พิมพ์หน้านี้ - ช่างเป็นไปได้

สวัสดี วันอาทิตย์

หลับคอเอียง เที่ยงคืน ตื่นตีห้า
พอลืมตา บิดกาย นั่งส่ายหัว
ยันลุกขึ้น ยืนยืด ตามืดมัว
เกาะราวรั้ว ปลายเตียง เลี่ยงออกมา

ถึงเน็ตจอ ยอยก กระดกจิ้ม
นิ้วเดียวพิมพ์ เชียงราย รอไว้ท่า
รีบแปรงฟัน ชันคาง ล้างหูตา
เร่งเช็ดถู ดูหน้า เข้าหาคอมพ์

สวัสดี พี่คอมพ์ ครับกระผม
โปรดอย่าล่ม.ดับ.เสีย ต้องเพลียซ่อม
กราบงามงาม สามครั้ง ก็ยังยอม
ลงชื่อพร้อม รหัส จัดกดไป

ข้อความรับ จับจอ รอเปิดอ่าน
มีกลอนกานท์ คั่งค้าง อยู่บ้างไหม
เวลาเช้า เข้าบ้าน อ่าน.เขียน.ใคร
ตรวจสอบดู ผู้ให้ ได้คะแนน

กระทู้ต่อ อ้อออด ฉอดฉอเลาะ
หวานจะเจาะ คิดถึง ซาบซึ้งแสน
หมายสมัคร รักรอ ขอเป็นแฟน
บ้างขึ้งแค้น แสร้งด่า ว่าก็มี

อภิรมย์ ชมแก่ กาแฟริช
ชโลมจิต ลุกโชน ไฟล้นปรี่
นั่งกำหนด กดกลอน ออนทันที
อาทิตย์นี้ สดใส สุขใจเอย

กานต์

หลานหลาน

ซ้ายเรียกตา ขวาเรียกปู่ อยู่อึงอื้อ
บ้างจับมือ บ้างถือแขน แล่นหน้าหลัง
หลานสี่คน ซนเหมือนลิง วิ่งปึงปัง
น่าหยิกจัง นั่งนอนตัก ทักย่ายาย

เจ้าคนโต โผหน้า เข้าหาเน็ต
เล่นแซทเซด เพื่อนจิต มิตรสหาย
เจ้าคนรอง จ้องการ์ตูน อุลตร้าฟลาย
จำแลงกาย ขยายร่าง ล้างหมู่มาร

เจ้าคนเล็ก เช็คตู้เย็น เฟ้นขนม
เปิดพัดลม ชมหนัง ฟังเพลงหวาน
เจ้าคนกลาง ล้างถ้วย ช่วยเช็ดจาน
ง่วนกับงาน การครัว มั่วฟืนไฟ
.................................

ลูกชาย-หญิง-เขย-สะใภ้

สี่ล้อแดง แยงหยอก ออกทะลึ่ง
ชูเบอร์หนึ่ง พึงชูฮก นายกฯใหม่
ลูกคนกลาง วางโน้ตบุ๊ค ขลุกกลอนไทย
พูดอะไร ไม่แล เล่นแต่คอม

เจ้าขี้บ่น คนโต ทำโลตัส
เธอถนัด งัดขายแต่ กาแฟผอม
เจ้าตำรวจ อวดศักดิ์ศรี ชาตินี้ยอม
กายใจพร้อม เพื่อชาติ ศาสน์ ราชัน

คนเล็กสุด พูดคุย ลุยสปอร์ต
เสียงฉอดฉอด ปืนใหญ่ ทีมในฝัน
ครูรังษี มีเฉิ่ม มวยเดิมพัน
ชอบแข่งขัน ทุกชนิด เป็นจิตใจ
............................

แสนสุขสันต์ เข้าพรรษา เวียนมาถึง
รวมเป็นหนึ่ง อีกรอบ ครอบครัวใหญ่
ประจักษ์แจ้ง แฝงละมุน กรุ่นกลิ่นไอ
รักรวมใจ สุดขั้ว ชั่วนิรันดร์

กานต์

อ้างจาก: กานต์ ที่ วันที่ 09 กันยายน 2012, 12:55:28

เป็นครอบครัว สุขสันต์แสนหรรษา
พรั่งพร้อมหน้า ตายายใกล้ลูกหลาน
้่เป็นวันหยุด สะดุด กิจการงาน
ทั่วทั้งบ้าน สราญรมย์สมใจปอง

อบอุ่นดีแท้เลยนะคะ ครูกานต์

วันเสาร์ปิด อาทิตย์หยุด ขุดจิ๊กกุ่ง(จิ้งหรีด)
หิ้วกระบุง ช้อนผำ(สาหร่ายเขียว)ในลำเหมือง
เด็ดยอดอ่อน มะขาม งามเรื่อเรือง
เก็บมะเฟือง ร่วงหล่น เกลื่อนโคนดิน

งมควานข้าง คันนา หาปูหอย
สาวไม้สอย มือหัก ผักกระถิน
จับปีกแม่ แมงมัน(มด)ทันก่อนบิน
ต้นมะปิน(มะตูม)ปีนไต่ ไข่มดแดง

ที่ราบลุ่ม หลุมไม้ปัก ดักเขียดกบ
ใต้ผักตบ คลำหา ปลาแขยง
ห้อยรั้วร้าน ยานยวบ บวบฟักแฟง
จับเหล็กแทง ปลาไหล ซ่อนในตม

หยิบไม้ขว้าง แมงนูน เกาะคูนใหญ่
เด็ดผักไห่ มะระ สะเดาขม
ขอนพังผุ เปลือกปอก ออกเห็ดลม
เอาไฟรม รวงผึ้ง ตรึงต้นตาล

เสียมเขี่ยขุด แทงงัด ตัดหน่อไผ่
ร่องรอยไหม้ ดำมอด ยอดผักหวาน
ใต้หินหลืบ เขียดหลบ อึ่งกบดาน
ข้างลำธาร ลูกอ๊อด(ฮวก)จอดเป็นแพ

ธรรมชาติ ทุ่งนา สวนป่าเขา
ทำให้เรา สนุก พบสุขแท้
อยู่อย่างเงียบ เรียบง่าย กายดวงแด
ยังดีกว่า ถูกรังแก ในเมืองกรุง

กานต์

ซบซึมเซา เสาร์อาทิตย์ นอนบิดคร้าน
ยังรำคาญ เหลือทน คน.แมว.หมา
ยืนหน้าบูด พูดมาก ปาก.ปู.ปลา
เบื่อระอา เด็กเล่น ซนเช่นลิง

เฮ้...วันจันทร์
แสนสุขสันต์ ทักทาย เจ้านายหญิง
เพื่อนทุกคน คึกคัก น่ารักจริง
สรรพสิ่ง พร้อมพรัก สำนักงาน

สาวในออฟฟิซ...

สาวการเงิน เดินผลัด สะบัดก้น
บัญชี.ชน สะดุด สุดเสียวซ่าน
เลขา.แวะ สะกิด จิตลนลาน
ธุรการ หอบแฟ้ม แง้มสะดือ

สาวพิ้งแพนต์ แอ่นอก ยกถาดแก้ว
สาวเพริศแพรว อกตรง ส่งหนังสือ
สาวพริ้มพราย ส่ายอก ยืนโบกมือ
สาวพันพรือ ยื่นอก จกกระดาน

แม่ค้าแผงอาหาร...

ลวกก๋วยเตี๋ยว เหลียวมา หน้าอกเผย
ยืนก้มเงย อกแหว่ง แกงเขียวหวาน
ส้มตำปู ชูสากครก อกสะท้าน
ตักน้ำตาล อกไกว ไหวธรณี

เวลาจบ ครบงาน สัญญาณก้อง
บาย.นุช-น้อง-นวล-นงค์-ยง-โฉม-ศรี
ธัญญลักษณ์ พักตรา มารตี
พัชรี จีรนันท์ ไอ้จั่นเจา(หมา)

หฤหรรษ์ จันทร์ถึงศุกร์ สนุกนัก
ช่วยเสริมชัก แรงจูงใจ มิให้เหงา
งานสำเร็จ เม็ดเงินทอง เป็นของเรา
อาทิตย์เสาร์ อยากลบลับ ออกสัปดาห์

ขอให้มีความสุขกับการทำงานครับ

เสาร์ปิดอาทิตย์หยุดรุดกลับบ้าน
เมื่อสงกรานต์หนหลังไปครั้งหนึ่ง
ประเพณีที่สูงค่ายังตราตรึง
และคิดถึงผู้เฒ่าสองเฝ้านา

ยังเหลือหลงทรงจำคราน้ำหลาก
สองฝั่งฟากซากโทรมถูกโหมบ่า
เป็นทิวแถวแนวยาวราวหญ้าคา
มีฝูงปลาว่ายเล่นน่าเอ็นดู

ข้าวสีทองรองรอขอเก็บเกี่ยว
นกกาเหยี่ยวเสาะกินบินเคียงคู่
นกเขาดงโก่งคอขันเสียงคู
ควายคดคู้นอนปลักโคลนปริ่มคอ

คอสะพานบางแห่งเว้าแหว่งขาด
เลยตลาดที่ลุ่มหลายหลุมบ่อ
ศูนย์ปฐมวัยเด็กเล็กเออออ
ธกส.ว่างเปล่าเฝ้ายืนยาม

วันนี้ดูผู้คนเดินคึกคัก
ล้วนรู้จักชอบพอก็เอิ้นถาม
อ้ายปันหล่อพ่อปี๋น้องสีงาม
เลี้ยวซ้ายตามคันคลองล่องเลียบธาร

หิ้วข้าวของพะรุงพะรังจากหลังรถ
รีบจรดลงกราบทาบเท้าท่าน
รับคำพรเอิบอิ่มยิ้มชื่นบาน
ลูกมางาน"ตานก๋วยสลากภัต"

กานต์

ทำงานหนัก พักผ่อน นอนทับเส้น
กล้ามเนื้อเอ็น เจ็บจุก ลุกไม่ไหว
ตีห้าครึ่ง นึ่งข้าว นั่งเป่าไฟ
รับปีใหม่ ลูกมาบ้าน หลานมาเยือน

เคยเหงาเงียบเชียบหนาว ราวป่าลึก
ดังม้าศึก โลดแล่น แผ่นดินเคลื่อน
ส่งเสียงก้อง ร้องฮา ฟ้าสะเทือน
ย่ำพื้นเรือน เงามัน หม่นทันใด

รวมลูกหลาน หญิงชาย สะใภ้เขย
มิคิดเลย อาคาร บ้านหลังใหญ่
หลายห้องหับ คับแคบ แอบอับไป
เหมือนเดินใน โรงทาน งานวัดวา

วางโน้ตบุ๊ค เรียงราย เชื่อมสายเน็ต
รวมเป็นเจ็ด เครื่องจอ คอยรอท่า
เล่นเฟสบุ๊ค สนุกเค็ม เกมนานา
หัวร่อร่า แอ๊คชั่น มันดวงมาน

เขยใหญ่ลุย คุยเฟื่อง เรื่องท่องเที่ยว(จัดทัวร์)
เขยเล็กเคี่ยว โทรเช็ค เด็กตั้งด่าน(ตำรวจ)
ลูกชายชวด อวดแต้ม แชมป์ผลงาน(ครู)
หญิงหน้าบาน ปรุงแต่ง ต้มแกงครัว

เสิร์ฟอาหาร หวานคาว ยาวเต็มโต๊ะ
มีมุมโป๊ะ เมรัย ไฟสลัว
เบียร์เหล้าเรียง เคียงไวน์ ในโหลโชว์
เสือลากวัว ซู่ซ่า ยอดยาดอง

ตาจับไมค์ ใส่คาราโอเกะ
มือตะเบ๊ะ ลำซิ่ง เพลงนิ้งหน่อง
ยายตัดพ้อ ขอรักคืน ชื่นรวงทอง
ปล่อยติ๊งต๊อง หลุดกรอบ เด็กชอบใจ

รพีกาญจน์

ลูกเต็มบ้าน หลานเต็มข่วง ล่วงวันสอง
เดินด้อมมอง ข้างหน้า นั่น..ตาเหมือน
โน่นนั่งเหงา เฝ้ากระได ใช่..ยายเรือน
คอยลูกเยือน จนเย็น ไม่เห็นมา

หยิบหมาก พลู บูรี ขี้โยเหลือง
เมี่ยงกำเขื่อง ข้าว ไข่ ใส่ตะกร้า
หอม พริกแห้ง แฟง ฟัก ผัก น้ำปลา
ปวดพารา หลอดดม อม ยาแดง

ผ้าคลุมไหล่ ใหญ่ยาว สีขาวนุ่ม
เสร็จเดินดุ่ม ไปหา ตายิ้มแฉ่ง
ยายลุกขึ้น ยืนข้าง ร่างตะแคง
รีบจัดแจง มือไหว้ ให้ทันที

มอบเฒ่าสอง ของขวัญ วันปีใหม่
ท่านอวยชัย ให้พร วอนสุขี
รวยเงินตรา อายุมั่น ถึงพันปี
ด้วยยินดี ปากพร่ำ เอ่ยคร่ำครวญ

เสียงเพลงยัง ดังลั่น สนั่นทั่ว
จนปวดหัว เห็นที หนีเข้าสวน
สัมผัสดิน กินลม ชมลำดวน
อยู่บนจวน เอ๊ะใคร ใช่..ผีเรือน?

คนแก่ตาลายอ่ะครับ

อ้างจาก: BRASIL ที่ วันที่ 03 มกราคม 2013, 20:26:21

แต่งกลอนได้เก่งมาก ๆ ครับ :D

บ้ายอด้วยสิ แถมอีกสำนวน อิอิ

พริกไม่เหลือ เกลือด่าง ตู้ว่างเปล่า
ไร้ข้าวเจ้า จะหุง เครื่องปรุงเกลี้ยง
ไข่ เต้าหู้ หมูบด หมดเสบียง
เห็นแต่เขียง มีดน้อย ซอยผักปลา

เศษอาหาร จานช้อน นอนในถัง
กะละมัง ขวดกลิ้ง อิงข้างฝา
แก้วล้มคว่ำ น้ำแดง แข็ง โซดา
เบียร์สุรา หยดริน ดินกระจาย

เก้าอี้เดี้ยง เอียงหน้า โต๊ะขาหัก
ม้ายาวพัก แผ่นทรุด พื้นหลุดหาย
โป๊ะไฟร่วง ดวงหล่น ลงบนทราย
ตะกร้าหวาย กระฉอก ดอกคะมำ

สนามหญ้า หน้าบ้าน ลานย่อยยับ
รอยล้อทับ ราบเรียบ คนเหยียบย่ำ
รั้วรายเลน เอนคด ถูกรถตำ
ท่อก๊อกน้ำ แตกหัก ทะลักนอง

สุขาเกลื่อน เปื้อนดิน ส่งกลิ่นเหียน
มีอาเจียน คราบเปรอะ เลอะเทอะห้อง
พ้นปีเก่า เข้าปีใหม่ ได้แต่มอง
ทำสะอาด กวาดห้อง นานสองวัน

กลับจากสวน ได้ยินเพื่อนบ้านบ่น

รพีกาญจน์

สงกรานต์ไปเที่ยวที่ไหนดีน้อ?

