เว็บบอร์ด เชียงรายโฟกัสดอทคอม สังคมออนไลน์ของคนเชียงราย

ผมเป็นละอ่อนเชียงรายมาเรียนมหาลัยในกรุงเทพคับ ผลคะแนนมิตเทอมคะแนนวิชาแคลูลัสผมได้น้อยมากแต่ผมจะสู้ต่อและผมไม่ได้ดรอปด้วย ครั้งแรกที่รู้คะแนนผมเข่าแทบทรุดเลยคับทำไรไม่ถูก ผมซึมไม่คุยกะใครเลยตอนนี้รู้สึกท้อมากๆเหมือนผมไม่เหลือใครแล้ว ผมสงสารพ่อแม่ที่อุตส่าส่งให้ผมเรียนแต่ผมทำได้แค่นี้ผมรู้สึกแย่จริงๆคับ ขอกำลังใจหน่อยนะคับ

ข้างบนนี้คือสิ่งที่ผมพิมพ์ไปเมื่อ3ปีก่อนครับ อัปเดตวันที่ 8 ต.ค 2562

อัปเดตนะครับ เมื่อสามปีที่แล้วผมได้โพสกระทู้นี้เพราะตอนนั้นผมเครียดจริงๆครับแล้วก็ไม่รู้จะไปปรึกษาใครตอนนั้นผมสอบวิชา mathematics 1(แคลคูลัสสำหรับวิศวะ) ขึ้นชื่อแคลพระจอมเกล้าธนบุรีแน่นอนครับยากพอๆกับจุฬาเลย ผมได้คะแนนกลางภาค 6.5เต็ม100เลยเครียดมากๆเลยมาโพสลงในเชียงรายโฟกัสนี่แหละครับ ส่วนตัวผมจบชั้น ปวช ที่เทคนิคเชียงราย ช่างอิเล็กทรอนิกส์ครับ การที่ผมไปอยู่บางมดแทบจะไม่มีเด็กที่จบสายช่างมากนักเราเลยมีพื้นฐานน้อยกว่าเด็กสายวิทย์ คณิต ทำให้ทำข้อสอบได้คะแนนเท่านี้ครับ หลังจากนั้นผมได้รับกำลังใจมากมายครับทำให้ตัดสินใจสู้ต่อผมอ่านหลังสือหนักมากครับตั้งใจต้องเก็บทุกเรื่องเพื่อที่จะไม่ได้F สุดท้ายความพยายามก็เป็นผลครับผมได้D+ ครับ คือคะแนนเท่านี้ถ้าจะทำให้ได้เกรดเท่านี้นี่คือยากครับ ผมดีใจมากเพราะผมต้องเรียนแคลถึง3ตัวครับ จากนั้นมา แคล2 และแคล3 ผมตั้งใจมากผมอ่านทุกวันจนได้ รองท็อปของห้อง เพื่อนๆก็อึ้งครับว่าทำไมเด็กช่างอย่างผมทำได้ผมเลยนับถือความพยายามครับ และกำลังใจเป็นส่วนสำคัญครับ ถ้าวันนั้นผมไม่โพสกระทู้นี้ผมก็คงจะไม่มีกำลังสู้เท่านี้หรอกครับ ทำให้ผมรู้ว่าคนเชียงรายไม่ทิ้งกันจริงๆครับ ผมจึงขอบคุณทุกกำลังใจ อยู่กับก็คิดขึ้นมาได้ว่าเคยโพสอะไรลงไป ผมจึงกลับมาตอบครับทุกวันนี้ผมก็ไม่ติดวิชาอะไรครับผมผ่านทุกเทอม เพราะอยากจะจบตามหลักสูตรต้องพยายามครับ ตอนนี้อยู่ช่วงทำโปรเจคจบครับ ผมขอขอบคุณทุกกำลังใจจริงๆครับที่ทำให้ผมสู้จนถึงทุกวันนี้ ขอบคุณครับ

ปัจจุบันผมอยู่ปี4 แล้วครับ คณะครุศาสตร์อุตสาหกรรม สาขา วิศกรรมไฟฟ้า มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี ครับ

