่มกับมาเป็นเหมือนรักครึ่งนั้นที่โหดร้าย ตอนเนี่ยเรากับแย่กว่าเก่า เมื่อรักมาหมดอีกครั้ง เค้าก็เริ่มจะเบื่อเรา เริ่มจะตีจากเรา ทำไมความรักถึงทำคนให้เจ็บปวดได้ถึงขนาดนี้ ทุกวันเนี่ยต้องทนอยู่กับเค้า เพราะเรามีลูกกับเค้า และอีกอย่าง เราเองก็ไม่มีค่าพอสำหรับใครด้วยดิ จะจากไปก็สงสารลูก ไม่อย่างให้เด็กต้องมีปัญหา เรื่องครอบครัว ไม่น่าเชื่อเลยเนอะ ว่ายาที่เข้ามารักษาเราจะเป็น ยาพิษในภายหลัง ถ้าถามว่าใครผิด ก็คงจะเป็นเราเองล่ะที่ผิด เพราะ ถ้ายอมเปิดใจ ก็คงไม่ต้องมาเจ็บซ้ำแบบเนี่ย ทุกวันเนี่ยบอกตรงๆเลยว่า เจ็บมากๆ ในใจที่เคยร้าว แต่พอมาเจออีก มันจะแตกให้ได้ ชีวิตเนี่ยไม่ง่ายเลยเนอะ การมีรักมันไม่ยากอะไรหรอก แต่การที่จะมีคนที่รักจริงล่ะอยู่ด้วยกันนะสิ มันยากจริงๆ เราเองกลุ้มใจมาก แต่ไม่รู้ว่าเส้นทางมันจะยังไง จะระบายกับใครก็ไม่ได้ ก็แค่อยากจะบอกคนที่อ่านว่า ถ้าใครที่คิดจะมีรัก ก็ต้องรู้จักคำว่าทุกข์ด้วย ถ้าทำใจไม่ได้ อย่าคิดสั้น คนเสียใจ อาจไม่ใช่คนที่เราคิดว่ารักเราจริงๆ แต่คนที่เสียใจมากที่สุดคือคนในครอบครัวมากกว่า เราตายไปเค้าอาจดีใจก็ได้ หรือไม่เค้าก็ไม่ได้รู้สึกอะไรเลย ชีวิตเราไม่ได้ เป็นของใคร มันเป็นของเราต่างหาก เจ็บได้ แต่อย่าคิดอะไรผิดๆ

ที่มา....
http://formylove.exteen.com/

[Yim sri]

ท่าน อา ตา มะ ซัง  เอ้ย ท่านศิราน้อยคะ
เราจะจำไว้เป็นบทเรียนค่ะ
จากเรา
ขำ จัง ซุก
ก๊ากกกกกกกกกกกก
(รู้สึกว่าช่วงนี้ ไก่น่าจะหายาก เพราะมันมาอยู่ในกระทู้ห้องกลอนเยอะมากกกกกกกก )

[Siranoi]

เพื่อน..!