ก่อนไปงาน โกนเครา เช้ากินกล้วย
เที่ยงข้าวสวย ไข่เจียว แก้วเดียวน้ำ
เย็นแกะซอง อร่อยดี หมี่ยำยำ
ของประจำ ทุกวัน ฉันเซฟตังค์

ซื้อกางเกง ขาก๊วย ย้วยปลายขา
เสื้อขาวตรา ห่านคู่ ผู้เฒ่าสั่ง
ซิ่นโสร่ง มาลี ยี่ห้อดัง
เสื้อสีปลัง ตัวใหญ่ ให้มารดา

เสื้อเอวกิ่ว อกแอ่น แขนกระบอก
ซิ่นลายดอก สองผืน ยื่นเมียจ๋า
แถมแป้งหอม กลิ่นร่ำ อมรา
ต้นเดือนหน้า เจอกัน วันสงกรานต์

บอกพ่อแม่ ลุงป้า มาแต่เนิ่น
จะอู้เอิ้น รดน้ำ ดำหัวท่าน
จะสวมสอด ตระกอง น้องนานนาน
ยีนส์เอวยาน สวยดี มอบ..สีลา

มีกางเกงยีนส์เอวต่ำให้สีลา(น้องเมีย)ด้วยหละ

รพีกาญจน์

บายเอ๋ยบายศรี
กอบพิธีดีงามพราหมณ์เรียกขวัญ
ด้วยสังขารผ่านพ้นมงคลวัน
ปีเก่าผันชันษาใหม่มาแทน

จ๋ำปี๋จ๋ำป๋า มาลาฮวบก๋ำ
ใบเงินใบคำ ซอนสำดาวเรือง

เจียนใบตองรองรับพันซ้อนเหลื่อม
ไม้กลัดเชื่อมบนพานประสานแผ่น
สูงกว่าศอกขอกขึงตรึงสี่แกน
ด้ายผูกแน่นตั้งตรงทรงพุ่มเอย

สาวฝ้ายตี้ปั่น แล้วฝั้นเป๋นสาย
มัดมือญิงจาย สบายกุ้มเฒ่า

เรียกเอยเรียกขวัญ
เรียกสามสิบสองขวัญอัญเชิญสู่
ขวัญออกร่างห่างหายกายพธู
ขวัญจุกอยู่แห่งหนตำบลใด

เทวาอารักษ์ จักเฮืองเมืองแถน
วอนวอนแวนแวน แห่แหนผ่อเมียง

ขวัญร่อนเหินเดินหาวไต่ราวฟ้า
ขวัญเล่นสรงคงคาชลาศัย
ขวัญลัดเลาะเกาะหินดอนดินไพร
วอนขวัญได้ประทับกับองค์เอย

ปี๋ใหม่สงกรานต์ สุขบานหวานใจ๋
โชคดีมีชัย คนไทยถ้วนหน้า เนอ

รพีกาญจน์

ขออำนวยอวยพรมายังทุกท่าน เนื่องในวันสงกรานต์
เป๋นกำเมืองเหนือ มอกปอดี พร้อมคำแปล อย่างสั้นๆ

ค๋อน้อมเต๋จ๊ะ องค์อะระหัง ไหว้สาวันตัง มายังกู๊ถ้าน
อายุวันโน ซุโขซาบส้าน ผะลังนิบปาน เลิดล้ำ
บุนกุ๊สนเดิม จ้วยเติ่มจ้วยก๊ำ ทำกิ๊ดก๋านงาน
ฮับจ้างนับซับ ฮับราดซะก๋าน บ่อเมินบ่อนาน ต๋ำแหน่งแต่งแต้ม
เต้าอี้ก่อนนาย นางเฮย

ขอน้อมเดชะ องค์อะระหัง ไหว้สาวันทัง มายังทุกท่าน
อายุวรรโณ สุโขซาบซ่าน พลังนิพพาน เลิศล้ำ
บุญกุศลเดิม ช่วยเพิ่มช่วยค้ำ ทำกิจการงาน
รับจ้างนับทรัพย์ รับราชการ ไม่เนิ่นไม่นาน ตำแหน่งก้าวหน้า
เท่านี้ก่อนนาย นางเฮย

ค๋อสูมาเต๊อะ แป๋เป๋นกำปะกิด(อังกฤษ)บ่าจ้างเน่อเจ้า...
เขียนละไว้ เซาะหาบ่าป๊บ ป๊ะเมื่อตะกี้เลยเอามาเปี๊ยะมาอวด...

เปิดไฟหน้า ท้าทาย ตาบอดสี
หยุดตรงที่ สี่แยก แปลกนักหนา
เขียวหรือแดง ปริบปริบ กระพริบตา
ปวดหัวพลัน ปัญหา ว้าวุ่นใจ

หลานทุ้งศอก บอกตา ว่าไฟเขียว
รีบรีบเลี้ยว คันหลัง ด่าดังใหญ่
ปล่อยเบรคคลัช ฮัมเพลง แตะเร่งไป
ดับทันใด โง่ทึ่ม ลืมเปลี่ยนเกียร์

ลุกดึงร่าง วางมือ ถือพวงขับ
ลูกชายรับ มือกำ ทำแทนเสีย
ตัวคุดคู้ อยู่หลัง นั่งดื่มเบียร์
แก้อ่อนเพลีย ต่อเติม เพิ่มความดัน

มือก่ายหน้า ตามัว หัวหนุนเบาะ
คิดลัดเลาะ ถึงกลอน นอนหลับฝัน
คิดถึงณัช รัตน์ ก้อย ดิน จอย พัน
แกง สุนันย์ ดง วิ อาทิตา

ออกวันเวย์ วนวง ลงทางเบี่ยง
โยกเอนเอียง หัวทิ่ม ไม่เป็นท่า
เด็กหิ้วปีก อีกที ขยี้ตา
อำเภอฝาง นี่วา มาถึงแล้ว

ทานข้าวเหนียวกลางวันมี แกงเห็ดถอบ แมงมันคั่ว จิ้งกุ่งทอด

รพีกาญจน์

เมฆชะลอก่อตัวชั่วยามเช้า
ลมพัดเบามืดดำลดต่ำสาย
ร้อนสำแดงแสงห้อมหล่อมละลาย
เลยเที่ยงบ่ายเม็ดฝนเริ่มหล่นลง

อากาศร้อนนอนหลับแทบตับแตก
คืนนี้แปลกตัวหดขดก้นก่ง
อากาศเย็นหลับเป็นตายสบายองค์
มิแจ้งคงฝันปลื้มลืมเปิดตา

เขาสุขสันต์วันหยุดสุดสนุก
ได้เปลื้องทุกข์เสสรวลกันถ้วนหน้า
เราทุกข์มนจนจ่อทรมาน์
ไร้เวลาหยุดพักชะงักงัน

เฝ้าหวังรอต่อไปใครจะจ้าง
กลัววันว่างห้วงลึกยังนึกหวั่น
เศร้ากระมลฝนลงคงจบกัน
นั่งหนาวสั่นอยู่บ้านสานแซะไซ

จะปีนเข็บเก็บลำไยบันไดลื่น
เงยหน้ามื่นตาลอยน้ำย้อยใส่
ถ้าผลเปลือกเปียกน้ำล้งลำไย
ปะป้ายให้ปรากฏงดรับซื้อ

ค้นในตู้ดูในครัวหาทั่วห้อง
เหลือแต่กล่องซองเก่าเปล่ากำถือ
อุ่นข้าวแลงแบ่งใส่ชามสองสามมื้อ
กับข้าวคือกุ๊กกิ๊ก...น้ำพริกแดง

รพีกาญจน์

เช้าอาทิตย์บิดคร้านเอ็นยานหย่อน
พลิกตัวนอนดัดตนเกือบจนสาย
เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ช้าสบาย
เดินปรับกายเตร็ดจวนเจ็ดโมง

ฝนหยุดตกหกวันเคยสั่นหนาว
เช้านี้พราวน้ำค้างช่างปลอดโปร่ง
นกกระยางกลางเนินเดินโทงโทง
นกกิ้งโครงพรึบพรับจับหลังคา

ฝูงเป็ดน้อยลอยลำกินผำเขียว
เห็นนกเหยี่ยวลูกไก่ใจผวา
น้ำหลั่งไหลใสเย็นเห็นปูปลา
ริมคันนาหญ้าแฝกเริ่มแตกกอ

แคขาวร่วงเรี่ยราดเกลื่อนกลาดต้น
กิ่งไผ่สนโอนเอนเล่นลมล่อ
แว่วเสียงวัวตัวเมียร้องมอมอ
เหล่าพงอ้อกอแขมแซมฝั่งธาร

ลมพัดเอื่อยเฉื่อยฉิวต้องผิวเนื้อ
ยังมิเบื่อชมสวยห้วยละหาน
เลียบหลังวัดระฆังกังสดาล
สระสถานบานบอกดอกปทุม

เมฆก่อบนฝนพรำธรรมชาติ
งามพิลาศช่อออกดอกกระพุ่ม
หากมนุษย์หยุดใจดำทำร้ายรุม
พืชชอุ่มชุ่มชื้นกลับคืนคาม

รพีกาญจน์

๐เสาร์อาทิตย์ติดแหงกอยู่กับบ้าน
ความสราญจากจ๋อยหงอยเฉาเฉิ่ม
ละยืดยีนส์ปลิ้นพุงเป็นลุงเติม
หลังตื่นเริ่มลงครัวจั่วตามคิว

งานยุบยับจับซ้ายมือป่ายขวา
ชงน้ำชากาแฟก่อนแก้หิว
ล้างปลาเล็กปลาน้อยปลาสร้อยซิว
จับตะหลิวทอดปลาฉ่าน้ำมัน

ข้าวต้มกุ๊ยพุ้ยคำคีบปลากรอบ
ของชื่นชอบหมดชามตามน้ำขัน
เอาอะไรใส่ท้องมื้อเที่ยงวัน
โขลกสั่นตะบันซ้ำตำมะกอ

เยาราคาห้าใบไข่เบอร์ศูนย์
ตีหมูบดกดตุ๋นลังถึงหม้อ
สุกสีเหลืองดมดอมหอมลออ
น้ำลายสออาหารทานมื้อแลง

ช่วยพ้นทุกข์ยุคนี้ต้องประหยัด
ทุกคนหัดกินผักปรุงตักแต่ง
มากคุณค่าปลาไข่ของไม่แพง
ให้แข็งแรงแต่งกลอนออดอ้อนรัก

...จันทร์เช้า...
กระปรี้กระเปร่าให้เห็นเป็นประจักษ์
แล่นถลาหาโน้ตบุ๊คสุขใจนัก
เอิ้นเอ่ยทักยักคิ้วแลหลิ่วตา :-*

รพีกาญจน์

ข้าคือยางบนดอยลงลอยห้วย
สวมเตี่ยวย้วยเสื้อแดงแล่งคอผ่า
ผ้าโพกหัวพ่นพรูสูบบูยา(บุหรี่)
ย่ำคันนาตัวลีบคีบเกิบบาง

ตำพริกหนุ่มใส่ฮ้าปิ้งปลาจี่(ฮ้า-ปลาร้า)
กับชั้นดีข้าวหุงมื้อรุ่งสาง
สะพายย่ามข้ามเนินออกเดินทาง
สู่ตูบห้างกลางไพรไร่เลื่อนลอย

เผาป่าปลูกข้าวดอรอเมฆฝน
ฟ้าเบื้องบนมืดดำน้ำร่วงผล็อย
คุ้ยเขี่ยหาเห็ดถอบลานรอบดอย
บิดไม้สอยผักหวานบานขจี

รู้รักษาจารีตอดีตเก่า
ไหว้ป้อเจ้าเข้าทรงเผ่าพงศ์ผี
รู้น้อมนำจำนงดำรงดี
มอบไมตรีมือเอื้อมเชื่อมสัมพันธ์

เรารักบ้านสานสื่อสุขสงบ
รู้เคารพกฏกรอบขอบเขตขัณฑ์
เรารักชาติศาสนาองค์ราชัน
ถึงตะวันจันทร์ดับมิกลับกลาย

เกิดประท้วงทั่วไปในกรุงเทพฯ
มีบาดเจ็บถูกยิงล้มกลิ้งหงาย
มือที่สามชุดดำทำคนตาย
ถูกใส่ร้ายว่ารูพรุน...กระสุนยาง

รพีกาญจน์

กลุ่มชาติพันธุ์ “กะเหรี่ยง” คนล้านนาและคนทางภาคตะวันตกมักเรียกกะเหรี่ยว่า“ยาง”

เช้าอาทิตย์ปิดบ้านเข้าร้านหา
ซื้อเลือกปลากระป๋องของสดแห้ง
บะหมี่ถ้วยก๋วยเตี๋ยวเต้าเจี้ยวแดง
ไข่จุแผงเบอร์ศูนย์ฟองพูนกลม

ผงชูรสรสดีซีอิ๊วหวาน
เกลือน้ำตาลน้ำปลากาแฟขม
ก้อนซุปไก่ไอติมครีมเนยนม
ยาสระผมสบู่แปรงถูฟัน

หยิบมาม่าหมูสับเส้นน้ำใส
โปรทีนไข่เข้มข้นปนเนื้อสัน
กะปิปรุงกุ้งฝอยหอยน้ำมัน
น้ำส้มคั้นสายชูทิชชู่มวน

ผงซักฟอกป๊อกกี้ฉีดผ้ารีดเรียบ
ส้อมตะเกียบช้อนชากาต้มด่วน
เก้าอี้พับหลับเวียนเปลี่ยนเปลญวน
ผลเคี่ยวกวนของกรอบชอบขบจัง

กำยานธูปเทียนไขจุดไหว้จ้าว
ดอกบัวขาวบูชะอะระหัง
สก๊อตไก่ไมโลโป้วพลัง
จ่ายสตังค์เสร็จปั๊บกลับทันที

เย็นอาทิตย์ปิดประตูอยู่ในบ้าน
จะดื่มทานเบาเรียบหยุดเงียบฉี่
หมอทำนายทายทักว่าพักนี้
ขมูผียักษ์ดงลงกินคน บรื๋อ...

รพีกาญจน์

ยักแย่ยักยันชันเข่าขึ้นเขาสูง
พ้นยางยูงโขดเขินเนินไศล
ราบลุ่มลงตรงข้างหว่างพงไพร
เตาะแตะไต่สะพานธารธารา

ขึ้นห้าค่ำจำเริญเดินไปวัด
เพียรกิจวัตรมิขาดศาสนา
ยอปัจจัยไทยทานกรานสังฆา
โปรดเมตตาชี้สวรรค์ชั้นเรืองรอง

เอ็งเป็นใครไยขวางทางของข้า
อกเปิดอ้าตาต้องอล่องฉ่อง
หรือสอางค์นางงามนามลำยอง
เที่ยวหลุดท่องสงกรานต์ซมซานเซ

ผีกะลางดางดงคงหลอกหลอน
สมสะออนเปลื้องผ้าวางท่าเท่
โชว์สะสาวดาวดังหนังลิเก
จากพื้นเพตำบลหนใดฤา

ใจทะลึ่งทะเล้นเต้นตึ๊กตั๊ก
ซึกกะซักหูตาฝ้าอึงอื้อ
ขยับแว่นกระชับขยับมือ
ของที่ถือพลันพลัดกระจัดกระจาย

อย่ายืนเฉยสล้างกลางถนน
มันสุดทนแล้วนะจะเสียหาย
เอ็งเดือดร้อนนอนแบแค่เจ็บกาย
ข้าสิอายสิ้นหมดอดนิพพาน

รพีกาญจน์

ยุให้รำตำให้รั่วน่ากลัวยิ่ง
ที่เห็นนิ่งมิหือเชื่อหรือเฉย
คราน้ำเชี่ยวเลี้ยวห่างหยุดขวางเคย
เอ้อระเหยทิงนอยเริงลอยชาย

เปรียบเช่นไม้ไสตัดปัดแปรรูป
ลิ้มรสจูบยากเลือนคืนเดือนหงาย
ก่อนคอแข็งแสร้งเหินเดินกรีดกราย
แสยะยิ้มพริ้มพรายทักทายกัน

เมื่อพบพานขานพี่นี่ก็น้อง
เรียกเพื่อนพ้องร่วมงานสานสุขสันต์
กราบผู้ใหญ่ไหว้พระอภิวันท์
ขนมปันลูกหลานสำราญทรวง

สงวนคำกำหนดกดเกรี้ยวกราด
ยอสรงน้ำพระธาตุวาทแมนสรวง
เลี้ยงหัวหมูปู่ย่าฟ้าใยยวง
รำบานบวงเซิ้บเซิ้บกระเถิบทาง