พอเห็นนี่รีบเข้ามาตอบเลย
     อย่าท้อ วิชาแคลคูลัสหลายคนที่เขาเรียนเขาก็เจอกันแบบนี้แหละ
aa1570099 บอกว่าได้น้อยแล้วคนอื่นๆ ละ เคยจำได้เมื่อเกือบ 50 ปี
ที่แล้ว ขอย้ำ ไม่ใช่ปี 50 หรือ พศ.2550 แต่เมื่อเกือบ 50 ปีที่แล้ว  ;D
เรียนวิชา แคลคูลัส ตกกันเกือบหมดห้องมาแล้ว  ;D ;D
      "สู้และสู้ต่อไป เป็นกำลังใจให้"  :D

ผลมันมาจากเหตุ ตรองดูว่าที่ผ่านมาเราละเลยอะไรไปหรือปล่าวคับ ช่วิตนักศึกษาในระดับอุดมศึกษาต้องมีความรับผิดชอบต่อตนเองสูง ให้กำลังใจคับ อย่าท้อ เปรียบเหมือนเราเดินขึ้นเขาแหละคับ เมื่อถึงยอดแล้วจะรับรู้ได้ว่าผลของการที่เรามายืนจุดนี้ได้ มันช่างน่าภูมิใจจริง ๆ

แคลยากจริงครับ ผมโดนไป 3 ตัว ไม่รวมพวกดิสครีต นิวเมอร์ สแตทอีก ถ้าดูท่าไม่รอดนี่แนะนำให้ดรอปเลยครับ ปกติวิชาพวกนี้ตอนซัมเมอร์เปิดทุกปีอยู่แล้ว เก็บแคลปีละตัวก็ยังได้ เพราะพวกแมทที่เหลือค่อยไปเก็บตอนปีสามปีสี่ก็ยังพอได้ วางแผนดีๆครับ เอฟมาจะไม่คุ้ม  ;D ;D

....ถ้าไม่เคยเรียนจากที่นี่ ก็ไม่แปลกครับทำไม่ถึงทำข้อสอบไม่ได้.


(http://upic.me/i/xb/2016-11-03_0-00-24.jpg) (http://upic.me/show/59685914)

เรียนคณะอะไรครับ 
ถ้าจำไม่ผิด แคลคูลัสเป็นพื้นฐานของทุกคณะ เวลาที่เรียนปี 1
คณะพวกสายศิลป์ จะมีเรียนแค่ตัวเดียว หลังจากนั้นก็จะไม่มีแล้ว
แต่ถ้าเป็นพวกสายวิทย์ จะมีเรียน advance  เพิ่มไปอีก

แนะนำ ถ้าเรียนคณะทางด้านสายศิลป์ ก็ไม่ต้องกังวล

แต่ถ้าเรียนคณะทางด้านสายวิทย์ ก็ต้องมาทบทวนแล้วว่า
เราชอบและสนใจในสายวิชาเหล่านี้อยู่มั้ย เพราะมันจะมีวิชาคำนวนอีกเยอะแยะตามมา
แคลคูลัสมันเป็นแค่การเริ่มต้น  ถ้ามองแล้วไม่ไหว แนะนำให้ลองดูคณะอื่น ที่เราชอบ
แต่ถ้ายังชอบสายนี้อยู่ ก็ต้องพยายามสู้ต่อไป
อดทน ขยัน หมั่นหาความรู้ มุ่งมั่น  รับรองผ่านจุดแย่ ๆ อันนี้ไปได้แน่นอน

