กลอนกลบทบัวกลางบึง
-----------------------------------
ตัวเรา
ขอวอนท่าน มาจ้ำมาจี้ ชี้แนวสอน
เรียงบทกลอน ประดิษฐ์ประดอย ถ้อยภาษา
ความรู้มี เพียงน้อยเพียงนิด คิดอยากมา
สนทนา ประสีประสา เฮฮากลอน
พูดไม่เก่ง กระท่อนกระแท่น แสนสาหัส
แต่ถนัด สงบเสงี่ยม เตรียมให้สอน
นั่งหัวเราะ ตะบี้ตะบัน ฉันขอวอน
อย่าแรมรอน ขออดขอออม ถนอมใจกัน
ก่อนอื่นท่านต้องทำความเข้าใจกับรูปประโยคที่สร้างขึ้นมาก่อน
ของเดิมก็เดินเรื่องไปปกติ ผู้เขียนก็ผูกเรื่องให้จบในสองบท ก็ดูร่าเริงดีเกือบทั้งหมด
แล้วมาถึง....
..............................ฉันขอวอน
อย่าแรมรอน............................
จงเกลียดจงชัง กันนักเลย.....
ในเนื้อทั้งหมดไม่มีตรงไหนบ่งบอกว่านายคนนี้มีปัญหาใดๆบ้างจึงจะไม่อยู่ไม่รู้ไม่ชี้ใดๆ
แล้วฝ่าย ญ ก็ไม่ได้ตัดพ้อต่อว่าอะไรคุยสนุกชอบเฮฮาหัวเราะเก่ง แต่แล้ว
รูปประโยควรรคจบ กลับเป็นรูปตัดพ้อต่อว่า ซึ่งมันขัดแย้งกันกับเนื้อเรื่อง ถ้าตัดพ้อ
ก็ควรจะเริ่มแต่ต้นบทที่สอง เพื่อนำไปสู่วรรคจบ
ทีนี้คำ...อย่าแรมรอน..สามารถใช้กับคำอื่นได้อีกไม่ต้องเปลี่ยนแต่ไม่หมายความว่า
ใช้อย่างไรก็ได้ เพราะมันมีความจำกัดอยู่ในตัวมัน คือ..ฉันขอวอนอย่าไปไหนอื่น..
อย่าจากฉันไป..อย่าทิ้งฉันไป....เป็นคำห้าม แต่ถ้าเปลี่ยนจาก อย่า...เป็น..ขอแรมรอน
ความหมายก็เปลี่ยนเช่น ..ขอแรมรอนเรือนนี้มิร้างไกล
อย่าง..อย่าแรมรอน ขออดขอออม ถนอมใจกัน ...อย่างนี้แสดงว่าเริ่มมีปัญหากันแล้ว
จึงเอา อดออมถนอมใจมาใช้ ทั้งที่สองคนนี้ยังไม่เคยมีปัญหาใดใด
อย่างนี้ลองดูไหม ไหนๆก็เดินเรื่องมาอย่าสนุกสนานและอารมณ์ดีครึกครื้นมาตลอด
เอาประโยคนี้นะ...สมมติ..
..อย่าแรมรอน "ระริกระรี้" รีบหนีไป...( หนีกันไกล) (หนีจากไกล)
แล้วยังได้เล่น..สัมผัสอักษร ร ..อีกตั้ง 4-5 คำนับรวมทั้งหมดแผง ก็ 6-7 คำ
ระริกระรี้..เป็นคำสนุกสนานในตัว คล่องแคล่ว รวดเร็ว ร่าเริง แจ่มใส
ขอบคุณครับ
ศิษย์ใหม่ไร้วิชา
๑ เมย. ๒๕๕๕
หน้าหลักเว็บไซต์
เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกให้ทันที..."
ผู้เขียน