เย็นลงน้ำดำทรายพายโต้คลื่น
ช่วงดึกดื่นเชียร์บอลค่อนรุ่งสาง
ที่เคืองแค้นข้องขัดจัดก็จาง
คงเหลือค้างสัมพันธ์อันดีงาม

ยุให้รำตำให้รั่วน่ากลัวนัก
เปลี่ยนใจภักดิ์หันเห็นเป็นตรงข้าม
ผลประโยชน์โกฏิเกินชวนเพลินตาม
จงหักห้ามห่อตนพ้นภัยเอย

รพีกาญจน์

หอมมะลิกี่ถังตวงชั่งขาย
กี่วัวควายตายโหงเข้าโรงฆ่า
ที่ทำกินกว้างไกลกี่ไร่วา
หอยปูปลากี่ลำสดนำลง

ปอกมะพร้าวชาวเกาะเทาะกี่ผล
เงาะลิ้นจี่กี่ต้นตัดขนส่ง
ลำไยดีกี่ตู้สู่ฮ่องกง
เรือประมงกี่หนถูกปล้นชิง

ตากรมนอนซ้อนวางยางกี่แผ่น
รถอีแต๋นกี่ชุดชำรุดวิ่ง
จอบขุดตักหักหามกี่ด้ามทิ้ง
ตะไคร้ขิงกี่หอบกระสอบบุง

เงินนาคพลอยเพชรสีกี่กะรัต
ผ้าไหมตัดมัดหมี่รวมกี่ถุง
ช้างลากชักสักสนกี่ต้นซุง
กี่แพ็คกุ้งเป็นปอนด์ดอลอียู

นับกี่แกร่งแรงเหนื่อยปวดเมื่อยล้า
กี่น้ำตาเก็บกดเหี่ยวหดหู่
เลือดกี่หยดหยาดยั้งปวดพรั่งพรู
กี่เพศผู้ล้มหงายตายคางาน

หักทุกภาคจากทุกส่วนมวลรายได้
ทุกบาทใบใช้ต่อบริหาร
สนทำไมให้เครดิตมิตรซาตาน
เซฟเงินล้านดีกว่าซื้ออาวุธ

รพีกาญจน์

๐ วันหยุดเสาร์อาทิตย์ โรงเรียนปิดจิตหรรษา
นัดเพื่อนเที่ยวทุ่งนา งมปูปลาจับแมงจอน

๐ วักโคลนปาใส่ควาย ช้อนสาหร่ายผำเขียวอ่อน
ผักบุ้งนั่นใบบอน ชูสลอนงามดอกบัว

๐ แคขาวพราวสะพรั่ง เถาผักปลังเลื้อยตามรั้ว
เห็นผึ้งบึ่งสุดตัว โผล่น่ากลัวหัวงูไซ

๐ หักไม้ขว้างมะกอก ตัดกระบอกปล้องไม้ไผ่
กรอกข้าวพิงเผาไฟ สุกแห้มไหม้อร่อยดี

๐ บิจ้ำน้ำพริกแดง นอนตะแคงตาหลับปี๋
ใต้ต้นจามจุรี ด้วงหนอนมีไต่ยั้วเยี้ย

๐ พอแดดร่มรำไร เล่นวิ่งไล่ฉกไข่เหี้ย
ตี่จับล้มพับเพลีย ซ่อนหาเสียพบโยงโยง

๐ ผ้าเนื้อเปรอะเหงื่อไคล ชวนกับไปยกโขยง
ถอดเตี่ยวก้นโนงโนง กระโดดโผลงลงลำธาร

๐ ขี้แนดถูกแปดพ่าย ดำผุดว่ายสนุกสนาน
ตะวันจวนลับดาน เลิกกลับบ้าน เฮ ไชโย

รพีกาญจน์

ขะเอ๋ยขนม
ส่วนผสมแป้งข้าวหรือข้าวสาร
อร่อยด้วยน้ำอ้อยหรือน้ำตาล
คนประสานกะทิสิแม่นมัน
ตั้งบนเตาไฟลุกสุกเทถาด
พอเย็นปาดเหลี่ยมยาวสาวเส้นสั้น
หากมีไส้ใบห่อตองหุ้มกัน
ช้าไม่ทันเวลาค้าขายเอย
.............................

ถะเอ๋ยถนน
ทางสัตว์คนยนต์ยานสะท้านเร่ง
หล่มบ่อหลุมปลักควายส่ายโคลงเคลง
มอไซด์เก๋งปิคอัพขับหัวคลอน
โครงการเทซีเมนต์เสริมเส้นเหล็ก
ตามสเปคถมดินหินทรายก่อน
ทับบดอัดถัดไปได้แน่นอน
เงินเป็นฟ่อนง่ายกว่าอาคารเอย
.............................

ท่องเอ๋ยท่องเที่ยว
รถแล่นเลี้ยวหยุดลงตรงสถาน
แขกชมวัดอารามงามตระการ
กินอาหารพักผ่อนแวะหย่อนใจ
บ้างขึ้นเขาเข้าถ้ำเล่นน้ำตก
เปลือยเอวอกฮาเฮทะเลใส
ซื้อของที่ระลึกควักปึกไทย
เงินอะไรใดเท่าท่องเที่ยวเอย
............................

รพีกาญจน์

คิดจะปลูก ผูกใจ ให้เอิ้นถาม
เจ้าคนงาม ปั่นรถถีบ รีบไปไหน
โอ้น้องจ๊ะ น้องจ๋า สวยกว่าใคร
ชื่ออะไร อย่าหลอก วานบอกที

ครับพ่อแก่ แม่ใหญ่ ลูกไหว้พระ
ดูวรรณะ งดงาม อร่ามศรี
มากบุญญา อายุ ลุร้อยปี
ขอบารมี ปกห่ม ร่มไทรโพธิ์

หิ้วส้มสุก ลูกอม ขนมเค้ก
มาเด็กเด็ก ยู้ฮู อยู่ไหนโผล่
ไอติมมี สีแดง แท่งโตโต
เม็ดโยโย่ เป็นหอบ มอบทุกคน

บ้านเรือนเรียง เคียงใกล้ ติดใต้เหนือ
พริก ฟัก แฟง มะเขือ หอม เกลือป่น
ผักสวนครัว รั้วกินได้ ไต่ขึ้นบน
มิอับจน ขอเผื่อ เอื้อกันกิน

มีแต่งงาน บ้านใหม่ ลูกใครบวช
บำเพ็ญสวด มรณา ผ้ากฐิน
บุญปอยหลวง บวงบน ยลได้ยิน
ยกมาสิ้น ร่วมอวย ช่วยเหลืองาน

คิดจะปลูก ผูกใจ ง่ายไม่ยาก
มอบของฝาก น้อมนำ ด้วยคำหวาน
ดีผู้ให้ ได้ผู้รับ จับใจนาน
นี่แหละบ้าน กระผม นิยมทำ

รพีกาญจน์

หนึ่งเทียนเหลืองเล่มเลาธูปเก้าดอก
จัดข้าวตอกดอกไม้วางในขัน
ถาดอาหารหวานคาวเหล้าครบครัน
กล้วยอ้อยมันหมากพลูเมี่ยงบูรี

ยอถวายก่ายเกล้าทูนเจ้าแม่
ช่วยดูแลปกปิดสถิตย์ศรี
อภิวันท์อัญเชิญเพลินนที
ราวเดือนยี่หนึ่งค่ำนำลงลอย

ขอซ่อมแซมสูมาเนอแม่นะ
สลัดผะประพรมน้ำส้มป่อย
จงสำเร็จสมหวังดังเฝ้าคอย
วอนแม่พลอยพรเพิ่มให้เสริมแรง

คลำใต้ท้องสองกราบทราบชำรุด
ใช้ชันอุดรูรั่วทั่วทุกแห่ง
ตรวจหัวหางกลางโกลนกลับตะแคง
ล้างตกแต่งแปรงปัดขัดถูทา

ผูกแพรพรรณชันคอรอบนร้าน
พริ้งสคราญอาจองทรงสง่า
ต้องตะวันจันทร์ดาวพราวพริบตา
กระหึ่มกล้าลำพองคะนองคึก

พร้อมฝีพายชายหนุ่มทุ่มสุดฤทธิ์
เพื่อพิชิตลงลำชำนะศึก
พ้องจังหวะจะโคนโทนระทึก
แชมป์ลุ่มลึกใดปาน.สิงห์ล้านนา

รพีกาญจน์

บูรี - บุหรี่ สูมา - ขมา

จับฉลากเลือกลู่เราคู่ท้าย
เซียนทำนายกินหมูมาจากเหนือ
แข่งแชมป์เก่าเน่าเหม็นแพ้เป็นเบือ
หมดมิเหลือสองเที่ยวเคี้ยวคล่องคอ

ส่งเสียงฮาวาทีเรือเทียบเส้น
กองเชียร์เต้นก้นซัดสะบัดช่อ
เจ้าภาพได้ใกล้ฝั่งแฟนหลั่งออ
แถมเป็นต่อล่องลำน้ำไหลแรง

เมื่ออะไรจะเกิดช่างเถิดเหวย
ก็เราเอ๋ยเรารักเป็นนักแข่ง
มิมีท้อขอสู้รู้ดำแดง
หรือยอมแยงพ่ายแพ้เห็นแก่เงิน

เรารวมรุ่นแก่บ้างมากกลางหนุ่ม
ฟิตซ้อมซุ่มเรื่อยมามิกล้าเกริ่น
กรำงานหนักตักหินดินทรายเนิน
พร้อมเจริญอาหารการกินดี

เขาชอบชนคนหนุ่มมักรุ่มร้อน
เริ่มแรงก่อนผ่อนปลายหายใจถี่
หลงจังหวะจะโคนขัดโทนตี
วินาทีสะดุดฉุดช้าลง

เสียงปืนดังกังวานทะยานผึง
ยิ้มนิดหนึ่งจ้ำพายงอกายก่ง
หัวเรือเราเข้าเส้นเห็นยกธง
เที่ยวหน้าคงกำชัยได้อีกครั้ง

รพีกาญจน์

สรุปผลบนแผ่นแกนนำคิด
กะพิชิตเที่ยวสองดังปองหวัง
เพียงใจสู้หมู่เรารวมพลัง
นี่คำสั่งเบ็ดเสร็จเผด็จการ

เริ่มกระฉอกออกตัวจั่วสุดสุด
แล่นถึงจุดหนึ่งในสามตามที่หาร
ราลดแรงลงผ่อนยวบหย่อนยาน
สูดลมปราณลงลึกผนึกใน

ก้มแหงนเงยเลยล่วงเข้าช่วงท้าย
เร่งจ้ำพายเท้ายันกัดฟันใส่
จ้วงถี่ถี่รี่รุดหยุดหายใจ
มีเท่าใดเรี่ยวแรงโถมแซงเลย

อย่าหันมองกองเชียร์สาวยื่นหน้า
เสียงก่นด่ายั่วยวนกวนแสร้งเฉย
รวบสติตั้งเงียบบ่เปรียบเปรย
ยืดอกเผยตาจ้องมองทางยาว

สวมแว่นชาอย่าจับรับมือถือ
สัญญาณสื่อมือเมียทำเสียฉาว
การพนันขันต่อล่อตาวาว
ละหวังชาวพูนพิงค์พังล้มครืน

พากย์สะเด่าเร้ารำบื๊ดจ้ำบื๊ด
หญิงท่าจืดนั่งเศร้าเท้าคางขื่น
เสียงเฮจบเจ็บจุกลุกขึ้นยืน
เฒ่ายิ้มรื่นเธอซวนเสียสตังค์

อ่อนใจจังกรรมการหญิงใจลำเอียง :D

รพีกาญจน์

แซะข้าวตังติดแน่นแผ่นเกรียมไหม้
แบ่งบิใส่ปากอมข่มความหิว
พอข้าวพองคล่องคอรอละลิ่ว
ยาไส้กิ่วแค่อิ่มยิ้มม่วนงัน(สบาย)

น้ำเหลือนิดติดพื้นบ่อตื้นเขิน
ถือถังเดินตักมีทีละขัน
อากาศเย็นเป็นไข้ไม่ว่ากัน
ครบสามวันผ้าชุบเช็ดลูบตัว

เสื้อม่อฮ่อมย้อมเองกางเกงเก่า
ตรงหัวเข่าก้นโกะโปะปะทั่ว
คาดผ้าต่องตารางจางมัวซัว
หมวกสวมหัวเท้าเถิบสวมเกิบยาง

ไร้เตียงตั่งนั่งนอนฟูกหมอนมุ้ง
ไฟรมยุงนอนฟากตากในห้าง
ฟืนไม้ดุ้นหนุนรองหัวป้องวาง
สุมกองฟางหน้าหลังบังแดดลม

ยามล้มลุกคลุกคลานแข้งถลอก
กอบดินพอกกาบใบไม้ห่อหุ้ม
ผลมะนาวมะกรูดคลึงสูดดม
เก็บยาต้มยาผงชงน้ำกิน

หมดลำไยใบบุญเคยหนุนเนื่อง
สลึงเฟื้องแบ๊งก์บาทก็ขาดปลิ้น
จุกจับจ๋อรอจ้างสร้างชีวิน
แทบด่าวดิ้นสิ้นศกยังตกงาน

รพีกาญจน์

แสงส่องโลกโอ้กอ้ากเสียงขากถุย
กระเซ็นสุยเปื้อนเปรอะเลอะแข้งขา
กองกับพื้นขื่นกากซากเหล้ายา
ออกพรรษาลาศีลกินให้มัน

ยังปวดมวนป่วนไส้แก้วใหม่ถอง
ยกยาดองบนลังเชิญสังสรรค์
สิ้นเดือนศุกร์เสาร์น้อยอร่อยกัน
อาทิตย์จันทร์ฟ้าเบิกค่อยเลิกโรง

คว่ำกระป๋องปิ๊บโป้โอกาตั้ง
กะละมังถังถาดกระจาดโอ่ง
มือขยับจับทีตีโปงโปง
เต้นตูดโก่งโยกคลอนร่ายฟ้อนรำ

ออกลีลาท่าเพลงป๊ะเท่งป๊ะ
คลึงจังหวะหมุนวนยอบก้นต่ำ
ซิกกระแซะแดะตัวหัวคะมำ
ไร้เกาะกำจ้ำเบ้าเฮาหุยฮา

มีเป็ดไก่ไถเถือเนื้อวัวย่าง
ฝานคอคางพริกซาวมะนาวพล่า
หมดมื้อนี้มีต่อตู้เอามา
เชื่อลาบหมูหลู้ส้าร้านอาโก

รินเข้าไปไม่ว่างเหลือค้างขวด
ถูกหวยงวดพรุ่งนี้ฟรีเหล้าโหล
ปิดเครื่องเสียเมียด่าอย่ารับโทร
ตากลวงโบ๋ขาปัดไปทำงาน

รพีกาญจน์

ยืนโบกมือซื้อไอติมยิ้มยกจูบ
ลมพัดวูบเกาะทันยังสั่นไหว
ตามซอกคอหูมีริ้วขี้ไคล
น้ำมูกไหลกรำฝนปนความเย็น

ผมสีแดงตั้งชันฝ่าควันฝุ่น
โชยกลิ่นกรุ่นแทบแย่รักแร้เหม็น
น้ำลายบูดพูดจ้อสอสะเด็น
มือเท้าเอ็นฟูฟูกดูกปูดปม

ขึ้นตลิ่งถอยหลังนั่งจ้ำเบ้า
ยันแข้งเข่าหยัดยืนปวดฝืนข่ม
ปาดเหงื่อย้อยเข้าตาสูดยาดม
เทปากอมยาหอมชื่นย้อมทรวง

รื่นหัวเราะเคาะท้องคล้ายร้องไห้
คราดีใจงึมงำน้ำตาร่วง
ยกเรื่องเก่าเล่าใหม่โยงใยยวง
มักบานบวงสรวงเสเทวดา