ผมเรียนคณะครุศาสตร์อุตสหกรรมพระจอมเกล้าครับ

เข้าพระจอมเกล้าได้ก็ถือว่าเก่งในระดับนึงแล้วครับ ที่เหลือคือขยันครับ สมัยก่อนผมอยากเข้ายังเข้าไม่ได้เลยครับ แต่ก็เข้าอีกสถาบันนึง สายช่างเนี่ยแหละครับ สายนี้มันก็ยากแบบนี้แหละครับ แต่สมัยนี้ตัวช่วยมากกว่าสมัยก่อน เดินมาทางนี้แล้วต้องไปให้สุดครับ ยากก็ต้องไป คนที่เหนื่อยกว่าเรายังมีครับ แค่อย่าถอดใจ นึกถึงพ่อกับแม่ที่ส่งเราเรียน ผมเคยผ่านจุดนั้นมาแล้วครับ มันทำใจยากครับ ยิ่งสมัยก่อน ห้องสมุดคือที่พึ่งแต่ก้ยังพึ่งได้ไม่มาก ที่สำคัญ เพื่อนครับเกาะกลุ่มไว้ครับ คนยังสอนลิงขึ้นไปเอามะพร้าวได้ ทำไม คนจะสอนคนให้เก่งไม่ได้ครับ   ... พยายามครับ

ขอบคุณทุกกำลังใจครับผมจะทำให้เต็มที่

คิดถึงหน้าคนในครอบครัวไว้นะครับ กำลังใจมีในนั้น

ถ้าคุณกำหนดชีวิตก่อนตายไว้ 70 ปี....การเรียนในรั้วมหาลัย 4  ปี มันแค่จิ๊บๆถ้าเทียบกับการใช้ชีวิตข้างนอกในเวลาที่เหลือ
 เมื่อคุณสมัครทำงาน คุณจะพบว่า....เส้นสายยังคงมีการใช้ และมีผลมากกว่าเกรดผลการเรียน
 เมื่อคุณได้ทำงาน..คุณจะพบว่า..  ระดับเกรด ไม่ได้ช่วยตัวคุณไปมากกว่านิสัยและความน่าไว้ใจของคุณ
 เมื่อคุณได้งานดี    คุณจะพบว่า.... ชีวิตยุ่งกับเพื่อนหรือหัวหน้างาน มันพิศดารและต้องปรับตัวเกินหลักสูตรที่ร่ำเรียนมา
 เมื่อคุณเกษียณตัวเอง..คุณจะพบว่า.. หากคุณทุ่มเทไปลุ่มหลงกับชีวิตที่ผ่านมากนัก  วันนั้นรอบกายจะขาดเพื่อนและความอบอุ่นที่ละเลยมา จริงๆ   

#ผมเคยคิดแบบคุณ  คิด...  แล้วผมก็พบ  แบบที่ผมเขียน.. จริงๆ         

อะไรไม่สู้แรงบันดาลใจ หามันให้เจอ ผมเคยโดนมาแล้ว โดนเพื่อนดูถูก ถามอะไรไม่เคยบอก ผมก็เลยมาสร้างแรงบันดาลใจเอาชนะ และมันก็ผ่านไปโดยให้เริ่มนับ 1 ใหม่
ส่วนลูกผม ตั้งแต่เด็กๆ ผมฝึกฟุตบอลไม่เคยได้ซักที ป.6 ยังเตะลูกบอลไกลยังไม่ได้เลย พอมา ม.1 เห็นเพื่อนเล่นเก่ง เดาะบอลได้ ผุ้หญิงชอบกันมาก ก็เลยฝึกและสามารถเก่งกว่าคนที่เป็นแรงบันดาลอีกนะครับ
อย่างไรก็ขอให้ยึดแนวนี้นะครับ ผมเชื่อว่า น้องจะผ่านมันไปได้ รองหามันให้เจอ

ป้าติดF cal 1กับ 2 ไม่ตำ่กว่า4ครั้ง ..ทั้งท้อทั้งเบื่อ ..ลองลง summer ดูนะ มันจะผ่านง่ายกว่า เพราะคนเก่งๆส่วนใหญ่เขาไม่มาลงกันแล้ว เราไม่ต้องไปตัดเกรดกะคนเก่ง
คนเรามันเก่งไม่เหมือนกัน แต่เราจำเป็นต้องเรียนเพราะเป็นวิชาพื้นฐาน เอาให้ผ่านก็พอ แล้วค่อยไปทำคะแนนวิชาอื่น
อีกอย่าง ..ชีวิตเรายังต้องผ่านอะไรอีกเยอะ ..นี่แค่เริ่มต้น อย่าเพิ่งถอดใจ