ผมนั่งเรียนวิชาภาษาอังกฤษ
ผมนั่งมองหญิงสาวข้างๆผม
เธอคือคนที่ผมเรียกว่า "เพื่อนรัก"
ผมจ้องมองไปที่ผมยาวราวกับเส้นไหมของเธอและอยากให้เธอเป็นของผม
แต่เธอไม่ได้คิดกับผมแบบนั้น
ผมรู้....หลังเลิกเรียนเธอเดินเข้ามาหาผมเพื่อจะขอยืมโน๊ตที่เธอจดไม่ทันใน
ผมยื่นโน๊ตให้ไป เธอตอบกลับมาว่า "ขอบใจ"
และจูบลงที่แก้มของผม
ผมอยากจะบอกเธอให้รู้ว่าผมไม่ต้องการเป็นแค่
"เพื่อน"
ผมรักเธอแต่ผมก็อายเกินไปที่จะบอก
และผมไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น
โทรศัพท์ดังขึ้น ปลายทางของคนที่โทรมาก็คือ
"เธอ"
นั่นเอง
เธอกำลังร้องไห้และพร่ำบ่นไม่ยอมหยุดว่าคนรักของเธอหักอกเธอเช่นไร
เธอขอให้ผมไปหาเพราะเธอไม่อยากอยู่คนเดียวและผมก็ไป
ผมนั่งอยู่ข้างๆเธอ ที่โซฟา
จ้องมองไปยังดวงตาที่อ่อนโยนของเธอและอยากให้เธอเป็นของผม
2ชั่วโมง
กับการนั่งดูหนังที่ Drew Barrymoreเล่น
กับมันฝรั่งอีก3ถุง
เธอก็ตัดสินใจเข้านอน
เธอมองมาที่ผมและพูดว่า
"ขอบใจนะ"
และจูบลงที่แก้มของผม
ผมอยากจะบอกเธอให้รู้ว่าผมไม่ต้องการเป็นแค่
"เพื่อน"
ผมรักเธอแต่ผมก็อายเกินไปที่จะบอก
และผมไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น
ปีสุดท้าย
ก่อนวันของงานพรอม(Prom)เธอเดินมาหาผมที่ล็อกเกอร์
"คู่เดทของฉันมันห่วย" เธอพูดขึ้น
เขาจะไม่ยอมไปงานพรอมกับเธอ
และผมก็ยังไม่มีคู่เดท ตอนสมัยอยู่เกรด 7
เราเคยสัญญากันว่าถ้าคนใดคนหนึ่งยังไม่มีคู่เดท
เราจะไปงานพรอมด้วยกันในฐานะ
"เพื่อนรัก"
และเราก็ตกลงเป็นคู่เดทในงานพรอมด้วยกัน
คืนวันงานหลังจากเลิกงานแล้ว
ผมยืนอยู่ที่บันไดหน้าบ้านของเธอ
ผมจ้องมองเธอ เช่นเดียวกับเธอ
ที่ยิ้มให้ผมและจ้องมองกลับมาที่ผมด้วยดวงตาสดใสของเธอ
ผมอยากให้เธอเป็นของผม
แต่เธอไม่ได้คิดกับผมแบบนั้น
ผมรู้...ผมอยากจะบอกเธอให้รู้ว่าผมไม่ต้องการเป็นแค่
"เพื่อน"
ผมรักเธอแต่ผมก็อายเกินไปที่จะบอก
และผมไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น
วันจบการศึกษา ...
วันเวลาผ่านไป จากวันเป็นสัปดาห์
จากสัปดาห์เป็นเดือน
ก่อนที่ผมจะทันกระพริบตามันก็เป็นวันจบการศึกษาแล้ว

๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
ผมมองดูเรือนร่างอันสมส่วนของเธอลอยขึ้นไปบนเวทีราวกับนางฟ้าเพื่อรับ
ประกาศนียบัตร
ผมอยากให้เธอเป็นของผม
แต่เธอไม่ได้คิดกับผมแบบนั้น
ผมรู้...ก่อนที่ทุกคนจะกลับบ้าน
เธอเดินเข้ามาหาผมในชุดครุยและหมวก
และเธอร้องไห้เมื่อผมกอดเธอ
จากนั้นเธอก็เงยหน้าขึ้นจากไหล่ของผมและพูดว่า
"เธอเป็นเพื่อนรักของฉัน
ขอบใจนะ"
และจูบลงที่แก้มของผม
ผมอยากจะบอกเธอให้รู้ว่าผมไม่ต้องการเป็นแค่
"เพื่อน"
ผมรักเธอแต่ผมก็อายเกินไปที่จะบอก
และผมไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น
2-3ปีต่อมา
ตอนนี้ผมนั่งอยู่ที่เก้าอี้แถวในโบสถ์
เธอคนนั้นกำลังจะแต่งงาน ผมนั่งมองเธอพูด
"ฉันรับค่ะ"
และไปสู่ชีวิตใหม่ของเธอ
เธอแต่งงานกับชายคนอื่นไปแล้ว
ผมอยากให้เธอเป็นของผม
แต่เธอไม่ได้คิดกับผมแบบนั้น
ผมรู้..ก่อนเธอจะนั่งรถออกไปเธอเดินมาหาผมและพูดว่า
"เธอมางานของฉัน!"
และพูดว่า "ขอบใจนะ"
และจูบลงที่แก้มของผม
ผมอยากจะบอกเธอให้รู้ว่าผมไม่ต้องการเป็นแค่
"เพื่อน"
ผมรักเธอแต่ผมก็อายเกินไปที่จะบอก
และผมไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น
งานศพ
หลายปีผ่านไป ผมก้มหน้ามองโลงศพของผู้หญิงที่เคยเป็น
"เพื่อนรัก"ของผม
ในงานศพพวกเขาได้อ่านสมุดบันทึกของเธอทั้งหมดที่เธอเคยเขียนไว้สมัยเรียน
ไฮสคูล
และในสมุดบันทึกเขียนไว้ดังนี้
: ฉันจ้องมองเขาและปรารถนาให้เขาเป็นของฉัน
แต่เขาไม่ได้คิดกับฉันแบบนั้น
ฉันรู้..ฉันอยากจะบอกเขาให้รู้ว่าฉันไม่ต้องการเป็นแค่
"เพื่อน"
ฉันรักเขาแต่ฉันก็อายเกินไปที่จะบอก
และฉันไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น
ฉันปรารถนาให้เขาบอกว่า
เขารักฉัน
และฉันก็ปรารถนาอยากจะบอกเขาเหมือนกัน
ฉันคิดกับตัวเองและร้องไห้
ฉันรักเธอ
ฉันรักเธอ
ฉันรักเธอ

รักใครก็บอกเขาไปซะก่อนที่เขาจะไม่ได้อยู่ฟังคำนั้นจากเราอีกต่อไป
หรือบอกเขาก่อนที่เราจะไม่มีโอกาสได้บอกอีกต่อไป
ใครจะรู้คนที่คุณคิดว่า
เขาไม่ได้รักคุณเลย
ใจจริงแล้วเขาเองอาจรู้สึกแบบเดียวกับคุณก็ได้
ไม่บอกรักแล้วจะรู้ใจกันได้อย่างไร

ที่มา...
http://cartoonclubth.forum-motion.net/t856-topic

[Siranoi]

     ขอเชิญน้อง ๆ พี่ ๆ ที่มีหัวใจเต็มเปรี่ยมด้วยรัก
     และท้ายสุดจะเป็นรักที่สมหวังหรือผิดหวัง..
     คุณรู้ไหม? ...เราคือเพื่อนที่พร้อมจะให้คำแนะนำคุณเสมอ..
     เขียนระบายเล่าประสบการณ์มา..จากพี่ถึงน้อง...จากน้องถึงพี่..ด้วยมิตรไมตรีที่อบอุ่น..
     โดย..ศิราน้อย VS ป้ามอยสาวน้อยสองพันปี
     และ ลุง ๆ ป้า ๆ ประจำห้องนี้..

[Siranoi]

 

[Yim sri]

สงสัยคงยังไม่มีปัญหาให้ท่านศิรา ปลอบใจ กัน

คงชุลมุนกับอากาศหนาว กัน เลยลืมคิดเรื่องอนุทินรักค่ะ

[ⒷⒼ*]

สมัยนั้นมี 3 เล่ม ที่ผมอ่าน ขายหัวเราะ ศาลาคนเศร้า และเพลย์บอย  

[Yim sri]

ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ใจแตกตั้งแต่เล็กๆ