ฟังได้ยินทุกคำสำเนียงเพี้ยน
แลบลิ้นเลี่ยนรู้รสแต่ปลาร้า
ลุกก่อนเช้าเข้าคอมพ์พร้อมขี้ตา
หกโมงกว่าอ้าปากขากแปรงฟัน

ก็วนเวียนเขียนไปได้เช่นนี้
ตรองฤดีขอตอบชอบเพ้อฝัน
เพื่อนไยไพไส้กิ่วหิวช่างมัน
ความสุขสันต์บั้นปลายชายชรา

รพีกาญจน์

ณ แผ่นดินแหลมทองของเรานี้
คือถิ่นที่ผู้กล้าอยู่อาศัย
เอาเลือดเจือเนื้อถมสักเท่าใด
ดูกกองใหญ่ท่วมดอนเทียบม่อนดอย

มันทะลวงช่วงชิงสิ่งหวงแหน
ล้ำด้าวแดนไมล์ฟุตขุดสูบสอย
ขนสินทรัพย์นับออกนอกทยอย
ข่มขู่ถ่อยอาวุธยุทธกดดัน

ลวงรีดนาทาเร้นดั่งเช่นทาส
ป่าวประกาศโอ่อ่าว่าตัวฉัน
มอบใจจริงมิ่งมิตรจิตสัมพันธ์
เสมอกันพื้นเพสิทธิ์เสรี

ให้เดินหน้าขวาซ้ายหมุนกายกลับ
ขานคะครับคอหดจนหมดศรี
วางกรอบแกล้งแสร้งชมฉลาดดี
หยุดขัดขืนฝืนทีเตรียมบีฑา

มันชี้ไม้ใช่นกผงกหัว
มันชี้ชั่วใช่ดีรี่หรรษา
กำหนดสั่งบังคับจับเวลา
ปีโน่นหน้าต้องเลือกห้ามเสือกเลือน

ณ แผ่นดินแหลมทองของเรานี้
ยังจะมีนักสู้รวมหมู่เพื่อน
หากมันซ่าท้าทายกรายย่ำเยือน
จับจู๋เฉือนเลือดอาบเซ่นดาบคม

รพีกาญจน์

เมื่อผีห่าซาตานข้ามธารเหมือง
เข้าสู่กรุงเรืองรองงามผ่องศรี
รำเซิบเซิบเอิบอาบฉาบโลกีย์
เคล้าดนตรีคนธรรพ์ร่วมบรรเลง

แสยะยิ้มนิ่มนวลชวนเคลิ้มหวาน
เอื้อนกลกานต์พลิ้วเบาเท้าเขย่ง
ไฟส่องหน้าตาปรอยคล้อยตามเพลง
สองแก้มเป่งปากอ้าเชิดท้าทาย

เจนร้อยรสบทท่ามารยายั่ว
ผีสิงหัวแสร้งสมผมสยาย
เอื้อมถลกเลิกผ้าสิ้นน่าอาย
จิบกระสายไวน์แดงแจงสัมพันธ์

เหยียดแขนก่งนิ้วกรีดดีดติ่งหู
ขนลุกซู่สะเทิ้นกายหายใจสั่น
ลากลงข้างล่างลามเร้าครามครัน
ปี่กลองลั่นยิกยิกโหมโจมประโคน

พุ่งกระฉูดดูดเลือดจนเหือดแห้ง
แดะสำแดงแรงฉาดเพิ่มผาดโผน
ปีนทำนบกลบกั้นพลันกระโจน
กู่ตะโกนกวักเรียกเพรียกเพื่อนพ้อง

ทุดเทวาสามานย์บานอุบาทว์
แกศีลขาดทุกข้อส่อผยอง
ทำซื่อบื้อยื้อยุดฉุดครรลอง
กวนกระบองทุบตีปีศาจทราม

รพีกาญจน์

ยืนก่งก้นพ่นลมถ่มถุยข้า
รับบัญชามาจากซากผู้ใด๋
มีบัตรเชิญเดินดื้อหรืออย่างไร
ฉอดฉอดใส่สะเด็นเหม็นขี้ฟัน

บริวารสานมือฮือเข้าพบ
ค้อมเคารพเช่นพ่อแฟนหล่อฉัน
บีบน้ำตาหน้าเศร้าเล่าพัลวัน
จมื่นขันพันดำแกล้งทำกู

อ้างอ้วนฉุจุกินสิ้นน้ำข้าว
สองมือสาวสายไหมใยรางคู่
ร่วมส่งเสริมสุขภาพดาบพันตู
กำกับบู๊ปึงปังเลือดหลั่งนอง

ชวนเสือสางลางลิงวิ่งไล่จับ
กรีฑาทัพกางกั้นขวัญสยอง
ปากคาบเป่าเคล้าเพลงเพลินลำพอง
จึงจำต้องจากตึกสึกอำลา

ตรองดูซิมิมีที่อยู่แล้ว
หัวใจแป้วเจ็บช้ำน้ำอาบหน้า
ยอมวายวางช่างเถิดเชิดธรรมา
จวบจนฟ้าเปลี่ยนสีมีกรอบเกณฑ์

ยืนแอ่นอกชกลมโต้ถ่มถุย
เทวด่างกร่างกุ๊ยชุ่ยชอบเข่น
แสบไส้กลวงลวงโลกหกคะเมน
รับหยวนเยนรูปีลาทีดอล

รพีกาญจน์

ผีคือคนเมื่อตายกายเน่าฝัง
ร่างผุพังเผาไหม้ไปเมืองผี
ชั่วช้าลงนรกหมกอเวจี
มากความดีฟูเฟื่องสู่เบื้องบน

คนด่วนตายชดใช้กรรมไม่หมด
มักปรากฏร่อนเร่ท่องเหหน
เที่ยวแลบลิ้นปลิ้นตาหาผู้คน
บ้างกลัวจนขนตั้งหนังยกแยง

วิญญาณใดไร้ญาติขาดมิ่งมิตร
คอยอุทิศอาหารทานข้าวแบ่ง
อยู่อดอยากหิวโหยโอยสำแดง
เข้าสิงแฝงโอดครวญขอส่วนบุญ

คนหรือผีมีจิตใคร่คิดนึก
สร้างรู้สึกสื่อสาอย่าขืนขุ่น
ตั้งใจแผ่เมตตาก่อการุญ
เอาพระคุณละเดชพ้นเภทภัย

หากคนพูดหวานดีผีก็รัก
หากคนหักลองดีผีก็ใส่
หากดวงแข็งแรงดีผีก็ไป
หากดวงอ่อนเมื่อไรผีให้ร้าย

ผีบางตนเอาแต่ใจไม่รู้เรื่อง
กวนรังแกเนืองเนืองเคืองละหน่าย
นิ่งนอนแบแม่คุณทำวุ่นวาย
เปลื้องเปลือยกายโชว์จานอาหารกิน

รพีกาญจน์

ชลบุรี-บุกค้นร้านซูชิเปลือยกลางพัทยา

กะปิคลึงข้าวเหนียวเกี่ยวขอเสร็จ
หย่อนสายเบ็ดผูกมั่นปลายคันเหลา
ริมตลิ่งปิงกว้างข้างสะเดา
ตั้งแต่เช้าสัปหงกมือยกยอ

นานแสนนานผ่านพ้นเลยจนสาย
ปลาไม่กรายกินเหยื่อเบื่อแท้หนอ
หรือคนดีที่เหย้าคอยเฝ้ารอ
เอาปลาหมอปลาสลิดเนื้อติดมัน

เตรียมลับมีดกรีดแล่แบท้องตาก
บนฝาฟากรับแดดแปรแผดผัน
พอแห้งผาดคาดกะสามตะวัน
จุถุงน้อยห้อยหันชั้นครัวไฟ

รวบคันสายย้ายที่วางดีกว่า
ลองเปลี่ยนท่าแควคุ้งต้นลุงใหญ่
น้ำเซาะเชี่ยวเลี้ยววนล้นฝายไป
ปลาสร้อยไซออแอบแฉลบแซง

บุญหรือกรรมทำบาปไม่หลาบเข็ด
ปลาติดเบ็ดปลาแข้ปลาแขยง
ต้มสุกตำน้ำพริกไม่พอแกง
เหลืออ้ายแดงลูกให้อะไรกิน

นั่งคอตกอกตรมอารมณ์ขื่น
ลุกขึ้นยืนตาจ้องมองกระถิน
ไม้แหย่มดปลดรังไข่ลงดิน
หลังแสงสิ้นแลกกอดหอมฟอดเนอ

รพีกาญจน์

ใช่หน้าที่ทำงานวานสักหน่อย
ยังมัวพลอยหวั่นจิตคิดถึงเขา
ใช่โยงญาติโกโหติกาเรา
ยังคอยเฝ้าห่วงหาให้อาวรณ์

หรือเพราะว่าตาดูหูบังกว้าง
สิ่งแวดข้างเห็นฟังพาสังหรณ์
สื่อสัมผัสภาวะวิกฤตกรณ์
ประมาทอาจม้วยมรณ์จากก่อนวัย

เรื่องรับจ่ายรายวันขั้นพื้นฐาน
เรียนทำงานบ้านดินกินอาศัย
เรื่องโรคราอากาศขาดปัจจัย
สารพิษภัยปนเปื้อนรอบเรือนกาย

ลักษณะเผชิญเงินเฟ้อฝืด
สภาพอืดหมดมือจับซื้อขาย
ทอดอาลัยไส้กิ่วหิวตาลาย
ข้าวกรอกหม้อแลงงายบ่ายไม่มี

รีบว่าจ้างสร้างงานหว่านเงินผัน
ข้าวโกดังแบ่งปันทันด่วนจี๋
อย่ายึกยักชักช้าโอ้พาที
คืนสุขีมีใจให้ประชา

ใช่หน้าที่ทำงานวานสักหน่อย
เก็บประดิษฐ์ประดอยร้อยภาษา
เพื่อนไม่ชอบตอบเชื่อมเอือมระอา
เรายังบ้าวนเวียนเขียนทำไม?

รพีกาญจน์

สองมือสาวก้าวแรกคนแปลกหน้า
เข้าชายคาเพื่อเพิ่มแต่งเติมฝัน
หวนกอบก่อต่อยอดถอดประพันธ์
วัยฉกรรจ์เคยสร้างละค้างคา

เริ่มสนุกถูกใจได้พบเพื่อน
ช่วยตักเตือนแนะนำคำปรึกษา
บอกระเบียบเฉียบขาดบางมาตรา
อวยเมตตาใกล้ชิดย่างติดตาม

การเรียนรู้ดูคิดถูกผิดบ้าง
บนแนวทางภาษากล้าเกรงขาม
เว้นแสลงแช่งด่าดุวู่วาม
เย้ยหยาบหยามเสียดสีย่ำยีคน

ร่วมยินดีปรีดาคราสำเร็จ
ยื่นมือเช็ดน้ำตาคราหมองหม่น
คอยชื่นชอบปลอบอุราคราทุกข์ทน
คราสับสนแก้ไขให้ลุดี

นอนดึกดื่นตื่นเช้าเฝ้าลับล่อ
นั่งหน้าจอเปิดอ่านกานท์สุขี
กดชมตอบมอบแต้มแย้มวจี
เหตุผลชี้ทุกครั้งกำลังใจ

จำเนียรกาลผ่านมาเลยห้าหนาว
จะยืนยาวน้อยนักสักแค่ไหน
โรคร้ายทอนอ่อนล้าคราสูงวัย
คงถึงใกล้ วางมือหรือลาโรง

รพีกาญจน์

ด้วยเวลานาทีมีเพียงนิด
ท้ายชีวิตเหลือน้อยนับถอยหลัง
เสาะหาปลื้มลืมรักหักชิงชัง
ไม่อยากนั่งตรอมตรมจมน้ำตา

ท่ามเพื่อนแพงแสร้งเสริมเติมเย้ยหยัน
ปล่อยคืนวันพ้นไปคงไร้ค่า
เดินเข้าออกประตูอยู่โรงยา
เนิ่นนานกว่าห้าปีไม่มีแรง

ผมดกดำมันขลับกลับเทาขาว
ตาแวววาวมัวหม่นผิวย่นแห้ง
ใบหูกางคางแหลมแก้มเรื่อแดง
เกิดไฝฝ้าแต้มแต่งแล่งริ้วปาน

เดินสับเงาเข่าแบะแสะสะดุด
ยากยั้งหยุดคะมำตำเลือดฉาน
สะกดช้ำน้ำลายไหลยืดยาน
ทรมานทุรนระคนอาย

ยันลุกก้าวสาวโกยโอยโอ๊ยเจ็บ
ปวดแสบเหน็บนอกในไม่รู้หาย
นอกหนังเนื้อเถือแถแค่ร่างกาย
ในเลวร้ายโทรมทรุดสุดเหลือทน

มันจะเป็นเช่นนี้กี่นานหนอ
สะสมหลายพอศอพอปี้ป่น
คงค้างรูปซูบซีดผิดผู้คน
ตายอาจพ้นความทุกข์ที่ซุกทรวง

รพีกาญจน์

ลูกโทรถามห่วงใยในสุขภาพ
เพราะพอทราบว่ากรำทำงานหนัก
อาทิตย์เสาร์สารทตรุษไม่หยุดพัก
ค่ำคืนถักสักสานแต่งกานท์กลอน

ร่างคุคะนะโมก้มโงก้ม
ล้มเป็นลมใบ้บิดจิตหลอกหลอน
ลืมวันวานวันซืนหลับตื่นนอน
ยกมือฟ้อนย่ำดินยินลันลา

อุตริอันตรายทายเลขหวย
นี่คงป่วยนั่งพร่ำใต้ฉำฉา
กินยาต้มยาผงยาชงกา
ถึงขั้นบ้าหาไม้ให้นกทำรัง

ตาไม่ดูหูไม่ดีปากจีเจาะ
ชอบทะเลาะถูกรุมตีคลุ้มคลั่ง
พ่นมะม่วงมดแดงมดดำชัง
กัดเนื้อหนังเกามันมดคันไฟ

แสนลำบากจากสวนจวนมืดค่ำ
นั่งจิ้มจ้ำหัวร่อหน้าจอใหญ่
รักกลอนดั่งชีวิตเป็นจิตใจ
คอมพ์ที่ให้ไม่หวงแต่ทวงคืน

คอมพ์ของแกแย่ยับจับโยนแล้ว
เห็นแจ่มแจ๋วซื้อสดหมดเงินหมื่น
หยุดแตะต้องของข้าช้าโดนปืน
ไปที่อื่นเกะกะจะตอบกลอน

...............................