เดินหน้าแล้วอย่าถอยหลัง ไม่อย่างนั้นวันหนึ่งเราโตเป็นผู้ใหญ่ จะนึกเสียดายอยากย้อนเวลากลับมา แล้วบ่นกับตัวเองว่า "รู้อย่างนี้ตอนนั้น ตั้งใจเรียนกว่านี้ จะได้ไม่เป็นอย่างนี้"
ไม่อยากให้เจ็บแบบเราค่ะ เราเองเป็นหนึ่งในคนที่อยากย้อนเวลาไปแก้ไขอดีต

  ;D สู้ๆ ไม่ยากเกินความตั้งใจ

ชอบความคิดนี้ค่ะ  ขอบคุณที่โพสเม้นนะค่ะ  และเป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้ด้วยค่ะ สู้ต่อไปค่ะ

ปัญหามันไม่ได้อยู่ที่คะแนนแคลคูลัสคุณต่ำครับ แต่มันอยู่ที่คุณไม่รู้ว่ามันต่ำเพราะอะไร ตรงนี้ อันตรายครับ เมื่อเจอปัญหาที่มันกวนใจแบบนี้ ตั้งสติครับ คิดถึงพระคุณพ่อ แม่ และคิดให้ออกว่ามันคืออะไร จากนั้นก็ลุยครับ เอากะมันให้เดี้ยงกันไปข้าง ผมเองเคยเรียนตกต่ำถึงขั้นติดโปร เกรดเฉลี่ย1.90 เป็นอะไรที่เลวร้ายมาก ผมนั่งคิดและอยู่กับตัวเองอยู่นาน ผมบอกตัวเองว่า เทอมหน้าผมจะต้องดีขึ้น และก็เปนอย่างที่ตั้งใจครับ เกรดเฉลี่ยผมทะยานจาก1.90.........เปน 3.xx (จำไม่ได้แล้วว่าเท่าไหร่ แต่ที่แน่ๆ มันเกิดขึ้นในช่วงเวลาแค่4เดือนครับ) เอาใจช่วยครับ ทุกวันนี้ผมเปนครุสอนเด็ก ผมทำได้ดีในมุมของผม และแน่นอน คนเราจะมีมุมทีดีที่สุดของตัวเองเสมอ คุณก็น่าจะทำได้นะ ..

ไม่เคยเรียน แต่เข้ามาอ่านแล้ว รู้สึกดีใจที่คนเชียงรายไม่ทิ้งกัน
ขอบคุณมากค่ะ

แคลคูลัส จะให้เก่ง คุณต้องทำแบบฝึกหัดไม่ต่ำกว่า 200 ข้อ ทำทุกข้อ ห้ามผ่าน แล้วคุณจะเก่ง ผมเรียนเทอมแรกคะแนนเหมือนคุณเลย เอาหนังสือของ ซอร์ม มาทำตั้งแต่ข้อที่ 1 - ข้อสุดท้าย นอนตี 4 ทุกคืน 3 เดือนติด เทอม 2 ได้ เกรด 4 ตั้งแต่นั้นมา คณิต ผม 4 ตลอด ป.ตรี ยัน เอก คุณอยากชนะข้อสอบคุณต้องชนะตัวเองก่อน สู้ๆ( ผมก็สายช่างเหมือนกัน ไฟฟ้ากำลัง ครับ )

  ไม่ธรรมดานะเนี่ย


 " ผลคะแนนมิตเทอมคะแนนวิชาแคลูลัสผมได้น้อยมาก "


  น้อยน่ะ เท่าไหร่ ?

  พวกเก่ง ๆ เกรด 3.8 ยังว่าน้อยเลย

  หุ หุ

     ความมั่นใจในตนเองครับ

  คำตอบทั้งหมดก็ถูกทั้งหมด แล้วแต่วิธีการนำไปใข้ของแต่ละคน อีกวิธีหนึ่งที่ให้พิจารณา คือ" ความมั่นใจ"และเชื่อมั่นในตัวเอง
100 %  จะเกิดขึ้นก็ต่่อเมื่อ คุณอ่านหนังสือ...> รอบแรกอ่านผ่านๆไปก่อน..>อ่านเก็บรายละเอียดให้เข้าใจและ...>อ่านเพื่อให้จำ> วันสอบจริงทำใจให้สบาย คุณจะเกิดความมั่นใจสูงมากเพราะได้อ่านและจำไว้แล้ว และให้ทำข้อสอบข้อง่ายๆให้จบโดยเร็วเหมาะแก่เวลา ข้อยากทำทีหลัง  (หากไม่มีเวลาพอก็เอาข้อสาม)

                                                                       ครูเก่า

โชคดีขนาดไหนที่ได้เรียน มีท้อแท้ด้วยเหรอ

อ่านสิครับน้องคนเราต้องใฝ่หาความรู้ เคลคูรัสสำหรับวิศวกรรมมันมีตัวต่อด้วยนะครับ

ถ้าจำไม่ผิดตอนเรียนมี 4 ตัวนี่แหละถ้าติดเอฟตัวแรกก็จบไม่ได้ไปตัวถัดไปแก้เอฟกันอีก

ติวหลังเลิกเรียนเลยครับถ้าปี1 เดียวมีวิชาสเต้งออฟเมททีเรียลอีก มันกว่านี้ครับ 555

...ไม่มีใครมากำหนดสะตาเราได้ นอกจากตัวเรา ที่จะกำหนดสะตาเราเอง...ความหมายของผมคือ...น้องจะเรียน หรือไม่เรียน หรือเรียนไม่เก่ง...หรือ...อะไรก็ตามแต่...ขึ้นอยู่ที่ตัวน้องเอง...ถึงแม้น้องจะได้กำลังใจหรือไม่ไม่นั้น สิ่งสำคัญอยู่ที่ตัวน้องเอง...เท่านั้น...

เข้าใจว่ายาก แต่จะ ยากมาก ยากน้อย ก็ขึ้นอยู่กับคน เรียนในห้องไม่เข้าใจ อย่าอาย ถามเพื่อนที่รู้ ถามครูที่สอน เลยครับ อย่าเก็บไว้ เพราะถ้าเรียนต่อแบบไม่เข้าใจไปมันก็จะพอกขึ้นไปเรื่อยๆ นั่นคือ จุดเริ่มต้นของการไม่อยากเรียน ตอนสอบเลือกคณะเรียนเราเป็นคนกำหนดเอง เพราะฉนั้น ต้องไม่มีคำว่าท้อครับ เดินหน้าต่ออย่างเดียวแล้วไปให้ถึงจุดหมาย  พ่อแม่รอความสำเร็จเราอยู่  

นี่ผมก็ลงมาอยู่เป็นเพื่อนลูกตั้งแต่แก สอบลงมาเรียนที่ กทม ได้ 5ปีละ ปีหน้าเค้าจบผมก็จะกลับเชียงรายแล้ว

โชคดีและตั้งใจเรียน ครับ

ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยในวัยที่น้องกำลังเป็นอยู่มันช่างทรมานกว่าจะจบพี่เคยมาแล้ว แต่ต้องสู้ อดทน ท้อได้เป็นบางครั้งเหมือนน้องเป็นยามนี้แต่อย่าถอย ความสำเร็จไม่ได้มาอย่างง่ายดาย เมื่อน้องผ่านเวลา การเรียน โดยวิธีที่ต้องมากกว่าคนอื่น เมื่อน้องจบจะพบว่าความสำเร็จหอมหวานเช่นไร ยังไงพี่เป็นกำลังใจให้น่ะ...สู้ ๆ เพื่อตัวเราเอง แล้วการสู้เพื่อทุกคนจะตามมาจ้ะ อย่าเครียดมากน่ะ ทุกปัญหามีทางออกอาจจะช้าบ้างแต่ปลายทางมักมีแสงสว่างเสมอ..พี่ตูนฝากบอกมา