ลูกต่อว่าเล่นคอมพ์ไม่ยอมเลิก
หัวถลอกปอกเปิกถูกเด็กด่า
ขู่ยึดคอมพ์เครื่องมือแกซื้อมา
ปล่อยมาลาศอกทัดจัดหนักไป

รพีกาญจน์

จะเล่นลิงชิงบอลตอนหัวค่ำ
ลงเล่นน้ำดำสุดผุดแหวกว่าย
เล่นขี้แนดแปดเน่าเอาเป็นตาย
ร้อนแดดบ่ายใต่ร่มเล่นโยงโยง

เดินวนหลังร้องกลอนมอญซ่อนผ้า
ปิดสองตาคุกเข่าเดาตีโอ่ง
ฟ้อนแอ่นแอ้แนกลองฆ้องโมงโมง
เล่นผีโพงผอมเผือดดูดเลือดคาว

ขีดรุ้งแวงแบ่งสีเล่นตี่จับ
จงองอางทับขับไล่หวงไข่ขาว
ม้าฮอพฮอพรอบลานก้านกล้วยยาว
ลงเล่นชิงวิ่งว่าวลมหนาวเยือน

หรือจะให้ไปเล่นดั่งเช่นนั้น
ย้อนคืนวันเดียงสาโหยหาเพื่อน
หากยืดหยุ่นย้อนฝันตะวันเดือน
ลืมเลอะเลือนบ้าใบ้ได้ก็ดี

สภาพตามความจริงทุกสิ่งสรรพ
วัดระดับนับขั้นชั้นศักดิ์ศรี
หากล้าหลังหยั่งนรกตกไอที
ชั่วเป็นดีดีโสมมจมโคลนเลน

อย่ายื้อยุดฉุดพ่อขอนะจ๊ะ
พ่อเหงานะไม่มีอะไรเล่น
ช่วงสั้นสั้นบั้นปลายตายเช้าเพล
เอากลอนเซ่นคะแนนแทนไม้จันทน์

รพีกาญจน์

กลับจากสวนจวนค่ำดำมัวมืด
เมฆลอยอืดแค่คืบคลุมบนหัว
เสียงคะนองก้องกึกกลัวก็กลัว
ดั่งฟ้ารั่วฝนชุกทุกเขตคาม

ดื่มยาดองสองขันกันฟ้าผ่า
นอนแบหลานอกมุ้งยุงเกือบหาม
ตื่นรู้ตัวตีห้าฟ้าคำราม
หมูตัวงามสีลายหายเมื่อใด

ตอกกั้นแดนแน่นหนาสูงห้าซี่
ล้อมรั้วถี่สี่ด้านสานแตะใส่
กระโดดออกคอกหนีงี้ตัดไป
ว่าปากขุดมุดใต้ไม่เห็นรอย

แทบบ้าบิดคิดอีกทีผีกระสือ
เขาเล่าลือละครดังหนังบ่อยบ่อย
มันจับทุ่มอุ้มหอบเหาะล่องลอย
เข้าดงดอยฉีกขาอ้าอกกิน

ผู้ใหญ่บ้านวานป่าวข่าวฮัลโหล
หมูตอนโตขนสากปากบานบิ่น
สีดำแดงแข้งกางหางติดดิน
ใครได้ยินช่วยดูเป็นหูตา

โปรดจับมัดยัดกรงส่งอ้ายหนาน
กะใช้แกงเขียวหวานการเดือนหน้า
หากโชคร้ายหายไปไม่ได้มา
ตำน้ำพริกปลาร้าเลี้ยงแต่งงาน

รพีกาญจน์

เสียงหมู มันร้อง อูดอูด
อูดอูด อิ๊ดอิ๊ด อูดอูด
อูดอูด อิ๊ดอิ๊ด อูดอูด
อิ๊ดอูด อิ๊ดอูด อิ๊ดอูด

ค่ำคืน นอนหลับ สบาย
พอสาย มันท่า จะหิว
ดูสิ ยืนทำ หน้านิ่ว
ไส้กิ่ว จึ่งร้อง อูดอูด

คำเอื้อย ไปขาย ผักกาด
ตลาด เลิกแล้ว อยู่ไหน
ซอยหยวก ปนรำ ไวไว
เอาให้ มันหยุด อิ๊ดอิ๊ด

เป็นหนุ่ม ท้องโต กว่าเดิม
ขอเพิ่ม เติมอิ่ม อีกถัง
บ่ฮู้ บ่ดู บ่ฟัง
ร้องดัง อูด อูด อิ๊ดอิ๊ด

รำหมด ไม่เหลือ ข้าวหัก
หั่นผัก ผสม แกลบแก่
เดินวน ไม่กิน ไม่แล
เอ็ดแต่ อิ๊ดอิ๊ด อิ๊ดอิ๊ด

เสียงหมู มันร้อง อูดอูด
อูดอูด อิ๊ดอิ๊ด อูดอูด
อูดอูด อิ๊ดอิ๊ด อูดอูด
อิ๊ดอูด อิ๊ดอูด อิ๊ดอูด

;D ;D ;D

รพีกาญจน์ ขับร้อง
เร็ว มาช่วยกันร้องหน่อย

( เขียนเพื่อสร้างสนุก มิได้ล้อเลียนใครครับ )

หมูพื้นบ้านลานดินกินผักต้ม
คนนิยมพอเพียงเลี้ยงแพร่หลาย
มันกินหยวกลวกรำน้ำง่ายดาย
มีร่างกายทรหดแกร่งอดทน

ยามหงอยเหงาเฝ้าเถียงฟังเสียงร้อง
เพื่อประคองขวัญจิตคิดสับสน
โมโหบ้างบุกรุกวิ่งซุกซน
ปากขุดค้นไม้พุ่มหลุมลงนอน

หยอกล้อเล่นกับหมาดูน่ารัก
หมูขุนมักหาเหตุไล่เป็ดต้อน
ชอบแช่น้ำขี้เลอะเปรอะดานดอน
ยังอาวรณ์มิหายขายมันไป

บ้างเลี้ยงดูหมูเป็นเช่นออมสิน
ข้าวแกงกินเหลือบูดขูดเทให้
ผักริมรั้วบัวริมบึงพึงเด็ดใบ
ขายทุกบาทกำไรไม่ขาดทุน

บ้างเลี้ยงไว้ใช้สู่ผีปู่ย่า
ปรุงอาหารหวานคราวิวาห์วุ่น
หว่านข้าวกล้าค่าไถได้เจือจุน
ช่วยอุดหนุนลูกเรียนเพียรพิจารณ์

มาเถิดหนอพอเพียงชวนเลี้ยงหมู
และควบคู่ปลูกผักปลอดพิษสาร
สุขภาพดีชีวิตจิตชื่นบาน
จะแต่งงานกี่ครั้งพลังเหลือเฟือ

รพีกาญจน์

เดินวนจุกซุกตัวแต่ในห้อง
ไม่อาจมองอดสูลอดรูฝา
ช้ำเหลือเกินเนิ่นนานกาลเวลา
จนพรรษาย่างเยือนคงเหมือนเคย

ค่อยขยับจับกวาดปาดหยากไย่
คิดลืมไล่เหงาเกาะก็ยังเฉย
ชมการเล่นละครฟ้อนเอิงเอย
ยิ้มเสบยเรื่องจบลบสุขจาง

รถชะลอลงหยุดเร่งรุดผ่าน
หลบหลังบ้านกลัดกลุ้มซุ่มหน้าต่าง
ยินเสียงแตรตกเตียงเสียงโพงพาง
หอบห่อร่างคางฟันทบสั่นเทา

รู้สึกตัวตื่นนอนสางค่อนสาย
ยังไม่ตายรีบลุกเซกอดเสา
วูบหน้ามืดมืออ่อนแรงผ่อนเบา
งอขาเข่ารูดกองสองตามัว

พ่นลำไยให้น้ำกรำแดดจ้า
บ่ายแลงมาฟ้าบนหม่นสลัว
ฝนพร่างพรมลมโกรกชุ่มโชกตัว
ร้อนหูหัวหวัดไข้เริ่มไอจาม

วันนี้...
พ้นครึ่งปีเวียนวงรอบพงหนาม
ร้ายแห่แหนแทนสุขโรคคุกคาม
เศร้าสลดหมดงามความเป็นคน

รพีกาญจน์

เดินลัดเลาะลำธารผ่านบึงกว้าง
แวะริมทางคุ้ยเห็ดเด็ดกระถิน
ล้างซู่ซวกลวกยำตำพริกกิน
มีหม้อดินกระบวยถ้วยช้อนใบ

ตัดฟืนหอบกอบฟางวางก่อสุม
ค่ำคืบคลุมยุงล้อมริ้นตอมไต่
ล้มนอนฟากจากตองข้างกองไฟ
ฟังเรไรจักจั่นกล่อมฝันดี

สะดุ้งตื่นแต่เช้ากาเหว่าปลุก
ผงกลุกรีบยืนขึ้นเร็วรี่
วักน้ำใสในถังล้างทันที
ทั่วใบหน้าตาขยี้ถูขี้ฟัน

ข้าวเย็นค้างคดใส่ไหตั้งอุ่น
ฟืนสามดุ้นเปลวจ่อหม้อน้ำขัน
เขี่ยถ่านเตาเถ้าปกหมกเห็ดมัน
สุกเห็นควันจิ้มจ้ำน้ำปลาดอง

เสื้อแขนกรอมย้อมเทาเก่าปะต่อ
เตี่ยวสะดอขาดก้นบนเข่าถอง
แบกจอบพร้าหาเงินเดินล่องกอง
กินสำรองเก็บออมกันอดตาย

ถามนานปีมีทางรวยบ้างไหม
อาจรวยได้ไม่ชุ่ยสุรุ่ยสุร่าย
อยู่กินหล่อพอเพียงเลี้ยงร่างกาย
เมินอุบายสินค้าทุนสามานย์

รพีกาญจน์

ร้อนแสนร้อนรับแดดแสงแผดจ้า
และเล็มหญ้าหน้าแห้งริมแอ่งหนอง
ค่อยคืบย่างย่ำเหยียบเลียบลำคลอง
พุงแวบพองบ่ายแก่แถลงทาง

ลุยลอยล่องเล่นน้ำดำผุดโผล่
ร้องโบ้โบ้ฟึดฟัดสะบัดหาง
คลายเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าหรี่ตาพลาง
นอนตัวขวางจมดิ่งแน่นิ่งนาน

เกลือกโคลนตมติดตังหนังหนาหยาบ
ส่งกลิ่นสาบมดแมงบ่แยงย่าน
ไอร้อนทนฝนพราวหนาวลมทาน
แต่รำคาญเสียจริงพวกปลิงควาย

ไม่รับรู้ขู่แข่งเสียงแช่งด่า
ไม่นำพาวันคืนชื่นเช้าสาย
มีหญ้าไม้ใบเขียวเคี้ยวสบาย
ช่วยเจ้านายเต็มใจเทียมไถนา

จดสาระรูปพรรณสัณฐานสัตว์
ทะเบียบบัตรกระบือหรือสิงสา
ขึงแนบเสาเผาเหล็กร้อนนาบตรา
สื่อที่มาดอนดินถิ่นแดนดง

ยากแสนยากหากเจ้าเข้ากรุงศรี
อัพดีกรีเพ้นท์งามตามประสงค์
เสาะสุขสันต์ฝันแฝงแต่งเอวองค์
สิ้นจบลงฟูมฟายควายน้ำตา

รพีกาญจน์

ชักแม่น้ำทั้งห้าขึ้นมากล่าว
พูดปาวปาวเที่ยงวันยันบ่ายค่ำ
แสดงหน้าท่าทางพลางชักนำ
ฤาเท่าธรรมบรรทัดด้วยศรัทธา

ขานขาครับหลับนิ่งพิงพนัก
เข้าหูซ้ายย้ายทะลักออกหูขวา
ยกข้อมือแลเหล่ดูเวลา
เรือนทองสองพันห้าเดินช้าจัง

เริ่มเรื่องอืดยืดยาวราวสิบโยชน์
ย้อนยังโสดคำเก่าเล่าคำหลัง
ญาติเยี่ยมเยือนเพื่อนโยงดีโด่งดัง
ยามเซซังเซื่องซึมทรุดซมซาน

รุ่นนักเลงเก่งกล้าสารพัด
หมัดปะหมัดดุเดือดเลือดแดงฉาน
ล้มลงดิ้นกินทรายกายพิการ
ลืมใดบ้านโดดคลองสมองเบลอ

แฝงรักหวานมานหม่นระคนเดาะ
ฉอดฉอเลาะวนย้ำนำเสนอ
ปิดปากหาวคราวจบปรบอวยเออ
บางคนเผลอหลงหลับปับงงงัว

ชักสำนวนชวนตามต้องเริ่มต้น
เรียกผู้คนหันหาเข้ามามั่ว
สนุกสนานผ่านไปไม่รู้ตัว
ชื่นชอบหวัวน้ำลายฟายน้ำตา

รพีกาญจน์

สัมมนาวิชาการเกษตรได้หนึ่งกลอน

ก็เห็นเห็นเป็นป่าภูผาหิน
ล้วนสากดินแน่นแข็งสีแดงขาว
สูงโล่งโล้นราบเตียนเวียนเหยียดยาว
แสงวับวาวสะท้อนร้อนตะวัน

หาต้นไม้ใบบังหยุดหวังเถิด
แม้น้ำเปิดปากอ้าท่าสักขัน
เหงื่อหยาดหยดรดตัวทั่วแสบคัน
พายุปั่นฝุ่นฟุ้งคลุ้งมืดดำ

หอบเอาทรายย้ายยับกองทับถม
แรงคลื่นลมเมฆบนฝนกระหน่ำ
ห่าลูกเห็บเหน็บหนาวพราวโพลนพรำ
จากนั้นน้ำซึมหายหาไม่มี

มันคือถิ่นที่อยู่ผู้ยากไร้
เคยประสบเภทภัยขับไล่หนี
ถูกกล่าวโทษโฉดร้ายหมายย่ำยี
จู่โจมตีสิ้นงามความเป็นคน

อุตส่าห์ปักหลักรากบากบั่นสู้
เพียรกอบกู้ศักดิ์ศรีพลีอีกหน
ชนะสิ่งแวดล้อมห่อห้อมตน
จึงผ่านพ้นข้นเข็ญเย็นทุกยาม

ก็เห็นเห็นเป็นเมืองรุ่งเรืองยิ่ง
เผยเท็จจริงงุนงงตรงกันข้าม
เพียงพิพัฒน์วัตถุจุวางวาม
ผิดข้อห้ามฆ่าเข่นมิเว้นใคร

รพีกาญจน์

สวยพราวพร่างสร้างภาพอาบแสงสี
เคล้าดนตรีกังวานประสานเสียง
สัมผัสเนื้อหนุ่มหล่อเต้นคลอเคียง
เอนคอเอียงยื่นหยิยจิบเบียร์แคน

ชื่นยิ้มแย้มแก้มเป่งกางเกงฟิต
แผ่นน้อยนิดปิดปกรวบอกแอ่น
สะดือโบ๋โชว์ร่องท้องราบแบน
มองลอดแว่นแลเห็นเส้นเลือดจาง

โยกซ้ายขวาหน้าหลังยั้งกระดก
สองมือยกเซซุนหมุนออกขวาง
หลับตาปี๋กีต้าร์ลีดหวีดครวญคราง
ทิ้งเรือนร่างลงนอนอ่อนระทวย

สู่อ้อมกอดสอดแขนโอบแน่นแนบ
แวบวูบแวบบางจุดหลุดผ้าผวย
ล้นกระฉอกออกเสื้อเอื้ออำนวย
แค่ฉาบฉวยขวยเขินเมินลูกตา

ตะโกนลั่นเร็วเถิดเปิดกระป๋อง
ต่อเติมพร่องเชื่อมขาดปรารถนา
ดีกรีกรีดฉีดแรงแต่งมารยา
เร้ากามางวดงอมย้อมอารมณ์

แสนสนุกสุขสานกลางลานสี
หลังเดือนยี่แรมค่ำจำขื่นขม
สิ่งที่ฝันพลันสลายหายจ่อมจม
นั่งเงยก้มรับจ้างล้างปลาทู

รพีกาญจน์

สุดเปรมปลื้มลืมตาเห็นหน้าพ่อ
แม่เฝ้ารอเคียงกายมิหน่ายหนี
จับคางแก้มแย้มยื่นชื่นไมตรี
มอบสิ่งดีแด่ลูกรักผูกพัน

ข้าวคอยป้อนร้อนอยากปากแม่เป่า
เต้นเร่าเร่าดึงมือซื้อของขวัญ
กระเตงเอวเย้วเย้วเร็วไล่กัน
ชูดาบฟันก้านคอพ่อเป็นโจร

กินหนมถ้วยก๋วยเตี๋ยวเที่ยวงานวัด
ดูลำตัดลิเกละครโขน
แห่กลองยาวสาวสีตีตะโพน
ร้องโย่นโย่นร่ายรำกำข้าวเคียว

ยุงและเหลือบริ้นไรไต่ตอมกัด
ไล่แปะปัดตบดิ้นแค่บินเฉี่ยว
หนาวเย็นลมห่มผ้าหน้าซีดเซียว
สวมเสื้อเตี่ยวหมวกมุงถุงเท้ามือ

ส่งเช้าไปใกล้เลิกจอดรอรับ
ขึ้นรถกลับก่อนหลังเรียนหนังสือ
ยามเจ็บป่วยปวดไข้ครางฮือฮือ
โทรมือถือเรียกหวอต่อโรงบาล

พ่อดูแลแม่อุ้มคุ้มครองให้
ลูกเติบใหญ่พะวงเพิ่มสงสาร
เหตุใดหนอพ่อรัฐตัดรอนราน
ทุกรายการ"จ่ายร่วม"ลูกอ่วมเอย

รพีกาญจน์

ฝืนสะบัดตัดใจได้บางครั้ง
ลองหันหลังเดินกรายแสร้งหน่ายหนี
เพียงชั่วแป๊บแวบเดียวเสี้ยวนาที
ทุกข์ทวีไฟฟอนรุ่มร้อนทรวง

ยามเดินทางห่างไกลแนบไว้ชิด
เก็บปกปิดลงกล่องเป็นของหวง
กันสะเทือนเคลื่อนไหวดุจใยยวง
ค่อยหยิบล้วงทบทวนมวลความจำ

ยามนอนหลับพับตาปรากฎฝัน
ร้อยรำพันพบพานชื่นหวานฉ่ำ
เรื่อยเททุ่มนุ่มนวลสงวนทำ
กระทบตำช้ำตรมหยุดขมใคร

ยามรับจ้างสร้างงานนานเหน็ดเหนื่อย
ท่ามกลางเฉื่อยเมื่อยล้าหน้าเหงื่อไหล
ตากแดดฝนทนหนาวรวดร้าวใน
พักผ่อนได้ตอบต่อก็สร่างซา

ยามล้มลุกคุกคลานมารรี่ใส่
จมเจ็บไข้แทรกซ้อนอ่อนผวา
ขวัญกระเจิงเริงไพรไร้เยียวยา
ผูกภาษาอาวรณ์ก็ผ่อนเบา

ฝืนสะบัดตัดใจยากได้แล้ว
คงไม่แคล้วหัวโตขลาดโง่เขลา
ละเพียงวันกลั้นกรองท่องทำเนา
เพราะรักเจ้ามากล้ำรักคำกลอน

รพีกาญจน์

ระทึกก่อนเกิดเหตุสังเกตไหม
เกิดกลุ่มไอพาดผ่านด้านทิศเหนือ
ฟ้าดำแดงแสงหม่นเบื้องบนเจือ
ตะวันเรื่อเดือนดับดาวลับตา

ฟังเสียงเต้นตึกตึกแล้วกึกก้อง
เสียงฟ้าร้องเปรี้งเปรี้ยงเสียงฟ้าผ่า
เสียงลมหวนหึ่งหึ่งตะบึงมา
เสียงซ่าซ่าฝนพรำกระหน่ำดาน

แผ่นดินเคลื่อนเลื่อนลั่นสนั่นไหว
ภูเขาไฟอึงอลพ่นเถ้าถ่าน
คลื่นยักษ์โหมโจมฝั่งพังแหลกราน
แล้งกันดารนานยาวขาดข้าวกิน

หิมะหลอมละลายลงท่วมราบ
โจรใจบาปพลีพร้อมบอมบ์บ้าหมิ่น
ยิงจรวดอวดปืนใหญ่ใช้เครื่องบิน
ชีพด่าวดิ้นนั่นหรือคือสัตว์คน

อหังการ์หน้าตายร่ายสารสือ
หลักยึดถือเปลี่ยนปรับสลับผล
ตราเทียบทันบรรลุปถุชน
ทรพลยุยั่วชั่วเป็นดี

ระทึกท่อนก่อนกลางสุดทางท้าย
ความวอดวายกลียุคเกิดทุกที่
หลงวนรอบขอบเหวเปลวอัคคี
สิ้นครั้งนี้หมดภพจบตะวัน

รพีกาญจน์

สืบหน่อเนื้อเชื้อชาติอาจสุดท้าย
เจ้าคือควายตัวดำนำกักแหล่ง
ขุนด้วยฟางซังข้าวเช้าเที่ยงแลง
เจอภัยแล้งหญ้าตายผ่ายผอมโซ

ขยับเดินทื่อทื่อไร้ดื้อรั้น
ถูกเย้ยหยันรำคาญว่าล้านโง่
ช่วงลำคอก็สั้นพลันก้มโง
หันหัวโง้สะบัดหนังรัดตึง

ประสบการณ์ผ่านนาคราไถคราก
เทียมเกวียนลากรู้แน่แค่หางอึ่ง
เส้นรู้สึกลึกเนื้อเมื่ออลอึง
ยืนนิ่งอึ้งตาพับเฉยรับคำ

ท่ามกลางแดดแผดร้อนนอนแช่ปลัก
ฝนจักจักยืนชมลมกระหน่ำ
สายม่านหมอกพอกพราวหนาวชักนำ
พร่องหญ้าน้ำยอมทนปริบ่นไร

เสร็จหน้างานหว่านปลูกด้ายผูกเขา
นอบพิเนาอภิรมย์ประนมไหว้
ขอกำลังวังชามาไวไว
แข็งแรงไว้เคียงคู้สู้ด้วยกัน

สืบหน่อเนื้อเชื้อชาติอาจสุดท้าย
ร่างล้มตายเน่าหืนขึ้นสวรรค์
ความดีได้ให้เห็นเป็นเทวัญ
ใครเย้ยหยันวันเหม็นเกิดเป็นควาย

คุยแบบคำคล้องจอง ไม่ใช่กลอนนะครับ

รพีกาญจน์

หญ้าขึ้นรกดินร้างที่ว่างเปล่า
ทั่วขุนเขาอนาถขาดต้นไม้
วันทั้งวันร้อนแรงรับแสงไฟ
ปล่อยละไว้ไกลกลุ่มนอกชุมชน

เพราะป่าสิ้นดินโล่งล้วนของหลวง
หากรุกล่วงโดนจับจำปรับป่น
หากทำไร่เลื่อนลอยค่อยถอนตน
ก็ไม่พ้นจ้างแพงแหล่งเจือจุน

เหมือนอันเตเทวาเหาะมาโปรด
ปลูกข้าวโพดพอเพียงเลี้ยงสัตว์ขุน
มอบปุ๋ยยาเมล็ดเม็ดลงทุน
ไม่หัวหมุนประกันปันราคา

ถึงโรงงานรอรับนั่งนับแบงก์
เทาม่วงแดงพับพิมพ์ยิ้มเต็มหน้า
ยากสำนึกฮึกเหิมโลภเพิ่มพา
ปักเขตป่าครอบครองจองทำกิน

รับแจกจากรัฐบาลเอกสารสิทธิ์
เลิกผลิตขายขว้างต่างด้าวสิ้น
ใช้ทะลุ่มฟุ่มเฟือยจนเคยชิน
เงินโบยบินหมดสุขทุกข์กล้ำกราย

ก็ทุรนวนเวรไปเช่นนี้
รุกอีกทีจุดเผาแอบเอาขาย
ไม่รู้จบคบคิดผิดทำลาย
ไร้ยางอายทุ่มหนุนทุนสามานย์

รพีกาญจน์

คลายมือแบแค่สิบยี่สิบบาท
จ่ายตลาดวาดมือจะซื้อของ
ให้สมอยากมากมายกำก่ายกอง
ผักกาดดองสองใบยังไม่พอ

ไหนเครื่องปรุงไหนผักไหนเนื้อบด
รวมหลากรสลื่นล้ำน้ำลายสอ
อย่างดีแน่แค่คุ้มผักจุ่มจอ
หรือแกงหน่อไร้เนื้อเจือดูกดาน

เสียเวลาสาละวนคนคลุกคั่ว
จุดฟืนไม้ไฟทั่วชั่วโมงผ่าน
ปั้นข้าวเหนียวเคี้ยวบดกลืนหมดจาน
กะเร็วนานอิ่มช้าหลายนาที

ไม่เสียหายดายดูถ้าอยู่บ้าน
ถ้าไปงานเดินทางอย่างเร็วรี่
ไปโรงเรียนเยียนสวนเรื่องด่วนมี
คงผูกปีหิ้วพะรุงถุงข้าวแกง

สิบยี่สิบหยิบมือก็ซื้อได้
ชอบถูกใจให้เลือกเรียงน้ำแห้ง
เน้นอร่อยน้อยพอดีไม่แพง
สาวยิ้มแฉ่งฟรีเพิ่มเติมตักตวง

นี่โรงเรียนแรกเริ่มเปิดเทอมนะ
ชาวสวนจะทยอยสอยมะม่วง
สุกแก่จัดถัดไปลำไยพวง
สบเป็นช่วงสบายขายของกิน

รพีกาญจน์

ของค่าถูกหรือแพงเลือกแดงก่อน
สดหรือผ่อนขาดหวิดคิดทีหลัง
ไร้ดอกเบี้ยเสียเพิ่มเติมสตังค์
ปากปังปังชี้ว่าแดงมาเลย

รัดรวมแพ็กแกะกล่องหมุนเกลียวฝา
ฉีกถุงอ้าเปิดออกถอกเทเผย
พองเด้งดูกลูกอมเคลือบนมเนย
กองก่ายเกยผงแผงหยิบแดงครับ

ไวน์เหล้าน้ำอัดลมประสมสี
บอกดีกรีวิตะมินโปรตีนตับ
อีกน้ำชากาแฟแน่ขอรับ
ชงเสร็จปับจุซองต้องแดงเนอ

แกงผัดเผ็ดเป็ดตุ๋นไก่หมุนย่าง
แบะขาถ่างวางถาดราดซอสเอ่อ
พะโล้ชิ้นฮินเลลาบเลือดเลอ
คั่วเค็มเห่อแสนแพงมักแมงมัน

เสื้อเส้นใยไหมพรมคอกลมกว้าง
เชิ้ร์ตแหวกข้างม่อฮ่อมย้อมยาวสั้น
แม้กางเกงกีฬาผ้าพับพัน
กระจับมั่นกันซนก็ปนแดง

ยามตกเบาะเหมาะเหม็งเพ็งอาทิตย์
เทพสถิตย์อสูรพูนกล้าแกร่ง
หลังฟันหลอระโหยอ่อนโรยแรง
เดินย่องแย่งแต่งกลอนเหนื่อยนอนแบ เฮ้อ...

รพีกาญจน์

บ้างระรื่น ยืนจุก เดินพลุกพล่าน
บ้างขับขาน ยานเอ่อ เสนอของ
บ้างหยิบยื้อ ซื้อสด ลดต่อรอง
บ้างแค่มอง แวบเดียว เลี้ยวเร้นกาย

ตั้งกางแผง แจงจุด เลยฟุตบาท
หัวตลาด หาบเร่ เห่เดินส่าย
คาราวาน งานแฟร์ แบมากมาย
ราคาขาย มือสอง เอี่ยมอ่องงาม

ตีพางพาง วางงู ชูเช่าพระ
สินเทวะ สร้อยแสน แหวนโป่งข่าม
สมุนไพร ใบขม รากต้มชาม
เหลืองอร่าม สีสวย กล้วยไม้บาน

มะม่วง พวงลำไย ผลใบหนา
บุงตะกร้า ลอบดัก เสื่อจักสาน
ลอยสลอน ลูกปลา อนุบาล
ค้อนจอบขวาน งานสวน ขุดพรวนดิน

ข้าวเม็ดขาว จ้าวเคี้ยว ปั้นเหนียวนึ่ง
เสื้อผ้าผึ่ง พาดแพร แลลายซิ่น
แกงคั่วยำ ทำกรอบ คนชอบกิน
ประสมกลิ่น ดอมดม หนมแฟบฟู

หน้าแย้มยิ้ม อิ่มงาย สายพฤหัส
แอ่วกาดนัด ของแปลก แยกหมวดหมู่
ถูกกว่าห้าง อย่างมี เลือกดีดู
เจริญหู เจริญตา คราได้ชม

รพีกาญจน์

   ฉีกเปลือกปอฟั่นร้อย รัดเอว
นัดหนึ่งบเห็นเปลว ลั่นโป้ง
คนชมส่งเยวเยว ออกหมัด
นายต่อยมันตายโห้ง โก่งก้าวกินเมือง

   มัวซึกซักเงื้อง่า รอรำ
เพียรต่อความทอคำ ผ่อนสู้
ผิดใจเฮ่ยำยำ เออก่น
ตราร่างชนรับรู้ เทิดแท้คุณธรรม

   สองขามีหอกห้อย แทนปืน
เป็นโกรธเป็นไฟฟืน โพล่งเปรี้ยง
ชูกาโน่โชว์ยืน มติ
ผลนับเตรียมขับเดี้ยง เปิดก้นกลับกรม

   ชูโลกเผือกผ่องแผ้ว อำไพ
คืนประชาธิปไตย กู่ก้อง
ฮักใครบ่ฮักใคร เชิญเถิด
ต.ตู่สองต.ต้อง กดไขว้เลือกกา

   รพีกาญจน์

ยามยลรูปวูบวาบคลิกภาพสวย
ยอมเอออวยเห็นชอบตอบประสงค์
นางละครอ่อนช้อยร้อยเอวองค์
จิตจำนงค์เคียมคู่ชมบูชา

แย้มพักตร์พริ้มยิ้มย้ำคำสวาท
จบมิขาดลากขานหวานจ๊ะจ๋า
เดินน้าวเหนี่ยวเอี้ยวตัวชั่วพริบตา
หวิวอุราแทบทรุดหยุดเต้นนาน

สไบแพรแลพราววาวละเลื่อม
สั่นกระเพื่อมชูชันสองถันฐาน
สวมซิ่นไหมใยงามครามสคราญ
สะโพกบานปานฟ้าธิดาโดม

เพียรสรรสาวด้าวเด็ดเจ็ดทวีป
มิเทียมกลีบเท่ากาบทาบเฉิดโฉม
รวมดวงเดือนเกลื่อนดาวราวโพยม
ก็เคียงโคมหม่นเทาแค่เงานาง

เทพบรรลุจุติปฎิสนธิ์
จากเบื้องบนพรหมันสวรรค์สร้าง
จึ่งเรืองรองผ่องภัสสร์อัษฏางค์
โลกเลือนลางสว่างไสวมืดไคลคลาย

หลังยลรูปวูบวาบหลงภาพสวย
ยังงงงวยซึมซ่อนมิห่อนหาย
ฝากความฝันมั่นรักจักกลับกลาย
ขอยอมตายใต้หอจอทีวี

รพีกาญจน์

ขนขาวงามกล้ามกลมสมส่วนสัด
ฝีเท้าจัดปราดเปรียวไกลเดี๋ยวถึง
เลียบละเมาะเลาะตลิ่งวิ่งตะบึง
มิคำนึงกดทับรับร่างนาย

กว้างเหลิอเฟือเนื้อแน่นแผ่นหลังหนา
บนสี่ขาแข็งแรงหางแกว่งส่าย
กระโจนผลุงสูงชันพลันตะกาย
เหยาะย่างย้ายลาดต่ำน้ำแฉะดาน

งับหญ้าเขียวเคี้ยวกัดหมดมัดฟ่อน
เล็มรำอ่อนชอบโปรดข้าวโพดหวาน
ดื่มเหล้าลิ้มอิ่มเอมเต็มทะนาน
ลงลำธารแช่ขัดถูปัดแปรง

จำเนียรกาลผ่านพาสี่ห้าหนาว
เคยเก่งกร้าวห้าวหาญทะยานแข่ง
เคยกรำศึกฮึกโหมโจมกำแพง
ล้าอ่อนแรงคอตกซกกรึงกรัง

จึงถูกจัดตัดแถวจากแนวหน้า
ต่างข้าวปลาลำเลียงเสบียงหลัง
ข้อเข่าพับรับหนักชักเซซัง
กว่าขึ้นฝั่งลงห้วยแทบม้วยมรณ์