1ตั้งใจเรียนมากๆในคาบ
2ไม่เข้าใจต้องถามทันที
3ทำแบบฝึกหัดบ้างตามสมควร
4กลับไปอ่านข้อ1
ปล.จากใจคนได้Aแคล123
ปล2.อย่าไปท้อครับ คนที่ไม่มีโอกาศได้เรียนมีเยอะ ให้คิดแบบนี้

มหาเศรษฐี ไม่มีใครจบมหาลัยซักคน และคนที่จบปริญญา ยังไม่เห็นมีใครเป็นมหาเศรษฐีสักคนเช่นกัน

ใครติดไงผมไม่รู้นะครับ แต่สำหรัยผม เรียนให้จบพอ สำหรับชีวิตการทำงาน เกรดในใบปริญญา บ่มีผลใดๆเลย สังคมการทำงานน่ากลัวกว่าการเรียนครับ ค่อยแต่จะจ้องเก็บเอาจุดด้อยเราไม่นินทา ค่อยจะจ้องเลื่ยนขาเก้าอี้เฮา มีแต่พวกลอบกัน เชื่อเหอะครับ สังคมที่ทำงานมันน่ากลัวการเรียน จะมีสักกี่คนครับที่จบมาแล้วจะได้งานตรงสาขาที่เรียนมา ปริญญาตรี,โท ทำอาชีพค้าขายมีถมไปครับ #คหสต #ด่ากลับได้แต่อย่าแรง #ตะเตือนไต

ยังไงก็น่าชื่นชมแทนคุณพ่อคุณแม่  ที่ลูกมีความตั้งใจและเป็นห่วงความรู้สึกของพ่อแม่ขนาดนี้
เป็นกำลังใจให้ผ่านไปให้ได้ค่าคุณน้อง

สู้ๆ ชีวิตในวัยเรียน  ยังแค่เพียงเป็นการเริ่มต้นของชีวิต หลังจากจบออกมา ยังจะพบเจออะไรต่อมิอะไรอีกมากมาย สู้ๆๆครับ

เราต้องรู้จักตัวเองในระดับนึงด้วย ว่าเราสู้ไหวจริงมั้ย ไม่ใช่ใจสู้อย่างเดียวนะครับ สมองเราพอจะเร็วอ่านได้ทันสอบมั้ย ต้องวางแผนการเรียน เทอมนั้นๆ วิชาไหนเป็นตัวแรง วิชาไหนเป็นตัวช่วย(ตัวช่วยคือต้อง A ไม่ก็ B+ เท่านั้น) ต้องวิเคราะห์ดู เผื่อพลาด เกรดจะได้ไม่ร่วงแรงเกินครับ วิเคราะห์เพื่อนร่วมชั้น เราอยู่ในกลุ่่มไหน เราต้องเกาะกลุ่มที่นำหน้าเรา 1-2 step เสมอ