ขนหม่นเทาเปล่าเปลี่ยวเคี้ยวหญ้าแก่
ไร้เหลียวแลลูบเล่นเช่นเก่าก่อน
ขี้หูหนาขี้ตาออกแมงซอกซอน
หงายหง่อนหง่อนนอนสั่นริมคันคลอง

รพีกาญจน์

เลี้ยวออกข้างทางหลวงลงทางเบี่ยง
เพื่อหลีกเลี่ยงจราจรตอนคับคั่ง
ดมควันเสียเลียครัชอัดเข้าดัง
จามไอสั่งเจ็บดูกขี้มูกดำ

ผ่อนเบาหยุดหงุดหงิดติดทุกแยก
เป็นเรื่องแปลกทางตรงคงเกียร์ต่ำ
ล้วนธุระร้อนรนบ่นพึมพำ
งานประจำส่วนตัวจ้างชั่วคราว

มอไซค์แทรกแซงซ้ายปาดป่ายขวา
แล่นคันหน้ากินเลนเลยเส้นขาว
เหยียบเบรคพลันคันรีบบีบแตรยาว
คนสืบสาวก้าวข้ามตามชอบใจ

บ้างอวดเก่งเร่งทะยานผ่านแดงเหลือง
กระชากเครื่องกระโจนตะโกนใส่
บ้างช้านิดชิดหน่อยค่อยคืบไป
รักษาดีมีวินัยใช้ยวดยาน

ช่วงวันหยุดตรุษสารทเยี่ยมญาติมิตร
เสาร์อาทิตย์ขับออกกินนอกบ้าน
เที่ยวพักผ่อนร่อนชมรมย์สราญ
แวะห้างร้านซื้อเดินเพลิดเพลินตา

เลี่ยงออกข้างทางหลวงลงทางเบี่ยง
ไม่สุ่มเสี่ยงชีพนี้มากมีค่า
อยากอยู่สวนพรวนดินกินปลายนา
บางครั้งกล้าต้องทำจำเป็นขับ

รพีกาญจน์

ตำราชี้สีเขียวเดียวเท่านั้น
ไร้โฉลกโชคชั้นคนวันเสาร์
เลือกสีรถสดซ่าผ้าบางเบา
ทาย่านเหย้าครัวคล้ำดำนอกใน

ความรู้สึกลึกลับกลับตรงข้าม
สวนกระแสต้องห้ามย่ามไฉน
ขลุกกับดินกินผักรักสีไพร
ปลูกลำไยพ่นพวงมะม่วงบาน

มีแม่ยายขายถั่วชื่อบัวเขียว
พ่อชื่อเหลียวเคยเป็นเกณฑ์ทหาร
น้องแฟนสาวไฉไลชื่อใบลาน
อยู่ท้ายบ้านริมทางบางกระบุง

ช่วงเวลาอารมณ์สุดข่มขุ่น
พลั้งเฉียวฉุนหุนหันชั่วพลันพลุ่ง
สักประเดี๋ยวเลี้ยวลดจดจรุง
เดินชมทุ่งเขียวธรรมช่วยบำบัด

เชื่อไหม?
เกรงพิษภัยใกล้ข้องรีบป้องปัด
ลูก-ซื้อแจ๊ตเก็ตเกาหลีที่กาดนัด
-ถูกชะมัดลายพร้อยแค่ร้อยเดียว
-บอกหนาวจัดอุ่นไอใส่สบาย

อาจของเก่าเขาเบื่อเสื้อหนาหนัก
ขี้เกียจซักเปื้อนดำนำมาขาย
หรือเก็บจากซากซองของคนตาย
อุ๊ยใจหายบัดดลขนหัวลุก

รพีกาญจน์

ผิวหม่นมัวตัวเตี้ยต่ำม่อต้อ
เหมือนก้นหม้อหน้าดำดังมู่ทู่
เดินเท้าแบะแซะหญ้าเช่นตาชู
ใครเอ็นดูเหลียวแลแม้ชายตา

ทุบข่อยแข็งแปรงฟันวันละหน
ตักน้ำฝนในอ่างเช้าล้างหน้า
ขาดน้ำขวดน้ำกรองน้ำประปา
โดดน้ำท่าอาบเย็นเป็นประจำ

กินข้าวนึ่งข้าวจี่บิข้าวปั้น
วันเว้นวันแกงหยวกลวกเตาผำ
หมดสิทธิ์สาบลาบหลู้หมูไก่ยำ
ซ้ายขวาคลำกระเป๋าเปล่าไร้ตังค์

หนุนไม้แก่นแทนหมอนนอนพื้นฟาก
หนาวร้อนตากยุงเยือนเป็นเพื่อนผัง
คันเหาเห็บเจ็บหมัดกัดรุงรัง
ไร้โต๊ะตั่งตู้เตียงเพียงพ้นดิน

ปีนลำไยใกล้เถียงแว่วเสียงกู่
เดินทางสู่เมืองกรุงมุ่งถวิล
เขียน ก กา กง กม กน ระบิล
ลุ่มหลงกลิ่นอักษรสาวกลอนไทย

ช้ำหัวอกหกปีนานดีดัก
พะวงรักพธูอยู่ไฉน
ห่วงเว็บเสียเพลียฮาร์ทซุ่มชาร์จไฟ
ไป ไป๊ ไป เลี้ยงควายนั่งปลายนา

รพีกาญจน์

ออกฉุนเฉียวเกรี้ยวกราดขนาดนี้
เรื่องมันมีกว่าเกินเนิ่นนานโข
ผ่านพ้นยุคลุกลามตามใหญ่โต
ใช่อวดโอ่นักเลงเฉ่งจริงจัง

เจรจาต้าอ่วยด้วยก็แล้ว
แสร้งนิ่งแซ่วเงียบงันกลับหันหลัง
สำลีพันปั่นรูเงี่ยหูฟัง
ยอบลงนั่งเรอล้นก้นผายลม

มักฮึดฮัดผลัดวันประกันพรุ่ง
ยิ่งงานยุ่งหน้านิ่วกริ้วผสม
ร้อยธุระปะปลอมทำตรอมตรม
ต้องแบกหมอนนอนซมจมตั่งเตียง

ละยืนยงตรงภาพเพียงคาบมื้อ
สบหาญหือเถิบถอยหนอยโต้เถียง
เข็มชี้คดโทษหาตราชั่งเอียง
อาจสุ่มเสี่ยงวิบัติบัญญัติคำ

สืบเช่นครูปู่ย่าตายายเฒ่า
สงฆ์ชีเผ่าชฏิลวัดถิ่นถ้ำ
เคยสั่งสอนนอนหวดสวดประจำ
ไยกระทำกรรมเวรเข่นฆ่ากัน

กดเลยเฮีย! เสียหายตายเดี๋ยวรู้
ใครจะอยู่ค้ำฟ้าหยุดอาสัญ
ไฟแลบแล่นแท่นแดงหม้อแกงพลัน
ร้อนละนั่นข้าวสุกคดคลุกกิน

รพีกาญจน์

วิทยาเยี่ยมยุทธ์โชว์จุดเน้น
ตื่นตาเต้นเฟ้นชุดโชว์จุดขาย
กอปรสีสันยันเจิดแสงเพริศพราย
ร้องวิ๊ดว้ายขาเลาะแซะเซาะใจ

สวมสองท่อนผ่อนผ้าระย้าระยับ
แนบเนื้อจับทรวดทรงชวนหลงใหล
แหวกหลังหน้าอ้าออกภายนอกใน
เว้าแหว่งไหวสะโพกก้นโหนกนูน

ผมสยายชายตาท่าหวานเชื่อม
อกกระเพื่อมชูมือสะดือศูนย์
แข้งเรียวเลาเข่าขาดังการ์ตูน
ใกล้ไกลพู้นฮาเฮชิดเวที

ช่วงอดอยากปากหมองท้องไส้แห้ง
ล้าอ่อนแรงรันทดสิ้นสดศรี
นิ่งแช่เงียบเสียบเหงาเนานานปี
พอพบที่ม่วนงันก็บันเทิง

ไม่ถึงแก้แชเชือนเปลือยเรือนร่าง
ปกปิดบ้างเกรงชัดบัดเถลิง
สัมผัสศิลป์จินต์เกิดอย่าเปิดเปิง
รื่นสำเริงลืมแก่ชะแง้ตา

แอบส่องหนูดูเต้นเห็นใช่หม้าย
ขวยเขินอายใจเสียโดนเมียด่า
แสร้งฮึดฮัดขัดธัมไร้สัมมา
คุณลุงขาคิ้วดกตลกจัง

รพีกาญจน์

ปล่อยเป็ดไก่ไล่ทุ่งมุ่งเสาะหา
กุ้งปูปลานาน้ำดำแหวกว่าย
อากาศร้อนนอนบนไซ้ขนคลาย
กินสาหร่ายจอกแหนแพผำลอย

เดินเถิงดงพงไพรปีนไต่ขอน
จิกตัวหนอนเวียนวนต้นขามข่อย
คุ้ยกอรวกปลวกผดมดตะนอย
ฝนปรอยปรอยหลบบังหลังคาย้วย

เลี้ยงหมูคอกออกลูกผูกใต้ถุน
แพร่พันธุ์ขุนต้มลวกหยำหยวกกล้วย
รำข้าวเหลือเจือแกงสับแพงพวย
ใช้กระบวยกะแบ่งแย่งกระจุย

อีกสองตัววัวลายควายผู้เฒ่า
ผูกกับเสาเอามูลพูนทำปุ๋ย
อิ่มหญ้าแฝกฟางเปี่ยมเทียมแอกลุย
ฝนสุยสุยลากไถไล่เฮยเฮย

ไก่บินขึ้นคาคบจวนพลบค่ำ
เป็ดตัวนำพวกเข้านอนเล้าเฉย
หมูร้องหาอาหารคานคางเกย
วัวควายเคยคืนขอกบอกปลอดภัย

สุดคะเนเพลาพาชีวิต
แปรเบี้ยวบิดดั้งเดิมเริ่มสมัย
การทำมาหากินสิ้นวินัย
เสื่อมกษัยวิถีอันดีงาม

รพีกาญจน์

การรวมกลุ่มก้อนดีมีความหมาย
ร่วมคลี่คลายแก้กันมวลปัญหา
ลดต้นทุนหมุนนานปุ๋ยสารยา
ซื้อเลือกหาย่อมเยาเชื่อเบาใจ

แลกเปลี่ยนประสบการณ์ผ่านเรียนรู้
ลำไยนอกฤดูแลเหลื่อมไหล
คอยบำรุงดูแลระวังไว
ดอกผลใบไรร่อนหนอนกัดกิน

เก็บแก่จัดคัดเกรดจุตะกร้า
สอบราคาแน่นอนก่อนตัดสิน
ตกลงตามเงื่อนไขออกใบบิล
ห้ามเล่นลิ้นยินยอมค้นปลอมปน

แรกเกาะกลุ่มทุ่มพลังไร้กังขา
สืบเรื่อยมาท่ารอดต่อยอดผล
กู้เงินแบงก์แหล่งทุนทำหมุนวน
ท้ายไม่พ้นล้มลุกลงคลุกคลาน

ข่าวกลโกงโยงใยให้เพื่อนพ้อง
ญาติพี่น้องแตกคอบริหาร
เรื่องตลาดขาดรู้ผู้ชำนาญ
ถึงโรงศาลบังคับจับคดี

เมื่อตัวใครตัวมันฉันไม่เกี่ยว
เจอพวกเขี้ยวลากดินยากบินหนี
ค้าทุกอย่างอ้างได้ใช่เสรี
ตายทุกที่ล้งหนีบโดนบีบคอ

รพีกาญจน์

ถามคุณเคยคิดย่างห่างบ้านไหม
ใกล้หรือไกลไม่พลาดปรารถนา
ท่องเที่ยวฟรีมีงบจ่ายตบตา
บางครั้งคราร่วมทุกข์สุขยินดี

มงคลงานบ้านใหม่ใหญ่หรูหรา
รับปริญญาอนาคตญาติสดศรี
ผูกข้อมือถือขันหมั้นเปรมปรีด์
กอปรพิธีมอบโล่บัตรโก้งาม

บำเพ็ญพุทธจุดพลุกุศลศพ
ถึงคำรบบุญใบไตรมาสสาม
ยอบานบวงสรวงโสมโพยมยาม
ฮอมปอยรามครัวตานถ้วนวานวงศ์

อยู่เอาวันสองวันเสร็จพลันกลับ
นอนไม่หลับร้อนตากรอกยาผง
ลมอึดอัดคัดแน่นแล่นขึ้นลง
ลำบากตรงอาบน้ำทำส่วนตัว

จะไปนิดไปหนึ่งคิดถึงบ้าน
ใต้เพดานสานสุขสนุกหวัว
ป้องร้อนบนฝนสาดกันหวาดกลัว
ฟ้าร้องรัวหนาวลมห่มซุกเนื้อ

เป็นเลือดก้อนขอนไขไทยทั้งดุ้น
คงรู้คุณแผ่นดินกินอยู่เหลือ
ปันข้าวปลาอาหารน้ำจานเจือ
บ่นว่าเบื่อเมืองไทยออกไปเลย

รพีกาญจน์

เขียนหลายวันแล้ว เพิ่งค้นเจอครับ

ครั้นน้ำใสไหลเข้าเบ้าข้างซ้าย
ยกมือป้ายลงแก้มแถมปาดขวา
ค่อยคลึงเปลือกเจ็บแปลบแสบสองตา
ลืมเปิดอ้าฝ้าฟางเคืองบางเบา

คงเป็นไคลใช่เหงื่อเจือผงฝุ่น
เกลือกกับจุลอินทรีย์เซลล์เสื่อมเก่า
คงเคลือบผิวริ้วรอยลายพร้อยเทา
ปะปนเถ้าถุงถ่านสารเคมี

-ฆ่ามดแมงแรงพิษติดตกค้าง
ชำระล้างลงดินไร้กลิ่นสี
เชื้ออโรคร้ายกลายพันธุ์รันฤทธี
แฝงธุลีกระจายตามสายลม

ปรับตัวตนทนซุกทุกสภาพ
ซากเหม็นสาบอืดอับกองทับถม
พุ่งร้อนผ่าวหนาวพรางน้ำค้างพรม
ดิ่งจ่อมจมลึกดำตำบาดาล

หรือมนุษย์ขุดคบประกบร่าง
ผสมสร้างกร่างกรึงดื้อดึงต้าน
ไม่รู้บุญคุณขอพอประมาณ
ออกอาการเผลอพลั้งก่อกังวล

ครั้นน้ำหนุนขุ่นขลักทะลักเบ้า
สองตาเจ้ามัวมอดอาจบอดหม่น
เกินยากแย่แก้ไขในบัดดล
พรุ่งไม่พ้นพบหมอรอโรงยา

ละอองยาผสมเหงื่อเข้าตาอักเสบอย่างแรง

รพีกาญจน์

ตั้งชิดถี่กี่ใบไหคอยเก้อ
สุ่มหวังเจอหนองนาปลาอยู่ไหน
น้ำปิงล่องป้องข้างวางดักไซ
แลเชี่ยวไหลใสเย็นเห็นหลักตอ

เหยื่อคล้องข้ององกนั่งตกเบ็ด
นานหกเจ็ดชั่วโมงลงหลอกล่อ
เบ็ดราวขวางทางน้ำดำยกยอ
แลงแล้วหนอรำไรปลาไม่กิน

เบนเรือออกศอกเฉียงหันเหวี่ยงแห
ติดจอกแหนกิ่งเน่าเก่ากระถิน
ก่งก้นร่อนช้อนแซะแวะรางริน
คลำโคลนดินกวนขุ่นหมุนตาลาย

รวมเครื่องมือถือทำทุกชนิด
ไม่สมคิดอิดหนาระอาหน่าย
อยากทุบไหลใช้ยาเบื่อฆ่าตาย
ปลาทั้งหลายหายไปก็ไม่รู้

หรือเมื่อแล้งแห้งทรายตายยกครอก
หาทันออกวางไข่ได้สมสู่
อาหารนกตกท้องของคนงู
ถึงฤดูน้ำดีไม่มีปลา

ตั้งชิดถี่กี่ใบไหคงเก้อ
คอยก่อนเนอเปล่าวางกลางปีหน้า
ขายมะม่วงพวงลำไยได้ราคา
เปลี่ยนจากปลาสี่ใบใส่แต่เงิน

รพีกาญจน์

แบบนฟากตากยุงไร้มุ้งหมอน
หัวหนุนขอนส่องฟ้าหลังคารั่ว
กินเห็ดลมต้มผักหักสายบัว
พริกแตงถั่วหมกไหม้ไฟจี่ลน

ผ้าชุดเดียวเตี่ยวเสื้อมะเกลือย้อม
โปะปะซ่อมฉีกหายเข็มด้ายสน
สองล้อเดินเพลินได้ไร้รถยนต์
อยากบินบนแหวกน้ำดำกลัวตาย

ดูโขนหนังฟังเพลงเส็งกลองบ้าง
ยอย่านางลาบหลู้หมูถวาย
ลอยกระทงสงกรานต์งานฟ้อนฟาย
ช่วยแรงกายร่วมกินด้วยยินดี

ออกรับจ้างร่างแบกแลกอาหาร
ว่างจักสานแซะไซสุ่มบุ้งกี๋
ฟังข่าวสารบ้านเมืองเรื่องเสรี
ท่องสัพพีปฏิบัติกรองขัดเกลา

ผลัดร้อนผ่าวหนาวเหน็บเจ็บป่วยไข้
สมุนไพรหยูกยาถูทาเป่า
ถึงโรงหมอรอซักตรวจหนักเบา
จบที่เจ้าเข้าทรงลงเลขยันต์

หันหาพรหมพึ่งลางหลายทางเลือก
ดิ้นกระเสือกกระสนจนน่าขัน
กราบต้นไทรไหว้เสาเอาเช่นกัน
ขอให้ฉันอยู่เย็นสุขเป็นพอ

รพีกาญจน์

จะตักชิ้นกินคำช้อนน้ำซด
ทุกหยาดหยดมีค่ามหาศาล
ล้วนเหงื่ออาบคราบไคลใช้แรงงาน
วันคืนผ่านแล้วเสร็จแลกเม็ดเงิน

ร้อยพันหมื่นตื่นตาคราได้รับ
สองมือจับนับน้อยค่อยมองเผิน
แต่ลึกลอบปลอบปลุกสุขเหลือเกิน
ทุนดำเนินชีพชื่นหวังยืนยาว

คืออาหารจานถ้วยช่วยคุณค่า
ครบหมู่ห้าจุนเจือน้ำเนื้อข้าว
แร่ธาตุผักผลไม้ไขมันจาว
เค็มหวานคาวโอชะวิตะมิน

รวมยาหยูกถูกแพงควรแยงยื้อ
ไม่ตะพืดตะพือเรื่อยซื้อสิ้น
ฉลากโชว์โฆษณาตายลยิน
สัมผัสลิ้นดมดอมหอมจรุง

หลงแพ็กสดรสเด็ดสำเร็จรูป
ลืมเตาตูบตั้งไหจุดไฟหุง
ลาบต้มยำตำทอดหยอดน้ำปรุง
ละท้องทุ่งเติมเกลือเมื่อแกงจาง

ตักหลายชิ้นกินซ้ำช้อนน้ำซด
อิ่มหายอดของคาอย่าทิ้งขว้าง
เก็บเข้าตู้รู้ถนอมออมอุ่นวาง
หมดสตางค์หิวอยากใส่ปากกิน

รพีกาญจน์

ถูกตวาดสาดสีเรื่องขี้ผง
หนักเบาจงอดทนผจญฝ่า
หยุดโทษเวรเซ่นกรรมเก่านำพา
วาสนาต่ำต้อยด้อยเพียงดิน

ขุดคุณงามความดีมีกองโกฎิ
อ้างประโยชน์นานับเพิ่มทรัพย์สิน
สร้างปึกแผ่นแน่นหนาท่าทำกิน
ทั่วคามถิ่นธำรงยืนยงยาว

ยึดญาติพี่เพื่อนพ้องน้องหนึ่งรัก
ยากฉุดชักป้ายหม่นระคนฉาว
ทิ้งสาแหรกแบกหามยามถึงคราว
หยุดตรึงด้าวล่าถอยคอยตอบตี

คงแนวรุกจุกจิกพริกมะเขือ
เติมกรดเกลือถั่วเน่าปลาเจ่าจี่
ทุบกระเทียมเตรียมหอมพร้อมผักชี
รสแซบดีชูหลักปักประโคม

คิดปลดเปลื้องเคืองแค้นหมื่นแสนหวัง
แอบพุ่มหลังได้ทีรี่โผล่โหม
อุบายปรับสับหลอกออกจู่โจม
นี่โน่นโน้มไม่เชื่อเบื่อน้ำยา
.....................................

โรคเกียมัวกลัวกล้าด่าขี้โผ็ง
ยินท่าน"โจ็งโอ็ดโท็นผโจ็ญฝ่า"
กำจัดคนต้นตอก่อระอา
เอ๊ยใจข้าตาตุ่มลุ่มลงกอง

เอ้อ..จริงว่ะ

รพีกาญจน์

"โจ็งโอ็ดโท็นผโจ็ญฝ่า" นักกลอนเอกแห่งวังหลวง บ้านกลอนไทย

มือเอ๋ยมือซ้าย
จำเป็นย้ายหยิบถือแทนมือขวา
หลังจากหมอต่อเส้นเอ็นขาดชา
แขนคล้องผ้าบ่าไหล่หยุดใช้การ
เพียรจ่อจิ้มพิมพ์ช้าหาถนัด
บังขวางขัดเกร็งกิกคลิกค้นอ่าน
มีผิดพลาดคลาดเคลื่อนเลื่อนลบทาน
กว่าเสร็จงานผ่านชิ้นลิ้นห้อยเอย

รพีกาญจน์

เคยช่วยงานสานแบกสาแหรกหาบ
จดจำภาพหยาบย้อนแต่ก่อนเก่า
ไร้ระย่อรอพักรั้งหนักเบา
อ้ายเกิดเสาร์เจ้าจันทร์ฤาหวั่นเกรง

จ่ายตลาดกวาดทั่วลงครัวหุง
ล้างผักปรุงเปิดห้องขายของไข่
สายเข้าสวนพรวนพ่นต้นลำไย
เลี้ยงเป็ดไก่ไล่หนองสุ่มส่องปลา

หยุดปล่อยปละละวางร้านบ้างปิด
ยอมอุทิศชิดใกล้ได้รักษา
อันที่ดินสินทรัพย์นับเงินตรา
คิดน้อยค่าถ้าเทียบเปรียบพี่ชาย

มิหลุดปากจากดูก็รู้ถึง
คงซาบซึ้งตรึงใจไม่ห่อนหาย
เสมอเริ่มแรกต้นเรื่อยชนปลาย
แล้วเหตุร้ายลื่นล้มรถสองล้อ

มือพลิกกลับจับแฮนด์ช่วงแขนขวา
ปวดบวมชาบ่าไหล่ในดูกข้อ
น้ำตาเล็ดเคล็ดลั่นหลังข้างคอ
(ที่15)อังคารรอหมอยลผลเอกซเรย์

วอนสมเด็จเมตตาน้องข้าเถิด
กรรมก่อเกิดกัปกัลป์ดลหันเห
ถึงตาพี่พรักพร้อมน้อมทุ่มเท
เลิกสรวลเสช่วยอยู่ดูแลรัก

รพีกาญจน์

นั่งจิบเบียร์เชียร์บอลนอนดึกดื่น
รู้ตัวตื่นลืมตาห้าโมงสาย
เหม็นสางสาบอาบน้ำขำระกาย
หิวตาลายท้องเปล่าเดินเข้าครัว

พริกตะไคร้ไม่เหลือเกลือข้าวสาร
เนยน้ำตาลหมดออมหอมแบ่งบั่ว
กะปิฮ้าปลาแบแม้สักตัว
ค้นถ้วนถั่วติดถ้วยฮ่วยฟักแฟง

มะม่วงดกตกต่ำลำไยถูก
ผลเพาะปลูกสุกเน่าล้งเขาแกล้ง
ซื้อเลือกดีมีจุดผุดดำแดง
นิดให้แพงแป่มากลากกลับคืน

หยุดก่อสร้างจ้างวานงานชะงัก
ฝนลงหนักอยู่นิ่งยิ่งสะอื้น
เบี้ยสูงวัยใช้หมดเมื่อวันซืน
เข้าร้านยื่นแปะโป้งลงบัญชี

สู่ทางตันหันเสกพึ่งเลขหวย
หวังร่ำรวยเด่นเด็ดเป็นเศรษฐี
ขอร่างองค์ทรงจ้าวฟาล์วทุกที
เพิ่มยอดหนี้ต้นดอกบานงอกงาม

นั่งจิบเบียร์เชียร์บอลจนค่อนแจ้ง
ทุ่มเงินแทงทีมเต็งต่อห้าสาม
ไม่ทันยิ้มทีมรองส่องตูมตาม
หิ้วเสื้อกล้ามเตี่ยวพับกลับหละปูน

ไม่มีเงิน แทงในใจ แหะ แหะ

รพีกาญจน์

แม่หุงข้าวเป่าไฟไข่ทอดต้ม
ยื่นน้ำนมคอยท่ากินอาหาร
ชุดหลวมรัดอัดกลีบจีบเรียบบาน
เกิบหนังด้านผ้าใบใสคัทชู

กระเป๋าเรียนเปลี่ยนหลายสะพายถือ
ยืนโบกมือยื้อคอรอรถตู้
ก้มเล่นเกมกดลิปคลิกเฟชดู
ซองสีหรูซุกแบงก์แดงม่วงเทา

โตขึ้นเรียนได้เรียนเลื่อนชั้นสูง
คบเพื่อนฝูงจูงมือซื้อบ้านเช่า
ควบบึ่งบดรถเครื่องเฟื่องตัวเบา
วันหยุดเสาร์เรียนเสริมเติมวิชา

ผูกเนคไทใส่เสื้อยื่นสมัคร
กำหนดสักตำแหน่งแย่งนักหนา
เอาแค่สิบสอบพันดั้นด้นมา
ติดไหมข้าถ้าพลาดอาจสำรอง

เรียนลำบากยากเย็นหมดเป็นล้าน
เดือนทำงานใช้คืนเหลือหมื่นสอง
กินอย่างเจียมเขียมแย่แค่ประคอง
ทุกอย่างต้องจ่ายเงินเดินชีวิต

สองมือสากปากเปล่าเอาใจสู้
หาทางกู้หลายแหล่งแบงก์ให้สิทธิ์
ซ้ายโปะขวาหน้าหลังยังชีวิต
เล็กเริ่มผิดยากพ้นจนไม่ลง

รพีกาญจน์

ยามยังเปลี่ยวเรี่ยวแรงแข็งขยัน
แข่งตะวันฟันฝ่าหาเช้าค่ำ
ด้วยขาแข้งของตนจนมืดดำ
ล่วงเลยทำพิเศษเข้าเขตคืน

หนักบ่าบดกดดูกถูกแพงบ้าง
รับสตางค์มากน้อยร้อยพันหมื่น
ใส่เป๋าปิดมิดเม้นเร้นกันลื่น
หักใช้อื่นสอยเย็บเหลือเก็บออม

ซื้อของชำน้ำปลาอาหารแห้ง
บวบฟักแฟงแตงกวาขิงข่าหอม
พืชสวนครัวกลัวแทรกพิษแปลกปลอม
บ้านหลังย่อมฝาฟากใบจากมุง

แบ่งจับเจียดจำเป็นเฟ้นกินอยู่
ปราศเลิศหรูผ้าพับระยับยุ่ง
ร้อนหนาวสั่นพันกายมิฟายฟุ้ง
เพื่อบำรุงชีวิตคิดเผื่อยาว

ใช้พอเพียงเลี่ยงแลกแจกแถมลด
ผ่อนหรือสดนอนใจไร้ดอกป่าว
ลงบัญชีตีเส้นเน้นทุกคราว
คุมจ่ายซาวยี่สิบหยิบมันเมา

ใช่บำนาญยานย้ำน้ำซึมบ่อ
บำเหน็จส่อเกลี้ยงก่อนกลับบ้านเก่า
ขยายงอกออกผลชูต้นเลา
หวังย่างเข้าสูงวัยไม่อดตาย

รพีกาญจน์

หรือว่าฉันมันแก่แพ้สังขาร
หนังหย่อนยานหุ้มเอ็นเห็นห่อเหี่ยว
ผิวดังไผ่ไร้ขนหม่นซีดเซียว
ปากบิดเบี้ยวเสียงสั่นลอดฟันปลอม

สามเวลาอาหารทานครบถ้วน
อยากอุ้ยอ้วนร่างกายกลับผ่ายผอม
เลือกเสื้อหลวมสวมใส่ไหงยิ่งงอม
ไหล่หลังค่อมยืนตรงยังก่งงอ

ยามเคลื่อนคล้ายครัวตานสะท้านไหว
กล้องอะไรกดวูบรูปมิหล่อ
เกิดชะตาราศีคนปีจอ
ตรงตามหมอทายทักมักอับจน

งานตวงตักหนักเอาเบาบ่าลู่
อุตส่าห์สู้เปล่าสากปิดปากบ่น
เงินร้อยปันพันหมื่นยื่นหน้ามน
ยินกี่หนเวียนวิติเตือนตำ

ดูจริตผิดแผกแตกต่างก่อน
เคยออดอ้อนนอนซุกหวัวมุกขำ
ตื่นค่อนแจ้งแสงทองส่องประจำ
ช่วงฝนพรำเร้นไปไร้กล่าวลา

จุดธูปสีสิบดอกบอกทั่วทิศ
ขอบูชิตสมมาดปรารถนา
วอนดลใจให้นวลหวนกลับมา
ชายชราอยู่สวนครวญเฝ้าคอย

รพีกาญจน์

ล้วนสหายชายหญิงคือมิ่งมิตร
คบสนิทชิดเชื้อบ้านเหนือใต้
เคยบ่อยหนวนเวียนเยียนห่วงใย
ยามป่วยไข้อยู่โยงเฝ้าโรงบาล

พิธีบุญจุนเจือช่วยเหลือขาด
เสมือนญาติดำรงเผ่าพงศ์ศานต์
ติดธุระอะไรรับไหว้วาน
พบภัยพาลรายรุมรีบคุ้มครอง

พ้นหลายปีดีดักคงรักมั่น
ดั่งตะวันคู่เดือนดาวเคลื่อนส่อง
ต่างถ้อยเทินเพลินคำยอทำนอง
สวนแซงร้องชะงักเอิ้นทักทาย

นวดข้าวย่ำลำไยรูดใบคัด
มะม่วงจัดลงคละตะกร้าขาย
ม่วนสะเด็ดเทศน์ธรรมรำฟ้อนฟาย
แบ่งสีสายลู่ลานสานไมตรี

แล้วไฉนไยหันแสร้งปั้นปึ่ง
หมุนขวับบึ้งยกเข่าสืบเท้าหนี
คล้ายโกรธแค้นแน่นทับนานนับปี
หยุดกับที่งวยงงมึนสงกา

อาจฝุ่นพิษปิดกั้นฟั่นเฟือนเหตุ
ต้องภูตเปรตผีปอบลอบออกป่า
สิงสะบัดตัดเยื่อมิเหลือยา
หรือเพราะว่าร้าวรานจากการเมือง

รพีกาญจน์

เว็บบอร์ด เชียงรายโฟกัสดอทคอม สังคมออนไลน์ของคนเชียงราย

บอร์ดกลุ่มชมรม => ชมรมนักกลอน => ข้อความที่เริ่มโดย: รพีกาญจน์ ที่ วันที่ 24 มิถุนายน 2012, 09:56:43