เพิ่มเติมเรื่องแคล
1.ซื้อหนังสืออ่าน มันจะมีหนังสือ Series ของสจพ.เขียนครับ รู้สึกจะมี 7 เล่ม รวมทุกMath แคลอยู่เล่ม3-4 มั้ง จำไม่ได้ แล้วยังไม่พอ ต้องทำข้อสอบเก่าครับ ขอจากเพื่อน รุ่นพี่ ได้เลย ถ้าพื้นฐานไม่ได้เลย เริ่มอ่าน 1-2เดือน ก่อนสอบครับ ผ่านแน่นอน ถ้าอีก 2 อาทิตย์สอบเนี่ยะ ไม่ทันแน่นอน ก็ต้องเก็งเรื่องเอา เรื่องไหนอ่านไม่ทันตัดทิ้ง ทำสอบก็เลือกที่ทำได้ชัวร์ก่อนเสมอครับ
2.ถ้าไม่ทันแล้ว drop ก่อนติด F ดีกว่า Fแล้วเกรดติดโปรครับ (แต่ถ้าเกินช่วง dropแล้วก็ ต้องวางแผนสู้เท่านั้น)
3.หาติวกับเพื่อนครับ ถ้ามีกลุ่มเพื่อนมีนัดติวกัน ให้ไปร่วมเลยครับ Math เป็นวิชาฝึกทำคนเดียวก็จริง แต่ต้องไปดูเวลามีติวครับ เผื่อได้เทคนิคการทำ วิธีการจำ ครับ นำมาปรับใช้ มีแต่ได้กับได้ นอกจากข้างต้นแล้ว ยังได้รู้ว่าเพื่อนๆ เค้าอ่านกันถึงไหนแล้ว เราตามเค้าแค่ไหน แต่สุดท้ายก็ต้องฝึกทำข้อสอบเองอยู่ดี
4.หาที่เรียนติวครับ กรณีการไปเรียนติว เป็นส่วนเสริม ไม่ใช่การเตรียมสอบนะครับ (สมัยเรียนปี1 เคยไปลงเรียนที่อ.สมัย ครับ พอรุ้ที่มาที่ไปก็กลับมาอ่านเองเลย)

ยังไงก็สู้ๆครับ เกรดมีผลในการเริ่มต้นสมัครงานครับ

ข้อความจากรุ่นพี่ TTM 31 kmitnb ดังนี้ ทุกวิชามันก็มียากสำหรับบางคน ง่ายสำหรับบางคน แต่มันเป็นตรรกะครับน้อง บอกได้เลยแคลไม่ใช่ยากวิชาเดียว ถ้าท้อวิชาเดียว วิชาอื่นก็ยากเหมือนกัน ถึงสอบผ่านวิชานี้ มันก็ไม่ได้หมายความว่าน้องจะผ่านได้ทุกอย่างจนจบ ชีวิตหลังจบมายิ่งยากเข้าไปอีก หางาน เกรดต่ำก็ไม่รับ รองาน ทำงาน เปลี่ยนงาน เลี้ยงดูครอบครับ สิ้นเดือนมีรายจ่าย หยุดไม่ได้ อีกหลายชีวิตรอเรา เจ็บป่วย อายุอีก วิชาชีวิตมันยากกว่านั้น ถ้าไม่รู้จักแก้ปัญหา ข้างหน้าก็ลำบาก ถ้าท้อ ข้างหน้าก็ทุกข์ ถ้าไม่อดทนก็อดตาย จบมาอายุแค่ 20 กว่าๆ อีก 40 ปี น้องต้องอยู่แบบนี้จนเลิกทำงาน ถ้าท้อก็ไม่ต้องเรียนเสียเวลา สุดท้ายก็ออกมาทำงานเร็วขึ้นกว่าเดิม ลำบากกว่าเดิม อยู่ที่น้อง / หวังดี แต่จิงใจ

จากรุ่นพี่ คนหนึ่งที่เรียนในมหาวิทยาลัยในกรุงเทพ

จะมาขอแนะนำน้องนะครับ ถ้าอยากทำคะแนนวิชาเลขให้ดี แก้ตัวในไฟนอล ควรหมั่นทำโจทย์เยอะๆ เพราะข้อสอบเลขวิธีการแก้โจทย์ไม่ต่างกันแค่เปลี่ยนตัวเลข หากทำโจทย์ได้ มากๆ เกิน 100ข้อ จะทำได้อย่างชำนาญและรวดเร็ว แนะนำติวกับเพื่อนที่เก่งวิชานี้ด้วยครับ เค้าอาจจะมีเทคนิคการแก้โจทย์ที่เราไม่รู้มากก่นอ หรือถามอาจารย์เพิ่มเติม






------------------------
ไดอารี่ กล้องปากกา (http://shopeiei.com/spy/)

โชคดีแล้วครับที่ได้เรียน สู้ๆ

สู้ๆนะครับ พี่ไปเรียน กทม. ตอนแรกก็เป็นเหมือนกันต้องติวอย่างหนักเลย
อย่าจำแต่จงใช้ความเข้าใจ แล้วอะไรๆ จะง่ายขึ้นครับ เลขมันพลิกแพลงได้ตลอด
ถ้าเข้าใจจะพลิกยังไงก็เอาอยู่

 :o :o

อัปเดตนะครับ เมื่อสามปีที่แล้วผมได้โพสกระทู้นี้เพราะตอนนั้นผมเครียดจริงๆครับแล้วก็ไม่รู้จะไปปรึกษาใครตอนนั้นผมสอบวิชา mathematics 1(แคลคูลัสสำหรับวิศวะ) ขึ้นชื่อแคลพระจอมเกล้าธนบุรีแน่นอนครับยากพอๆกับจุฬาเลย ผมได้คะแนนกลางภาค 6.5เต็ม100เลยเครียดมากๆเลยมาโพสลงในเชียงรายโฟกัสนี่แหละครับ ส่วนตัวผมจบชั้น ปวช ที่เทคนิคเชียงราย ช่างอิเล็กทรอนิกส์ครับ การที่ผมไปอยู่บางมดแทบจะไม่มีเด็กที่จบสายช่างมากนักเราเลยมีพื้นฐานน้อยกว่าเด็กสายวิทย์ คณิต ทำให้ทำข้อสอบได้คะแนนเท่านี้ครับ หลังจากนั้นผมได้รับกำลังใจมากมายครับทำให้ตัดสินใจสู้ต่อผมอ่านหลังสือหนักมากครับตั้งใจต้องเก็บทุกเรื่องเพื่อที่จะไม่ได้F สุดท้ายความพยายามก็เป็นผลครับผมได้D+ ครับ คือคะแนนเท่านี้ถ้าจะทำให้ได้เกรดเท่านี้นี่คือยากครับ ผมดีใจมากเพราะผมต้องเรียนแคลถึง3ตัวครับ จากนั้นมา แคล2 และแคล3 ผมตั้งใจมากผมอ่านทุกวันจนได้ รองท็อปของห้อง เพื่อนๆก็อึ้งครับว่าทำไมเด็กช่างอย่างผมทำได้ผมเลยนับถือความพยายามครับ และกำลังใจเป็นส่วนสำคัญครับ ถ้าวันนั้นผมไม่โพสกระทู้นี้ผมก็คงจะไม่มีกำลังสู้เท่านี้หรอกครับ ทำให้ผมรู้ว่าคนเชียงรายไม่ทิ้งกันจริงๆครับ ผมจึงขอบคุณทุกกำลังใจ อยู่กับก็คิดขึ้นมาได้ว่าเคยโพสอะไรลงไป ผมจึงกลับมาตอบครับทุกวันนี้ผมก็ไม่ติดวิชาอะไรครับผมผ่านทุกเทอม เพราะอยากจะจบตามหลักสูตรต้องพยายามครับ ตอนนี้อยู่ช่วงทำโปรเจคจบครับ

ปัจจุบันผมอยู่ปี4 แล้วครับ คณะครุศาสตร์อุตสาหกรรม สาขา วิศกรรมไฟฟ้า มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี ครับ

ชื่นชมในความใจนักสู้ของน้องมากๆ น้องเรียนสายวิชาชีพซึ่งเน้นหนักในการปฏิบัติจึงลำบากกว่าคนที่เรียนสายสามัญ ที่เน้นวิชาการมากกว่า แต่สามารถฝ่าฟันมาได้แสดงให้เห็นถึงความเป็นนักสู้ชีวิต ขอให้ประสบความสำเร็จยิ่งๆขึ้นไปค่ะ ส่งกำลังใจมาให้ค่ะ

ยินดีด้วยครับ ขออวยพรให้เรียนจบสมดังความมุ่งมั่นและตั้งใจครับ
จบมาแล้วก็ใช้วิชาความรู้ที่มีสร้างฐานะให้มั่นคง
มีเหลือแล้วก็แบ่งปันให้ผู้อื่นด้วยนะครับ ;) ;)

เข้ามาให้กำลังใจอีกครั้งและแสดงความยินดีล่วงหน้าครับ